του Jonathan Jakubowicz. Με τους Édgar Ramírez, Robert De Niro, Usher, Oscar Jaenada, Jurnee Smollett-Bell, Ellen Barkin, Rubén Blades, Pedro Pérez, Ana de Armas, John Turturro, John Duddy
Cholo γερά με τσαμπουκά!
του zerVo (@moviesltd) 
Ο Παναμάς είναι μια μικρή σχετικά χώρα της Κεντρικής Αμερικής, που η γεωγραφική του θέση, τον καθιστά σαν ύψιστης στρατηγικής σημασίας. Αιτία, ως γνωστόν, η περίφημη διώρυγα του, που από το 1914 ενώνει τους δύο γιγάντιους ωκεανούς, δίνοντας την ευχέρεια στα πλοία να περνούν από τον ένα στον άλλο, δίχως να χρειάζεται να επιχειρήσουν τον γύρο της ηπείρου. Κανάλι. που αποτέλεσε πάμπολλες φορές κατά την διάρκεια της ζωής του αιτία ρήξης των σχέσεων του κράτους με τον επίσημο εκμεταλλευτή του, την Αμερική (φυσικά) σε τέτοιο βαθμό που να υπάρχει από ένα σημείο και μετά γιάνκηκος στρατός κατοχής, για την διασφάλιση της τάξης. Ο Παναμάς για εμάς τους Έλληνες από δεκαετίες όριζε το αντίπαλον δέος στην κούρσα της κορυφαίας ναυτιλιακής δύναμης της γης, με την σημαία του να προτιμάται από τους εφοπλιστές, ένεκα των φορολογικών ελαφρύνσεων που τους προσφέρει. Αυτός ο τόπος δεν έχει γεννήσει και πολλούς που να έχουν γίνει παγκόσμια γνωστοί για τα κατορθώματα τους. Ετούτη εδώ είναι η ιστορία ζωής, του χωρίς δεύτερη σκέψη διασημότερου όλων των Παναμέζων ever...
Μεγαλωμένος στην πάμφτωχη γειτονιά του Τσορίγιος, παιδί πολυμελούς μονογονεικής φαμιλίας, έχοντας περάσει νεανικά χρόνια εξαθλίωσης και πείνας, αποτέλεσμα της περιοριστικής πολιτικής των ΗΠΑ, που γιγάντωσε μέσα του το αντιαμερικάνικο μένος, ο Ρομπέρτο Ντουράν, πάντοτε έτρεφε μέσα του το όνειρο κάποια στιγμή να ξεφύγει από την ανέχεια και να γίνει μεγάλος και τρανός. Από δέκα μόλις χρόνων βρέθηκε στα ρινγκ, δείχνοντας τις ικανότητες του, γεγονός που προκάλεσε το ενδιαφέρον των προπονητών να τον γυμνάσουν και να τον μετατρέψουν σε αθλητή επιπέδου. Οι πρώτες του επιτυχίες εντός των τειχών, θα κινήσουν το ενδιαφέρον του συνταξιοδοτημένου (για πολλούς και διαφόρους λόγους) κορυφαίου κόουτς της πυγμαχίας Ρέι Αρσέλ, ώστε στις αρχές του 1971 να αναλάβει την προετοιμασία του, δίνοντας του την υπόσχεση πως θα τον οδηγήσει μέχρι την απόλυτη καταξίωση, την ολόχρυση ζώνη του παγκόσμιου τσάμπιον στην κατηγορία των χαμηλών βαρών.
Ανατρέχοντας στις αθλητικογραφικές επιθεωρήσεις είμαστε υποχρεωμένοι, πριν διαβάσουμε τις εικόνες του φιλμ, να αναφερθούμε στο ακριβές μέγεθος του Ντουράν στην ιστορία του μποξ. Η Χρυσή Βίβλος του σπορ τον τοποθετεί στην πρώτη θέση της βαθμίδας των Lightweight όλων των εποχών και πέμπτο σπουδαιότερο που έχει φορέσει επαγγελματικά γάντια ποτέ ανεξαρτήτου βάρους! Στις 119 αναμετρήσεις που έλαβε μέρος είχε 103 νίκες, οι 69 με νοκ άουτ, αποτέλεσμα του πανίσχυρου αριστερού του χουκ, που του έδωσε το προσωνύμιο Hands Of Stone, Χέρια από Πέτρα. Ο μεγαλειώδης αυτός αθλητής κατέγραψε και μια αρνητική στιγμή στην καριέρα του, αρνούμενος πεισματικά να ολοκληρώσει τον (επαναληπτικό) τελικό ενάντια στον επίσης πολύ σπουδαίο Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, στην θρυλική μονομαχία της Νέας Ορλεάνης το 1980.
Εκεί που ειπώθηκε από τα χείλη του, στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης, το περιβόητο "No Mas", λόγος παραίτησης του από την μάχη, που αυτομάτως τον μείωσε στα άτια των συμπατριωτών του, που μέχρι τότε τον δόξαζαν ως Θεό. Αυτή ακριβώς την πορεία του κορυφαίου μποξέρ, που από τα Μπάριος της εξαθλίωσης έφτασε ίσαμε την κορυφή της δόξας, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη o αγνώστων λοιπών στοιχείων Βενεζουελάνος σκηνοθέτης Jonathan Jakubowicz, ο οποίος ακολουθεί στην αφήγηση του μια τυπικότατη, κλασσική γραμμική γραφή. Παιδικά χρόνια φτώχειας, εφηβική επανάσταση, νεανικά οράματα, αθλητική καταξίωση, δημιουργία οικογένειας, φυσιολογική πτώση, διεθνής αναγνώριση. τα δραματουργικά στοιχεία στην πορεία του Ντουράν δεν είναι και λίγα για να γεμίσει το εκατοντάλεπτο με άνεση, αφού αρκούν και μόνο οι τέσσερις (γεμάτες) ιστορικότερες αναμετρήσεις του στο ρινγκ, που εξαιρετικά καλογυρισμένες, πολύ δύσκολα δεν θα ικανοποιήσουν την απαίτηση των φανατικών φίλων του δυναμικού σπορ.
Πίσω από τις μάχες του στα τέσσερα σχοινιά, το σενάριο εστιάζει στην ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τον μοναδικά αποτελεσματικό Ρέι Αρσέλ, Αμερικάνο τρέινερ που ρίσκαρε και την ζωή του κοουτσάρωντας τον, ερχόμενος σε ρήξη με τις προσταγές της Μαφίας που από εικοσαετίας τον οδήγησαν στον περιθώριο. Χαρακτήρας σοφού μέντορα, που μπορεί να χάνει στα πολλά σημεία με τον εφάμιλλο του Stallone στο πρόσφατο Creed, μα που δεν περνά απαρατήρητος όντας δοσμένος από τον Robert De Niro σε μια από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς του ερμηνευτικές στιγμές πρόσφατα. Ο μεγάλος Bob στα 73 του πλέον, βγάζει καθισμένος στην γωνιά του καναβάτσου, το απαιτούμενο κέφι που ζητάει ο ρόλος, πιθανότατα και λόγω του σπορ, που αν μη τι άλλο έχει συνδεθεί άρρηκτα με εκείνον στην υποκριτική του πορεία. Ο συγκεκριμένος Αμερικάνος μάλιστα ήταν και ο μόνος που συμπάθησε ποτέ του ο μποξέρ, τρέφοντας συναισθήματα μίσους για οτιδήποτε υπαγόμενο στην Αστερόεσσα. Στοιχείο που εκτιμώ πως δεν ερευνήθηκε όσο θα έπρεπε από το σκριπτ, περνώντας αυτή την παράμετρο επιδερμικά και μέσα από ελάχιστες παρελθοντικές αναφορές (όπως το τετραήμερο της φοιτητικής ρήξης των Σημαιών, που είχε σαν αποτέλεσμα 25 νεκρούς στους δρόμους της πρωτεύουσας του Παναμά, από τα πυρά του ξένου στρατού) και που θα μπορούσαν να αναδείξουν ακόμη περισσότερο το πάθος του Ντουράν, να υπερισχύσει ενάντια σε αντίπαλους made in USA.
