Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Αδόκιμο ακόμη, στα μέρη μας, ετούτο το είδος της κωμωδίας, παρότι μια φράξια αξιόλογων καλλιτεχνών την τελευταία δεκαετία, μοχθεί για να το φέρει στην μόδα. Μια παράφραση του, μάλιστα, έχει γνωρίσει επιτυχία κατά το παρελθόν στις εγχώριες πίστες, με την μαρκίζα του σατυρικού σόου, που υπηρέτησαν με αξιοπρεπή, πιπεράτο ενίοτε, μα κατά βάθος πολιτικο-κοινωνικό λόγο, προσωπικότητες σαν τον Μαρίνο, τον Κλυν, τον Τζιμάκο ίσως, σίγουρα πιο πρόσφατα τον Λαζόπουλο. Το Stand Up Comedy είναι κομματάκι διαφορετικό, δεν βασίζεται στο καθεαυτού πρόγραμμα, μα παίρνει αφορμές εκκίνησης του χιούμορ, από τον αυτοσχεδιασμό, συνάρτηση εναλλασσόμενη, ελέω της μεταβλητής της κατά περίπτωση ψυχολογικής κατάστασης του αρτίστα. Υπάρχουν στιγμές βλέπεις, που το συναίσθημα, υπερτερεί του επαγγελματισμού και το νούμερο στην πίστα όχι απλά δεν ολοκληρώνεται, μα δεν αρχίζει καν.

Ως οδηγός της υπηρεσίας Uber βγάζει τα προς το ζην, ο μονίμως χαμογελαστός Κiουμέλ, νεαρός γεννημένος στο Πακιστάν, μα εγκατεστημένος εδώ και πολλά χρόνια, μαζί με την οικογένεια του, στο Σικάγο των πανίσχυρων βοριάδων. Παρότι η συντηρητική ανατολίτικων εθίμων φαμίλια του, επιθυμεί να τον καμαρώσει γιατρό, στην χειρότερη των περιπτώσεων, δικηγόρο, εκείνος ζει και αναπνέει για το δεκάλεπτο που θα ανέβει στην σκηνή, για να έλθει μέσω της όρθιας κωμωδίας σε επαφή με το κοινό του, έχοντας σαν κρυφό όνειρο κάποια στιγμή να καταφέρει να φτάσει μέχρι τα ξακουστά σανίδια της Νέας Υόρκης. Ακόμη κι αν υποχωρήσουν πάντως οι γονείς του και του επιτρέψουν να πορευτεί επαγγελματικά όπως επιθυμεί, παριστάνοντας τον γελωτοποιό, το βέβαιο είναι πως τώρα που έχει φτάσει η ώρα να νοικοκυρευτεί, η γυναίκα που θα πάρει θα είναι νοικοκυρά, Πακίσα, κορίτσι δικό τους, με αρχές, προίκα κι όμορφο!

Αντιδραστικός κι εδώ ο Κιουμέλ, κάθε πρόταση για παντρειά της μάνας του, θα την πετάξει στο κουτί των απορριπτέων υποψηφίων, αφού την γυναίκα της ζωής του, θα επιθυμήσει να την επιλέξει, ενάντια στις παραδοσιακές προσταγές, ο ίδιος, ολομόναχος. Μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είναι και η ξανθούλα Έμιλι, που γνώρισε ένα μοιραίο βράδυ στο κλαμπ και άμεσα δέθηκε μαζί της με τα ερωτικά δεσμά. Παρότι υπερβολικά φιλελεύθερων αρχών και με παρελθόν μη εγκεκριμένο από τον συντηρητικό του κύκλο - που δεν τολμά καν να αποκαλύψει την ύπαρξη της - ο μετανάστης γνωρίζει μέσα του, πως έχει εντοπίσει το άλλο του μισό. Μια μικροπαρεξήγηση θα σταθεί αιτία το ζευγάρι να χωρίσει. Κι όταν πάλι ιδωθεί, θα είναι στον θάλαμο του νοσοκομείου, όπου εκείνη χτυπημένη από μια απροσδιόριστη μόλυνση, έχει πέσει σε κώμα, με τις ενδείξεις ανάνηψης να μην είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες.

Όλα τον στραβό κι ανάποδο δρόμο, μοιάζουν να έχουν πάρει στην ζωή του φουκαριάρη Πάκι, πάνω μάλιστα στην στιγμή που πίστεψε πως βρήκε την αληθινή ευτυχία. Δίχως σοβαρά οικονομικά έσοδα, με πατέρα και μάνα σχεδόν να τον έχουν αποκηρύξει από γιο, δίχως σαφείς ευκαιρίες να αναπτύξει το τάλαντο του, έρχεται τώρα και η χαριστική βολή με την (πρώην?) αγαπημένη του να έχει βυθιστεί σε ύπνο, δίχως επιστροφή. Ακόμη κι η αναγκαστική συνύπαρξη με τους ανακατωσούρηδες δικούς της, αρνητική αύρα προκαλεί, αφού ούτε κι εκείνοι εκ πρώτης όψης τον έχουν πάρει μα μάτι καλό. Συνεπώς τα πάντα έχουν αφεθεί σε ένα θαύμα, να αποφασίσει το χέρι το μαγικό, αν τα όλα στην καθημερινότητα του κακόμοιρου άντρα, γινούν και πάλι όμορφα, όπως και πριν.

Σπάνια περίπτωση ρομαντικής κομεντί. Και είναι λογικό να δημιουργείται αυτό το φίλινγκ της ιδιαιτερότητας, μιας κι από την (ούτε καν) μέση της χρονικής διάρκειας, το κορίτσι, ο ένας πυλώνας του στόρυ - η Zoe Kazan δηλαδή - εξαφανίζεται, λόγω βαριάς ασθενείας. Οπότε το ερώτημα που τίθεται, είναι αν μπορεί να στηριχτεί ρομάντζο, μονομελές και μάλιστα δίωρης πορείας, με ορατό το ενδεχόμενο, ενόψει, της βαριεστημάρας? Που να παίρνει τέτοια τραγική στροφή κι εντούτοις να διατηρεί ζωντανά τα κύτταρα της κωμωδίας? Χάρη στην μέθοδο που ακολουθεί για να αναπτύξει το σενάριο του ο indie καταβολών Michael Showalter (κρατάμε το ονοματάκι) επιλέγοντας να μην ακολουθήσει την πεπατημένη του MegRyanικού γλυκερού τύπου rom com, αλλά να μπολιάσει με δεδομένα ρεαλιστικά στοιχεία την αναπάντεχης τροπής πλοκή. Που έχουν να κάνουν, εκτός του εξαιρετικά κτισμένου, φόντου της εξ Ανατολών κονσερβαρισμένης κουλτούρας (οι συμπέθεροι από το Καράτσι), αναμεμειγμένου με τις χροιές της αστικής ρουτίνας (τα πεθερικά της συμφοράς που καθρεφτίζουν ενδεχόμενα το μέλλον κάθε τωρινά ερωτευμένου ντουέτου) και τις σύγχρονες αντιλήψεις της μετά 11/9 αμερικάνικης κοινωνίας (εδώ δεν χρειάζονται επεξηγήσεις, ο ήρωας μας είναι μελαψός).

Σύμφωνα με όλα αυτά τα προαπαιτούμενα, η επιλογή του πραγματικού stand up comedian Kumail Nanjiani, για να αποδώσει τον ρόλο της ζωής του (κυριολεκτικά, μιας και το The Big Sick είναι στηριγμένο στα αληθινά περιστατικά, που σήμαναν την γνωριμία του, με την νυν σύζυγό του) μοιάζει ιδανική. Ευχάριστος μα και θλιμμένος συνάμα, καταπιεσμένος όσο και παρτιζάνος, καλουπωμένος μα και με τάσεις απεξάρτησης, ο βασικός ήρωας της ανθρώπινης ιστορίας που είδαμε, κερδίζει με άνεση, συμπάθεια, αγάπη και τελικά το όνειρο του, που ουδέποτε διανοήθηκε να απολέσει. Μια ιδιαίτερη και απρόσμενη κινηματογραφική made in USΑ έκπληξη, ελάχιστα προμοταρισμένη και συζητημένη, από αυτές που δεν λησμονούνται άμεσα μετά την θέαση τους, αλλά αφήνουν περιθώρια και για μετέπειτα κουβέντες στους θεατές τους.