Alien: Covenant
του Ridley Scott. Με τους Michael Fassbender, Katherine Waterston, Billy Crudup, Danny McBride, Demián Bichir, Carmen Ejogo, Amy Seimetz, Jussie Smollett, Callie Hernandez, Nathaniel Dean, Alexander England, Benjamin Rigby, Tess Haubrich, Uli Latukefu
Ανίκητο!
του zerVo (@moviesltd) 
Ακόμη την θυμάμαι εκείνη την πρώτη φορά, όταν σε α' προβολή βγήκα με τα μάτια ορθάνοιχτα από την αίθουσα, παλεύοντας ακόμη να συνέλθω από τον τρόμο που μόλις είχα βιώσει. In Space no one can hear you scream, σάμπως υπήρχε και κανείς να ακούσει τις κραυγές μου και στο επί της γης εδάφους. Η δεύτερη εμπειρία, κάποιο καιρό μετά, με πληθυντικό στην μαρκίζα και από τα χέρια εκείνου που έμελλε να αναδειχτεί ως ο εμπορικότερος ντιρέκτορας στην ιστορία του σινεμά, ακόμη πιο ανατριχιαστική, ακόμη καθηλωτικότερη, εδραίωσε στην ουσία τον μύθο των Alien, που στην ουσία χρησιμοποιούσαν το απόλυτο σκοτάδι του έξωθεν διαστήματος, για να ξεφυτρώσουν την πιο απεχθή και φονική φόρμα εξωγήινων μορφών ζωής. Αυτή είναι η έκτη φορά που με τον άμεσο του σίκουελ ή τον έμμεσο του πρίκουελ / σπιν οφ τρόπο, τα Ξενόμορφα επισκέπτονται τα εκράν, χωρίς να υπολογίζω καν την κόντρα ενάντια στους φουκαράδες Predators και ουσιαστικά, δίχως να έχει αλλάξει γρι από την συλλογιστική των τευχών 1 και 2 (που δεν αγγίζονται κατά διάνοια, ποιοτικά) επιβεβαιώνεται πως το να βολτάρεις στο outer space, είναι μια δουλειά δύσκολη, ρισκαδόρικη και τόσο επικίνδυνη, ώστε το πιθανότερο θα είναι αν βγεις ποτέ από την γήινη ατμόσφαιρα, να μην ματαδείς ποτέ ξανά τα μέρη σου. Ζωντανός...
Μεταφέροντας ανθρώπινα αποικιακά έμβρυα από την Γη, με προορισμό πλανήτες με παρόμοιες συνθήκες ζωής, ταξιδεύει στους αστρικούς δρόμους το διαστημόπλοιο Covenant. Μια αναπάντεχη και απρόβλεπτη ηλιακή καταιγίδα, όχι μόνο θα παρεκκλίνει το σκάφος από την πορεία του, προκαλώντας του σημαντικές υλικές ζημιές, αλλά θα έχει σαν αποτέλεσμα και τον μακάβριο θάνατο του Κυβερνήτη του, ενόσω βρισκόταν σε κατάσταση νάρκης. Με την καινούργια του ηγεσία ακόμη να μην έχει καλά καλά αναλάβει τον έλεγχο, το πλήρωμα του σκάφους, θα βρεθεί μπροστά σε μια ακόμη έκπληξη, λαμβάνοντας οπτικοακουστικό σήμα από κοντινό πλανήτη, που κάνει αναφορά για μια παράξενη μορφή ζωής, που έχει εντοπιστεί από ερευνητές στην επιφάνεια του.
Εκτιμώντας πως υπάρχει άφθονο επιστημονικό ενδιαφέρον για περαιτέρω μελέτη, ο Κάπτεν Όραμ που μόλις έχει αναλάβει τα ηνία της αποστολής, θα δώσει εντολή σε ολιγομελές απόσπασμα να μεταβεί στον μυστηριώδη πλανήτη, ώστε να εξερευνήσει το πιθανό ενδεχόμενο παρουσίας εξωγήινης ύπαρξης. Σε ελάχιστες μόλις στιγμές από την στιγμή που οι όχι άρτια εκπαιδευμένοι, ούτε πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, απεσταλμένοι καταφτάσουν στο κατ εικόνα και ομοίωση της Γης, αστέρι, θα αντιληφθούν πως εκεί κρύβεται ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό ον, που δεν θα αργήσει να κάνει με εμφατικό τρόπο την εμφάνιση του. Σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο, στην ανέτοιμη να το κοντράρει διμοιρία και προκαλώντας τον προβληματισμό στους συντρόφους πίσω στην βάση, που δεν έχουν έλθει ποτέ τους αντιμέτωποι με κάτι παρόμοιο.
Σύμφωνοι, για να βάζουμε αποξαρχής τα πράγματα στην θέση τους, οι δέκα γραμμές της περίληψη, θα μπορούσαν πανεύκολα να προέρχονται από την σύνοψη όλων των προηγουμένων τευχών της Alien Saga, αλλά αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ορίσει μομφή στο ολοκαίνουργο επεισόδιο μιας σειράς, που ουσιαστικά ακολουθεί πιστά τον δεδομένο τρομακτικό μπούσουλα για να μοιράσει ανατριχίλες στην πλατεία. Ταξίδι στο άγνωστο - άγνοια για το τι πρόκειται να εμφανιστεί - άφιξη του υπέρτατου δολοφονικού εχθρού - πλήρης αδυναμία αντιμετώπισης και εξόντωσης του. Στην ουσία και για σαράντα -- πως περάσαν αλήθεια? - χρόνια, ο Άλιεν παραμένει ανίκητος, από κάθε απόπειρα περιορισμού του, εξορισμού του, αφανισμού του και δεν μπορώ να προβλέψω τι ακόμη, από τα χέρια των γήινων που και μόνο στην Gigerική του θωριά νιώθουν τα ήπατα τους να κόβονται μονομιάς.
Ακριβώς λοιπόν κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην νέα σελίδα του τόμου, που υπογράφει ο εμπνευστής και αρχικός εκτελεστής του πρότζεκτ, Ridley Scott, που εδώ και καιρό επιθυμεί το σχέδιο του να βαδίσει σε άλλους, κάπως πιο ψαγμένους διαδρόμους, ακολουθώντας την ελαφρώς άνιση πορεία που ξεκίνησε προ καιρού με τον κατά τα άλλα εξαιρετικά στημένο Prometheus. Συνεπώς το διάβα που ακολουθεί, εννοείται πως είναι πλημμυρισμένο από άφθονο χιουμανίσιο αίμα και ξενόμορφο οξύ, αποτέλεσμα των ευρηματικών για σπλάτερ θανάτων των μελών του κρου του Covenant, πάντοτε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού όμως δημιουργεί και έναν συσχετισμό για το ποιος μπορεί να το έχει προκαλέσει όλο αυτό το μακελειό. Μια ανώτερη δύναμη - ο καθείς την μεταφράζει κατά το δοκούν, από την επίπεδη επεξήγηση του αρχηγού της Weyland, ίσαμε τον Έναν και Μοναδικό Πλάστη - που έχει αποφασίσει να θέσει σε δοκιμασία την ανθρώπινη ύπαρξη, στέλνοντας ένα πανίσχυρο τέρας να την εξολοθρεύσει.
Τέρας που πλέον δεν λειτουργεί μονάχο πάντως, μιας και έχει την πλήρη αρωγή του Αγγέλου του Δημιουργού, του ανθρωπόμορφου εντολοδόχου, που θα κάνει τα πάντα εκείνο να βγει νικητής είτε τώρα, είτε στο κοντινό μέλλον. Εικόνα που ενδεχόμενα να μπερδέψει τον θεατή, κατόπιν της κομφούζιας, αν και ήρεμης από εντάσεις, εισαγωγής, καθώς το εκτελεστικό ετούτο όργανο είναι παρόμοιο με το αντίστοιχο που ξάγρυπνο φροντίζει (από τον καιρό του Προμηθέα) τα πάντα να κινηθούν ρολόι και οι επανδρωμένες αποστολές να μην αντιμετωπίσουν το παραμικρό. Με την μόστρα του Fassbender σε διπλό ρόλο, του μπερδεμένου Χερουβείμ και του πανέτοιμου να κάνει τα πάντα για χάρη του Αφεντικού του, Εωσφόρου, μπορεί στην πορεία οι απορίες στο μυαλό όσων παρακολουθούν να ξεδιαλύνουν, δεν θα συμβεί το ίδιο όμως και στους συν αυτών συμμετέχοντες, που σε κάθε εμφάνιση των "Διδύμων" δεν θα καταφέρουν να λύσουν τον γρίφο του ποιος είναι ποιος. Να έχεις δηλαδή να τα βάλεις με το μοχθηρό θηρίο, να έχεις και τον Ντέβιοντ / Γουόλτερ να σε ανακατώνει.
Υπερβολικά πολυπληθές το πλήρωμα που αποξαρχής καταλαβαίνεις έχει σταλεί αύτανδρο στην σφαγή (σχεδόν το διπλάσιο από το επίσης πολύ των Aliens) με συνέπεια να μην προλαβαίνουν οι χαρακτήρες να αναπτυχθούν και να προκαλέσουν τα συναισθήματα που πρέπει με τον χαμό τους, με δυο κουβέντες δεν νοιάζει κάποιον ιδιαίτερα για το τι θα τους συμβεί στο επικείμενο ραντεβού τους με το Άλιεν. Παρομοίως η, ας πούμε, βασική ηρωίδα της πλοκής, αστροναύτης Ντάνιελς, που την υποδύεται η Katherine Waterston, δεν αποκτά ποτέ κάτι το ξεχωριστό ως περσόνα, ώστε να εκτοξεύσει στα ύψη την αγωνία για το αν στο φινάλε θα επιβιώσει, θα βγει ζωντανή από την αιματηρή duel. Δεν λέμε να γίνει Ρίπλει, αυτό δεν πρόκειται ξανά να συμβεί στους αιώνες των αιώνων, το σχέδιο Άλιεν έχει πάρει φθίνουσα πορεία, καθοδική και δεν προβλέπεται καμία επιστροφή, ποιοτικά, πίσω στις πρωτότυπες ρίζες του θέματος.
Αλλά... Το σενάριο είναι αρκετά μελετημένο και στην εξέλιξη του λύνει απορίες και τρύπες που μπορεί να γεννήσει στην αφετηρία του. Ειδικά η προσωπικότητα του Απεσταλμένου, ερευνάται διεξοδικά και δεν αφήνεται στην τύχη, δίνοντας του έτσι το τιμόνι να κινήσει το στόρι όπως το Αφεντικό του έχει προορίσει. Σε τελική ανάλυση, το Covenant, αν κάτι επιτυγχάνει είναι να γεφυρώσει και σαν πρίκουελ ιστορία και σαν μείκτης διαφορετικών φιλμικών ειδών, τον θρύλο των Alien, με την πνευματική αναζήτηση του Προμηθέα, βάζοντας εκ νέου βάσεις, για κάποιο πιθανό επόμενο τσάπτερ. Που δεν μπορώ να επιβεβαιώσω πως χρειάζεται ή να δηλώσω πως αν απουσιάσει θα μας λείψει. Ευτυχώς ο μίστερ Scott όπως κι ο Cameron, έχουν αφήσει κληρονομιά τέτοια, που μπορείς να την παρακολουθείς με άνεση σε πολλαπλή επανάληψη, σαν να την βλέπεις στην κυριολεξία για πρώτη φορά.
Εκτιμώντας πως υπάρχει άφθονο επιστημονικό ενδιαφέρον για περαιτέρω μελέτη, ο Κάπτεν Όραμ που μόλις έχει αναλάβει τα ηνία της αποστολής, θα δώσει εντολή σε ολιγομελές απόσπασμα να μεταβεί στον μυστηριώδη πλανήτη, ώστε να εξερευνήσει το πιθανό ενδεχόμενο παρουσίας εξωγήινης ύπαρξης. Σε ελάχιστες μόλις στιγμές από την στιγμή που οι όχι άρτια εκπαιδευμένοι, ούτε πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, απεσταλμένοι καταφτάσουν στο κατ εικόνα και ομοίωση της Γης, αστέρι, θα αντιληφθούν πως εκεί κρύβεται ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό ον, που δεν θα αργήσει να κάνει με εμφατικό τρόπο την εμφάνιση του. Σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο, στην ανέτοιμη να το κοντράρει διμοιρία και προκαλώντας τον προβληματισμό στους συντρόφους πίσω στην βάση, που δεν έχουν έλθει ποτέ τους αντιμέτωποι με κάτι παρόμοιο.
Σύμφωνοι, για να βάζουμε αποξαρχής τα πράγματα στην θέση τους, οι δέκα γραμμές της περίληψη, θα μπορούσαν πανεύκολα να προέρχονται από την σύνοψη όλων των προηγουμένων τευχών της Alien Saga, αλλά αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ορίσει μομφή στο ολοκαίνουργο επεισόδιο μιας σειράς, που ουσιαστικά ακολουθεί πιστά τον δεδομένο τρομακτικό μπούσουλα για να μοιράσει ανατριχίλες στην πλατεία. Ταξίδι στο άγνωστο - άγνοια για το τι πρόκειται να εμφανιστεί - άφιξη του υπέρτατου δολοφονικού εχθρού - πλήρης αδυναμία αντιμετώπισης και εξόντωσης του. Στην ουσία και για σαράντα -- πως περάσαν αλήθεια? - χρόνια, ο Άλιεν παραμένει ανίκητος, από κάθε απόπειρα περιορισμού του, εξορισμού του, αφανισμού του και δεν μπορώ να προβλέψω τι ακόμη, από τα χέρια των γήινων που και μόνο στην Gigerική του θωριά νιώθουν τα ήπατα τους να κόβονται μονομιάς.
Ακριβώς λοιπόν κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην νέα σελίδα του τόμου, που υπογράφει ο εμπνευστής και αρχικός εκτελεστής του πρότζεκτ, Ridley Scott, που εδώ και καιρό επιθυμεί το σχέδιο του να βαδίσει σε άλλους, κάπως πιο ψαγμένους διαδρόμους, ακολουθώντας την ελαφρώς άνιση πορεία που ξεκίνησε προ καιρού με τον κατά τα άλλα εξαιρετικά στημένο Prometheus. Συνεπώς το διάβα που ακολουθεί, εννοείται πως είναι πλημμυρισμένο από άφθονο χιουμανίσιο αίμα και ξενόμορφο οξύ, αποτέλεσμα των ευρηματικών για σπλάτερ θανάτων των μελών του κρου του Covenant, πάντοτε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού όμως δημιουργεί και έναν συσχετισμό για το ποιος μπορεί να το έχει προκαλέσει όλο αυτό το μακελειό. Μια ανώτερη δύναμη - ο καθείς την μεταφράζει κατά το δοκούν, από την επίπεδη επεξήγηση του αρχηγού της Weyland, ίσαμε τον Έναν και Μοναδικό Πλάστη - που έχει αποφασίσει να θέσει σε δοκιμασία την ανθρώπινη ύπαρξη, στέλνοντας ένα πανίσχυρο τέρας να την εξολοθρεύσει.
Τέρας που πλέον δεν λειτουργεί μονάχο πάντως, μιας και έχει την πλήρη αρωγή του Αγγέλου του Δημιουργού, του ανθρωπόμορφου εντολοδόχου, που θα κάνει τα πάντα εκείνο να βγει νικητής είτε τώρα, είτε στο κοντινό μέλλον. Εικόνα που ενδεχόμενα να μπερδέψει τον θεατή, κατόπιν της κομφούζιας, αν και ήρεμης από εντάσεις, εισαγωγής, καθώς το εκτελεστικό ετούτο όργανο είναι παρόμοιο με το αντίστοιχο που ξάγρυπνο φροντίζει (από τον καιρό του Προμηθέα) τα πάντα να κινηθούν ρολόι και οι επανδρωμένες αποστολές να μην αντιμετωπίσουν το παραμικρό. Με την μόστρα του Fassbender σε διπλό ρόλο, του μπερδεμένου Χερουβείμ και του πανέτοιμου να κάνει τα πάντα για χάρη του Αφεντικού του, Εωσφόρου, μπορεί στην πορεία οι απορίες στο μυαλό όσων παρακολουθούν να ξεδιαλύνουν, δεν θα συμβεί το ίδιο όμως και στους συν αυτών συμμετέχοντες, που σε κάθε εμφάνιση των "Διδύμων" δεν θα καταφέρουν να λύσουν τον γρίφο του ποιος είναι ποιος. Να έχεις δηλαδή να τα βάλεις με το μοχθηρό θηρίο, να έχεις και τον Ντέβιοντ / Γουόλτερ να σε ανακατώνει.
Υπερβολικά πολυπληθές το πλήρωμα που αποξαρχής καταλαβαίνεις έχει σταλεί αύτανδρο στην σφαγή (σχεδόν το διπλάσιο από το επίσης πολύ των Aliens) με συνέπεια να μην προλαβαίνουν οι χαρακτήρες να αναπτυχθούν και να προκαλέσουν τα συναισθήματα που πρέπει με τον χαμό τους, με δυο κουβέντες δεν νοιάζει κάποιον ιδιαίτερα για το τι θα τους συμβεί στο επικείμενο ραντεβού τους με το Άλιεν. Παρομοίως η, ας πούμε, βασική ηρωίδα της πλοκής, αστροναύτης Ντάνιελς, που την υποδύεται η Katherine Waterston, δεν αποκτά ποτέ κάτι το ξεχωριστό ως περσόνα, ώστε να εκτοξεύσει στα ύψη την αγωνία για το αν στο φινάλε θα επιβιώσει, θα βγει ζωντανή από την αιματηρή duel. Δεν λέμε να γίνει Ρίπλει, αυτό δεν πρόκειται ξανά να συμβεί στους αιώνες των αιώνων, το σχέδιο Άλιεν έχει πάρει φθίνουσα πορεία, καθοδική και δεν προβλέπεται καμία επιστροφή, ποιοτικά, πίσω στις πρωτότυπες ρίζες του θέματος.
Αλλά... Το σενάριο είναι αρκετά μελετημένο και στην εξέλιξη του λύνει απορίες και τρύπες που μπορεί να γεννήσει στην αφετηρία του. Ειδικά η προσωπικότητα του Απεσταλμένου, ερευνάται διεξοδικά και δεν αφήνεται στην τύχη, δίνοντας του έτσι το τιμόνι να κινήσει το στόρι όπως το Αφεντικό του έχει προορίσει. Σε τελική ανάλυση, το Covenant, αν κάτι επιτυγχάνει είναι να γεφυρώσει και σαν πρίκουελ ιστορία και σαν μείκτης διαφορετικών φιλμικών ειδών, τον θρύλο των Alien, με την πνευματική αναζήτηση του Προμηθέα, βάζοντας εκ νέου βάσεις, για κάποιο πιθανό επόμενο τσάπτερ. Που δεν μπορώ να επιβεβαιώσω πως χρειάζεται ή να δηλώσω πως αν απουσιάσει θα μας λείψει. Ευτυχώς ο μίστερ Scott όπως κι ο Cameron, έχουν αφήσει κληρονομιά τέτοια, που μπορείς να την παρακολουθείς με άνεση σε πολλαπλή επανάληψη, σαν να την βλέπεις στην κυριολεξία για πρώτη φορά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Μαΐου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική