7 Λεπτά Μετά τα Μεσάνυχτα
του J. A. Bayona. Με τους Lewis MacDougall, Sigourney Weaver, Felicity Jones, Toby Kebbell, Liam Neeson, James Melville, Lily-Rose Aslandogdu, Geraldine Chaplin
Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά?
του zerVo (@moviesltd) 
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα, τίποτα δεν υπάρχει τριγύρω τους, που να μην έχει έστω και ελάχιστα υποπέσει στην αντίληψη τους. Και για τα πάντα έχουν σχηματίσει άποψη, γνώμη, παρμένη σαν εικόνα μέσα από τα αθώα μάτια τους και κωδικιοποιημένη στην συνείδηση τους με μια μέθοδο ξεχωριστή, διαφορετική από εκείνη την κυνικά ρεαλιστική, πολύ πιο αισιόδοξη και ονειρική, που μέσα στην ελπιδοφόρα ψυχή τους ούτε καν νοείται όχι να τα στενοχωρήσει, μα ούτε καν απλώς να τα δυσαρεστήσει. Γι αυτό και φαντάζει τόσο αβάσταχτη η περίοδος της εφηβείας, αφού από την fuzzy μπομπιρένια λογική, καλούνται τα καμάρια πια να δουν κατάματα την αλήθεια, τις δυσκολίες της, τις ανηφόρες και τα εμπόδια που ίσαμε τώρα τα ένιωθαν για παιχνιδάκια, πλαστικά, πανεύκολα ξεπεράσιμα. Στην κορυφή της ιεραρχίας των μη υπαρκτών αρνητικών ορισμών στην πολύ νεαρή συλλογιστική, στέκεται η Απώλεια, αφού κανένα παιδί δεν μπορεί να φανταστεί πως οτιδήποτε λατρεμένο του ενδέχεται να το χάσει, μια για πάντα. Μακάρι να ήταν πάντοτε ετούτη η πραγματικότητα...
Την χειρότερη περίοδο της δωδεκάχρονης ζωής του διανύει ο φιλήσυχος και μοναχικός Κόνορ Ο'Μάλευ, μιας και η καθημερινότητα του εξελίσσεται σε έναν τρομαχτικό και δίχως τέλος εφιάλτη. Δεν του φτάνουν τα ζόρια που αντιμετωπίζει στο σχολειό, καθώς μικρός το δέμας πέφτει μόνιμο θύμα των ορέξεων των εύσωμων παλικαράδων, έχει την υποχρέωση να προσέχει στο σπίτι και την λατρεμένη πλην βαριά άρρωστη μητέρα του, που έχει καταπέσει στο κρεβάτι του πόνου, μετά από τις εξαντλητικές θεραπείες. Η διαρκής απουσία ενός φαντασμένου πατέρα, που από καιρό τους έχει εγκαταλείψει σε συνδυασμό με την άφιξη της αυταρχικής και περιοριστικής γιαγιάς, θα συγχύσουν ακόμη περισσότερο το μυαλό του πιτσιρίκου, που θα αναζητήσει, ακόμη και στα όνειρα του την διέξοδο από την κόλαση που βιώνει.
Φως στο τούνελ που θα ανάψει μια βραδιά, εκεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν στην αυλή της μονοκατοικίας θα καταλάβει πως ένα παράξενο και γιγάντιας όψης θηρίο κινείται στις σκιές. Έκπληξη που θα γίνει ακόμη πιο μεγάλη μόλις καταλάβει πως δεν πρόκειται παρά για το αιωνόβιο δέντρο που σκεπάζει το απέναντι κοιμητήριο, που έχει ζωντανέψει και για απροσδιόριστο ακόμη λόγο τον έχει επισκεφτεί. Απορίες που σύντομα θα μπουν σε μια τάξη, όταν το όχι εχθρικών διαθέσεων Τέρας, θα ενημερώσει τον Κον, πως ο σκοπός του είναι να του αφηγηθεί τρεις συμβολικής ιστορίες που θα φωτίσουν την σκέψη του, τόσο, ώστε κατοπινά να σκαρφιστεί εκείνος την τέταρτη και πιο σημαντική, που μόλις την φωνάξει αυτομάτως τα δεσμά που τον καταπιέζουν θα σπάσουν, θα διαλυθούν.
Γραμμένο στις σελίδες της πρωτότυπης νουβέλας από τον Εγγλέζο λογοτέχνη Patrick Ness, σαν να εκτυλίσσεται σε κινηματογραφική ταινία, όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο δημιουργός που εδώ επεξεργάζεται (λογικό) το σενάριο, το A Monster Calls, όρισε μια από τις πιο εμπορικές νουβέλες της δεκαετίας που διανύουμε, σπάζοντας ρεκόρ πωλήσεων στην πατρίδα του την Αλβιόνα. Μια τέτοιας ταξιδιάρας έμπνευσης γραφή, προορισμένη αποξαρχής για το σινεμά, πολύ σύντομα βρήκε αποδέκτη για να την ζωγραφίσει στην μεγάλη οθόνη, τον αναγνωρισμένο παγκοσμίως Σπανίολο Juan Antonio Bayona, που σαν πνευματικό τέκνο του Del Toro, εδώ ανακάλυψε την μεταφυσικά γοτθικού ύφους θεματική, που και παραγγελία να την είχε κάμει, δεν θα ταίριαζε τόσο άριστα στις απαιτήσεις και τα θέλω του.
Με πατρόν ήδη έτοιμο από τον καιρό του (φοβιστικού, εδώ να τονίσω πως δεν υφίσταται ούτε μισό δευτερόλεπτο τρόμου) El Orfanato, ο Ισπανός χρησιμοποιώντας σαν φυσικό φόντο την μουντή, συννεφιασμένη και ελάχιστα φωτεινή βρετανική επαρχία, στήνει ένα πραγματικά πολύ όμορφο παραμύθι, επιδιώκοντας να εισέλθει και να αναδείξει το καλό κι αγαθό της ψυχής ενός μικρού, άμαθου σε οτιδήποτε κακό μικρού παιδιού. Το ζωντάνεμα του γιγαντιαίου ίταμου, επτά λεπτά μετά το μεσονύχτι, χάρη στον τρόπο που το δέντρο εξιστορεί τις δισυπόστατες παραβολές του, μεταλλάσσει μονομιάς και την φιλμική απεικόνιση σε ένα ιδιόμορφης - όχι συμβατικής δηλαδή - σχεδίασης animation, που μπάζει τον θεατή σε ακόμη πιο ονειρικά πεδία.
Στόχος είναι να αναδειχτεί μέσα από την σχέση που βρίσκεται σε εξέλιξη με το ανθρωόμορφο δέντρο, το πως ακριβώς καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του ο πιτσιρίκος, τι σημαίνει για εκείνον το μπούλινγκ, ποια είναι ακριβώς η σημασία του να είσαι αόρατος, πως εκτιμά ή έστω φαντάζεται την μοίρα του, για πάντα, δίπλα σε μια μητέρα ανήμπορη να σταθεί έστω στα πόδια της λόγω του σαρακιού που τρώει τα σωθικά της. Γιατί το ότι (πολύ σύντομα μάλιστα) θα τον αποχαιρετήσει για πάντα, ούτε το διανοείται ο μικρός, στηρίζοντας ελπίδες στο θαύμα που το θεωρεί δεδομένο μέσα στο δίχως ίχνος κακοσύνης μυαλουδάκι του. Εικόνα ενός προβληματισμένου, μόνο από τα τρέχοντα ζητήματα, που νιώθει πως θα επιλυθούν κάποια στιγμή μονομιάς, αγοριού, που συγκλονίζει με την μορφή του πρωτοεμφανιζόμενου Σκοτσεζάκου Lewis MacDougall, στην κορυφαία ανήλικη ερμηνεία ολόκληρου του 2016. Ο μικρός ανά περιόδους είναι καθηλωτικός στις εκφράσεις του, γεγονός που προκαλεί τον θαυμασμό ακόμη και των τόσο έμπειρων διπλανών του, δηλαδή της αριστοκρατικής γιαγιάς Sigourney, της τσαλακωμένης μαμάς Felicity Jones, του όχι και πιο υπεύθυνου πατέρα Toby Kebbell.
Στόρι δυναμικό και πλημμυρισμένο αλληγορίες, που συνδυασμένο με τα σαγηνευτικά τοπία, την ζεστή φωτογραφία, τα μελετημένα χωρίς να υπερισχύουν ειδικά εφέ, τα καλοραμμένα κινούμενα σκίτσα, την στιβαρή τέλος λαλιά του Liam Neeson, ορίζει ένα πληρέστατο σε νοήματα fairy tale, που κάποια στιγμή της ζωής, έχει λάχει στον καθένα μας. Και που εντέλει μόνο στην πρόσβαση της αλήθειας που κρύβει ξωπίσω του, βρήκε ο καθείς, μικρός τε ή μεγαλύτερος, το σωστό γιατρικό.
Φως στο τούνελ που θα ανάψει μια βραδιά, εκεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όταν στην αυλή της μονοκατοικίας θα καταλάβει πως ένα παράξενο και γιγάντιας όψης θηρίο κινείται στις σκιές. Έκπληξη που θα γίνει ακόμη πιο μεγάλη μόλις καταλάβει πως δεν πρόκειται παρά για το αιωνόβιο δέντρο που σκεπάζει το απέναντι κοιμητήριο, που έχει ζωντανέψει και για απροσδιόριστο ακόμη λόγο τον έχει επισκεφτεί. Απορίες που σύντομα θα μπουν σε μια τάξη, όταν το όχι εχθρικών διαθέσεων Τέρας, θα ενημερώσει τον Κον, πως ο σκοπός του είναι να του αφηγηθεί τρεις συμβολικής ιστορίες που θα φωτίσουν την σκέψη του, τόσο, ώστε κατοπινά να σκαρφιστεί εκείνος την τέταρτη και πιο σημαντική, που μόλις την φωνάξει αυτομάτως τα δεσμά που τον καταπιέζουν θα σπάσουν, θα διαλυθούν.
Γραμμένο στις σελίδες της πρωτότυπης νουβέλας από τον Εγγλέζο λογοτέχνη Patrick Ness, σαν να εκτυλίσσεται σε κινηματογραφική ταινία, όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο δημιουργός που εδώ επεξεργάζεται (λογικό) το σενάριο, το A Monster Calls, όρισε μια από τις πιο εμπορικές νουβέλες της δεκαετίας που διανύουμε, σπάζοντας ρεκόρ πωλήσεων στην πατρίδα του την Αλβιόνα. Μια τέτοιας ταξιδιάρας έμπνευσης γραφή, προορισμένη αποξαρχής για το σινεμά, πολύ σύντομα βρήκε αποδέκτη για να την ζωγραφίσει στην μεγάλη οθόνη, τον αναγνωρισμένο παγκοσμίως Σπανίολο Juan Antonio Bayona, που σαν πνευματικό τέκνο του Del Toro, εδώ ανακάλυψε την μεταφυσικά γοτθικού ύφους θεματική, που και παραγγελία να την είχε κάμει, δεν θα ταίριαζε τόσο άριστα στις απαιτήσεις και τα θέλω του.
Με πατρόν ήδη έτοιμο από τον καιρό του (φοβιστικού, εδώ να τονίσω πως δεν υφίσταται ούτε μισό δευτερόλεπτο τρόμου) El Orfanato, ο Ισπανός χρησιμοποιώντας σαν φυσικό φόντο την μουντή, συννεφιασμένη και ελάχιστα φωτεινή βρετανική επαρχία, στήνει ένα πραγματικά πολύ όμορφο παραμύθι, επιδιώκοντας να εισέλθει και να αναδείξει το καλό κι αγαθό της ψυχής ενός μικρού, άμαθου σε οτιδήποτε κακό μικρού παιδιού. Το ζωντάνεμα του γιγαντιαίου ίταμου, επτά λεπτά μετά το μεσονύχτι, χάρη στον τρόπο που το δέντρο εξιστορεί τις δισυπόστατες παραβολές του, μεταλλάσσει μονομιάς και την φιλμική απεικόνιση σε ένα ιδιόμορφης - όχι συμβατικής δηλαδή - σχεδίασης animation, που μπάζει τον θεατή σε ακόμη πιο ονειρικά πεδία.
Στόχος είναι να αναδειχτεί μέσα από την σχέση που βρίσκεται σε εξέλιξη με το ανθρωόμορφο δέντρο, το πως ακριβώς καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του ο πιτσιρίκος, τι σημαίνει για εκείνον το μπούλινγκ, ποια είναι ακριβώς η σημασία του να είσαι αόρατος, πως εκτιμά ή έστω φαντάζεται την μοίρα του, για πάντα, δίπλα σε μια μητέρα ανήμπορη να σταθεί έστω στα πόδια της λόγω του σαρακιού που τρώει τα σωθικά της. Γιατί το ότι (πολύ σύντομα μάλιστα) θα τον αποχαιρετήσει για πάντα, ούτε το διανοείται ο μικρός, στηρίζοντας ελπίδες στο θαύμα που το θεωρεί δεδομένο μέσα στο δίχως ίχνος κακοσύνης μυαλουδάκι του. Εικόνα ενός προβληματισμένου, μόνο από τα τρέχοντα ζητήματα, που νιώθει πως θα επιλυθούν κάποια στιγμή μονομιάς, αγοριού, που συγκλονίζει με την μορφή του πρωτοεμφανιζόμενου Σκοτσεζάκου Lewis MacDougall, στην κορυφαία ανήλικη ερμηνεία ολόκληρου του 2016. Ο μικρός ανά περιόδους είναι καθηλωτικός στις εκφράσεις του, γεγονός που προκαλεί τον θαυμασμό ακόμη και των τόσο έμπειρων διπλανών του, δηλαδή της αριστοκρατικής γιαγιάς Sigourney, της τσαλακωμένης μαμάς Felicity Jones, του όχι και πιο υπεύθυνου πατέρα Toby Kebbell.
Στόρι δυναμικό και πλημμυρισμένο αλληγορίες, που συνδυασμένο με τα σαγηνευτικά τοπία, την ζεστή φωτογραφία, τα μελετημένα χωρίς να υπερισχύουν ειδικά εφέ, τα καλοραμμένα κινούμενα σκίτσα, την στιβαρή τέλος λαλιά του Liam Neeson, ορίζει ένα πληρέστατο σε νοήματα fairy tale, που κάποια στιγμή της ζωής, έχει λάχει στον καθένα μας. Και που εντέλει μόνο στην πρόσβαση της αλήθειας που κρύβει ξωπίσω του, βρήκε ο καθείς, μικρός τε ή μεγαλύτερος, το σωστό γιατρικό.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Νοεμβρίου 2016 από την Feelgood Ent.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική