Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ε δεν μοιάζει και τόσο δύσκολο, όσο φαίνεται. Εν αρχή κτίζεις ένα κάποιο κορμί, όχι με τίποτα σπουδαίες φέτες κοιλιακούς ώστε να κλέβουν την παράσταση, απλά να μην κάνει γερή κούρμπα η μπάκα, κατοπινά φροντίζεις το στέρνο να παραμένει επιμελημένα δασύτριχο και στο φινάλε περνάς κάποιες ωρίτσες στον κλίβανο του σολάριουμ για το απαιτούμενο μαύρισμα. Εννοείται πως τελευταίο αφήνεις το μεγάλο σου ατού, το πρόσωπο, που μετά από μια σένια βόλτα από το σπα, είναι λείο, γυαλιστερό, εντέχνως ερυθρόδερμο και τονισμένο από το κοφτερό στις γωνιές του μούσι. Αυτά σε ότι αφορά στην μόστρα, γιατί για την συμπεριφορά απαιτούνται ειδικά μαθήματα. Και ποιος ιδανικότερος για να τα προσφέρει, από έναν επαγγελματία του είδους, που εξασκεί το λειτούργημα, εχμ, κάποιες δεκαετίες τώρα. How To Be A Latin Lover, λοιπόν...

Το όνειρο της ζωής του, να αποδράσει από την φτώχεια και την μιζέρια του Μέξικο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, το έχει πραγματοποιήσει εδώ και κοντά είκοσι χρόνια, ο Μάξιμο, προφέσιοναλ ζιγκολό, που έχει πιάσει την καλή, έχοντας παντρευτεί ζάπλουτη ηλικιωμένη Καλιφορνέζα. Και πραγματικά δεν του λείπει τίποτα, αφού η ημέρα του κυλά μέσα στην χλιδή του παλατιού που τον φιλοξενεί, με τους αμέτρητους βαστάζους να τον γυροφέρνουν για να πραγματοποιήσουν κάθε του προσταγή, τις υπερπολυτελείς κούρσες να παρατάσσονται στην σειρά για να διαλέξει με ποια θα βολτάρει και τα πιο ονομαστά και πανάκριβα λούσα, ρολόγια και στολίδια, να τιγκάρουν τις γιγάντιες ντουλάπες του. Άσε που αν κάποια στιγμή τα κακαρώσει η γιαγιά, όλο και κάποια κληρονομιά θα τσιμπήσει, που θα τον εξασφαλίσει μια για πάντα. Παίζει κάτι να στραβώσει, στον επίγειο παράδεισο που έχει κτίσει ο πονηρός Μάξιμο?

Ε, μόνο αν βρει αγαπητικό η, λίγο πριν διαβεί τον Αχέροντα, κυρία που τον συντηρεί και βάσει του προγαμιαίου συμβολαίου να διώξει τον φουκαρά, πια, Λατίνο από το σπίτι, δείχνοντας του την άγουσα προς την απόγνωση, αφού θα τον πετάξει αδέκαρο στους πέντε δρόμους, να ψάξει αλλού την τύχη του. Καλομαθημένος στα πλούτη και τις ανέσεις, ο Μάξιμο πλέον θα κληθεί να επιβιώσει δίχως αυτές, με το εύστροφο μυαλό του πάντοτε να σκέφτεται το επόμενο μεγάλο κόλπο. Προς το παρόν όμως χρειάζεται να βρει απάγκιο κι απανέμι, οπότε μια χαρά είναι η στρωματσάδα στο φτωχικό διαμέρισμα της (από χρόνια απομακρυσμένης) αδελφής του, που τα βγάζει πέρα δύσκολα, μεγαλώνοντας ολομόναχη ένα δεκάχρονο αγόρι.

Εννοείται λοιπόν πως η Σάρα, ούτε να τον βλέπει, ούτε και να τον φιλοξενήσει επιθυμεί, αλλά το αίμα νερό δεν γίνεται και θα του προσφέρει μια γωνιά στο σπιτάκι της, ελπίζοντας πως σύντομα θα βρει μια δουλειά τίμια και θα ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής και όχι της αρπαχτής. Που όμως? Ο Μάξιμο δεν είναι από τα παλικάρια που θα κουβαλήσουν ποτέ τους πηλοφόρι, μα ακόμη και τώρα, που η μπογιά έχει περάσει, καθώς όπου νάναι πενηνταρίζει, θα το ψάξει για μια ακόμη ευκαιρία, να εντοπίσει το θύμα, που θα του πουλήσει τις ερωτικές υπηρεσίες. Ταυτόχρονα όμως, με μπαγαποντιές και παράνομα τρικ, θα βγάλει όσα χρήματα του χρειάζονται για να ακολουθεί, ακόμη και σε συνθήκες δύσκολες, την μεγάλη ζωή, φροντίζοντας να κληροδοτήσει την αποκτημένη πείρα, από τόσα χρόνια "παροχής υπηρεσιών", στο άμαθο, νερντ, ανιψάκι του!

Η τελευταία αυτή υποπλοκή, είναι που ουσιαστικά δίνει στην πιπεράτη και σε αρκετά σημεία της ακατάλληλη για μικρούληδες σινεφίλ κομεντί, έναν χαρακτήρα πανομοιότυπο με εκείνη την πετυχημένη του Bad Santa, όπου στο γλαφυρό επίκεντρο της βρίσκεται ένα τυπικό ρεμάλι, ένας άεργος κανάγιας, που μέσα στην παραζάλη του να γεμίσει τις τσέπες με παράδες πρέπει και να φροντίσει ένα ανήλικο παιδί. Ένα τέτοιο υποδειγματικό λαμόγιο, είναι ο Μάξιμο της ιστορίας μας, που τα θέλει όλα δικά του, φράγκα, πολυτέλειες, αριστοκρατία και λάμψη τριγύρω του, χωρίς κόπο κι αβασάνιστα, άλλωστε ο ίδιος προσφέρει το (πλαδαρό και γεμάτο ραγάδες από την πολυκαιρία0 κορμί του. Δίκαιη η ανταλλαγή? Όχι βέβαια! Ο κουτοπόνηρος Μεχικάνος πάντως, ακόμη κι αν βρεθεί περικυκλωμένος από αδιέξοδα, ποτέ δεν θα τα παρατήσει και θα βρει την άκρη, έστω κι αν χρειαστεί να στενοχωρήσει και τους λιγοστούς ανθρώπους που τον νοιάζονται. Καμία ηθική αναστολή, μηδενικές οι τύψεις.

Σε αυτό το μόνιμα περιστρεφόμενο γύρω από το σεξ μοτίβο, με φόντο το ηλιόλουστο Λος Άντζελες, κινείται η όχι ιδιαίτερων χιουμοριστικών ευρημάτων κωμωδία, που πάντως δεν στερείται ρυθμού, χάρη στον μάμπο αέρα του διασημότερου σύγχρονου Αζτέκου αστέρα Eugenio Derbez (κοψιά αντίγραφο του BB Thornton, μιας και αναφέρθηκα στον Λέρα Άι Βασίλη). Το ζήτημα με τον ισπανόφωνο ηθοποιό, είναι που ήδη, μετά από το εμπορικό χιτ στα μέρη του, No Ce Aceptan Devoluciones, όπου τον πρωτοείδα, δεν μπορώ να φανταστώ πως διαθέτει και άλλο εύρος ρόλων να υποδυθεί. Τουλάχιστον, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων εδώ, που πέφτει στην παγίδα των σιχαμερών ανεκδότων, διατηρεί μια κάποια αξιοπρέπεια, στην απόπειρα του να ανοίξει δρόμους καριέρας και πέρα από τα βόρεια σύνορα του Ρϊο Γκράντ.

Βοήθειες στην προσπάθεια του δεν παίρνει και λίγες, πρωτίστως από την (αδιάφορη ως ρόλο) συμπατριώτισσα του, Salma Hayek, που πέρασε τα πενήντα, αλλά δεν έχει πάρει μέρα πάνω της από την εποχή του Desperado που την γνωρίσαμε, όπως και από το λοιπό σταρικό καστ, που συνθέτουν γνώριμα πρόσωπα όπως η Bell, ο Cordry, η πάλαι ποτέ σεξ σύμπολ Raquel Welch, μα και ο αιώνιος μπέμπι φέις Rob Lowe, που παίζει μια περσόνα δυστυχώς ανεκμετάλλευτη από το σενάριο. Σκριπτ που δεν διεκδικεί τίποτα δάφνες ποιότητας, μα συνολικά δεν κρίνεται και σαν πλήρως απορριπτέο, αφού σε μια δυο περιπτώσεις, όπως του ανατρεπτικού εισαγωγικού κλιπ, ένα χαμόγελο το προκάλεσε με τα καμώματα του ο Λάτιν Λόβερ!