Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ογδόντα και πλέον χρόνια έχουν συμπληρωθεί από το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και παρότι ο κινηματογράφος, κατέγραψε από τις πρώτες ώρες του φινάλε του, πραγματικά περιστατικά, άξια αναφοράς, από όλα τα μέτωπα των συγκρούσεων, εντούτοις ακόμη υπάρχουν αμέτρητες αληθινές ιστορίες, που έλαβαν χώρα κατά την εξαετία της θηριωδίας, που καρτερούν υπομονετικά την σειρά τους για να αποδοθούν στην μεγάλη οθόνη. Και που στο σύνολο τους σχεδόν, από τον διψήφιο αριθμό ταινιών που κάθε σεζόν αναφέρονται στον Μεγάλο Πόλεμο, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, παρότι ενδεχομένως γνωρίζει από πριν την έκβαση τους, θετική είτε αρνητική. Μια τέτοια περίπτωση, ορίζει η ιστορική αναφορά, σε ένα ζευγάρι σωτήρων, που έδρασε αντιστασιακά, στην χώρα που ένιωσε όσο καμία άλλη, την βαναυσότητα των δολοφόνων Ναζί...

Βαρσοβία 1939. Την απόλυτη ευτυχία βιώνει το ζεύγος των Ζαμπίνσκι, του φιλότιμου και αφιερωμένου στην εργασία του ζωολόγου Γιαν και της όμορφης και πολυαγαπημένης του συζύγου Αντονίνα, που έχουν αναλάβει την φροντίδα και την εκμετάλλευση, του τεράστιου ζωολογικού πάρκου, της Πολωνικής πρωτεύουσας. Μεγαλώνοντας το μικρό τους παιδί, τον πεντάχρονο Ρίσαρντ, ανάμεσα στα δεκάδες είδη ζώων που συνυπάρχουν αρμονικά στον κήπο, οι δυο τους κάνουν αμέτρητα σχέδια για το μέλλον και για το πως θα επεκτείνουν τα εκθέματα τους, προς τέρψη των φιλόζωων επισκεπτών. Ατυχώς για τους μονοιασμένους Ζαμπίνσκι, το ξέσπασμα του παγκόσμιου πολεμικού ολέθρου, όπως για όλη την ανθρωπότητα έτσι και για εκείνους θα σημάνει τον τερματισμό των ονείρων τους, ειδικά από την στιγμή που η Γερμανική σβάστικα, θα κυματίσει κυρίαρχη από άκρου εις άκρο της πόλης.

Με την έλευση της ναζιστικής κατοχικής μπότας, θα σημάνει και η έναρξη των διώξεων των μειονοτήτων, κυρίως των μυριάδων Εβραίων της περιοχής, που θα περιοριστούν προκειμένου τα Ες Ες να έχουν τον πλήρη έλεγχο τους, να ζήσουν στοιβαγμένοι στο περιφραγμένο Γκέτο, από όπου κανείς δεν μπορεί να αποδράσει. Δίχως να υπολογίσουν τους προφανείς θανατηφόρους κινδύνους που επιβάλλει η απαγόρευση της βοήθειας σε όσους φέρουν στο μπράτσο το αστέρι του Δαβίδ και χωρίς να χρονοτριβίσουν, ο Γιαν και η Αντονίνα, θα εκπονήσουν πλάνο σωτηρίας των αιχμαλώτων, περιθάλποντας τους, μέχρι να εκδοθούν τα πλαστά έγγραφα που θα τους οδηγήσουν στην σωτηρία, στο υπόγειο του σπιτιού τους. Κατάσταση που δεν θα αργήσει να πέσει στην αντίληψη του παράφρονα Γερμανού επιτετραμμένου Λουτζ Χεκ, που πριν την έκρηξη του πολέμου είχε συνεργαστεί επαγγελματικά με το ζευγάρι, μα που τώρα, φορώντας την στολή του κυρίαρχου, έχει μεταλλαχθεί σε ανήμερο θηρίο, που δεν λογίζει φίλους παρά μόνο υποταγμένους εχθρούς.

Δραματοποιημένα λοιπόν είναι τα περιστατικά που αφορούν στην δράση του ανδρόγυνου, το οποίο για όσα πρόσφερε, ρισκάροντας την ζωή του, κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος, τιμήθηκε κατοπινά με το υπέρτατο βραβείο ανδρείας από το κράτος του Ισραήλ. Όπως ακριβώς συνέβη με αμέτρητες άλλες περιπτώσεις σωτηρίας των αναίτια εκδιωγμένων από την φασιστική μήνη, με κορυφαία στην μνήμη όλων στιγμή, εκείνη του Όσκαρ Σίντλερ, που τόσο αριστουργηματικά φώτισε ο κορυφαίος Spielberg.

Εδώ δεν έχουμε ποιοτικά μια ανάλογη περίπτωση, θα ήταν και ελαφρώς δύσκολο να επαναληφθεί η ασπρόμαυρη εποποιία του Beard, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το φιλμ στερείται έντονου σασπένς και καλογυρισμένης αγωνίας, ενόσω ο κλοιός σφίγγει γύρω από το σπίτι που στα έγκατα του κρύβονται οι δύσμοιροι Εβραίοι. Μολονότι στην πραγματικότητα, ο Δόκτορ Ζαμπίνσκι ήταν εκείνος που βρέθηκε κοντύτερα στον θάνατο, αφού πολεμώντας στο πλευρό των ανταρτών, συνελήφθη και οδηγήθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εντούτοις το σενάριο εστιάζει στην πραγματικά αγγελική μορφή της κυράς του. Της ευσεβούς Αντονίνα, που συνυπήρξε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στην ίδια οικία που ανέτρεφε τα παιδιά της και θα είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί, με περισσότερους από 300 τρομοκρατημένους φυγάδες από την κόλαση του Γκέτο.

Η αφήγηση που ακολουθεί λογικά γραμμική πορεία, ανά τακτά χρονικά διαστήματα εμπλουτίζεται, δίχως σαφή λόγο είναι η αλήθεια, από την ρομαντική σε βαθμό ενόχλησης επιμονή του Γκεσταπίτη αξιωματικού (εννοείται πως αυτός είναι ο Daniel Bruhl) να ρίξει στην αγκάλη του την πανέμορφη Πολωνέζα. Προσθήκη που μάλλον λειτουργεί αποπροσανατολιστικά - ενδεχόμενα να είναι και προϊόν μυθοπλασίας - στο γενικό σύνολο, που είναι εξαιρετικά προσεγμένο και ακριβό, στην αναπαράσταση της περιόδου. Η σύγχρονη Πράγα, που διατηρεί αναλλοίωτα τα στοιχεία των αρχών της δεκαετίας του 40, αποτελεί ένα πρώτης τάξης φυσικό σκηνικό για την εξέλιξη της πλοκής που διευθύνει με επαγγελματισμό η σκηνοθέτιδα Niki Caro. Δεν είναι τυχαίο, που η Νεοζηλανδή, δεν επιλέγει για το κτίσιμο του δράματος, τα μακροσκελή εσωτερικά γυρίσματα, που θα έδιναν πιθανόν κι έναν παραπάνω κλειστοφοβικό τόνο, μα διαρκώς ταξιδεύει την κάμερα της στα εξωτερικά ντεκόρ, φροντίζοντας έτσι να αποδώσει ρεαλιστικότερη όψη στο καλοστημένο από όλες τις απόψεις, έργο της.

Που σε καμία περίπτωση όμως δεν θα ήταν το ίδιο, απούσης αυτής της πρωταγωνίστριας του, της αδύνατης μεν, αλλά τόσο εκφραστικής σε πρόσωπο και κορμί Jessica Chastain. Η κοκκινομάλλα - ξανθιά εδώ - σούπερ σταρ, που δυο φορές έχει γυροφέρει το Όσκαρ σε Zero Dark Thirty και The Help, διαθέτει ένα ακαταμάχητο σεξ απίλ, εκρηκτικό ακόμη και σε συνθήκες δύσκολες, αβάστακτες και όχι ιδιαίτερα λαμπερές, όπως της παρούσας ιστορικής αναφοράς. Στοιχείο ερωτογενές, που δένει απόλυτα σε χημεία, με το πανύψηλου επιπέδου τάλαντο της, που αργά ή γρήγορα αναμένεται να δαφνοστεφανωθεί. Τον πραγματικά σπουδαίο ρόλο αναμένει η Καλιφορνέζα. Αυτόν ίσως που δεν θα βρει σε δεύτερου λέβελ κι όχι τόσο προμοταρισμένες ταινίες σαν το Zookeeper's Wife, παραγωγές όμως σοβαρές και έγκυρες που την διατηρούν στην κατάλληλη φόρμα ώστε να πετύχει σύντομα το προσωπικό της στοίχημα.