89th Academy Awards: Ακαδημία Με Ακούς; ΘΑ ΣΕΒΕΣΑΙ
Τα Όσκαρς ΛαΛάθηκαν
Όχι ότι είμαι άυπνος και θα cineχίσω για μέρες ακόμα μετά τα χθεσινά ξεφτιλίκια. Αδιάφορο παγκοσμίου εμβέλειας αυτό. Όπως ότι έχω περάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου ταμένος σε αυτό το γαμήδι. Ήρθα Κάναδα για Σένα. Να πιάνω το σφυγμό σου από τα TIFFια Σεπτέμβρη μήνα, οι μόνες «διακοπές» (κάτι τριήμερα + γουηκέντ) που έχω κάνει τα τελευταία 6 χρόνια. Έχω εμμηνοπάψει εδώ και τουλάχιστο μια 15ετία να ευχαριστιέμαι ταινία μη βραβευτικού ενδιαφέροντος. Δε βλέπω ΠΟΤΕ σήριαλ στην τηλεόραση γιατί η αποψάρα μου, εμού του ψωραλέου με καθοδηγεί μονόπαντα υπέρ του σίλβερ σκρήν. Διαχρονικά και μέχρι το περσινό παντιρντί σε υπερασπίστηκα μονολιθικά, μαλακοπιτουρίστικα γιατί έτσι πρόσταζε ο πιουρίστας οσκαροντελιβεράς εντός μου. Τάχαμου η Ακαδημία βραβεύει περφόμανς, σενάριο, το «««επίτευγμα»»», γιατί οι 6Κ+ επαΐοντες γνωρίζουν το άθλημα και κρίνουν με την αξία και το μοιρογνωμόνιο κι άσε τις κακές γλώσσες να κατηγορούν για λαϊκαμπίλιτι σόου και δημοσχετίστικες οσκαρικές στρατηγικές. Ώσπου φέτος ΛΑΛΑλησα αδερφάκι μου. Μετά την περσινή μπόχα, εψές πνίγηκα στο σκατό. Κι αηδίασα. Αναφωνώ ΟΥΣΤ ΡΕ ΠΟΥΣΤΙΔΙ και μπαίνω στη σπηλιά μου να με φάει η γκρίζλι άρκτος.
Η βρομοδουλειά ως το χθεσινό ΝόουΌσκαρσΦορΜη ξεκίνησε από το ΌσκαρΣοΓουάιτ μετά τις υποψηφιότητες του περσινού Γενάρη. Άρχισε η Πρωθιέρεια της διαπλοκής Cheryl Boone Isaacs (η PRτζού) τις εγχειρίσεις στο Μέμπερσιπ. Κόψε λευκά γερόντια αποδώ, στρίμωξε τσούρμο χρώμα από εκεί, το πράμα βρώμαγε κορεκτίλα από ναυτικά μίλια μακριά. Μετά δε την εκλογή Τράμ-π και τον ακτιβισμό του μικροφώνου της La Streep ξάφνου το Χόλυγουντ ανέλαβε ρόλο αντιπολίτευσης, έβαλε δηλαδή υπεράνω αξιοκρατίας την πολιτικάντικη ΑΤΖΕΝΤΑ του. Μαύροι, Μετανάστες, Gay, όλοι θα πάρετε κάτι. Όχι δηλαδή που μας είπανε και ρατσιστές. Με εργαλείο δαύτο το εξωφρενικό ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΠΛΟ του preferential ballot. Οι ίδιοι που βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας #NotMyPresident επειδή δε βγήκε η Χίλαρι παρότι πήρε κοντά 3Μ ψήφους παραπάνω (κυρίως στην ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ γουίνκ – γουίνκ). Έτσι λέει το electoral college. Εσείς ρε μαλάκηδες έχετε ένα έτι ΑΙΣΧΙΣΤΟ πρεφερέντιαλ μπάλοτ όπου δεν ψηφίζεις μόνο υπέρ του γούστου σου αλλά και μπετονάρεις ζωντανό στα θεμέλια τον αντίπαλο βάζοντάς τον στην θέση του ουραγού. Η κορεκτίλα το βαφτίζει αυτό «ταινία που διχάζει». Αποτέλεσμα; Να μην παίρνει το Moonlight ΤΙΠΟΤΑ, από Παραγωγούς - Σκηνοθέτες - Βρετανική Ακαδημία και όλα τα σωματεία πλην προσαρμοσμένου σεναρίου και υποστηρικτικού ανδρικού, να χάνει ΚΑΙ τους ηθοποιούς από το Hidden Figures (το 20+% των 6.687 νοματαίων με δικαίωμα ψήφου) και παρόλα αυτά να ΚΛΕΒΕΙ την Καλύτερη Ταινία από το La La Land των 6 όσκαρ και 14 ρεκόρ υποψηφιοτήτων.
Το Moonlight του 1.5Μ μπάτζετ, 101ο στο ετήσιο μποξ όφφις, δεύτερο διαχρονικά στα αντίστοιχα μεγέθη ως όσκαρ γουίνερ πίσω από Rocky και The Hurtlocker. Ανθυπογολιάθ δηλαδή. Αυτό δε με ενοχλεί. Να βγεις με το σπαθί σου κύριε όμως κι όχι ως ο γλυκούλης δευτερότριτος στις προτιμήσεις. Γιατί η Ακαδημία έπαθε ακατάσχετες ρεύσεις, πνιγμένη σε μια πρωτοφανή ηδυπάθεια, ένα ατέρμονο φάντασυ γκέημ. Να το πάρει ο μαύρος, γκέη, φτωχός νέος του ντρογκαρισμένου γκέτο. Δανεικά από τη μνημειώδη ξεφτίλα του Crash που έκανε ριφιφί στο ΑΠΕΙΡΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΤΕΡΟ του κρυφο-Σεληνόφωτος Brokeback Mountain; Δεν το κάνεις όμως έτσι. Κι εν πάσειδι περιπτώσειδι το Crash κέρδισε γιατί πήρε περισσότερα No 1.
Το τερμάτισες Ακαδημία. Πατσαβούριασες κάθε προηγούμενο, κάθε στατιστικό για να κάνεις την γκάβλα σου. Να την ακουμπήσεις στον (ξεχασμένο στη Νίξονα εποχή) Τράμ-π ο οποίος ΓΕΛΑΕΙ με τα καραγκιοζιλίκια σου εχθές. Να βγάλεις φωτογραφία της ζωντανής παραγωγού αντί της μακαρίτισσας κοστουμούς στο In Memoriam γιατί ήταν η μόνη που είχες από τα παλιά όταν ποζάρησαν οι αστραλέζες με την Τζέην Κάμπιον. Απόπεμψες τον φουκαρά ηχομιξά του 13 Hours που πάνω στην απελπισία των 16 άκαρπων υποψηφιοτήτων πήρε τους συναδέλφους τηλέφωνα να ρωτήσει αν είδαν το σκρήνερ... ΟΤΑΝ από τα αμαρτωλά χρόνια της MIRAMAX το πιασοκωλίδι και το προστατομασάζ στα Μέλη πέφτει σύγνεφο. Τουλάχιστον κέρδισε ο O' Donnell (Hacksaw Ridge) και έσπασε το ρόδι στις ΕΙΚΟΣΙΜΙΑ. Η βρωμιά σου όμως απλά αρχίζει εδώ.
Παίρνω το πρόγραμμα βραβεύσεων και αυτομάτως σακουλεύομαι το αβαβά. Όλες οι παιζόμενες του La La μαζί με τεχνικά και μικρομηκάδες στην πρώτη μιάμιση ώρα, μαζί με τους υποστηρικτικούς ρόλους για να πάρει ντιβέρς χρώμα το γλυκό (Ali – Davis). Όπως και πέρσι που κινήσανε με τα σενάρια, πήρε ένα το Spotlight και μετά ξανακούστηκε ΤΣΟΝΤΑ στο τέλος-τέλος στην Καλύτερη Ταινία – μόλις 2 (ΔΥΟ) το σύνολο. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως μόνο η PWC εδώ και 83 χρόνια γνωρίζει τους νικητές. Αν υποθέσουμε ότι μοναχά αυτοί οι δυο λογιστάδες καθορίζουν τους βραβευτές, ΠΩΣ γίνεται να καλούν τον παραγωγό του Manchester, Matt Damon να δίνει το σενάριο στον σκηνοθέτη ΤΟΥ Ken Lonergan, παρέα με τον Ben Affleck, αδερφό του έτερου νικητή του Manchester στον Α’ Ανδρικό ρόλο Casey; Και πόσα άλλα τέτοια δεν έχουν γίνει στο παρελθόν.
Για να φτάσω εκεί που Ακαδημία το τερμάτισες. Ορίσατε τον γερο Μπί(χ)τη με την αγνώριστη Ντάναγουέη να απονείμουν Καλύτερη Ταινία (ως τρίμπιουτ στα 50χρονα του Bonnie και Clyde) και δίνετε φάκελο με Emma Stone - Best Lead Actress. Ζορίζεται ο Κλάιντ και το δίνει στη Μπόνι. La La Land αναφωνεί εκείνη και νάσου το τημ ονστέιτζ να αρχίζει τους ευχαριστήριους. ΄Ωσπου ρίχνουν μια φευγαλέα ματιά στην κάρτα και καλούν μόνοι τους το τημ Moonlight (ευτυχώς που είναι φίλοι από το Telluride) να πάρει τον κότινο. Τρέχει ο Jimmy Kimmel, της χειρότερης τηλεθέασης μετά τον Jon Stewart και σαρκασμό να ψιλοδανείζεται ανυπέρβλητο Bob Hope μπας και πυροσβέσει την κατάστα. Ρίξε κανα ακόμα λούτμπαγκ με κάντυ από την οροφή μάστορα να χορτάσουν τα λιμά μπας και μάσουν τα σαγόνια από τα πατώματα. Μιλάμε ότι ο γαμπρός μου ο Γιώργος που παίζει μπάλα ως παλαίμαχος στο Καλλιφώνι Καρδίτσας έχει απολαύσει απείρως σοβαρότερη διοργάνωση στις βραβεύσεις του τοπικού πρωταθλήματος.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Θυμήσου το ’32 με το Cavalcade, Frank Capra κουνάμενο-λυγάμενο να ροβολά στη σκηνή εκ παραδρομής. Ή τον Sammy Davis Jr το ΄64 να μπουρδουκλώνει δυο βραβεύσεις με αλλαντάλλων ονόματα. Εδώ ρε κύριος όμως έχεις BEST PICTURE. Είναι που ΕΙΝΑΙ αμφισβητούμενες οι μέθοδοι ανάδειξης της νικήτριας τουλάχιστον σε αξιοκρατικό επίπεδο, μην του σκίζεις τα πρέκια κιόλας ναούμ. Και στο φινάλε ΘΑ ΣΕΒΕΣΑΙ. Το Moonlight των πολλαπλών (πρωτιών), το La La Land (με άπασα δόξα, βραβεία και εισπράξεις που θα έπρεπε να το χρήσουν αυτοδίκαια νικήτρια ταινία), τα Μέλη, τους fans και στο ΦΙΝΑΛΕ εμένα και εκατομμύρια σα τη μουτσούνα μου που τόσα χρόνια υπερασπίστηκα την τιμή σου και πέρασα έναν μασκέ εφιάλτη Αποκριάς, για να πέσω σε μια σαρακοστιανή νηστεία που οσκαρικά θα διαρκέσει ΕΠ’ΑΟΡΙΣΤΟΝ, ώσπου να απαλλαχτείς από τα απολεούρια τις PRτζούδες και τους κομπλεξικούς που για μη τους βγάλουν τόνομα, βραβεύουν ΑΤΖΕΝΤΑ κι όχι ΤΕΧΝΗ.
Το Moonlight του 1.5Μ μπάτζετ, 101ο στο ετήσιο μποξ όφφις, δεύτερο διαχρονικά στα αντίστοιχα μεγέθη ως όσκαρ γουίνερ πίσω από Rocky και The Hurtlocker. Ανθυπογολιάθ δηλαδή. Αυτό δε με ενοχλεί. Να βγεις με το σπαθί σου κύριε όμως κι όχι ως ο γλυκούλης δευτερότριτος στις προτιμήσεις. Γιατί η Ακαδημία έπαθε ακατάσχετες ρεύσεις, πνιγμένη σε μια πρωτοφανή ηδυπάθεια, ένα ατέρμονο φάντασυ γκέημ. Να το πάρει ο μαύρος, γκέη, φτωχός νέος του ντρογκαρισμένου γκέτο. Δανεικά από τη μνημειώδη ξεφτίλα του Crash που έκανε ριφιφί στο ΑΠΕΙΡΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΤΕΡΟ του κρυφο-Σεληνόφωτος Brokeback Mountain; Δεν το κάνεις όμως έτσι. Κι εν πάσειδι περιπτώσειδι το Crash κέρδισε γιατί πήρε περισσότερα No 1.
Το τερμάτισες Ακαδημία. Πατσαβούριασες κάθε προηγούμενο, κάθε στατιστικό για να κάνεις την γκάβλα σου. Να την ακουμπήσεις στον (ξεχασμένο στη Νίξονα εποχή) Τράμ-π ο οποίος ΓΕΛΑΕΙ με τα καραγκιοζιλίκια σου εχθές. Να βγάλεις φωτογραφία της ζωντανής παραγωγού αντί της μακαρίτισσας κοστουμούς στο In Memoriam γιατί ήταν η μόνη που είχες από τα παλιά όταν ποζάρησαν οι αστραλέζες με την Τζέην Κάμπιον. Απόπεμψες τον φουκαρά ηχομιξά του 13 Hours που πάνω στην απελπισία των 16 άκαρπων υποψηφιοτήτων πήρε τους συναδέλφους τηλέφωνα να ρωτήσει αν είδαν το σκρήνερ... ΟΤΑΝ από τα αμαρτωλά χρόνια της MIRAMAX το πιασοκωλίδι και το προστατομασάζ στα Μέλη πέφτει σύγνεφο. Τουλάχιστον κέρδισε ο O' Donnell (Hacksaw Ridge) και έσπασε το ρόδι στις ΕΙΚΟΣΙΜΙΑ. Η βρωμιά σου όμως απλά αρχίζει εδώ.
Παίρνω το πρόγραμμα βραβεύσεων και αυτομάτως σακουλεύομαι το αβαβά. Όλες οι παιζόμενες του La La μαζί με τεχνικά και μικρομηκάδες στην πρώτη μιάμιση ώρα, μαζί με τους υποστηρικτικούς ρόλους για να πάρει ντιβέρς χρώμα το γλυκό (Ali – Davis). Όπως και πέρσι που κινήσανε με τα σενάρια, πήρε ένα το Spotlight και μετά ξανακούστηκε ΤΣΟΝΤΑ στο τέλος-τέλος στην Καλύτερη Ταινία – μόλις 2 (ΔΥΟ) το σύνολο. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως μόνο η PWC εδώ και 83 χρόνια γνωρίζει τους νικητές. Αν υποθέσουμε ότι μοναχά αυτοί οι δυο λογιστάδες καθορίζουν τους βραβευτές, ΠΩΣ γίνεται να καλούν τον παραγωγό του Manchester, Matt Damon να δίνει το σενάριο στον σκηνοθέτη ΤΟΥ Ken Lonergan, παρέα με τον Ben Affleck, αδερφό του έτερου νικητή του Manchester στον Α’ Ανδρικό ρόλο Casey; Και πόσα άλλα τέτοια δεν έχουν γίνει στο παρελθόν.
Για να φτάσω εκεί που Ακαδημία το τερμάτισες. Ορίσατε τον γερο Μπί(χ)τη με την αγνώριστη Ντάναγουέη να απονείμουν Καλύτερη Ταινία (ως τρίμπιουτ στα 50χρονα του Bonnie και Clyde) και δίνετε φάκελο με Emma Stone - Best Lead Actress. Ζορίζεται ο Κλάιντ και το δίνει στη Μπόνι. La La Land αναφωνεί εκείνη και νάσου το τημ ονστέιτζ να αρχίζει τους ευχαριστήριους. ΄Ωσπου ρίχνουν μια φευγαλέα ματιά στην κάρτα και καλούν μόνοι τους το τημ Moonlight (ευτυχώς που είναι φίλοι από το Telluride) να πάρει τον κότινο. Τρέχει ο Jimmy Kimmel, της χειρότερης τηλεθέασης μετά τον Jon Stewart και σαρκασμό να ψιλοδανείζεται ανυπέρβλητο Bob Hope μπας και πυροσβέσει την κατάστα. Ρίξε κανα ακόμα λούτμπαγκ με κάντυ από την οροφή μάστορα να χορτάσουν τα λιμά μπας και μάσουν τα σαγόνια από τα πατώματα. Μιλάμε ότι ο γαμπρός μου ο Γιώργος που παίζει μπάλα ως παλαίμαχος στο Καλλιφώνι Καρδίτσας έχει απολαύσει απείρως σοβαρότερη διοργάνωση στις βραβεύσεις του τοπικού πρωταθλήματος.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Θυμήσου το ’32 με το Cavalcade, Frank Capra κουνάμενο-λυγάμενο να ροβολά στη σκηνή εκ παραδρομής. Ή τον Sammy Davis Jr το ΄64 να μπουρδουκλώνει δυο βραβεύσεις με αλλαντάλλων ονόματα. Εδώ ρε κύριος όμως έχεις BEST PICTURE. Είναι που ΕΙΝΑΙ αμφισβητούμενες οι μέθοδοι ανάδειξης της νικήτριας τουλάχιστον σε αξιοκρατικό επίπεδο, μην του σκίζεις τα πρέκια κιόλας ναούμ. Και στο φινάλε ΘΑ ΣΕΒΕΣΑΙ. Το Moonlight των πολλαπλών (πρωτιών), το La La Land (με άπασα δόξα, βραβεία και εισπράξεις που θα έπρεπε να το χρήσουν αυτοδίκαια νικήτρια ταινία), τα Μέλη, τους fans και στο ΦΙΝΑΛΕ εμένα και εκατομμύρια σα τη μουτσούνα μου που τόσα χρόνια υπερασπίστηκα την τιμή σου και πέρασα έναν μασκέ εφιάλτη Αποκριάς, για να πέσω σε μια σαρακοστιανή νηστεία που οσκαρικά θα διαρκέσει ΕΠ’ΑΟΡΙΣΤΟΝ, ώσπου να απαλλαχτείς από τα απολεούρια τις PRτζούδες και τους κομπλεξικούς που για μη τους βγάλουν τόνομα, βραβεύουν ΑΤΖΕΝΤΑ κι όχι ΤΕΧΝΗ.
gaRis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική