Άγρια όνειρα
του Nathan Morlando. Mε τους Josh Wiggins, Sophie Nélisse, Bill Paxton, Colm Feore, Vickie Papavs
Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για την πρώτη σου αγάπη;
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Ο νόμος δεν θα σε προστατέψει
Αυτή είναι η προτελευταία ταινία στην οποία βλέπουμε τον Bill Paxton επί της μεγάλης οθόνης. Ο πολύ καλός καρατερίστας ηθοποιός πέθανε τον περασμένο Φεβρουάριο από επιπλοκές μιας χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε. Θα τον δούμε προσεχώς και στο «The Circle» δίπλα στον Tom Hanks.
Για τον σκηνοθέτη Nathan Morlando το Mean Dreams είναι η 2η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί μετά το «Edwin Boyd» (2011). Μάλιστα, με αυτήν συμμετείχε στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών, όπου η ταινία προβλήθηκε στο τμήμα «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών».
Η υπόθεση: Ο Τζόνας είναι ένας νεαρός έφηβος που ζει απομονωμένος σε μια φάρμα κάπου στην καναδέζικη ενδοχώρα. Έχει σταματήσει το σχολείο, βοηθάει τον πατέρα του κι έχει μια καταθλιπτική μητέρα. Η ζωή του θα αλλάξει όταν στο διπλανό (τρόπος του λέγειν) σπίτι μετακομίσει η Κέισι, μια συνομήλική του κοπέλα, μαζί με τον πατέρα της, τον Γουέιν. Μεταξύ των δύο νέων ένας έρωτας ανθίζει. Ένας έρωτας, όμως, που δεν έχει την έγκριση του πατέρα της. Ο Γουέιν είναι ένας διεφθαρμένος αστυνομικός που πέρα όλων των άλλων, δέρνει την κόρη του, ιδίως όταν πίνει. Ο Τζόνας θα θελήσει να τον σταματήσει μια μέρα αλλά ο Γουέιν σχεδόν τον πνίγει σε μια ποτίστρα.
Οι δύο νεαροί αποφασίζουν πλέον να το σκάσουν. Όταν ένα βράδυ ο Τζόνας κρύβεται στην καρότσα του αμαξιού του Γουέιν, γίνεται μάρτυρας μιας βίαιης συναλλαγής με εμπόρους ναρκωτικών. Κι όταν στα χέρια του βρεθεί μια τσάντα γεμάτη χρήματα από ναρκωτικά, η απόφαση λαμβάνεται γρήγορα: πλέον ο Τζόνας και η Κέισι έχουν τα χρήματα για να το σκάσουν. Και θα το κάνουν! Μόνο που ο Γουέιν δεν μπορεί να αφήσει την κόρη του – αλλά εννοείται και τα χρήματα, μιας που η τσάντα που άρπαξε ο Τζόνας του ανήκουν – να του φύγουν μέσα από τα χέρια του...
Η άποψή μας: Έπαθε... «Badlands» ο σκηνοθέτης – και αν λάβουμε υπόψιν μας και την πρώτη ύλη, και οι σεναριογράφοι – τούτης της ταινίας. Βέβαια, η ταινία του Terrence Malick διέθετε πέρα από όλα τα άλλα, έναν απίστευτο λυρισμό και μια ποίηση που τούτη η ταινία μόνον να μιμηθεί μπορεί. Κι έχουν περάσει και 44 ολόκληρα χρόνια από το 1973 έτσι; Εδώ έχουμε αρκετά slomo, ποιητικά πλάνα δέντρων, όμορφα κάδρα, μια κάμερα που έχει ενδιαφέρουσα κίνηση, αλλά από ουσία, λίγα πράγματα. Και το σενάριο, μη χειρότερα. Δηλαδή, ο Γουέιν, ένας φτωχός κατά πως φαίνεται διεφθαρμένος μπάτσος (;), μετακομίζει (δεν διευκρινίζεται ποτέ το γιατί) κι έρχεται σε μια περιοχή κοντά στη γενέτειρά του, όπου από μια «δουλειά» πάει να καθαρίσει κοντά ένα εκατομμύριο δολάρια! Τι λες ρε φίλε; Και δέρνει την κόρη του, όπως έδερνε και τη συχωρεμένη τη γυναίκα του, έτσι, επειδή έχει νεύρα. Μάλλον έβλεπε πολύ «Big Little Lies» λοιπόν. Η μάνα του πιτσιρίκου έχει κατάθλιψη: προσφέρει αυτό κάτι στη δραματουργία της ταινίας; Όχι. Ο εντοπισμός των δύο φυγάδων μέσα στο λεωφορείο και η εξήγηση που δίνεται για το πως τους βρήκαν οι «κακοί» αγγίζει τα όρια τα γελοιότητας.
Γενικά, το σενάριο προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα ορισμένες φορές, αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο, που καλύτερα θα ήταν να μην μπει καν στον κόπο να το κάνει. Αμ οι ατάκες; «You wouldn’t know an angel if you beat on one»! Ναι, το λέει ο πιτσιρίκος στον πατέρα της πιτσιρίκας!!! Και ο τίτλος; Ποια είναι τα «Άγρια όνειρα»; Ή για να πάρουμε τον αυθεντικό τίτλο της μετρητοίς, ποια είναι τα «Όνειρα γεμάτα κακία»; Ποιος τα ονειρεύεται; Οι δύο νεαροί εραστές (έστω, προσεχώς, μιας που μόνον ένα φιλί ανταλλάσσουν); Ο πατέρας της Κέισι; Ή μήπως οι θεατές; Ο Bill Paxton παίζει υπερβολικά τον κακό, με camp διάθεση, ο Josh Wiggins υπάρχουν στιγμές και πλάνα που θυμίζει έναν νεαρό Matt Damon και η Sophie Nélisse μας εντυπωσιάζει με το πόσο μεγάλωσε από τις εποχές των ταινιών «O εξαιρετικός κύριος Λαζάρ» (Monsieur Lazhar, 2011) και «Η κλέφτρα των βιβλίων» (The Book Thief, 2013). Όλα κυλούν χωρίς εκπλήξεις, η ενηλικίωση είναι δύσκολο πράγμα και «father I want to kill you» - και η σεμνή τελετή ολοκληρώνεται.
Η υπόθεση: Ο Τζόνας είναι ένας νεαρός έφηβος που ζει απομονωμένος σε μια φάρμα κάπου στην καναδέζικη ενδοχώρα. Έχει σταματήσει το σχολείο, βοηθάει τον πατέρα του κι έχει μια καταθλιπτική μητέρα. Η ζωή του θα αλλάξει όταν στο διπλανό (τρόπος του λέγειν) σπίτι μετακομίσει η Κέισι, μια συνομήλική του κοπέλα, μαζί με τον πατέρα της, τον Γουέιν. Μεταξύ των δύο νέων ένας έρωτας ανθίζει. Ένας έρωτας, όμως, που δεν έχει την έγκριση του πατέρα της. Ο Γουέιν είναι ένας διεφθαρμένος αστυνομικός που πέρα όλων των άλλων, δέρνει την κόρη του, ιδίως όταν πίνει. Ο Τζόνας θα θελήσει να τον σταματήσει μια μέρα αλλά ο Γουέιν σχεδόν τον πνίγει σε μια ποτίστρα.
Οι δύο νεαροί αποφασίζουν πλέον να το σκάσουν. Όταν ένα βράδυ ο Τζόνας κρύβεται στην καρότσα του αμαξιού του Γουέιν, γίνεται μάρτυρας μιας βίαιης συναλλαγής με εμπόρους ναρκωτικών. Κι όταν στα χέρια του βρεθεί μια τσάντα γεμάτη χρήματα από ναρκωτικά, η απόφαση λαμβάνεται γρήγορα: πλέον ο Τζόνας και η Κέισι έχουν τα χρήματα για να το σκάσουν. Και θα το κάνουν! Μόνο που ο Γουέιν δεν μπορεί να αφήσει την κόρη του – αλλά εννοείται και τα χρήματα, μιας που η τσάντα που άρπαξε ο Τζόνας του ανήκουν – να του φύγουν μέσα από τα χέρια του...
Η άποψή μας: Έπαθε... «Badlands» ο σκηνοθέτης – και αν λάβουμε υπόψιν μας και την πρώτη ύλη, και οι σεναριογράφοι – τούτης της ταινίας. Βέβαια, η ταινία του Terrence Malick διέθετε πέρα από όλα τα άλλα, έναν απίστευτο λυρισμό και μια ποίηση που τούτη η ταινία μόνον να μιμηθεί μπορεί. Κι έχουν περάσει και 44 ολόκληρα χρόνια από το 1973 έτσι; Εδώ έχουμε αρκετά slomo, ποιητικά πλάνα δέντρων, όμορφα κάδρα, μια κάμερα που έχει ενδιαφέρουσα κίνηση, αλλά από ουσία, λίγα πράγματα. Και το σενάριο, μη χειρότερα. Δηλαδή, ο Γουέιν, ένας φτωχός κατά πως φαίνεται διεφθαρμένος μπάτσος (;), μετακομίζει (δεν διευκρινίζεται ποτέ το γιατί) κι έρχεται σε μια περιοχή κοντά στη γενέτειρά του, όπου από μια «δουλειά» πάει να καθαρίσει κοντά ένα εκατομμύριο δολάρια! Τι λες ρε φίλε; Και δέρνει την κόρη του, όπως έδερνε και τη συχωρεμένη τη γυναίκα του, έτσι, επειδή έχει νεύρα. Μάλλον έβλεπε πολύ «Big Little Lies» λοιπόν. Η μάνα του πιτσιρίκου έχει κατάθλιψη: προσφέρει αυτό κάτι στη δραματουργία της ταινίας; Όχι. Ο εντοπισμός των δύο φυγάδων μέσα στο λεωφορείο και η εξήγηση που δίνεται για το πως τους βρήκαν οι «κακοί» αγγίζει τα όρια τα γελοιότητας.
Γενικά, το σενάριο προσπαθεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα ορισμένες φορές, αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο, που καλύτερα θα ήταν να μην μπει καν στον κόπο να το κάνει. Αμ οι ατάκες; «You wouldn’t know an angel if you beat on one»! Ναι, το λέει ο πιτσιρίκος στον πατέρα της πιτσιρίκας!!! Και ο τίτλος; Ποια είναι τα «Άγρια όνειρα»; Ή για να πάρουμε τον αυθεντικό τίτλο της μετρητοίς, ποια είναι τα «Όνειρα γεμάτα κακία»; Ποιος τα ονειρεύεται; Οι δύο νεαροί εραστές (έστω, προσεχώς, μιας που μόνον ένα φιλί ανταλλάσσουν); Ο πατέρας της Κέισι; Ή μήπως οι θεατές; Ο Bill Paxton παίζει υπερβολικά τον κακό, με camp διάθεση, ο Josh Wiggins υπάρχουν στιγμές και πλάνα που θυμίζει έναν νεαρό Matt Damon και η Sophie Nélisse μας εντυπωσιάζει με το πόσο μεγάλωσε από τις εποχές των ταινιών «O εξαιρετικός κύριος Λαζάρ» (Monsieur Lazhar, 2011) και «Η κλέφτρα των βιβλίων» (The Book Thief, 2013). Όλα κυλούν χωρίς εκπλήξεις, η ενηλικίωση είναι δύσκολο πράγμα και «father I want to kill you» - και η σεμνή τελετή ολοκληρώνεται.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Μαΐου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική