του Alex Ross Perry. Με τους Elisabeth Moss, Katherine Waterston, Patrick Fugit, Kentucker Audley, Keith Poulson
Κόλαση είναι η... άλλη!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Η καλύτερή μου «φίλη»
Ο Alex Ross Perry είναι ηθοποιός και σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Το Queen Of Earth αποτελεί την τέταρτη μεγάλου μήκους που σκηνοθετεί υπογράφοντας παράλληλα και το σενάριο (μόνο σε μία από τις τέσσερις διαθέτει και συνσεναριογράφο). Η προηγούμενη ταινία του ήταν το «Listen Up Philip» (2014), που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όπως κι αυτή. Εταιρία παραγωγής τούτης της ταινίας του είναι η Faliro House, η ελληνικότατη εταιρία του Χρήστου Κωνσταντακόπουλου. Η Faliro House είχε χρηματοδοτήσει και την προηγούμενη ταινία του Perry. Όπως χρηματοδοτεί και την επόμενη, το «Golden Exits», που αναμένεται να ολοκληρωθεί και να βγει στις αίθουσες το 2017. Ίσως να τη δούμε κι εκείνη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης...
Μεταξύ του «Listen Up Philip» και τούτης της ταινίας υπάρχει μια παράξενη σχέση. Συγκεκριμένα, καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε τη μία από τις δύο πρωταγωνίστριες, και συγκεκριμένα τη Βιρτζίνια, να διαβάζει βιβλία του Ike Zimmerman. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας, αποκύημα και δημιούργημα της φαντασίας του Perry, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του «Listen Up Philip» και τον υποδύονταν εκεί ο Jonathan Pryce. Επίσης, και στις δύο ταινίες, μεταξύ των πρωταγωνιστών βρίσκουμε την Elisabeth Moss. Του αρέσει του Perry κατά πως φαίνεται να δημιουργεί συνδέσεις ανάμεσα στις ταινίες του...
Η υπόθεση: Η Κάθριν περνά μια εξαιρετικά σκοτεινή φάση στη ζωή της: πρόσφατα έχασε τον πατέρα της, έναν διάσημο καλλιτέχνη του οποίου τις υποθέσεις χειριζόταν προσωπικά, κι αμέσως μετά ο εραστής της, ο Τζέιμς, την παράτησε. Αναζητώντας παρηγοριά, η Κάθριν σπεύδει στο τοποθετημένο δίπλα σε μια λίμνη εξοχικό της καλύτερής της φίλης, Βιρτζίνια, για να βρει την ηρεμία που τόσο χρειάζεται. Ωστόσο, όταν φτάνει εκεί, αποδεικνύεται πως της είναι αδύνατον να χαλαρώσει, καθώς το μυαλό της πλημμυρίζει από αναμνήσεις του καιρού που πέρασε εκεί με τον Τζέιμς τον προηγούμενο χρόνο. Κι ενώ η Κάθριν ανοίγεται στη Βιρτζίνια αποζητώντας μια βαθύτερη επαφή, η Βιρτζίνια ξεκινά να περνά ολοένα και περισσότερο καιρό με τον Ριτς, έναν ντόπιο με τον οποίο φλερτάρει, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι πρώτες ρωγμές στη σχέση των δύο γυναικών και να βυθιστεί η Κάθριν σε μια δίνη ψευδαισθήσεων στα όρια της τρέλας.
Η άποψή μας: Ok λοιπόν. Αναφορές και επιρροές από την «Περσόνα» του Bergman, το «Sisters» του De Palma, την «Αποστροφή» του Polanski και τις «Εσωτερικές σχέσεις» του Allen. Αρκούν για να προκύψει μια ενδιαφέρουσα ταινία; Προφανώς και όχι. Μια σπουδαία, εξαιρετική, ατρόμητη, θαυμάσια ερμηνεία από τη βασική πρωταγωνίστρια, την Elisabeth Moss αρκεί για να μετατρέψει μια ταινία σε αξιοθέατη; Μάλλον όχι. Η δυνατή διεύθυνση φωτογραφίας και η ψαγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση μπορούν να τραβήξουν μια ταινία από τον σωρό; Σίγουρα όχι. Ο Alex Ross Perry είναι ταγμένος στον αμερικάνικο ανεξάρτητο κινηματογράφο. Κι έτσι στις ταινίες του κουβαλάει όλα τα καλά και κυρίως όλα τα κακά αυτού του ιδιαίτερου κινηματογραφικού παράδοξου.
Ο άνθρωπος δεν είναι τυχαίος, είναι διαβασμένος, είναι καλλιεργημένος, οι αναφορές του είναι υπέροχες, οι ιδέες του στο χαρτί φαίνονται σούπερ. Γιατί, όμως, οι ταινίες του είναι τόσο ερμητικές κλεισμένες στον... εαυτό τους; Να φταίει ο μισανθρωπισμός που πηγάζει από τα σενάρια; Να ευθύνεται η αποστροφή οποιουδήποτε στοιχείου θα μπορούσε να τονώσει μια ενδεχόμενη εμπορικότητα; Να εντοπίσουμε την «απώθηση» της ταινίας στο ότι είναι φτιαγμένη έχοντας κατά νου τα κινηματογραφικά φεστιβάλ και μόνον αυτά; Ότι και να «φταίει» το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους θεατές. Εδώ δεν απευθύνεται σε όλους τους κριτικούς! Προσωπικά, νίπτουμε τας χείρας μας. Και είθε να υπάρξουν άνθρωποι που θα δουν την ταινία και θα μας... κράξουν, μιας που θα ενθουσιαστούν μαζί της.
Ποτέ δεν ξέρεις... (ψέματα, ξέρω). Ίσως να γουστάρουν την ταινία οι φανατικοί οπαδοί του τηλεοπτικού «Outcast», που θα δουν τον πρωταγωνιστή του σε έναν άχαρο ρόλο, να δέχεται επάνω του όλα τα πυρά της Κάθριν, σε μια από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας...
Η υπόθεση: Η Κάθριν περνά μια εξαιρετικά σκοτεινή φάση στη ζωή της: πρόσφατα έχασε τον πατέρα της, έναν διάσημο καλλιτέχνη του οποίου τις υποθέσεις χειριζόταν προσωπικά, κι αμέσως μετά ο εραστής της, ο Τζέιμς, την παράτησε. Αναζητώντας παρηγοριά, η Κάθριν σπεύδει στο τοποθετημένο δίπλα σε μια λίμνη εξοχικό της καλύτερής της φίλης, Βιρτζίνια, για να βρει την ηρεμία που τόσο χρειάζεται. Ωστόσο, όταν φτάνει εκεί, αποδεικνύεται πως της είναι αδύνατον να χαλαρώσει, καθώς το μυαλό της πλημμυρίζει από αναμνήσεις του καιρού που πέρασε εκεί με τον Τζέιμς τον προηγούμενο χρόνο. Κι ενώ η Κάθριν ανοίγεται στη Βιρτζίνια αποζητώντας μια βαθύτερη επαφή, η Βιρτζίνια ξεκινά να περνά ολοένα και περισσότερο καιρό με τον Ριτς, έναν ντόπιο με τον οποίο φλερτάρει, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν οι πρώτες ρωγμές στη σχέση των δύο γυναικών και να βυθιστεί η Κάθριν σε μια δίνη ψευδαισθήσεων στα όρια της τρέλας.
Η άποψή μας: Ok λοιπόν. Αναφορές και επιρροές από την «Περσόνα» του Bergman, το «Sisters» του De Palma, την «Αποστροφή» του Polanski και τις «Εσωτερικές σχέσεις» του Allen. Αρκούν για να προκύψει μια ενδιαφέρουσα ταινία; Προφανώς και όχι. Μια σπουδαία, εξαιρετική, ατρόμητη, θαυμάσια ερμηνεία από τη βασική πρωταγωνίστρια, την Elisabeth Moss αρκεί για να μετατρέψει μια ταινία σε αξιοθέατη; Μάλλον όχι. Η δυνατή διεύθυνση φωτογραφίας και η ψαγμένη καλλιτεχνική διεύθυνση μπορούν να τραβήξουν μια ταινία από τον σωρό; Σίγουρα όχι. Ο Alex Ross Perry είναι ταγμένος στον αμερικάνικο ανεξάρτητο κινηματογράφο. Κι έτσι στις ταινίες του κουβαλάει όλα τα καλά και κυρίως όλα τα κακά αυτού του ιδιαίτερου κινηματογραφικού παράδοξου.
Ο άνθρωπος δεν είναι τυχαίος, είναι διαβασμένος, είναι καλλιεργημένος, οι αναφορές του είναι υπέροχες, οι ιδέες του στο χαρτί φαίνονται σούπερ. Γιατί, όμως, οι ταινίες του είναι τόσο ερμητικές κλεισμένες στον... εαυτό τους; Να φταίει ο μισανθρωπισμός που πηγάζει από τα σενάρια; Να ευθύνεται η αποστροφή οποιουδήποτε στοιχείου θα μπορούσε να τονώσει μια ενδεχόμενη εμπορικότητα; Να εντοπίσουμε την «απώθηση» της ταινίας στο ότι είναι φτιαγμένη έχοντας κατά νου τα κινηματογραφικά φεστιβάλ και μόνον αυτά; Ότι και να «φταίει» το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους θεατές. Εδώ δεν απευθύνεται σε όλους τους κριτικούς! Προσωπικά, νίπτουμε τας χείρας μας. Και είθε να υπάρξουν άνθρωποι που θα δουν την ταινία και θα μας... κράξουν, μιας που θα ενθουσιαστούν μαζί της.
Ποτέ δεν ξέρεις... (ψέματα, ξέρω). Ίσως να γουστάρουν την ταινία οι φανατικοί οπαδοί του τηλεοπτικού «Outcast», που θα δουν τον πρωταγωνιστή του σε έναν άχαρο ρόλο, να δέχεται επάνω του όλα τα πυρά της Κάθριν, σε μια από τις χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 από την Neo Films
