Ξα μου
της Κλειως Φανουρακη. Mε τους Γιώργο Χωραφά, Λευτέρη Ελευθερίου, Σοφία Χιλλ, Άννα Φόνσου, Ζωή Χωραφά, Τατιάνα Καλάντζη, Νίκο Μπουσδούκο, Αλέξανδρο Μυλωνά, Μάνο Πετράκη
Κάτι κάνουν καλά εκεί στην Κρήτη
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Όταν η κρίση σε στριμώχνει, μπορείς να ξεφύγεις;
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Κλειώς Φανουράκη. Μια ταινία που γυρίστηκε εξολοκλήρου στην Κρήτη και κάθε της πλάνο κουβαλάει το πνεύμα και το… οινόπνευμα της Μεγαλονήσου. Μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Χωραφά, τον μοναδικό Έλληνα σταρ στο παγκόσμιο σινεμά! Κι όμως καμία ελληνική εταιρία διανομής δεν… καταδέχτηκε να πάρει τούτη την καθ’ όλα εμπορική ταινία υπό τη σκέπη της και να την υποστηρίξει. Γάλλοι, Ισπανοί και Ιταλοί προηγούνται ως προϊόν για τα θερινά σινεμά. Οπότε το “Ξα μου” βγαίνει ως ανεξάρτητη διανομή. Ευτυχώς η Φανουρακη είχε το απαιτούμενο πάθος και το κουράγιο ώστε η απολύτως ταιριαστή για τα θερινά ταινία της να παρουσιαστεί σε αρκετές οθόνες.
Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε στο πλαίσιο του 57ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, στο τμήμα “Ελληνικός Κινηματογράφος” και μάλιστα στις Πρώτες Προβολές (μεγάλη η συζήτηση για τη θέση και την προβολή του ελληνικού σινεμά στο φεστιβάλ - ελπίζω φέτος ο Ορέστης Ανδρεαδάκης να έχει πιο τολμηρές ιδέες σχετικά). Έγινε προβολή της και στο 27ο Palm Springs International Film Festival, και στο 11ο Los Angeles Greek Film Festival, και πλέον η ταινία βρίσκεται εκεί έξω για να τη συναντήσετε.
Η υπόθεση: Ο Τζώνυ είναι ένας 50something άνδρας. Διπλοπαντρεμένος, με μια κόρη από τον πρώτο του γάμο στη Γαλλία και δύο γιους από τον δεύτερο γάμο του στην Κρήτη, όπου διαμένει, βιώνει τα... καλά της οικονομικής κρίσης. Η τακτοποιημένη ζωή του, λοιπόν, ανατρέπεται όταν απολύεται από διευθυντής ενός ξενοδοχείου του νησιού. Είναι μεγάλης ηλικίας για να βρει κάτι στον τομέα του ενώ και οι μισθοί που του προσφέρονται για δουλειές ανάλογες με εκείνη που έκανε, είναι της πλάκας. Αρχικά, κλείνεται στη μιζέρια του και περνάει τις μέρες του ξεδίνοντας στον ηλεκτρονικό τζόγο. Φτιάχνει τη... σπηλιά του. Όμως, η συνάντησή του με έναν ψαρά, η τριβή του με έναν γνωστό του ιδιοκτήτη αμπελώνων και η γνωριμία του με έναν εκτροφέα αιγοπροβάτων, ανθρώπων της γης, της θάλασσας και του μόχθου δηλαδή, θα τον κάνουν να αναθεωρήσει όλα όσα θεωρούσε δεδομένα, όλα όσα νόμιζε πως τον κάνουν ευτυχισμένο...
Η άποψή μας: Έχουμε επανειλημμένα εκφράσει την άποψή μας για το τι ταινίες θα έπρεπε ενδεχομένως να παράγει το ελληνικό σινεμά. Από τη μια οι καλλιτεχνικές με φεστιβαλικές προοπτικές παγκοσμίως, από την άλλη οι ακραιφνώς εμπορικές, οι μαζικής θέασης (όπως ήταν κάποτε οι ταινίες του Δαλιανίδη) και ενδιαμέσως ταινίες που πατάνε και στις δύο βάρκες: έχουν καλλιτεχνικό DNA χωρίς να αρνούνται τις εμπορικές τους βλέψεις. Δυστυχώς, δεν παράγουμε αρκετές ταινίες από τη δεύτερη και κυρίως από την τρίτη κατηγορία. Τούτη εδώ, όμως, είναι μία τέτοια. Μια ενδιαφέρουσα ταινία, που λέει αυτά που λέει χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Διαθέτει ένα καλογραμμένο σενάριο, δεν ξεπουλιέται για λόγους εμπορικότητας, έχει όμως στραμμένο το βλέμμα της και στο μεγάλο κοινό. Έχει έναν εξαιρετικό και γοητευτικό σταρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος είναι άψογος ερμηνευτικά. Και ναι, πείτε με τρελό αλλά δεν μοιάζει σε διάφορα πλάνα σε αυτήν την ταινία ο Γιώργος Χωραφάς με έναν μελαχρινό Robert Redford; Ο οπαδός των look-a-like, Μάριος Ασλαμάς, θα αποθέωνε αυτήν μου την επισήμανση.
Μια χαρά περιγράφει την οικονομική κρίση η ταινία χωρίς να προβαίνει σε ψεύτικες καταγγελίες και σε όψιμους αντικαπιταλιστικούς αφορισμούς. Κυρίως, όμως, εξυμνεί την κρητική γη, τις θάλασσες της μεγαλονήσου και φυσικά τους ανθρώπους της. Στρωτή αφήγηση, ενδιαφέρον σενάριο, ωραία μουσική (στην οποία μεταξύ των άλλων συμμετέχει και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων), πειστικές ερμηνείες (αυτός ο Λευτέρης Ελευθερίου είναι ταλεντάρα ο τύπος και παίζει τον κρητικό κτηνοτρόφο λες και ήταν τέτοιος όλη τη ζωή του! - αλλά και όλοι οι ερασιτέχνες βγάζουν ψυχή βρε παιδί μου) κι ένα όχι πρωτότυπο μα σίγουρα χρήσιμο και θετικό μήνυμα για τη ζωή! Χωρίς να πέφτει στην παγίδα του φολκλόρ, έτσι;Δεν τα λες και λίγα. Θα σας προέτρεπα να δείτε την ταινία αλλά... ξα σας!
Σημείωση: Ξα μου > εξά μου = εξουσία μου. Ερμηνεία: Κάνω αυτό που πιστεύω, παίρνω την ευθύνη, δικό μου θέμα τι θα κάνω, ας το πάνω μου...
Η υπόθεση: Ο Τζώνυ είναι ένας 50something άνδρας. Διπλοπαντρεμένος, με μια κόρη από τον πρώτο του γάμο στη Γαλλία και δύο γιους από τον δεύτερο γάμο του στην Κρήτη, όπου διαμένει, βιώνει τα... καλά της οικονομικής κρίσης. Η τακτοποιημένη ζωή του, λοιπόν, ανατρέπεται όταν απολύεται από διευθυντής ενός ξενοδοχείου του νησιού. Είναι μεγάλης ηλικίας για να βρει κάτι στον τομέα του ενώ και οι μισθοί που του προσφέρονται για δουλειές ανάλογες με εκείνη που έκανε, είναι της πλάκας. Αρχικά, κλείνεται στη μιζέρια του και περνάει τις μέρες του ξεδίνοντας στον ηλεκτρονικό τζόγο. Φτιάχνει τη... σπηλιά του. Όμως, η συνάντησή του με έναν ψαρά, η τριβή του με έναν γνωστό του ιδιοκτήτη αμπελώνων και η γνωριμία του με έναν εκτροφέα αιγοπροβάτων, ανθρώπων της γης, της θάλασσας και του μόχθου δηλαδή, θα τον κάνουν να αναθεωρήσει όλα όσα θεωρούσε δεδομένα, όλα όσα νόμιζε πως τον κάνουν ευτυχισμένο...
Η άποψή μας: Έχουμε επανειλημμένα εκφράσει την άποψή μας για το τι ταινίες θα έπρεπε ενδεχομένως να παράγει το ελληνικό σινεμά. Από τη μια οι καλλιτεχνικές με φεστιβαλικές προοπτικές παγκοσμίως, από την άλλη οι ακραιφνώς εμπορικές, οι μαζικής θέασης (όπως ήταν κάποτε οι ταινίες του Δαλιανίδη) και ενδιαμέσως ταινίες που πατάνε και στις δύο βάρκες: έχουν καλλιτεχνικό DNA χωρίς να αρνούνται τις εμπορικές τους βλέψεις. Δυστυχώς, δεν παράγουμε αρκετές ταινίες από τη δεύτερη και κυρίως από την τρίτη κατηγορία. Τούτη εδώ, όμως, είναι μία τέτοια. Μια ενδιαφέρουσα ταινία, που λέει αυτά που λέει χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Διαθέτει ένα καλογραμμένο σενάριο, δεν ξεπουλιέται για λόγους εμπορικότητας, έχει όμως στραμμένο το βλέμμα της και στο μεγάλο κοινό. Έχει έναν εξαιρετικό και γοητευτικό σταρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος είναι άψογος ερμηνευτικά. Και ναι, πείτε με τρελό αλλά δεν μοιάζει σε διάφορα πλάνα σε αυτήν την ταινία ο Γιώργος Χωραφάς με έναν μελαχρινό Robert Redford; Ο οπαδός των look-a-like, Μάριος Ασλαμάς, θα αποθέωνε αυτήν μου την επισήμανση.
Μια χαρά περιγράφει την οικονομική κρίση η ταινία χωρίς να προβαίνει σε ψεύτικες καταγγελίες και σε όψιμους αντικαπιταλιστικούς αφορισμούς. Κυρίως, όμως, εξυμνεί την κρητική γη, τις θάλασσες της μεγαλονήσου και φυσικά τους ανθρώπους της. Στρωτή αφήγηση, ενδιαφέρον σενάριο, ωραία μουσική (στην οποία μεταξύ των άλλων συμμετέχει και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων), πειστικές ερμηνείες (αυτός ο Λευτέρης Ελευθερίου είναι ταλεντάρα ο τύπος και παίζει τον κρητικό κτηνοτρόφο λες και ήταν τέτοιος όλη τη ζωή του! - αλλά και όλοι οι ερασιτέχνες βγάζουν ψυχή βρε παιδί μου) κι ένα όχι πρωτότυπο μα σίγουρα χρήσιμο και θετικό μήνυμα για τη ζωή! Χωρίς να πέφτει στην παγίδα του φολκλόρ, έτσι;Δεν τα λες και λίγα. Θα σας προέτρεπα να δείτε την ταινία αλλά... ξα σας!
Σημείωση: Ξα μου > εξά μου = εξουσία μου. Ερμηνεία: Κάνω αυτό που πιστεύω, παίρνω την ευθύνη, δικό μου θέμα τι θα κάνω, ας το πάνω μου...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Ιουνίου 2017 από ανεξάρτητη διανομή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική