Πέντρο Νούλα
του Κάρολου Ζωναρά. Mε τους Κωνσταντίνο Ασπιώτη, Katia Leclerc O’Wallis, Παύλο Ευαγγελόπουλο, Χρήστο Σαπουντζή, Αθηνά Παππά, Μελέτη Γεωργιάδη
Ο κύριος Τίποτα!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Νεο-νουάρ, made in Greece
Ο Κάρολος Ζωναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπουδές κινηματογράφου έκανε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και εν συνεχεία στο Centro Sperimentale στη Ρώμη, όπου έζησε για 13 συνεχόμενα χρόνια. Έκανε αρκετές μικρού και μεσαίου μήκους ταινίες που συμμετείχαν σε διάφορα φεστιβάλ. Από το 1999 ζει και εργάζεται στην Αθήνα, σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σποτ. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία είχε τίτλο «Ο γιος του Τσάρλυ» και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 2009. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, το «Μπιγκ Χιτ» βγήκε στα σινεμά το 2013. Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του.
Τη μουσική της ταινίας Πέντρο Νούλα έχει γράψει ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος έχει συνθέσει (στίχους και μουσική) και το τραγούδι της ταινίας, με τίτλο «Βασανίζομαι», το οποίο ερμηνεύει η Βαλέρια Κουρούπη.
Η υπόθεση: Ένας νεαρός άνδρας διαβάζει ένα νουάρ βιβλίο καθώς ταξιδεύει με ΚΤΕΛ στην Εθνική οδό. Προσπαθεί να αποφύγει τον συνεπιβάτη του, που τον πρήζει με τις παπαριές που του αραδιάζει για την Ελλάδα της κρίσης. Λίγα λεπτά αργότερα λαμβάνει χώρα ένα θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όταν ο νεαρός άνδρας συνέρχεται δεν θυμάται τίποτε! Έχει πάθει αμνησία και δεν ξέρει ποιος είναι. Τα μόνα στοιχεία που διαθέτει στην κατοχή του είναι: ένα ιταλικό διαβατήριο που δηλώνει το υποτιθέμενο όνομά του – Πέντρο Νούλα – ένα σπασμένο κινητό, μια επιταγή και μια φωτογραφία εξωφύλλου από CD λαϊκής τραγουδίστριας. Με βάση αυτά, θα επιχειρήσει την αναζήτηση της ταυτότητάς του, για να βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια. Θα καταφέρει να μάθει ποιος πραγματικά είναι; Και κυρίως, θα κατορθώσει να μείνει ζωντανός;
Η άποψή μας: Μου είναι πολύ συμπαθής η περίπτωση του Κάρολου Ζωναρά. Ο άνθρωπος υπηρετεί με συνέπεια το αγαπημένο του κινηματογραφικό είδος: το φιλμ νουάρ. Οι έως τώρα προσπάθειές του στις μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας αποτελούν την... ελληνική εκδοχή πάνω στο λατρεμένο - από πολλούς και από τον γράφοντα - αυτό είδος. Δεν γυρίζονται νουάρ στην Ελλάδα είτε μιλάμε για φιλμ νουάρ είτε για νεο-νουάρ. Κάτι πήγε να κάνει ο συχωρεμένος ο Νικολαϊδης, αλλά και πάλι οι δικες του εκδοχές ήταν και πιο προχωρημένες αλλά και πιο... fusion. Ποιο είναι το... πρόβλημα με τις ταινίες του Ζωναρά; Δεν έχει χρήματα! Δεν είχε ποτέ ως τώρα εκείνο το μπάτζετ που θα τον βοηθούσε να φτιάξει ταινίες πιο άρτιες, πιο πλήρεις, πιο κοντά στο κινηματογραφικό του όραμα. Το αποτέλεσμα είναι να χαντακώνονται εν πολλοίς οι προσπάθειές του.
Πάντως, η αλήθεια είναι πως εξελίσσεται ως δημιουργός. Το καλτ στοιχείο σιγά σιγά υποχωρεί για μια πιο προσεγμένη ματιά. Ο Ζωναράς έχει πλέον καλύτερο έλεγχο πάνω στο υλικό του, αφηγείται πιο στρωτά, το κατέχει το άθλημα καλύτερα. Αυτό βέβαια αφαιρεί τα camp δεδομένα, για τα οποία πολλοί τον είχαν αγαπήσει. Ε, δεν γίνεται λοιπόν: κάτι θα χάσεις και κάτι θα κερδίσεις. Όπως και να έχει οι ταινίες του Ζωναρά είναι σαφέστατα προτιμητέες τόσο από τις κουλτουριάρικες δηθενιές και τις ασκήσεις ύφους όσο και από τα χυδαία εμπορικά (να τα κάνει ο θεός) εμπορικά κατασκευάσματα, που ως επί το πλείστον αποτελούν τη νόρμα σε ότι αφορά το ελληνικό σινεμά. Ο Πέντρο Νούλα του τίτλου, με το ιταλικό διαβατήριο, είναι ο Πέτρος Μηδέν (μιας που νούλα στα ιταλικά σημαίνει ακριβώς αυτό: το μηδέν, το τίποτα).
Και εντάξει, να το πούμε κι αυτό: η ελληνική διανομή μας επιφυλάσσει συχνά πυκνά ενδιαφέρουσες συγκυρίες. Την ίδια Πέμπτη που βγήκε αυτή η ταινία στις αίθουσες βγήκε και μια αμερικάνικη με τον Richard Gere, την οποία η εγχώρια εταιρία διανομής της αποφάσισε να τη βαφτίσει ελληνικά «Ο κύριος Τίποτα»! Δυο... μηδενικά πρωταγωνιστές σε δύο εντελώς διαφορετικές ταινίες! Μάλιστα. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης υποδύεται ικανοποιητικά τον κεντρικό ήρωα στη διαδρομή του προς την ανακάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις, το σενάριο τον ακολουθεί στην προβλέψιμη (σε όσους τουλάχιστον έχουν δει μπόλικες ανάλογες ταινίες) διαδρομή του και υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή στο φινάλε, που είναι μεν... απάτη, κι όμως λειτουργεί. Από το καστ ξεχωρίζει με άνεση ο κάποτε κυρίαρχος την εποχή του παλιού ΠΑΣΟΚ, του ορθόδοξου, Παύλος Ευαγγελόπουλος. Γενικώς, αυτή είναι μια ελληνική ταινία, που δεν θα σας κάνει να βρίσετε για το ότι χάσατε δυο ώρες από τη ζωή σας τσάμπα. Δεν είναι σπουδαία ταινία, δεν πουλάει όμως και φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι αν μη τι άλλο είναι ειλικρινής στις προθέσεις της και συνεπής σε ότι αφορά το τελικό αποτέλεσμα.
Η υπόθεση: Ένας νεαρός άνδρας διαβάζει ένα νουάρ βιβλίο καθώς ταξιδεύει με ΚΤΕΛ στην Εθνική οδό. Προσπαθεί να αποφύγει τον συνεπιβάτη του, που τον πρήζει με τις παπαριές που του αραδιάζει για την Ελλάδα της κρίσης. Λίγα λεπτά αργότερα λαμβάνει χώρα ένα θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όταν ο νεαρός άνδρας συνέρχεται δεν θυμάται τίποτε! Έχει πάθει αμνησία και δεν ξέρει ποιος είναι. Τα μόνα στοιχεία που διαθέτει στην κατοχή του είναι: ένα ιταλικό διαβατήριο που δηλώνει το υποτιθέμενο όνομά του – Πέντρο Νούλα – ένα σπασμένο κινητό, μια επιταγή και μια φωτογραφία εξωφύλλου από CD λαϊκής τραγουδίστριας. Με βάση αυτά, θα επιχειρήσει την αναζήτηση της ταυτότητάς του, για να βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια. Θα καταφέρει να μάθει ποιος πραγματικά είναι; Και κυρίως, θα κατορθώσει να μείνει ζωντανός;
Η άποψή μας: Μου είναι πολύ συμπαθής η περίπτωση του Κάρολου Ζωναρά. Ο άνθρωπος υπηρετεί με συνέπεια το αγαπημένο του κινηματογραφικό είδος: το φιλμ νουάρ. Οι έως τώρα προσπάθειές του στις μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας αποτελούν την... ελληνική εκδοχή πάνω στο λατρεμένο - από πολλούς και από τον γράφοντα - αυτό είδος. Δεν γυρίζονται νουάρ στην Ελλάδα είτε μιλάμε για φιλμ νουάρ είτε για νεο-νουάρ. Κάτι πήγε να κάνει ο συχωρεμένος ο Νικολαϊδης, αλλά και πάλι οι δικες του εκδοχές ήταν και πιο προχωρημένες αλλά και πιο... fusion. Ποιο είναι το... πρόβλημα με τις ταινίες του Ζωναρά; Δεν έχει χρήματα! Δεν είχε ποτέ ως τώρα εκείνο το μπάτζετ που θα τον βοηθούσε να φτιάξει ταινίες πιο άρτιες, πιο πλήρεις, πιο κοντά στο κινηματογραφικό του όραμα. Το αποτέλεσμα είναι να χαντακώνονται εν πολλοίς οι προσπάθειές του.
Πάντως, η αλήθεια είναι πως εξελίσσεται ως δημιουργός. Το καλτ στοιχείο σιγά σιγά υποχωρεί για μια πιο προσεγμένη ματιά. Ο Ζωναράς έχει πλέον καλύτερο έλεγχο πάνω στο υλικό του, αφηγείται πιο στρωτά, το κατέχει το άθλημα καλύτερα. Αυτό βέβαια αφαιρεί τα camp δεδομένα, για τα οποία πολλοί τον είχαν αγαπήσει. Ε, δεν γίνεται λοιπόν: κάτι θα χάσεις και κάτι θα κερδίσεις. Όπως και να έχει οι ταινίες του Ζωναρά είναι σαφέστατα προτιμητέες τόσο από τις κουλτουριάρικες δηθενιές και τις ασκήσεις ύφους όσο και από τα χυδαία εμπορικά (να τα κάνει ο θεός) εμπορικά κατασκευάσματα, που ως επί το πλείστον αποτελούν τη νόρμα σε ότι αφορά το ελληνικό σινεμά. Ο Πέντρο Νούλα του τίτλου, με το ιταλικό διαβατήριο, είναι ο Πέτρος Μηδέν (μιας που νούλα στα ιταλικά σημαίνει ακριβώς αυτό: το μηδέν, το τίποτα).
Και εντάξει, να το πούμε κι αυτό: η ελληνική διανομή μας επιφυλάσσει συχνά πυκνά ενδιαφέρουσες συγκυρίες. Την ίδια Πέμπτη που βγήκε αυτή η ταινία στις αίθουσες βγήκε και μια αμερικάνικη με τον Richard Gere, την οποία η εγχώρια εταιρία διανομής της αποφάσισε να τη βαφτίσει ελληνικά «Ο κύριος Τίποτα»! Δυο... μηδενικά πρωταγωνιστές σε δύο εντελώς διαφορετικές ταινίες! Μάλιστα. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης υποδύεται ικανοποιητικά τον κεντρικό ήρωα στη διαδρομή του προς την ανακάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις, το σενάριο τον ακολουθεί στην προβλέψιμη (σε όσους τουλάχιστον έχουν δει μπόλικες ανάλογες ταινίες) διαδρομή του και υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή στο φινάλε, που είναι μεν... απάτη, κι όμως λειτουργεί. Από το καστ ξεχωρίζει με άνεση ο κάποτε κυρίαρχος την εποχή του παλιού ΠΑΣΟΚ, του ορθόδοξου, Παύλος Ευαγγελόπουλος. Γενικώς, αυτή είναι μια ελληνική ταινία, που δεν θα σας κάνει να βρίσετε για το ότι χάσατε δυο ώρες από τη ζωή σας τσάμπα. Δεν είναι σπουδαία ταινία, δεν πουλάει όμως και φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι αν μη τι άλλο είναι ειλικρινής στις προθέσεις της και συνεπής σε ότι αφορά το τελικό αποτέλεσμα.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Απριλίου 2017 από την New Star
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική