Άμεση Αποβίβαση
του Philippe de Chauveron. Με τους Ary Abittan, Medi Sadoun, Cyril Lecomte, Slimane Dazi, Reem Kherici, Loïc Legendre, Patson, Félix Bossuet
Φραντσέζος Μαρκίδης!
του zerVo (@moviesltd) 
Αυτή λοιπόν είναι η αρνητική κληρονομιά της τεράστιας επιτυχίας, αν και εφόσον την έχεις ποτέ σου κατορθώσει. Ο Philippe De Chauveron, ντιρέκτορας με βαρύγδουπο και αριστοκρατικό ονοματεπώνυμο, κατάφερε με την πιο πρόσφατη δημιουργία του, Qu'Est-Ce Qu'On A Fait Au Bon Dieu?, να οδηγήσει μέχρι την σκοτεινή αίθουσα, 12 και κάτι εκατομμύρια συμπατριώτες του, νούμερο εξωπραγματικό ακόμη και για τα μέτρα της πλέον σινεφίλ χώρας της Γηραιάς. Λογικό κι επόμενο λοιπόν, στο επόμενο του βήμα, άπαντες να καρτερούν πανομοιότυπη απόδοση, τόσο θεματικά - καλλιτεχνικά - απολαυστικά μιας και μιλάμε για κωμωδιάκι, όσο και αποδοτικά, στον γκισέ, εκεί που νοιάζει τους μάνατζερ και τα στούντιος που θα το στηρίξουν. Με την περίπτωση του Debarquement Immediat!, μάλλον αποδείχθηκε πως τον δημιουργό τον κυρίευσε το άγχος, να επαναλάβει τον, δεν είναι κάθε μέρα τ'Αγιαννιού θρίαμβο.
Παρότι οι φιλοδοξίες του είναι για πολύ σημαντικότερο πόστο, από το να επιστρέφει παράνομους αλλοδαπούς στις πατρίδες τους, ο αστυνομικός Ζοσέ κάνει με ζήλο την δουλειά του, βγάζοντας τα προς το ζην, για να επιβιώσει η φαμίλια του, η λατρεμένη του κυρά και το μωράκι τους. Και παρότι σε κάθε αποστολή εκτός έδρας οι πειρασμοί δεν είναι και λίγοι, εντούτοις ποτέ δεν έχει πατήσει το στεφάνι του, μολονότι ο στενός του συνεργάτης Γκι, διαρκώς τον παροτρύνει, με τόσους πειρασμούς που τους περιστοιχίζουν. Η νέα δουλειά που θα αναλάβει το δίδυμο να φέρει εις πέρας, αν και μοιάζει τυπική ρουτίνα, εντέλει θα αποδειχθεί η δυσκολότερη όλων, μιας και ο χωρίς κάρτα παραμονής στην Γαλλία εισβολέας, θα αντιδράσει εντελώς απρόβλεπτα από όλους τους προηγούμενους.
Τυπικός λωποδυτάκος, με καταγωγή από τις πρώην αποικίες της Βόρειας Αφρικής, θα συλληφθεί έχοντας στην κατοχή του ταυτότητα κάποιου φουκαρά που μόλις έκλεψε, ονόματι Καρζαουί, με συνέπεια οι αρχές, που ούτε κατά διάνοια επιθυμούν να ακούσουν τις δικαιολογίες του, να τον στείλουν στο σπίτι του στην μακρινή...Καμπούλ. Συνοδευόμενος από τους δύο μυστικούς, όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα το βάλει κάτω ώστε να βρεθεί από την μια στιγμή στην άλλη στο Αφγανιστάν, αλλά θα κάνει μια πτήση άνω κάτω προκειμένου να διαλευκάνει την παρεξήγηση. Μια αναγκαστική προσγείωση στην νησιωτική Μάλτα, εκεί που αστυνόμοι και κανάγιας θα περάσουν κάποιες παραπάνω μέρες μαζί, ενδεχομένως να λύσουν το κμφούζιο που έχει προκληθεί και ο υπό απέλαση κακομοίρης να τους πείσει πως δεν είναι ο Καρζαουί...
