Σε ηλικία 89 ετών, έφυγε από την ζωή ένας από τους χαρισματικότερους ρολίστες στα κινηματογραφικά χρονικά, ο πολυβραβευμένος και Οσκαρούχος Martin Landau, μετά από επιπλοκές της υγείας του, ενόσω νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο Ρόναλντ Ρέιγκαν του Πανεπιστημίου UCLA στο Λος Άντζελες. Με καριέρα που συνολικά μετρά πορεία μεγαλύτερη των έξι δεκαετιών, ο φημισμένος ηθοποιός, υπήρξε ένας από τους πλέον αγαπημένους τηλεοπτικούς αστέρες και στην χώρα μας, κρατώντας για τρεις σεζόν (πλέον και των επαναλήψεων) τον ρόλο του Κομάντερ Τζον Κένινγκ, στην εκπληκτική σειρά επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 70, Διάστημα 1999 (Space 1999). Δεν ήταν μάλιστα η μοναδική παρουσία του Landau σε σίριαλ της μικρής οθόνης, αφού είχαν προϋπάρξει οι περιπτώσεις των The Untouchables (1959-61), των αυτοτελών The Outer Limits (1963-64) και The Twilight Zone (1959-84), Mr Novak (1963-65) και φυσικά των Mission Impossible (Επικίνδυνες Αποστολές) όπου υποδυόμενος τον πράκτορα Ρόλιν Χαντ πρωταγωνίστησε σε περισσότερα από 80 επεισόδια κατά την τετραετία 1966-69.
Η πρώτη σημαντική κινηματογραφική του εμφάνιση καταγράφεται στο κορυφαίο North By Northwest (Στην σκιά των τεσσάρων γιγάντων) υπογραφής Hitch από το 1959. Η πρώτη αναγνώριση της υποκριτικής αξίας του από την Ακαδημία Τεχνών, ήλθε το 1988, χάρη στην υποστηρικτική του παρουσία δίπλα στον Jeff Bridges για τον Tucker (Τάκερ: Ο Άνθρωπος και το Όνειρό του) του Francis Ford Coppola, όπου απέσπασε υποψηφιότητα στην κατηγορία του β' ανδρικού, τόσο στα Όσκαρς όσο και στις Χρυσές Σφαίρες. Η δεύτερη Οσκαρική nod κατακτήθηκε έναν χρόνο κατοπινά για το σατιρικό πόνημα του Woody Allen, Crimes And Misdemeanors (Απιστίες και Αμαρτίες) όπου έχασε το τρόπαιο από τον Denzel Washington για το Glory. Η τρίτη του φορά στις πεντάδες της AMPAS ήταν και η καθοριστική, καθώς το 1994 κανείς δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στο διάβα του για το χρυσό αγαλματάκι, μιας και ενσαρκώνοντας τον Μπέλα Λουγκόζι στην ταινία του Tim Burton, Ed Wood (Εντ Γουντ) κατέγραψε μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες περσόνες ποτέ, αποσπώντας με άνεση, τόσο το Όσκαρ όσο και την αντίστοιχης κατηγορίας Χρυσή Σφαίρα. Μεταξύ άλλων οι πιο σημαντικές στιγμές που έχουν καταγραφεί στην φιλμογραφία του είναι οι Cleopatra (Κλεοπάτρα) από το 1963 του Joseph Mankiewicz, They Call Me Mister Tibbs! (Με λένε κύριο Τιμπς) από το 1970 του Gordon Douglas, Decision at Midnight από το 1963 του Lewis Allen, The Greatest Story Ever Told (Η Ωραιότερη Ιστορία Του Κόσμου) από το 1965 των George Stevens και David Lean, Alone in the Dark (Απόδραση από τη Φωλιά του Κούκου) από το 1982 του Jack Sholder, Empire State από το 1987 του Ron Peck, Paint it Black από το 1989 του Tim Hunter, City Hall από το 1996 του Harold Becker, The X-Files: Fight the Future (Πολεμώντας το αύριο) από το 1998 του Rob Bowman, Rounders (Οι παίκτες) από το 1998 του John Dahl, ED tv από το 1999 του Ron Howard, Sleepy Hollow (Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη) από το 1999 του Tim Burton, The Majestic (Κινηματογράφος Ματζέστικ) από το 2001 του Frank Darabont, City of Ember (Απόδραση από τη Χαμένη Πόλη) από το 2008 του Gil Kenan και Frankenweenie από το 2012 του Tim Burton. Τελευταία φορά που τον είδαμε στις δικές μας αίθουσες ήταν σε έναν διακριτικό ρόλο στην περσινή ταινία Remember (Γράμμα από το Παρελθόν) του Atom Egoyan.
Ο Martin Landau υπήρξε μέχρι πρόσφατα στέλεχος της Ένωσης Αμερικάνων Ηθοποιών SGA, όπως και του Χολιγουντιανού σκέλους του Actor's Studio. RIP
Η πρώτη σημαντική κινηματογραφική του εμφάνιση καταγράφεται στο κορυφαίο North By Northwest (Στην σκιά των τεσσάρων γιγάντων) υπογραφής Hitch από το 1959. Η πρώτη αναγνώριση της υποκριτικής αξίας του από την Ακαδημία Τεχνών, ήλθε το 1988, χάρη στην υποστηρικτική του παρουσία δίπλα στον Jeff Bridges για τον Tucker (Τάκερ: Ο Άνθρωπος και το Όνειρό του) του Francis Ford Coppola, όπου απέσπασε υποψηφιότητα στην κατηγορία του β' ανδρικού, τόσο στα Όσκαρς όσο και στις Χρυσές Σφαίρες. Η δεύτερη Οσκαρική nod κατακτήθηκε έναν χρόνο κατοπινά για το σατιρικό πόνημα του Woody Allen, Crimes And Misdemeanors (Απιστίες και Αμαρτίες) όπου έχασε το τρόπαιο από τον Denzel Washington για το Glory. Η τρίτη του φορά στις πεντάδες της AMPAS ήταν και η καθοριστική, καθώς το 1994 κανείς δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στο διάβα του για το χρυσό αγαλματάκι, μιας και ενσαρκώνοντας τον Μπέλα Λουγκόζι στην ταινία του Tim Burton, Ed Wood (Εντ Γουντ) κατέγραψε μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες περσόνες ποτέ, αποσπώντας με άνεση, τόσο το Όσκαρ όσο και την αντίστοιχης κατηγορίας Χρυσή Σφαίρα. Μεταξύ άλλων οι πιο σημαντικές στιγμές που έχουν καταγραφεί στην φιλμογραφία του είναι οι Cleopatra (Κλεοπάτρα) από το 1963 του Joseph Mankiewicz, They Call Me Mister Tibbs! (Με λένε κύριο Τιμπς) από το 1970 του Gordon Douglas, Decision at Midnight από το 1963 του Lewis Allen, The Greatest Story Ever Told (Η Ωραιότερη Ιστορία Του Κόσμου) από το 1965 των George Stevens και David Lean, Alone in the Dark (Απόδραση από τη Φωλιά του Κούκου) από το 1982 του Jack Sholder, Empire State από το 1987 του Ron Peck, Paint it Black από το 1989 του Tim Hunter, City Hall από το 1996 του Harold Becker, The X-Files: Fight the Future (Πολεμώντας το αύριο) από το 1998 του Rob Bowman, Rounders (Οι παίκτες) από το 1998 του John Dahl, ED tv από το 1999 του Ron Howard, Sleepy Hollow (Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη) από το 1999 του Tim Burton, The Majestic (Κινηματογράφος Ματζέστικ) από το 2001 του Frank Darabont, City of Ember (Απόδραση από τη Χαμένη Πόλη) από το 2008 του Gil Kenan και Frankenweenie από το 2012 του Tim Burton. Τελευταία φορά που τον είδαμε στις δικές μας αίθουσες ήταν σε έναν διακριτικό ρόλο στην περσινή ταινία Remember (Γράμμα από το Παρελθόν) του Atom Egoyan.
Ο Martin Landau υπήρξε μέχρι πρόσφατα στέλεχος της Ένωσης Αμερικάνων Ηθοποιών SGA, όπως και του Χολιγουντιανού σκέλους του Actor's Studio. RIP