Από άλλον πλανήτη
του Dominik Moll. Με τους François Damiens, Vincent Macaigne, Veerle Baetens, Michel Aumont, Catherine Samie, Philippe Laudenbach, Léa Drucker
Οικογένεια, αυτοί οι... εξωγήινοι!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Αριστεία, βατράχια κι άλλες ιστορίες!
Νέα στήλη, ίδια λογική! Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν μπόλικες ταινίες, που βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες στη χώρα μας – παραπάνω σίγουρα από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε! Υπάρχουν όμως άλλες τόσες... μπόλικες, οι οποίες βγαίνουν κατευθείαν σε dvd, μιας που δεν βρίσκεται χώρος για αυτές στις κινηματογραφικές αίθουσες. Και πολλές φορές ανάμεσα σε αυτές βρίσκουμε πραγματικά διαμάντια! Όπως τούτη εδώ, με την οποία σπάμε την παρθενιά της στήλης, την οποία εμείς δημιουργήσαμε (σημ: να ρωτήσω ψυχίατρο – ψυχολόγο, να μου πει πως λέγεται όλο αυτό, αν έχει όνομα δηλαδή). Υπάρχουν και περιπτώσεις ταινιών από σημαντικούς σκηνοθέτες, με ενδιαφέρον καστ, που απλά είναι τεράστιες... αποτυχίες (μιλώντας πρωτίστως καλλιτεχνικώς)! Και υπάρχουν και οι περιπτώσεις που οι ταινίες βγαίνουν κατευθείαν σε dvd επειδή οι εταιρίες διανομής που έχουν τα δικαιώματά τους, πιστεύουν πως κάποιες ταινίες οι οποίες δεν έχουν καμία εμπορική τύχη σε περίπτωση προβολής τους σε κινηματογραφική αίθουσα!
Τούτη η ταινία έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου του 2016. Εκεί την πρωτοείδαμε – μάλιστα, ήμουν σίγουρος πως είχαμε στείλει και ανταπόκριση. Αμ δε! Ήταν μία από τις ταινίες που είδαμε την τελευταία ημέρα της παρουσίας μας στο φεστιβάλ και δεν εδέησα να γράψω για αυτές. Τώρα που το ανέφερα, έχω και τέσσερις ταινίες από το περασμένο φεστιβάλ των Καννών, που είδα κατά την τελευταία ημέρα μου εκεί φέτος, για τις οποίες δεν πρόλαβα να γράψω! Note to myself: ε, μέχρι να ξεκινήσει το φεστιβάλ Βενετίας πρέπει να στείλω την τελευταία... ανταπόκριση από Κάννες!!! Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην ταινία μας! Είναι Γαλλοβελγική παραγωγή κι έχει ως πρωταγωνιστή έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ηθοποιούς, που δουλεύουν αυτήν τη στιγμή στο γαλλόφωνο σινεμά: τον Βέλγο François Damiens. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του σκηνοθέτη. Αυτή είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του γεννημένου στη Γερμανία 55χρονου Γάλλου σκηνοθέτη Dominik Moll. Σαματά γύρω από το όνομά του έφτιαξε με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, το ιδιαίτερο θρίλερ «Χάρι, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου» (Harry, un ami qui vous veut du bien, 2000), που είχε λάβει μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών και ήταν και η ταινία του που πήρε διανομή στη χώρα μας στις αίθουσες.
Η υπόθεση: Ο Φιλίπ Μαρς είναι ένας λογικός άνθρωπος σε ένα παράλογο κόσμο. Είναι ένας διαζευγμένος 40something τύπος, που θα την «πει» στο δρόμο στον τύπο ο οποίος βλέπει το σκύλο του να χέζει στο πεζοδρόμιο αλλά δεν μαζεύει τα σκατά με σακούλα, ως οφείλει. Η πρώην γυναίκα του είναι δημοσιογράφος, που για να καλύψει μια κρίσιμη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του αφήνει αμανάτι τα δυο παιδιά τους, κι ας μην είναι η σειρά του να τα προσέχει. Ο γιος του, που μπαίνει στην εφηβεία, έχει γίνει σκληροπυρηνικός vegan κι έχει... βρώμικα μηνύματα στο κινητό του από μια 12χρονη συμμαθήτριά του, η κόρη του είναι παθολογικά υπερφιλόδοξη, και θέλει να... πετύχει στη ζωή της με οποιοδήποτε κόστος, η αδερφή του πουλάει πορτραίτα των γυμνών γονιών του και του αφήνει επίσης αμανάτι το σκύλο της και ο συνάδελφός του Ζερόμ είναι απλά παράφρων. Τόσο, που σε μια ψυχωτική του κρίση, η οποία του κοστίζει τη δουλειά του, πετάει έναν... μπαλτά στον Φιλίπ, και του κόβει το αυτί του! Ο Φιλίπ, που το επίθετό του σημαίνει «Άρης», όπως ο πλανήτης, ονειρεύεται συχνά πυκνά πως είναι αστροναύτης! Είναι το μόνο πράγμα που τον χαλαρώνει και τον ευχαριστεί. Επίσης, συχνά πυκνά, στον ξύπνιο του, βλέπει τους νεκρούς γονείς του. Η ζωή του είναι χάλια. Δεν μπορεί να ελέγξει τίποτε. Μήπως όμως η λύση δεν είναι να πετύχει τον απόλυτο έλεγχο αλλά να αφήσει το χάος να κάνει τη δουλειά του;
Η άποψή μας: Η αλήθεια είναι πως όταν είδα την ταινία στο φεστιβάλ, σε αίθουσα, με παρέα, πέρασα πολύ καλύτερα. Στη δεύτερη θέασή της, μόνος, στο καθημερινό, μπροστά στην τηλεόραση, από dvd, την εκτίμησα μεν αλλά δεν γέλασα. Κι αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό στις κωμωδίες: περνάς καλύτερα παρακολουθώντας τες, όταν τις βλέπεις μαζί με κόσμο. Κι αυτό επειδή το γέλιο είναι μεταδοτικό. Κι εύκολα μια εν ευθυμία ευρισκόμενη αίθουσα μπορεί να σε κάνει να γελάσεις – διάολε, το δικό σου γέλιο μπορεί να κάνει την αίθουσα να πάρει φωτιά. Όταν είσαι μόνος στο σπίτι και βλέπεις κωμωδία, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Amyway. Η μεγάλη επιτυχία του Moll στη συγκεκριμένη ταινία είναι το γεγονός αυτό: το γεγονός ότι στο επίκεντρό της βρίσκεται ένας λογικός άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε έναν κόσμο που είναι (τόσο όσο χρειάζεται για να τρελαθεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος), παράλογος! Ο σκηνοθέτης λοιπόν τραβάει τις καταστάσεις τόσο όσο χρειάζεται έτσι ώστε από τη μια να υπάρχει εμφανέστατα αυτή η μάχη λογικής και παραλόγου από τη μια, αλλά να μην μπαίνει και σε καταστάσεις και σε βαθιά ύδατα σουρεαλισμού, όπως θα συνέβαινε πχ σε μια ταινία του Charlie Kaufman.
Ο Φιλίπ είναι ο καλόβολος άνθρωπος που προσπαθεί να είναι καλός στη δουλειά του, ακόμα κι αν αυτή είναι η πιο βαρετή δουλειά του κόσμου, που θα δει και θα επισημάνει τα κακώς κείμενα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα τον... δείρουν, που θα αναγκαστεί να δεχτεί καταστάσεις τις οποίες δεν θέλει, επειδή διαφορετικά... Διαφορετικά; Ναι, νομίζει πως θα καταρρεύσει ο κόσμος. Έτσι νομίζει. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε; Χμ, προφανώς όχι. Εννοείται ότι ο κόσμος χρειάζεται πολλούς, πάρα πολλούς Φιλίπ για να στρώσει. Χρειάζεται όμως και πάρα πολλούς Φιλίπ σαλταρισμένους. Από τη στιγμή που ξεπερνιούνται οι αντοχές του και ξεσπάει, ο Φιλίπ δεν γίνεται ένας άλλος άνθρωπος αλλά ένας βελτιωμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που αφήνει το χάος μέσα του, μιας που έστω και αργά καταλαβαίνει πως δεν μπορείς να τα ελέγχεις όλα. Σκατά, τίποτε δεν μπορείς να ελέγξεις: ούτε τη ζωή σου. Η... βόμβα μετράει αντίστροφα και θα σκάσει ενώ εσύ προσπαθείς να σώσεις βατράχια μέσα σε ντελαπαρισμένο όχημα (του Ζισκάρ Ντ' Εστέν παρακαλώ!) εκτός κι αν υπάρξει... από μηχανής Θεός! Οπότε, απόλαυσε τη ζωή όσο χάλια κι αν είναι! Διαφορετικά, θα είσαι ο γορίλας στο κλουβί της ιστορίας που αφηγείται η διαγνωσμένη τρελή, που δεν θέλει να την ακουμπάνε, με την οποία είναι ερωτευμένος ο τρελάρας συνάδελφος του Φιλίπ.
Γλυκιά, παράξενη κωμωδία, που αν είναι να τη νοικιάσετε για να τη δείτε σε dvd, φροντίστε να τη δείτε με παρέα. Και μια παρέα που της αρέσουν κι άλλα πράγματα πέρα από τα προφανή και τις χοντράδες μιας νεανικής αμερικάνικης χαζοκωμωδίας ή ο Σεφερλής...
Η υπόθεση: Ο Φιλίπ Μαρς είναι ένας λογικός άνθρωπος σε ένα παράλογο κόσμο. Είναι ένας διαζευγμένος 40something τύπος, που θα την «πει» στο δρόμο στον τύπο ο οποίος βλέπει το σκύλο του να χέζει στο πεζοδρόμιο αλλά δεν μαζεύει τα σκατά με σακούλα, ως οφείλει. Η πρώην γυναίκα του είναι δημοσιογράφος, που για να καλύψει μια κρίσιμη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του αφήνει αμανάτι τα δυο παιδιά τους, κι ας μην είναι η σειρά του να τα προσέχει. Ο γιος του, που μπαίνει στην εφηβεία, έχει γίνει σκληροπυρηνικός vegan κι έχει... βρώμικα μηνύματα στο κινητό του από μια 12χρονη συμμαθήτριά του, η κόρη του είναι παθολογικά υπερφιλόδοξη, και θέλει να... πετύχει στη ζωή της με οποιοδήποτε κόστος, η αδερφή του πουλάει πορτραίτα των γυμνών γονιών του και του αφήνει επίσης αμανάτι το σκύλο της και ο συνάδελφός του Ζερόμ είναι απλά παράφρων. Τόσο, που σε μια ψυχωτική του κρίση, η οποία του κοστίζει τη δουλειά του, πετάει έναν... μπαλτά στον Φιλίπ, και του κόβει το αυτί του! Ο Φιλίπ, που το επίθετό του σημαίνει «Άρης», όπως ο πλανήτης, ονειρεύεται συχνά πυκνά πως είναι αστροναύτης! Είναι το μόνο πράγμα που τον χαλαρώνει και τον ευχαριστεί. Επίσης, συχνά πυκνά, στον ξύπνιο του, βλέπει τους νεκρούς γονείς του. Η ζωή του είναι χάλια. Δεν μπορεί να ελέγξει τίποτε. Μήπως όμως η λύση δεν είναι να πετύχει τον απόλυτο έλεγχο αλλά να αφήσει το χάος να κάνει τη δουλειά του;
Η άποψή μας: Η αλήθεια είναι πως όταν είδα την ταινία στο φεστιβάλ, σε αίθουσα, με παρέα, πέρασα πολύ καλύτερα. Στη δεύτερη θέασή της, μόνος, στο καθημερινό, μπροστά στην τηλεόραση, από dvd, την εκτίμησα μεν αλλά δεν γέλασα. Κι αυτό είναι βασικό χαρακτηριστικό στις κωμωδίες: περνάς καλύτερα παρακολουθώντας τες, όταν τις βλέπεις μαζί με κόσμο. Κι αυτό επειδή το γέλιο είναι μεταδοτικό. Κι εύκολα μια εν ευθυμία ευρισκόμενη αίθουσα μπορεί να σε κάνει να γελάσεις – διάολε, το δικό σου γέλιο μπορεί να κάνει την αίθουσα να πάρει φωτιά. Όταν είσαι μόνος στο σπίτι και βλέπεις κωμωδία, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Amyway. Η μεγάλη επιτυχία του Moll στη συγκεκριμένη ταινία είναι το γεγονός αυτό: το γεγονός ότι στο επίκεντρό της βρίσκεται ένας λογικός άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε έναν κόσμο που είναι (τόσο όσο χρειάζεται για να τρελαθεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος), παράλογος! Ο σκηνοθέτης λοιπόν τραβάει τις καταστάσεις τόσο όσο χρειάζεται έτσι ώστε από τη μια να υπάρχει εμφανέστατα αυτή η μάχη λογικής και παραλόγου από τη μια, αλλά να μην μπαίνει και σε καταστάσεις και σε βαθιά ύδατα σουρεαλισμού, όπως θα συνέβαινε πχ σε μια ταινία του Charlie Kaufman.
Ο Φιλίπ είναι ο καλόβολος άνθρωπος που προσπαθεί να είναι καλός στη δουλειά του, ακόμα κι αν αυτή είναι η πιο βαρετή δουλειά του κόσμου, που θα δει και θα επισημάνει τα κακώς κείμενα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα τον... δείρουν, που θα αναγκαστεί να δεχτεί καταστάσεις τις οποίες δεν θέλει, επειδή διαφορετικά... Διαφορετικά; Ναι, νομίζει πως θα καταρρεύσει ο κόσμος. Έτσι νομίζει. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε; Χμ, προφανώς όχι. Εννοείται ότι ο κόσμος χρειάζεται πολλούς, πάρα πολλούς Φιλίπ για να στρώσει. Χρειάζεται όμως και πάρα πολλούς Φιλίπ σαλταρισμένους. Από τη στιγμή που ξεπερνιούνται οι αντοχές του και ξεσπάει, ο Φιλίπ δεν γίνεται ένας άλλος άνθρωπος αλλά ένας βελτιωμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που αφήνει το χάος μέσα του, μιας που έστω και αργά καταλαβαίνει πως δεν μπορείς να τα ελέγχεις όλα. Σκατά, τίποτε δεν μπορείς να ελέγξεις: ούτε τη ζωή σου. Η... βόμβα μετράει αντίστροφα και θα σκάσει ενώ εσύ προσπαθείς να σώσεις βατράχια μέσα σε ντελαπαρισμένο όχημα (του Ζισκάρ Ντ' Εστέν παρακαλώ!) εκτός κι αν υπάρξει... από μηχανής Θεός! Οπότε, απόλαυσε τη ζωή όσο χάλια κι αν είναι! Διαφορετικά, θα είσαι ο γορίλας στο κλουβί της ιστορίας που αφηγείται η διαγνωσμένη τρελή, που δεν θέλει να την ακουμπάνε, με την οποία είναι ερωτευμένος ο τρελάρας συνάδελφος του Φιλίπ.
Γλυκιά, παράξενη κωμωδία, που αν είναι να τη νοικιάσετε για να τη δείτε σε dvd, φροντίστε να τη δείτε με παρέα. Και μια παρέα που της αρέσουν κι άλλα πράγματα πέρα από τα προφανή και τις χοντράδες μιας νεανικής αμερικάνικης χαζοκωμωδίας ή ο Σεφερλής...
Στις δικές μας αίθουσες? Κατευθείαν σε DVD!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική