Ένας από τους πλέον θρυλικούς Αμερικάνους δημιουργούς, ο πρωτομάστορας του τρόμου, που συνέδεσε το όνομα του με το ζωντάνεμα των ζόμπις στην μεγάλη οθόνη, ο George A. Romero, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 77 ετών. Σύμφωνα με τον επί δεκαετίες στενό του συνεργάτη, παραγωγό Peter Grunwald, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, ο σκηνοθέτης απεβίωσε στον ύπνο του, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, δίπλα στα αγαπημένα του πρόσωπα, την σύζυγό του Suzanne και την θυγατέρα του Tina, ακούγοντας το λατρεμένο του κινηματογραφικό μουσικό θέμα, από την ταινία The Quiet Man (Ένας Ήσυχος Άνθρωπος) του John Ford. Ο Romero γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης την 4η ημέρα του Φλεβάρη του 1940 και από πολύ νεαρή ηλικία έδειξε την τάση του προς την έβδομη τέχνη, ασχολούμενος κατά κύριο λόγο με μικρού μήκους ταινίες, μεταφυσικού περιεχομένου. Η πρώτη του μεγάλου μήκους δημιουργία, γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε ασπρόμαυρο φιλμ και με υπερβολικά χαμηλό προϋπολογισμό, θα είναι εκείνη που θα αποτελέσει το ορόσημο στην καριέρα του, ως μια από τις πλέον σημαντικές στα χρονικά. Το Night Of The Living Dead (Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών) του 1968, σήμανε την επανάσταση στον χώρο του ανεξάρτητου φιλμικού τρόμου, με τον τρόπο που προσέγγισε το θέμα του, καθώς με προφανή αλληγορική διάθεση συνέδεσε το θέμα του, την Αποκάλυψη των νεκροζώντανων, με τις ρατσιστικές διώξεις της σκοτεινής για τα χρονικά της Αμερικής περιόδου, τοποθετώντας μάλιστα προς έκπληξη όλων στον ρόλο του βασικού πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, έναν έγχρωμο ηθοποιό (Duane Jones) ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο των συζητήσεων γύρω από τους συμβολισμούς του σεναρίου. Το πρώτο αυτό έργο του, γεμάτο με την ζωντάνια, την έμπνευση, το σατιρικό πάθος, την ευφυΐα, την άγνοια κινδύνου ακόμα, ενός άπειρου, νεαρού μα γεμάτου ψυχή νεαρού, όρισε από το σημείο αυτό και κατοπινά, ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό υποείδος στην κατηγορία του horror, που παραμένει ολοζώντανο ίσαμε τις ημέρες μας.Εμμένοντας να κινείται πάνω στο ίδιο μοτίβο, ο Romero επέστρεψε το 1978 με το Dawn Of The Dead (Ζόμπι, το Ξύπνημα των Νεκρών), στο οποίο καυτηρίασε το ξεπούλημα των ιδεών της πατρίδας του, την εμπορευματοποίηση των αξιών και την κατάπτωση των ηθικών δεσμών, όπως άλλωστε έπραξε και το 1985 με το The Day Of The Dead (Η Μέρα των Ζωντανών Νεκρών), στο οποίο έδωσε έναν πιο κλειστοφοβικό αφηγηματικά τόνο. Αποφασισμένος να στηρίξει την ζόμπι θεματική του και μετά την έλευση του μιλένιουμ, δανείστηκε φλέγοντα ζητήματα της καθημερινότητας για να στήσει τα σενάρια των ταινιών του Land Of The Dead (Η Γη των Ζωντανών Νεκρών) του 2005, Diary Of The Dead (Το Ημερολόγιο των Νεκρών) του 2007 και Survival Of The Dead (Επιζώντας από τους Απέθαντους) του 2009, όπου θα καταγραφόταν ως το κύκνειο άσμα του. Πέρα από την ενασχόληση του με την σειρά των Living Dead, όπου εκτόνωσε την ανάγκη να εκφράσει τις αριστερών τάσεων αντιλήψεις του, ο Romero κατέγραψε και άλλες σημαντικές στιγμές στο genre, όπως το Crazies (Ο Ουρανός Έβρεξε Θάνατο) του 1973, μια ακόμη πολιτικά φορτισμένη διαμαρτυρία, το Creepshow του 1982 όπου συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον μετρ της φοβιστικής συγγραφής Stephen King, όχι όμως και τελευταία καθώς ακολούθησε και το θρίλερ μυστηρίου The Dark Half (Το Σκοτεινό Εγώ) του 1992. Μια από τις δημιουργικές απόπειρες του να ξεφύγει από τα γνώριμα μονοπάτια του τρόμου, υπήρξε η περίπτωση του Knightriders (Οι Μονομάχοι της Ασφάλτου) του 1991, μια ελεύθερη διασκευή του μύθου του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, από όπου πήγαζαν έντονα κοινωνικά μηνύματα.
Η απώλεια του George A. Romero, σε συνέχεια της πρόσφατης του επίσης μυθικού για το κινηματογραφικό είδος του τρόμου, Wes Craven, σημαίνει πως ο ένας μετά τον άλλο οι θρυλικοί ντιρέκτορες που το θεμελίωσαν, περνούν πλέον στην αιωνιότητα. Αφήνοντας πίσω τους έργο, όμως, τόσο άξια διαχρονικό, που θαρρεί κανείς πως στην συνείδηση του κοινού, θα παραμείνουν ζωντανοί για πάντα. RIP