Για να μπαίνει μια τάξη σε όλα όσα μας προτείνει η πλοκή, θα πρέπει να κάνουμε αποδεκτή την βασική συνθήκη πως οι γνώριμα σκληροτράχηλοι μπάτσοι του Γαλλικού Αλλοδαπών, είναι ο Dumb και ο Dumber ή καλύτερα στην περίπτωση μας, ένας παντελώς ανεύθυνος να φέρει εις πέρας ακόμη και την πιο απλή υπόθεση όφισερ και ένας πανηλίθιος συνεταίρος, που το μυαλό του είναι μόνο στην καλοπέραση, στον ύπνο και φυσικά στις γκόμενες. Με το λέβελ της σαχλαμάρας να έχει εκτιναχθεί στα ύψη αποξαρχής, αποδεχόμαστε - και τι άλλο να κάνουμε? - λοιπόν την βλακώδη αυτή θεματική βάση, μπας και τσουλήσει το στόρι και υπάρξει το γέλιο, που η προωθητικές ενέργειες της ταινίας, το υπόσχονταν άφθονο. Παραμύθια! Δεν υπάρχει ούτε μισό πλάνο που να βγάζει χιούμορ, ξέρεις, εκείνο το έξυπνο και ανατρεπτικό σαμπανιζέ, που διακρίνει τις τρικολόρ κομεντί από όλες τις άλλες, αντιθέτως η χοντράδα βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, λεπτό με το λεπτό.
Αν κάτι απώλεσε πάντως μέσα στην τριετία περίπου του κενού από την περασμένη του προσπάθεια ο de Chauveron, είναι το κοινωνικό έρεισμα του πονήματος του, που αν μη τι άλλο, στο Mon Dieu έρεε άφθονο. Εδώ ενδεχόμενα να υπάρχουν και επιμέρους προσβλητικές τάσεις γύρω από το μείζων ζήτημα του μεταναστευτικού ενόσω η δράση εξελίσσεται στο νησί των ιπποτών και κατοπινά στο χοτ σποτ της Λαμπεντούζα - ναι, μέχρις εκεί έφτασε η χάρη της αποτυχημένης απέλασης - αλλά προς χάρη της αφέλειας τους σκριπτ τις παρακάμπτω. Φυσικά τα πάντα για να χωρέσουν μέσα στο 90λεπτο τρέχουν με φρενήρη ρυθμό - παρέα και η υποιστορία του χωρισμού του Ζοσέ, ένεκα ετέρας παρεξήγησης με την σύζυγο, που πιστεύει πως την απάτησε - σε δωμάτια πεντάστερων μπανγκαλόους, σε Μαλτέζικες ανηφοριές και κατηφοριές, ακόμη και σε ψαράδικα μεταφοράς μεταναστών, πάντοτε όμως με το ίδιο αποτέλεσμα: Ούτε χαμόγελο!
Ελεύθερος πολιορκημένος λοιπόν από την απαίτηση του ριπίτ του τζακ ποτ, ο σκηνοθέτης συμπεριφέρεται χειρότερα και από Μαρκίδης στην μέθοδο ανάπτυξης μιας πλήρως αδύναμης περίπτωσης wanabe εναλλακτικού Midnight Run. Με υλικά μετριότατα ανά χείρας, λογικό είναι να προδίδονται και οι ικανοί κωμικοί, όπως ξέρουμε από το παρελθόν τους, Ary Abittan ως καλοσυνάτος και αγαθοβιόλης κοπ (ο Εβραίος γαμπρός του Θεέ μου τι σου κάναμε?) και ο Medi Sadoun ως παμπόνηρος αλητάκος, που από την μύτη πιάστηκε (αντίστοιχα ο Άραβας εξ αγχιστείας γιος της ίδιας ταινίας) με συνέπεια από ένα σημείο και μετά να τα παρατάνε και οι ίδιοι, καρτερώντας το αναμενόμενο φινάλε, που εννοείται όλο αυτό το κομφούζιο ισιώνει, λες και ποτέ δεν συνέβη το παραμικρό. Κι επειδή πάντοτε ο απόλυτος κριτής δεν είναι άλλος από το κοινό, δεν είναι τυχαίο που σε αναλογία, ούτε ένας στους πενήντα Φραντσέζους που παρακολούθησαν προ ολίγων ετών το Mon Dieu, δεν έκανε τον κόπο να τιμήσει το πλήρως αδιάφορο φόλλου απ του. Λογικό!
Τυπικός λωποδυτάκος, με καταγωγή από τις πρώην αποικίες της Βόρειας Αφρικής, θα συλληφθεί έχοντας στην κατοχή του ταυτότητα κάποιου φουκαρά που μόλις έκλεψε, ονόματι Καρζαουί, με συνέπεια οι αρχές, που ούτε κατά διάνοια επιθυμούν να ακούσουν τις δικαιολογίες του, να τον στείλουν στο σπίτι του στην μακρινή...Καμπούλ. Συνοδευόμενος από τους δύο μυστικούς, όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα το βάλει κάτω ώστε να βρεθεί από την μια στιγμή στην άλλη στο Αφγανιστάν, αλλά θα κάνει μια πτήση άνω κάτω προκειμένου να διαλευκάνει την παρεξήγηση. Μια αναγκαστική προσγείωση στην νησιωτική Μάλτα, εκεί που αστυνόμοι και κανάγιας θα περάσουν κάποιες παραπάνω μέρες μαζί, ενδεχομένως να λύσουν το κμφούζιο που έχει προκληθεί και ο υπό απέλαση κακομοίρης να τους πείσει πως δεν είναι ο Καρζαουί...
Για να μπαίνει μια τάξη σε όλα όσα μας προτείνει η πλοκή, θα πρέπει να κάνουμε αποδεκτή την βασική συνθήκη πως οι γνώριμα σκληροτράχηλοι μπάτσοι του Γαλλικού Αλλοδαπών, είναι ο Dumb και ο Dumber ή καλύτερα στην περίπτωση μας, ένας παντελώς ανεύθυνος να φέρει εις πέρας ακόμη και την πιο απλή υπόθεση όφισερ και ένας πανηλίθιος συνεταίρος, που το μυαλό του είναι μόνο στην καλοπέραση, στον ύπνο και φυσικά στις γκόμενες. Με το λέβελ της σαχλαμάρας να έχει εκτιναχθεί στα ύψη αποξαρχής, αποδεχόμαστε - και τι άλλο να κάνουμε? - λοιπόν την βλακώδη αυτή θεματική βάση, μπας και τσουλήσει το στόρι και υπάρξει το γέλιο, που η προωθητικές ενέργειες της ταινίας, το υπόσχονταν άφθονο. Παραμύθια! Δεν υπάρχει ούτε μισό πλάνο που να βγάζει χιούμορ, ξέρεις, εκείνο το έξυπνο και ανατρεπτικό σαμπανιζέ, που διακρίνει τις τρικολόρ κομεντί από όλες τις άλλες, αντιθέτως η χοντράδα βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, λεπτό με το λεπτό.
Αν κάτι απώλεσε πάντως μέσα στην τριετία περίπου του κενού από την περασμένη του προσπάθεια ο de Chauveron, είναι το κοινωνικό έρεισμα του πονήματος του, που αν μη τι άλλο, στο Mon Dieu έρεε άφθονο. Εδώ ενδεχόμενα να υπάρχουν και επιμέρους προσβλητικές τάσεις γύρω από το μείζων ζήτημα του μεταναστευτικού ενόσω η δράση εξελίσσεται στο νησί των ιπποτών και κατοπινά στο χοτ σποτ της Λαμπεντούζα - ναι, μέχρις εκεί έφτασε η χάρη της αποτυχημένης απέλασης - αλλά προς χάρη της αφέλειας τους σκριπτ τις παρακάμπτω. Φυσικά τα πάντα για να χωρέσουν μέσα στο 90λεπτο τρέχουν με φρενήρη ρυθμό - παρέα και η υποιστορία του χωρισμού του Ζοσέ, ένεκα ετέρας παρεξήγησης με την σύζυγο, που πιστεύει πως την απάτησε - σε δωμάτια πεντάστερων μπανγκαλόους, σε Μαλτέζικες ανηφοριές και κατηφοριές, ακόμη και σε ψαράδικα μεταφοράς μεταναστών, πάντοτε όμως με το ίδιο αποτέλεσμα: Ούτε χαμόγελο!
Ελεύθερος πολιορκημένος λοιπόν από την απαίτηση του ριπίτ του τζακ ποτ, ο σκηνοθέτης συμπεριφέρεται χειρότερα και από Μαρκίδης στην μέθοδο ανάπτυξης μιας πλήρως αδύναμης περίπτωσης wanabe εναλλακτικού Midnight Run. Με υλικά μετριότατα ανά χείρας, λογικό είναι να προδίδονται και οι ικανοί κωμικοί, όπως ξέρουμε από το παρελθόν τους, Ary Abittan ως καλοσυνάτος και αγαθοβιόλης κοπ (ο Εβραίος γαμπρός του Θεέ μου τι σου κάναμε?) και ο Medi Sadoun ως παμπόνηρος αλητάκος, που από την μύτη πιάστηκε (αντίστοιχα ο Άραβας εξ αγχιστείας γιος της ίδιας ταινίας) με συνέπεια από ένα σημείο και μετά να τα παρατάνε και οι ίδιοι, καρτερώντας το αναμενόμενο φινάλε, που εννοείται όλο αυτό το κομφούζιο ισιώνει, λες και ποτέ δεν συνέβη το παραμικρό. Κι επειδή πάντοτε ο απόλυτος κριτής δεν είναι άλλος από το κοινό, δεν είναι τυχαίο που σε αναλογία, ούτε ένας στους πενήντα Φραντσέζους που παρακολούθησαν προ ολίγων ετών το Mon Dieu, δεν έκανε τον κόπο να τιμήσει το πλήρως αδιάφορο φόλλου απ του. Λογικό!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Φεβρουαρίου 2017 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική