Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Πως το λέει η πολυπαιγμένη πρόσφατη γελοιογραφία? Σκοπός δεν είναι να αλλάξει η διοίκηση μιας χώρας, αλλά να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτών της. Και πόσο βέβαια αυτή η μετατροπή θα καταφέρει να βοηθήσει στο να στηθεί από την αρχή ένα στέρεο και ακέραιο οικοδόμημα. Όλοι μας, έχουμε γίνει μάρτυρες πολιτικών ανατροπών στον τόπο μας, με τους καινούργιους στις καρέκλες να δίνουν υποσχέσεις και να τάζουν λαγούς με πετραχήλια, λόγια που αποδείχτηκαν στο φινάλε "του αέρα", με συνέπεια να ακουστεί και πάλι το πασίγνωστο γνωμικό με τον Μανωλιό και τα ρούχα του. Αν κάνουμε όμως την υπόθεση πως ο νεότευκτος άρχοντας κάνει πράξη τα τάματα, είναι στην πραγματικότητα έτοιμο το κοινό του να τα αποδεχτεί χωρίς την παραμικρή αντίδραση? Άστο! Ούτε παρέλαση δεν θα προλάβει να κάνει, όπως λέμε εμείς στα μέρη μας ή καθώς ορίζουν οι Ιταλιάνοι, ούτε την χειμερινή ώρα δεν θα προκόψει, να την δει να φτάνει. L'Ora Legale, δηλαδή...

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν και οι κάτοικοι στο μικρό, φασαριόζικο, όμως γραφικό χωριουδάκι Πιετραμάρε της Σικελίας, προετοιμάζονται γι αυτές, αν και όλες οι ενδείξεις κάνουν λόγο για βέβαιη επανεκλογή, του επί δεκαετίες καρεκλοκένταυρου Δημάρχου Πατανέ. Ενός αμφιβόλου ηθικής, παλαιάς κοπής πολιτικού, που χάρη στην φανφαρολογία του και τον πομπώδη λαϊκισμό των εξαγγελιών του, με ευκολία κρατά, επί τόσες αναμετρήσεις, τα πρωτεία. Ο αντίπαλος του Νατόλι, χαμηλότατων τόνων, καθηγητής στο τοπικό Λύκειο, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν πρόκειται να βρει ούτε την ψήφο του στις κάλπες, παρότι φαίνεται άνθρωπος σοβαρός και μετρημένος ενώ το δίκαιο πρόγραμμα του, έχει σαν μοναδικό στόχο, μέσα από τους θεσμούς, να επιτευχθεί η ευημερία ολάκερης της περιοχής.

Αντίπαλα στρατόπεδα υποστηρίζουν τα αδέλφια Σάλβο και Βαλεντίνο, οι ιδιοκτήτες του μικρού μα πολυσύχναστου καφέ στην πλατεία του χωριού. Ο πρώτος, κλακαδόρος και παλαμακιστής, είναι ένθερμος υποστηρικτής του νυν προεστού, σε σημείο να έχει αναλάβει την προεκλογική τους εκστρατεία, στοχεύοντας στο να αποσπάσει κάποια στιγμή την πολυπόθητη άδεια, επέκτασης του καφενέ. Ο δεύτερος, εσωστρεφής και ελάχιστα παρτάκιας, βρίσκει κοντινότερη την ιδεολογία του σεβάσμιου προφέσορα και αν κι οι ενδείξεις δείχνουν το αντίθετο, εκείνος πιστεύει πως μπορεί να πετύχει την έκπληξη. Όπερ και εγένετο, αφού κάτι οι οικονομικές ατασθαλίες του Πατανέ, κάτι οι αποδεδειγμένες σχέσεις του με την Μαφία, την ημέρα των εκλογών το Πιετραμάτρε θα αλλάξει σελίδα, αναθέτοντας την τοπική αυτοδιοίκηση στα χέρια του έγκριτου καινούργιου Δημάρχου.

Ποιος είπε όμως πως τηρώντας κατά γράμμα τις δεσμεύσεις του, να ακολουθεί πιστά και άτεγκτα το γράμμα του Νόμου, αυτό θα βρει το κοινό σύμφωνο και μόνιμα στο πλευρό του? Καλομαθημένοι οι κάτοικοι να λειτουργούν επί τόσα χρόνια στην παρανομία του δεν βαριέσαι, θα τους κακοφανεί που πλέον θα κληθούν να πληρώνουν φόρους, πρόστιμα και κλήσεις, κατάσταση που θα τους οδηγήσει στο να ξεσηκωθούν σε πορείες διαμαρτυρίας, προκειμένου να επανέλθει η πρότερη κατάσταση που τους συνέφερε. Όχι, δεν το επιθυμούμε, ούτε το δίκαιο, ούτε το φρόνιμο, ούτε το λογικό και νομοταγές. Την βολή μας να έχουμε και όσο το δυνατόν λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι, όπως ακριβώς επιθυμεί να τις μοιράσει στον κοσμάκη η διοίκηση που ακολουθεί πιστά και με ευλάβεια τους κανονισμούς! Πατανέ κι Άγιος ο Θεός! Σκόπελος ήταν η Αλλαγή και πρέπει να τον ξεπεράσουμε!

Εξαιρετική η ιδέα, που είχαν για την εκκίνηση της καυστικής πολιτικής τους σάτιρας, οι δημοφιλέστατοι στην πατρίδα τους πρώην σταντ απ κωμικοί και νυν δημιουργοί τεράστιων εμπορικών επιτυχιών Ficarra και Picone. Να ρίξουν δηλαδή το μπαλάκι της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, όχι στον ηγέτη, αλλά στο ποίμνιο του. Αναδεικνύοντας το γεγονός της ματαιοδοξίας του λαού, που τα καρτερεί όλα από εκείνον, δίχως να κουνήσει καν το μικρό του δαχτυλάκι, μπας και βοηθήσει τον τόπο να πάει μπροστά. Έμπνευση που από την στιγμή που επιτυγχάνεται ο βασικός στόχος της νέας πνοής, διαλύεται όμως οριστικά στον μεσογειακό Σικελιανό αγέρα, καθώς δεν βρίσκει συνέχεια ανάλογα διασκεδαστική και κεφάτη, όπως της φορτσάτης εισαγωγής. Αποτέλεσμα τούτου είναι τα αστεία να ανακυκλώνονται και να επαναλαμβάνονται για περισσότερο από μια ώρα, όσο διαρκεί δηλαδή και η επαναφορά του ρολογιού στο χειμερινό ωράριο, όπου μάλλον τα πράγματα θα πάρουν, τον παλιό, καλό, απροβλημάτιστο δρόμο τους.

Σαν κάπως να φέρνουν στο μυαλό το λατρεμένο ντουέτο των Franco e Ciccio, οι δύο πρωταγωνιστές, καθώς ο ένας τους, είναι πολύ εκφραστικότερος, γκριματσάκιας, αλέγκρος και κονφερασιέ, από τον άλλο που συμπληρώνει το δίδυμο με μια πιο μελαγχολική τάση στο βλέμμα και χωρίς να παραδίνεται στο σλάπστικ για να προκαλέσει το γέλιο. Ο Salvatore, φτυστός ο μπαγάσας με συνάδελφο μας Αεκτζή, είναι η φιγούρα του μοντέρνου Γκρούεζα, που κινεί τα νήματα υπόγεια για να πετύχει πάση θυσία τον σκοπό του, αν κάτι στραβώσει όμως, θα είναι ο πρώτος που θα υψώσει την παντιέρα του άλλου, νικηφόρου, στρατοπέδου. Αντιθέτως ο Valentino, λειτουργώντας ορθολογικότερο και λιγότερο εν θερμώ, θα δώσει αμέτρητες ευκαιρίες στο πολιτικό πιστεύω του να τα καταφέρει, αν τύχει όμως και προδοθεί, ενδεχόμενα να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο πολέμιος του. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το συμφέρον όμως. Το ατομικό και ουχί το συνολικό, οπότε...

Οπότε της αδόκιμης ουτοπίας υπερισχύει η σιγουριά της βολεψιάς. Το τονίζει στην κεντρική της ιδέα η κατά βάση τηλεοπτικής αισθητικής ετούτη κομεντί, που μοιάζει σε αρκετά της σημεία ρεαλιστική, αν και πολλές φορές πέφτει σε παραδοξότητες και υπερβολές, για να βγάλει λάθος το σώφρον και λογικό. Αν και εκεί που τελειώνει η λογική, στις μέρες μας, αρχίζει να δρα η πολιτική...