του του Simon West. Mε τους Dominic Cooper, Connie Nielsen, Tom Felton, Tyler Hoechlin, Gemma Chan, Thomas Kretschmann, Derek Jacobi, Austin Stowell
Το φτωχό ξαδελφάκι του Μποντ (Τζέιμς Μποντ)!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)
Φόβος και παράνοια στο Λονδίνο!
Αντιγράφουμε από το δελτίο τύπου της εγχώριας εταιρίας διανομής: «Η σειρά βιβλίων που ενέπνευσε το σενάριο, είναι δια χειρός Ντάγκλας Φάλκονερ, ενός πρώην πράκτορα των Ειδικών Δυνάμεων του Ναυτικού. Ο Φάλκονερ κατατάχθηκε στο Βρετανικό Ναυτικό στην ηλικία των 18 ετών, ενώ μετά την εκπαίδευση του ως κομάντο, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο επίλεκτο τμήμα των Ειδικών Δυνάμεων (SBS), όντας ένας από τους 9 –σε αριθμό 147 υποψηφίων – που κατάφεραν να φέρουν εις πέρας την προκαταρκτική εκπαίδευση. Η εξαιρετικά ικανή ομάδα αυτή, μπορεί να συγκριθεί με τη βρετανική SAS και τους Αμερικανούς Navy Seals, αλλά είναι μικρότερη σε αριθμό και λιγότερο αναγνωρίσιμη. Μετά την αποχώρησή του από τις Ειδικές Δυνάμεις, ο Φάλκονερ δούλεψε για ένα χρόνο σε έναν οργανισμό που διεκπεραίωνε ζητήματα του Βρετανικού Υπουργείου Αμύνης, ενώ μετέπειτα βρέθηκε στην Κολομβία όπου ειδικεύτηκε στο χειρισμό διαπραγματεύσεων με απαγωγείς. Αργότερα, ακολούθησε η αυτοβιογραφία του, «First Into Action». Η επιτυχία του βιβλίου οδήγησε την Time Warner να του κάνει πρόταση για δύο μυθιστορήματα κι έτσι γεννήθηκε ο ήρωας Τζον Στράτον. Από το πρώτο βιβλίο της σειράς το 2003, μέχρι σήμερα, έχουν εκδοθεί 8 μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον Βρετανό πράκτορα».
Αυτή είναι η 9η μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Βρετανός Simon West. Η καριέρα του ξεκίνησε εντυπωσιακά με ταινίες όπως «Απόδραση στον αέρα» (Con Air, 1997), «Η κόρη του στρατηγού» (The General's Daughter, 1999) και «Lara Croft: Tomb Raider» (2001). Μετά, πέρασε ένα διάστημα στο οποίο σκηνοθέτησε ταινίες με πρωταγωνιστή τον... Jason Statham (μεταξύ των οποίων και το «Οι αναλώσιμοι 2» - The Expendables 2, 2012) και τώρα του έλαχε αυτό! Αρχικά, πρωταγωνιστής της ταινίας στο ρόλο του Stratton ήταν να είναι ο Henry Cavill, ο οποίος όμως, σε μια σπάνια επίδειξη κοινού νου και αντανακλαστικών (!!!) αποχώρησε από την παραγωγή μια βδομάδα πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα λόγω «δημιουργικών διαφορών» - αυτό μεταφράζεται σε «εντέλει διάβασα εξ ολοκλήρου το σενάριο και είναι μάπα το καρπούζι»! Ο Simon West πάντως πίστευε πως έχει στα χέρια του υλικό για να προκύψει σειρά ταινιών, ανάλογων του James Bond ή του Jason Bourne! Απορώ πως ο Φάλκονερ αντί για John Stratton δεν βάφτισε τον ήρωά του John Blur ξέρω 'γω – τα αρχικά JB φαίνονται ιδιαζόντως πετυχημένα και πιασάρικα! Η επόμενη ταινία του West έχει πρωταγωνιστή τον Antonio Banderas ως... ροκ σταρ, τον οποίο κάποιοι απαγάγουν (ω, ρε μάνα μου, τι έχουν να δουν τα μάτια μας και πάλι – ψάξτε για φωτό του Banderas από τη συγκεκριμένη ταινία). Τίτλος της: «Salty» ή «Gun Shy»! Έξοδος μέσα στο 2017...
Η υπόθεση: Ο Στράτον, ένας Βρετανός μυστικός πράκτορας των Ειδικών Δυνάμεων του Ναυτικού (SBS: Special Boat Service), και ο Αμερικανός ομόλογός του (μέλος των περίφημων Navy Seals), Μάρτι, κατασκοπεύουν ένα σύμπλεγμα εργαστηρίων στο Ιράν Στόχος τους: να ανακαλύψουν, να κατάσχουν και να καταστρέψουν ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο βιολογικό όπλο, που έχει την κωδική ονομασία «Το χιόνι του σατανά». Αυτή η εξαιρετικά επικίνδυνη αποστολή, όμως, αποτυγχάνει οικτρά, και στο χάος που επικρατεί, ο Μάρτι σκοτώνεται. Πίσω στη βάση του, στο Λονδίνο, ο συντετριμμένος Στράτον καλείται από την προϊστάμενή του, τη Σάμνερ, σε ακρόαση. Ανταλλάσσοντας τις πληροφορίες που έχουν, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως πίσω από όλα βρίσκεται ένας πρώην Ρώσος μυστικός πράκτορας, ο Μπαρόφσκι, ο οποίος έχει πλέον στην κατοχή του το βιολογικό όπλο, δεν γνωρίζουν όμως που και με ποιον τρόπο θα το χρησιμοποιήσει. Θεωρούμενος ως νεκρός τα τελευταία 20 χρόνια, πιστεύουν πως το κίνητρο του Μπαρόφσκι είναι η εκδίκηση. Ο Στράτον αποκτά νέο Αμερικάνο συνάδελφο, τον Χανκ, και με την ομάδα του προσπαθούν να αποτρέψουν την επερχόμενη καταστροφή. Αρχικά, όλοι οι δρόμοι τους οδηγούν στη Ρώμη ενώ η τελική αναμέτρηση θα λάβει χώρα... εντός έδρας. Θα τα καταφέρουν να σώσουν τον κόσμο;
Η άποψή μας: Η αρχική σεκάνς της ταινίας διαρκεί ίσα με 20 λεπτά. Περίπου το 1/5 ολόκληρης της ταινίας δηλαδή! Λαμβάνει χώρα κάπου στο Ιράν υποτίθεται, αλλά τίποτε από το σκηνικό ή το χώρο των γυρισμάτων δεν αποδίδει το ανάλογο «άρωμα»: θα μπορούσε να είχε γυριστεί οπουδήποτε! Είναι καλογυρισμένη η σεκάνς: διαθέτει και το απαραίτητο σασπένς και την ταχύτητα και τον εντυπωσιασμό (μέσω καταιγιστικού μοντάζ) που απαιτείται σε τέτοιες περιστάσεις. Τόσο που σκεφτόμουνα: «πώς και δεν έχουν γυρίσει μια ταινία όπου όλα θα λαμβάνουν χώρα σε ένα μέρος, και θα πέφτει πιστολίδι μέχρι να μείνει μόνο ένας ζωντανός – κι ας είναι από τους κακούς;». Θέλω να πω, σε παρασύρει τόσο πολύ η «χορογραφία» του πράγματος, που εννοείται ότι αδιαφορείς για πράγματα όπως η χαρακτηριολογία, το βάθος των χαρακτήρων και η αληθοφάνεια. Χρειάζεσαι απλά, καλούς, κακούς, μια αποστολή κι ένα διακύβευμα.
Φευ, με το που τελειώνει η συγκεκριμένη σεκάνς, με το θάνατο του Αμερικάνου φίλου, η ταινία πιάνει κατηφόρα με σπασμένα φρένα. Αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο ο αποδεδειγμένα ικανός στο παρελθόν σκηνοθέτης Simon West, θα είχαμε το αντίστοιχο ενός βιντεογκέιμ τύπου «Call of Duty» σε ταινία. Όμως, αφού μέσω του σεναρίου επιλέχθηκε να βρεθούν τα «what» και τα «why» της κατάστασης «απλωμένα» και σε άλλες σεκάνς, το όλο πράγμα αποδυναμώθηκε. Γιατί αναγκαστικά, στην υπόλοιπη ταινία έπρεπε να αναπτυχθούν σχέσεις και δυναμικές. Ναι, ο Στράτον πολύ λυπήθηκε για τον χαμό του συναδέλφου του, που θα ξεκινούσε οικογένεια. Δεν πειράζει, η πατρίδα τον καλεί και δεν υπάρχει χώρος για θλίψη και θρήνο! Ναι, ο Στράτον ζει σε ένα πλοίο δεμένο στον Τάμεση και κάνει παρέα σε έναν μυστήριο γέρο, που είναι κάτι σαν μέντορας και κολλητός του – καλή φάση, μηδέν βάθος! Ναι, ο Μπαρόφσκι είναι πανούργος και οργανώνει καταστάσεις που απαιτούν χρόνο, χρήμα και μυαλό, αλλά παρέλειψε μια μικρή λεπτομέρεια όπως το τατουάζ ενός κρατουμένου (θα καταλάβετε όταν – όποιοι – δείτε την ταινία). Ναι, θέλει τέσσερα drones για να εξαπολύσει την επίθεσή του αλλά τελικά συμβιβάζεται και με το ένα (μα δεν μπορούσε να οργανώσει το όλο πράγμα εξαρχής με ένα;;;;).
Τρυπάρες στο σενάριο, κακό κάστινγκ (με τίποτε δεν πείθει ο Dominic Cooper για μπαρουτοκαπνισμένος πράκτορας και ο Κάμινγκς του γνωστού ως Draco Malfoy από τη σειρά Harry Potter, Tom Felton, είναι ένας «κακός» ήρωας τόσο... κακά σκιαγραφημένος, που αναρωτιέσαι τόσο για τα κίνητρά του όσο και για τις πράξεις του) και αγωνιώδης προσπάθεια κάλυψης σκηνοθετικά και μονταζιακά της έλλειψης χρημάτων με σκηνές που προσπαθούν να ξεγελάσουν το μάτι του θεατή. Πέρα από την αρχική σεκάνς, ενδιαφέρουσα είναι και η σκηνή με το κυνηγητό στον Τάμεση. Αλλά, γενικώς, λίγα πράγματα. Τίποτα το... επίλεκτο! Και μάλλον δεν θα δούμε ξανά ταινία με ήρωα τον Στράτον. Όχι αν δεν πέσει παραδάκι κι αν δεν αλλάξουν πολλά...
Η υπόθεση: Ο Στράτον, ένας Βρετανός μυστικός πράκτορας των Ειδικών Δυνάμεων του Ναυτικού (SBS: Special Boat Service), και ο Αμερικανός ομόλογός του (μέλος των περίφημων Navy Seals), Μάρτι, κατασκοπεύουν ένα σύμπλεγμα εργαστηρίων στο Ιράν Στόχος τους: να ανακαλύψουν, να κατάσχουν και να καταστρέψουν ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο βιολογικό όπλο, που έχει την κωδική ονομασία «Το χιόνι του σατανά». Αυτή η εξαιρετικά επικίνδυνη αποστολή, όμως, αποτυγχάνει οικτρά, και στο χάος που επικρατεί, ο Μάρτι σκοτώνεται. Πίσω στη βάση του, στο Λονδίνο, ο συντετριμμένος Στράτον καλείται από την προϊστάμενή του, τη Σάμνερ, σε ακρόαση. Ανταλλάσσοντας τις πληροφορίες που έχουν, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως πίσω από όλα βρίσκεται ένας πρώην Ρώσος μυστικός πράκτορας, ο Μπαρόφσκι, ο οποίος έχει πλέον στην κατοχή του το βιολογικό όπλο, δεν γνωρίζουν όμως που και με ποιον τρόπο θα το χρησιμοποιήσει. Θεωρούμενος ως νεκρός τα τελευταία 20 χρόνια, πιστεύουν πως το κίνητρο του Μπαρόφσκι είναι η εκδίκηση. Ο Στράτον αποκτά νέο Αμερικάνο συνάδελφο, τον Χανκ, και με την ομάδα του προσπαθούν να αποτρέψουν την επερχόμενη καταστροφή. Αρχικά, όλοι οι δρόμοι τους οδηγούν στη Ρώμη ενώ η τελική αναμέτρηση θα λάβει χώρα... εντός έδρας. Θα τα καταφέρουν να σώσουν τον κόσμο;
Η άποψή μας: Η αρχική σεκάνς της ταινίας διαρκεί ίσα με 20 λεπτά. Περίπου το 1/5 ολόκληρης της ταινίας δηλαδή! Λαμβάνει χώρα κάπου στο Ιράν υποτίθεται, αλλά τίποτε από το σκηνικό ή το χώρο των γυρισμάτων δεν αποδίδει το ανάλογο «άρωμα»: θα μπορούσε να είχε γυριστεί οπουδήποτε! Είναι καλογυρισμένη η σεκάνς: διαθέτει και το απαραίτητο σασπένς και την ταχύτητα και τον εντυπωσιασμό (μέσω καταιγιστικού μοντάζ) που απαιτείται σε τέτοιες περιστάσεις. Τόσο που σκεφτόμουνα: «πώς και δεν έχουν γυρίσει μια ταινία όπου όλα θα λαμβάνουν χώρα σε ένα μέρος, και θα πέφτει πιστολίδι μέχρι να μείνει μόνο ένας ζωντανός – κι ας είναι από τους κακούς;». Θέλω να πω, σε παρασύρει τόσο πολύ η «χορογραφία» του πράγματος, που εννοείται ότι αδιαφορείς για πράγματα όπως η χαρακτηριολογία, το βάθος των χαρακτήρων και η αληθοφάνεια. Χρειάζεσαι απλά, καλούς, κακούς, μια αποστολή κι ένα διακύβευμα.
Φευ, με το που τελειώνει η συγκεκριμένη σεκάνς, με το θάνατο του Αμερικάνου φίλου, η ταινία πιάνει κατηφόρα με σπασμένα φρένα. Αν συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο ο αποδεδειγμένα ικανός στο παρελθόν σκηνοθέτης Simon West, θα είχαμε το αντίστοιχο ενός βιντεογκέιμ τύπου «Call of Duty» σε ταινία. Όμως, αφού μέσω του σεναρίου επιλέχθηκε να βρεθούν τα «what» και τα «why» της κατάστασης «απλωμένα» και σε άλλες σεκάνς, το όλο πράγμα αποδυναμώθηκε. Γιατί αναγκαστικά, στην υπόλοιπη ταινία έπρεπε να αναπτυχθούν σχέσεις και δυναμικές. Ναι, ο Στράτον πολύ λυπήθηκε για τον χαμό του συναδέλφου του, που θα ξεκινούσε οικογένεια. Δεν πειράζει, η πατρίδα τον καλεί και δεν υπάρχει χώρος για θλίψη και θρήνο! Ναι, ο Στράτον ζει σε ένα πλοίο δεμένο στον Τάμεση και κάνει παρέα σε έναν μυστήριο γέρο, που είναι κάτι σαν μέντορας και κολλητός του – καλή φάση, μηδέν βάθος! Ναι, ο Μπαρόφσκι είναι πανούργος και οργανώνει καταστάσεις που απαιτούν χρόνο, χρήμα και μυαλό, αλλά παρέλειψε μια μικρή λεπτομέρεια όπως το τατουάζ ενός κρατουμένου (θα καταλάβετε όταν – όποιοι – δείτε την ταινία). Ναι, θέλει τέσσερα drones για να εξαπολύσει την επίθεσή του αλλά τελικά συμβιβάζεται και με το ένα (μα δεν μπορούσε να οργανώσει το όλο πράγμα εξαρχής με ένα;;;;).
Τρυπάρες στο σενάριο, κακό κάστινγκ (με τίποτε δεν πείθει ο Dominic Cooper για μπαρουτοκαπνισμένος πράκτορας και ο Κάμινγκς του γνωστού ως Draco Malfoy από τη σειρά Harry Potter, Tom Felton, είναι ένας «κακός» ήρωας τόσο... κακά σκιαγραφημένος, που αναρωτιέσαι τόσο για τα κίνητρά του όσο και για τις πράξεις του) και αγωνιώδης προσπάθεια κάλυψης σκηνοθετικά και μονταζιακά της έλλειψης χρημάτων με σκηνές που προσπαθούν να ξεγελάσουν το μάτι του θεατή. Πέρα από την αρχική σεκάνς, ενδιαφέρουσα είναι και η σκηνή με το κυνηγητό στον Τάμεση. Αλλά, γενικώς, λίγα πράγματα. Τίποτα το... επίλεκτο! Και μάλλον δεν θα δούμε ξανά ταινία με ήρωα τον Στράτον. Όχι αν δεν πέσει παραδάκι κι αν δεν αλλάξουν πολλά...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Αυγούστου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική