by Takis Garis (@takisgaris)
TIFF 41 Ep.1: MY OWN PRIVATE LA LA LAND
Θα μπορούσε απλά να είναι η 5η cineχής παρουσία στο σημαντικότερο, το μοναδικό παγκοσμίου-φεστιβάλι, εδώθε στο Τράνοου, το τσέκπόιντ των ευρωπαϊκού - ασιατικού - αμερικανικού σινεμάδων. Η υπεραγορά του οσκαρικού παζαριού, η επίσημη (σόρρυ Telluride) επίδειξη ισχύος μιας Τέχνης που κάθε χρόνο πεθαίνει (ιδιαίτερα φέτο) μα ξανά προς τη δόξα τραβά. Πάρε πατριώτη αριθμούς να σου βρίσκονται εύκαιροι δια του λόγου το ασφαλές: 397 ταινίες (296 μεγάλου + 101 μικρού μήκους). 266 πρεμιέρες (138 παγκόσμιες, 31 διεθνείς (sic) και 97 (βορειο)αμερικανικές). Εκπροσώπηση 86 χωρών σε 28 οθόνες και 16 διαφορετικές ενότητες προβολών. Σύνολο ταινιών που υποβλήθηκαν προς συμμετοχή: 6.933 (5693 διεθνείς παραγωγές +1.240 καναδέζικες). Χώρια που στοιχηματίζω ότι μέσα στα 32.320 λεπτά σέλιουλόιντ θα βρεθεί η ταινία που θα πάρει το χρυσό τέλη Φλεβάρη του χρόνου (26/02/17), όπως ακριβώς έχει επισυμβεί εσχάτως και συνολικά 11 βολές στην 40+ ιστορία του Θεσμού: Chariots of Fire, American Beauty, Crash, No Country for Old Men, Slumdog Millionaire, The Hurt Locker, The King's Speech, The Artist, Argo, 12 Years a Slave, Spotlight.
Με Μόστρα και Κολοράντο σε έξαρση το μπάζ έχει ήδη δουλέψει γερά για τους τίτλους που θα παίξουν Τσούλού κι αν κρίνω από το πρόγραμμα των press & industry screenings θα ρίξω τροχάδια και ίδρωτα ποτάμια, ως είθισται. La La Land (D. Chazelle), Manchester by the Sea (K. Lonergan), Arrival (D. Villeneuve), Loving (J. Nichols) είναι τα βαριά όπλα. Ο Verheven (Elle) και ο Pedro (Julieta) οι πρεστιζάτες παλιοσειρές των Κανών που θα ασπαστώ χαρωπά, ενώ δε θα παραλείψω να τιμήσω τις προσωπικές αδυναμίες (Kollektivet - Thomas Vinterberg και Free Fire -Ben Whitley) και να κάνω τα μουσικά μου γούστα (The Rolling Stones Olé Olé Olé!: A Trip Across Latin America, Justin Timberlake + The Tennessee Kids από τον Jonathan Demme). Οι επιλογές απεριόριστες και ο χρόνος (βλ. φυσικές αντοχές) αμείλικτα πεπερασμένος. Εξαναγκαστικά λοιπόν φέτος δε θα πρωτοτυπήσω, προτιμώντας να βάλω κάτω από το ζωνάρι το δυνατό περισσότερες προβολές από το να χουζουρέψω με τις προτιμήσεις μου. Η πείρα δείχνει πως μια αρνητική κριτική, έστω και εξαρχής υποκειμενική, αγγίζει τη cineδηση του κοινού πιότερο αποτελεσματικά στη διαφωνία της παρά ως παρατεταμένο εγκώμιο των εν πολλοίς παραδεδεγμένων έργων τέχνης.
Σε απλά ελληνικά: Ντάξει, θα δω και φόλες ρε! Νικήσατε. Θα μπουκάρω κει μέσα, να αφουγκραστώ ανασαιμιές, αναφιλητά και γκρίνιες. Το κλου του τρελού φεστιβαλιού αναμένω να είναι η ιστορία με το The Birth of A Nation που συνετάραξε το Sundance, η πραγματική ιστορία αιματηρής εξέγερσης στον σκλαβωμένο αμερικανικό νότο από τον ιεροκήρυκα Nat Turner, πρώτη ταινία του επίσης πρωταγωνιστή Nate Parker. Ποιο επίκαιρη θεματολογία δε βρίσκεται, δυο μηνούς προ των προεδρικών εκλογών στο USA, με τους μαύρους (ούτε «αφροαμερικανούς» ούτε το γελοιωδέστερο «έγχρωμους») ψηφοφόρους να βρίσκονται στο επίκεντρο των δυο πάρε - τον ένα - και χτύπα - τον άλλο βασικών ανθυποψηφίων. Η Fox Searchlight μυρίστηκε Oscars και αγόρασε την $8Μ παραγωγή για το ποσό ρεκόρ των $17.5Μ. Λίγο πριν αρχίσει η κούρσα όμως, βγαίνει στη φόρα παλιά υπόθεση του Parker όταν φοιτητής στο Penn State κατηγορήθηκε (απαλλάχθηκε, σύμφωνα με τα ελαστικότερα δικαστικά δεδομένα της εποχής για τέτοιες υποθέσεις) για βιασμό συμφοιτήτριας μετά του συν-σεναριογράφου του Nation, Jean Celestin ο οποίος εισέπραξε μόλις έξι μήνες, ενώ προ τετραετίας το θύμα αυτοκτόνησε κάνοντας τη θέση του δημιουργού έτι δυσχερέστερη, με συνέπεια ακύρωση προγραμματισμένων προβολών + Q&A της ταινίας καθώς και την ακύρωση της πρες κόνφερανς στο Τορόντο.
Έχουμε στανταράκι τζέρτζελο επομένως. Το δικό μου προσωπικό TIFF όμως είναι κάτι πέρα και μακριά από κόκκινα χαλιά, φώτοκολς και cineντευξεις μετά γκουμουτσιαίων σέλφιστικς. Είμαι αγοραφοβικός και σε άλλη διάσταση από την πραγματικότητα παιδιόθεν, ψυχανάλυσέ το. Μέσα στα σκοτεινά πάντως, είμαι ήλιος καλοκαιρινός. Στα πρωτοφανή 30+ σέλσιος για την εποχή, με το Τινάκι να πάει back to school σήμερις και με τον μπαμπάκη να μετρά 48ωρο πριχού την επιστροφή στο στασίδι. Και να κλείσω την εισαγωγή με τούτο: Εψές (Labour Day), στις όχθες του Credit River (Erindale Municipal Park), το νερό έτρεχε ορμητικό και τα καλάμια τεντώνονταν να πιάσουν ποταμίσο ψαρόνι δίχως αποτέλεσμα. Ξάφνου, ροκάρει ένας Chinook σολωμός ίσαμε 40 πάουντς. Αστραποβόλησε αλλά τον τσακώσαμε οπτικώς δια δυο δεύτερα, πλέριοι ευγνωμοσύνης για την εμπειρία. Αυτό ήταν: Εις TIFF16 οιωνός άριστος αδέρφια!
Σε απλά ελληνικά: Ντάξει, θα δω και φόλες ρε! Νικήσατε. Θα μπουκάρω κει μέσα, να αφουγκραστώ ανασαιμιές, αναφιλητά και γκρίνιες. Το κλου του τρελού φεστιβαλιού αναμένω να είναι η ιστορία με το The Birth of A Nation που συνετάραξε το Sundance, η πραγματική ιστορία αιματηρής εξέγερσης στον σκλαβωμένο αμερικανικό νότο από τον ιεροκήρυκα Nat Turner, πρώτη ταινία του επίσης πρωταγωνιστή Nate Parker. Ποιο επίκαιρη θεματολογία δε βρίσκεται, δυο μηνούς προ των προεδρικών εκλογών στο USA, με τους μαύρους (ούτε «αφροαμερικανούς» ούτε το γελοιωδέστερο «έγχρωμους») ψηφοφόρους να βρίσκονται στο επίκεντρο των δυο πάρε - τον ένα - και χτύπα - τον άλλο βασικών ανθυποψηφίων. Η Fox Searchlight μυρίστηκε Oscars και αγόρασε την $8Μ παραγωγή για το ποσό ρεκόρ των $17.5Μ. Λίγο πριν αρχίσει η κούρσα όμως, βγαίνει στη φόρα παλιά υπόθεση του Parker όταν φοιτητής στο Penn State κατηγορήθηκε (απαλλάχθηκε, σύμφωνα με τα ελαστικότερα δικαστικά δεδομένα της εποχής για τέτοιες υποθέσεις) για βιασμό συμφοιτήτριας μετά του συν-σεναριογράφου του Nation, Jean Celestin ο οποίος εισέπραξε μόλις έξι μήνες, ενώ προ τετραετίας το θύμα αυτοκτόνησε κάνοντας τη θέση του δημιουργού έτι δυσχερέστερη, με συνέπεια ακύρωση προγραμματισμένων προβολών + Q&A της ταινίας καθώς και την ακύρωση της πρες κόνφερανς στο Τορόντο.
Έχουμε στανταράκι τζέρτζελο επομένως. Το δικό μου προσωπικό TIFF όμως είναι κάτι πέρα και μακριά από κόκκινα χαλιά, φώτοκολς και cineντευξεις μετά γκουμουτσιαίων σέλφιστικς. Είμαι αγοραφοβικός και σε άλλη διάσταση από την πραγματικότητα παιδιόθεν, ψυχανάλυσέ το. Μέσα στα σκοτεινά πάντως, είμαι ήλιος καλοκαιρινός. Στα πρωτοφανή 30+ σέλσιος για την εποχή, με το Τινάκι να πάει back to school σήμερις και με τον μπαμπάκη να μετρά 48ωρο πριχού την επιστροφή στο στασίδι. Και να κλείσω την εισαγωγή με τούτο: Εψές (Labour Day), στις όχθες του Credit River (Erindale Municipal Park), το νερό έτρεχε ορμητικό και τα καλάμια τεντώνονταν να πιάσουν ποταμίσο ψαρόνι δίχως αποτέλεσμα. Ξάφνου, ροκάρει ένας Chinook σολωμός ίσαμε 40 πάουντς. Αστραποβόλησε αλλά τον τσακώσαμε οπτικώς δια δυο δεύτερα, πλέριοι ευγνωμοσύνης για την εμπειρία. Αυτό ήταν: Εις TIFF16 οιωνός άριστος αδέρφια!
gaRis