Είναι ευτύχημα για το φιλμ, που τον βασικό του χαρακτήρα ενσαρκώνει ένας από τους ποιοτικότερους λατίνους αστέρες, σαν τον γεννημένο στο Καράκας Edgar Ramirez. Ο Νοτιοαμερικάνος σε μια ακόμη απόδοση πραγματικού προσώπου - στο παρελθόν έχει αποδώσει τον διαβόητο Κάρλος το τσακάλι, αλλά και τον απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ - είναι αρκετά καλός και με ευκολία ανταπεξέρχεται στην απαίτηση της κάλυψης είκοσι χρόνων διαδρομής, από έφηβος ίσαμε σαραντάρης, ενώ δεν δείχνει να ζορίστηκε και από την ζητούμενη αυξομείωση των κιλών του. Σύμφωνοι, ποτέ σε αυτή την ρηχής εξιστόρησης, ελαχίστων εκπλήξεων βιογραφική ταινία, δεν αγγίζει υψηλά στάνταρντς, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν είναι κι αυτό το ζητούμενο, καθώς η κάμερα περισσότερο εστιάζει στις γροθιές και τα άπερκατ, παρά στην ανθρώπινη ιστορία πίσω από τον μύθο. Τον οποίο προς τιμήν του το έργο δεν αγιοποιεί προκρίνοντας τα λάθη που υπέπεσε, σε αντίθεση, ας πούμε, με τον μισητό Σούγκαρ (τον αποδίδει ο ποπ σταρ Usher) που σχεδόν κινείται με φωτοστέφανο. Όπως σχεδόν οσία προβάλλεται η Κυρία Ντουράν, ξανθιά, πρασινομάτα και Κουβανέζα Ana de Armas, που μπορεί να στερείται ταλέντου, δύσκολα ξεχνιέται η θωριά της όμως...
Σε γενικές γραμμές πάντως το biopic κρίνεται θετικά στην προβολή ενός κορυφαίου πρωτοπυγμάχου, που θα ξυπνήσει όμορφες αναμνήσεις στους γνώστες του σπορ και θα τις συστήσει στους λιγότερο μυημένους, μπαίνοντας στην σειρά κι αυτό που χάραξαν τα σαφώς κορυφαία του genre, Hurricane και Ali.
Ανατρέχοντας στις αθλητικογραφικές επιθεωρήσεις είμαστε υποχρεωμένοι, πριν διαβάσουμε τις εικόνες του φιλμ, να αναφερθούμε στο ακριβές μέγεθος του Ντουράν στην ιστορία του μποξ. Η Χρυσή Βίβλος του σπορ τον τοποθετεί στην πρώτη θέση της βαθμίδας των Lightweight όλων των εποχών και πέμπτο σπουδαιότερο που έχει φορέσει επαγγελματικά γάντια ποτέ ανεξαρτήτου βάρους! Στις 119 αναμετρήσεις που έλαβε μέρος είχε 103 νίκες, οι 69 με νοκ άουτ, αποτέλεσμα του πανίσχυρου αριστερού του χουκ, που του έδωσε το προσωνύμιο Hands Of Stone, Χέρια από Πέτρα. Ο μεγαλειώδης αυτός αθλητής κατέγραψε και μια αρνητική στιγμή στην καριέρα του, αρνούμενος πεισματικά να ολοκληρώσει τον (επαναληπτικό) τελικό ενάντια στον επίσης πολύ σπουδαίο Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, στην θρυλική μονομαχία της Νέας Ορλεάνης το 1980.
Εκεί που ειπώθηκε από τα χείλη του, στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης, το περιβόητο "No Mas", λόγος παραίτησης του από την μάχη, που αυτομάτως τον μείωσε στα άτια των συμπατριωτών του, που μέχρι τότε τον δόξαζαν ως Θεό. Αυτή ακριβώς την πορεία του κορυφαίου μποξέρ, που από τα Μπάριος της εξαθλίωσης έφτασε ίσαμε την κορυφή της δόξας, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη o αγνώστων λοιπών στοιχείων Βενεζουελάνος σκηνοθέτης Jonathan Jakubowicz, ο οποίος ακολουθεί στην αφήγηση του μια τυπικότατη, κλασσική γραμμική γραφή. Παιδικά χρόνια φτώχειας, εφηβική επανάσταση, νεανικά οράματα, αθλητική καταξίωση, δημιουργία οικογένειας, φυσιολογική πτώση, διεθνής αναγνώριση. τα δραματουργικά στοιχεία στην πορεία του Ντουράν δεν είναι και λίγα για να γεμίσει το εκατοντάλεπτο με άνεση, αφού αρκούν και μόνο οι τέσσερις (γεμάτες) ιστορικότερες αναμετρήσεις του στο ρινγκ, που εξαιρετικά καλογυρισμένες, πολύ δύσκολα δεν θα ικανοποιήσουν την απαίτηση των φανατικών φίλων του δυναμικού σπορ.
Πίσω από τις μάχες του στα τέσσερα σχοινιά, το σενάριο εστιάζει στην ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τον μοναδικά αποτελεσματικό Ρέι Αρσέλ, Αμερικάνο τρέινερ που ρίσκαρε και την ζωή του κοουτσάρωντας τον, ερχόμενος σε ρήξη με τις προσταγές της Μαφίας που από εικοσαετίας τον οδήγησαν στον περιθώριο. Χαρακτήρας σοφού μέντορα, που μπορεί να χάνει στα πολλά σημεία με τον εφάμιλλο του Stallone στο πρόσφατο Creed, μα που δεν περνά απαρατήρητος όντας δοσμένος από τον Robert De Niro σε μια από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς του ερμηνευτικές στιγμές πρόσφατα. Ο μεγάλος Bob στα 73 του πλέον, βγάζει καθισμένος στην γωνιά του καναβάτσου, το απαιτούμενο κέφι που ζητάει ο ρόλος, πιθανότατα και λόγω του σπορ, που αν μη τι άλλο έχει συνδεθεί άρρηκτα με εκείνον στην υποκριτική του πορεία. Ο συγκεκριμένος Αμερικάνος μάλιστα ήταν και ο μόνος που συμπάθησε ποτέ του ο μποξέρ, τρέφοντας συναισθήματα μίσους για οτιδήποτε υπαγόμενο στην Αστερόεσσα. Στοιχείο που εκτιμώ πως δεν ερευνήθηκε όσο θα έπρεπε από το σκριπτ, περνώντας αυτή την παράμετρο επιδερμικά και μέσα από ελάχιστες παρελθοντικές αναφορές (όπως το τετραήμερο της φοιτητικής ρήξης των Σημαιών, που είχε σαν αποτέλεσμα 25 νεκρούς στους δρόμους της πρωτεύουσας του Παναμά, από τα πυρά του ξένου στρατού) και που θα μπορούσαν να αναδείξουν ακόμη περισσότερο το πάθος του Ντουράν, να υπερισχύσει ενάντια σε αντίπαλους made in USA.
Είναι ευτύχημα για το φιλμ, που τον βασικό του χαρακτήρα ενσαρκώνει ένας από τους ποιοτικότερους λατίνους αστέρες, σαν τον γεννημένο στο Καράκας Edgar Ramirez. Ο Νοτιοαμερικάνος σε μια ακόμη απόδοση πραγματικού προσώπου - στο παρελθόν έχει αποδώσει τον διαβόητο Κάρλος το τσακάλι, αλλά και τον απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ - είναι αρκετά καλός και με ευκολία ανταπεξέρχεται στην απαίτηση της κάλυψης είκοσι χρόνων διαδρομής, από έφηβος ίσαμε σαραντάρης, ενώ δεν δείχνει να ζορίστηκε και από την ζητούμενη αυξομείωση των κιλών του. Σύμφωνοι, ποτέ σε αυτή την ρηχής εξιστόρησης, ελαχίστων εκπλήξεων βιογραφική ταινία, δεν αγγίζει υψηλά στάνταρντς, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν είναι κι αυτό το ζητούμενο, καθώς η κάμερα περισσότερο εστιάζει στις γροθιές και τα άπερκατ, παρά στην ανθρώπινη ιστορία πίσω από τον μύθο. Τον οποίο προς τιμήν του το έργο δεν αγιοποιεί προκρίνοντας τα λάθη που υπέπεσε, σε αντίθεση, ας πούμε, με τον μισητό Σούγκαρ (τον αποδίδει ο ποπ σταρ Usher) που σχεδόν κινείται με φωτοστέφανο. Όπως σχεδόν οσία προβάλλεται η Κυρία Ντουράν, ξανθιά, πρασινομάτα και Κουβανέζα Ana de Armas, που μπορεί να στερείται ταλέντου, δύσκολα ξεχνιέται η θωριά της όμως...
Σε γενικές γραμμές πάντως το biopic κρίνεται θετικά στην προβολή ενός κορυφαίου πρωτοπυγμάχου, που θα ξυπνήσει όμορφες αναμνήσεις στους γνώστες του σπορ και θα τις συστήσει στους λιγότερο μυημένους, μπαίνοντας στην σειρά κι αυτό που χάραξαν τα σαφώς κορυφαία του genre, Hurricane και Ali.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική