by Takis Garis (@takisgaris)
TIFF 41 Ep.5: ΕΝΑΣ ΑΛΛΑ LION
Το παρόνομα του Harvey Weinstein στην πιάτσα είναι The Oscar Whisperer. Η TWC που την τρέχει μαζί με τον αδερφό του Bob περνά μια στενωπό εσχάτως χαλώντας το σερί φιλμικής μπομπονέλας που έσκιζε στα βραβεία. Το Lion, ένα κάτι σαν Slumdog Millionaire spin-off μοιάζει να φέρνει ξανά ούριο άνεμο στα πανιά τους. Υπενθυμίζω ότι η εκπληκτική κούρσα του μαχαλάδικου έπους με υπογραφή Danny Boyle κίνησε εδωνά στο Τορόντο. Με μπρέικθρου του Dev Patel που ψάχνει στο Lion να βρει μάνα και αδέρφια στη Βεγγάλη μετά από 25 χρόνια υιοθετημένος από τη Nicole Kidman (λοκ για σαπόρτινγκ άκτρες) στην Αυστραλία. Το πρώτο μισό θα μπορούσε άνετα να προταθεί για όσκαρ ξενόγλωσσου με συγκλονιστικό τον πεντάχρονο Saroo ενώ το δεύτερο (που κλείνει με ένα δακρύβρεχτο αλλά πέρα για πέρα αληθινό homecoming – truestory) πλατειάζει ξοδεύοντας τη Rooney Mara στο ρόλο του αμόρε που τα φτιάχνει - ταχαλάει με τον μπερδεμένο Patel. Αν ήμουν η Google Maps θα χρηματοδοτούσα άνετα το οσκαρικό campaign.
Το A United Kingdom της Amma Assante (Belle) περιγράφει την αληθινή ιστορία αγάπης του Seretse Khama, πρίγκηπα της Μποτσουάνα με την commoner λονδρέζα στενογράφο Ρουθ Γουίλλιαμς στα 1947. Ρατσισμός, απάρτχάιντ, βρετανική αποικιοκρατία και σπάσιμο ταμπού υπηρετούμενο από το εξαιρετικό ερμηνευτικό ζεύγος David Oyelowo (Selma) και Rosamund Pike (Gone Girl). Κουλέρ Λοκάλ και ατμόσφαιρα εποχής που λακίζει όταν πρέπει να συνδέσει το χτες με τα δικά μας φυλετικά ζόρια εδωνά ως ιστορικό προηγούμενο, παραταύτα εγώ ξέρω κάτι παλικάρια στην Ακαδημία που τρελαίνονται για πόριτζ και βρετανικό αξάν.
Η υπόσχεση (The Promise) του βετεράνου Terry George (Hotel Rwanda) είναι η πρώτη χολυγουντιανή (έστω και ως σήμερα δίχως αγορά από μπιγκ στούντιο) παραγωγή που πραγματεύεται (δεν έχω ξεχάσει το Ararat του Atom Egoyan) το ιστορικό της Αρμένικης Γενοκτονίας έναν αιώνα πίσω. Με Oscar Isaac (με γλαφυρό αρμένικο αξάν και το γνωστό μαγνητισμό ένα κλικ πιο κάτω) και Christian Bale (ο πιο φλατ ρόλος του ως αμερικανός ακτιβιστής πολεμικός ανταποκριτής) περίμενα να δω πυροτεχνήματα. Ανταυτού έμεινα με τις καλές προθέσεις σε μια ταινία – ατζέντα (νο πρόμπλεμ) με ευκολάκια στην αφήγηση, έλλειψη φαντασίας στην απεικόνιση και άγχος να χωρέσει έρωτα - πολιτική - γενοκτονία βεβιασμένα. γεγονός που περνά στον θεατή.
Εδώ αρχινάνε τα δύσκολα γιατί Werner Herzog είναι αυτός κι αν πω κακό θα πέσει η οργή του Θεού Αγκίρε (καταλαβαίνεις) να με πλακώσει. Ναι μα το Salt and Fire, δεύτερη cineργασία του ιδιοσυγκρασιακού γερμανού με τη μορφή - Michael Shannon (μαζί στο My, Son, What Have Ye Done?) είναι μια οικολογικής συνωμοσιολογίας αντικαπιταλιστική πρόζα, με ντροπιαστικά «κωμικό» παίξιμο ικανών ηθοποιών όπως ο Gael Garcia Bernal, αντικλιμακτική δράση με αυτοϋπονομευτικά πλάνα και μια απροσχημάτιστη έλλειψη αληθοφάνειας στην πλοκή εις όφελος του φιλοσοφικού κηρύγματος. Κλαυσίγελως και εντροπή Werner μου.
Η υπόσχεση (The Promise) του βετεράνου Terry George (Hotel Rwanda) είναι η πρώτη χολυγουντιανή (έστω και ως σήμερα δίχως αγορά από μπιγκ στούντιο) παραγωγή που πραγματεύεται (δεν έχω ξεχάσει το Ararat του Atom Egoyan) το ιστορικό της Αρμένικης Γενοκτονίας έναν αιώνα πίσω. Με Oscar Isaac (με γλαφυρό αρμένικο αξάν και το γνωστό μαγνητισμό ένα κλικ πιο κάτω) και Christian Bale (ο πιο φλατ ρόλος του ως αμερικανός ακτιβιστής πολεμικός ανταποκριτής) περίμενα να δω πυροτεχνήματα. Ανταυτού έμεινα με τις καλές προθέσεις σε μια ταινία – ατζέντα (νο πρόμπλεμ) με ευκολάκια στην αφήγηση, έλλειψη φαντασίας στην απεικόνιση και άγχος να χωρέσει έρωτα - πολιτική - γενοκτονία βεβιασμένα. γεγονός που περνά στον θεατή.
Εδώ αρχινάνε τα δύσκολα γιατί Werner Herzog είναι αυτός κι αν πω κακό θα πέσει η οργή του Θεού Αγκίρε (καταλαβαίνεις) να με πλακώσει. Ναι μα το Salt and Fire, δεύτερη cineργασία του ιδιοσυγκρασιακού γερμανού με τη μορφή - Michael Shannon (μαζί στο My, Son, What Have Ye Done?) είναι μια οικολογικής συνωμοσιολογίας αντικαπιταλιστική πρόζα, με ντροπιαστικά «κωμικό» παίξιμο ικανών ηθοποιών όπως ο Gael Garcia Bernal, αντικλιμακτική δράση με αυτοϋπονομευτικά πλάνα και μια απροσχημάτιστη έλλειψη αληθοφάνειας στην πλοκή εις όφελος του φιλοσοφικού κηρύγματος. Κλαυσίγελως και εντροπή Werner μου.
gaRis
