του Emilio Martínez Lázaro. Με τους Dani Rovira, Clara Lago, Karra Elejalde, Carmen Machi, Belén Cuesta, Rosa Maria Sardà, Alfonso Sánchez
Οχτώ καταλανικά επώνυμα (;;;)
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Έρωτας στα χρόνια της... ανεξαρτησίας!
Αυτή η ταινία είναι σίκουελ. Συνέχεια της μεγάλης επιτυχίας που σημείωσε το «Έρωτας αλά Ισπανικά» (Ocho apellidos vascos, 2014) στην Ισπανία. Κυκλοφόρησε και στη χώρα μας σύμφωνα με το imdb, στις 31 Ιουλίου του 2014. Εγώ δεν το θυμάμαι να σας πω την αμαρτία μου. Στην Ισπανία εκείνη η ταινία έκανε τεράστια επιτυχία, δίνοντας το έναυσμα να γυριστεί και να κυκλοφορήσει και τούτη εδώ. Η οποία έρχεται στη χώρα μας με τη φήμη της πιο εμπορικής ταινίας του 2015 στην Ισπανία! Κι όχι μόνο! Με περισσότερα από 5 εκατομμύρια εισιτήρια βρέθηκε στην 8η θέση στο TOP-10 των πιο εμπορικών ευρωπαϊκών ταινιών για το 2015, και αναδείχτηκε έτσι στην πιο εμπορική κωμωδία της χρονιάς στην Ευρώπη! Το λέει το δελτίο τύπου, και το πιστεύω!
Τη συγκεκριμένη ταινία Ocho Appelidos Catalanos την είδα εν... πλω (;): στην πτήση της Turkish Airlines με την οποία ταξίδεψα από Κωνσταντινούπολη για Νίκαια τον περασμένο Μάιο, με προορισμό τις Κάννες και το περίφημο κινηματογραφικό φεστιβάλ. Σε μια σταλίτσα οθόνη αναρτημένη στο κάθισμα του μπροστινού μου, με αγγλικούς υποτίτλους (μπορούσα να διαλέξω και τουρκικούς, αλλά δεν κατέχω ακόμα τη γλώσσα της γείτονος). Καμιά φορά, ο τρόπος θέασης και οι συνθήκες παρακολούθησης μιας ταινίας επηρεάζουν τη γνώμη μας γι' αυτήν. Στην προκειμένη περίπτωση δεν συνέβη κάτι τέτοιο...
Η υπόθεση: Ο Ράφα είναι Ανδαλουσιάνος, από τη Σεβίλλη, άρα σαν να λέμε καθαρόαιμος Ισπανός. Είχε ερωτική σχέση με την Αμάγια από τη Χώρα των Βάσκων, πλέον όμως έχουν χωρίσει – κι όχι επειδή έπαψε να την αγαπά... Η Αμάγια χωρίς να χάσει καιρό δημιούργησε νέα ερωτική σχέση με τον Πάου, ο οποίος είναι Καταλανός, ζωγράφος, πλούσιος και πασιφιστής. Ο πατέρας της Αμάγια, ο Κόλντο, βαθιά εθνικιστής Βάσκος, είχε αντιρρήσεις για τη σχέση της κόρης του με τον Ράφα, αλλά δεν αντέχει καθόλου στην ιδέα πως η Αμάγια θα παντρευτεί έναν Καταλανό! Ταξιδεύει για πρώτη φορά έξω από τη Χώρα των Βάσκων προκειμένου να βρει τον Ράφα και να τον πείσει να πάνε μαζί στην Καταλονία και να σαμποτάρουν τον επικείμενο γάμο της Αμάγια με τον Πάου.
Απέναντι στον μέχρι-το-κόκκαλο Καταλανό μνηστήρα της Αμάγια (ο οποίος έχει πείσει τη μητέρα του πως ζούνε σε μια Καταλονία ανεξάρτητη, που δεν είναι πια κομμάτι της Ισπανίας) ο Ράφα θα κάνει ό,τι χρειαστεί: ακόμα και να προσποιηθεί πως είναι Καταλανός, ακόμα και να φτάσει στο σημείο να ηγηθεί του εθνικιστικού κινήματος της περιοχής! Αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία του Ράφα να μην χάσει για πάντα το κορίτσι που αγαπά. Θα τα καταφέρει;
Η άποψή μας: Θυμάστε το αλήστου μνήμης έπος «Οι Πόντιοι»; Ή ακόμα το πολύ πιο πρόσφατο «Λάρισα εμπιστευτικό»; Ναι, κωμωδίες είναι (μη χέσω) ελληνικής παραγωγής, που σημείωσαν επιτυχία (!) στο ελληνικό box office (μουάχαχαχαχαχα). Τι να κάνουμε, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι γουστάρουν να βλέπουν τέτοια κατασκευάσματα και να γελάνε, ενώ προσβάλλονται (!!!) και φεύγουν από την Επίδαυρο, όταν αντιλαμβάνονται ότι στη «Λυσιστράτη» ρε συ βωμολοχούν και ούι τι θα λένε τα παιδιά!
Εντάξει, χρησιμοποιώ τα συγκεκριμένα παραδείγματα όχι για να κρίνω την πχιότητά τους (την ποια;) αλλά για να αναδείξω έναν προβληματισμό (ρε μη γελάτε, να είστε σοβαροί): πόσο θα ενδιέφερε έναν Ισπανό να δει μια κωμωδία που κάνει χαβά με τους Πόντιους ή τους Λαρισαίους; Καθόλου είπατε; Ε, λοιπόν, I rest my case! Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει για έναν Έλληνα θεατή το πως κοροϊδεύονται μεταξύ τους οι Ανδαλουσιάνοι με τους Καταλανούς και τους Βάσκους; Ιδίως όταν το «υπόλοιπον» της συγκεκριμένης ταινίας είναι γεμάτο κλισέ, χοντράδες (από τις κακές, όχι τις ενδιαφέρουσες) και προβλεψιμότητα μέχρι απίστευτης βαρεμάρας;
Έτσι κι αλλιώς, τούτη η εβδομάδα θα είναι εκείνη που θα καταγράψει το μικρότερο κόψιμο εισιτηρίων για το 2016: μετά τον Δεκαπενταύγουστο και τη γιορτή της Παναγίας (μεγάλη η χάρη της) τα πράγματα θα στρώσουν. Εδώ αμφιβάλλω αν μπει κάποιος στον κόπο να διαβάσει το κείμενο (εξαιρείται αναγκαστικά ο Γιώργος!), θα πάει να δει τη συγκεκριμένη ταινία; Δύσκολα...
Η υπόθεση: Ο Ράφα είναι Ανδαλουσιάνος, από τη Σεβίλλη, άρα σαν να λέμε καθαρόαιμος Ισπανός. Είχε ερωτική σχέση με την Αμάγια από τη Χώρα των Βάσκων, πλέον όμως έχουν χωρίσει – κι όχι επειδή έπαψε να την αγαπά... Η Αμάγια χωρίς να χάσει καιρό δημιούργησε νέα ερωτική σχέση με τον Πάου, ο οποίος είναι Καταλανός, ζωγράφος, πλούσιος και πασιφιστής. Ο πατέρας της Αμάγια, ο Κόλντο, βαθιά εθνικιστής Βάσκος, είχε αντιρρήσεις για τη σχέση της κόρης του με τον Ράφα, αλλά δεν αντέχει καθόλου στην ιδέα πως η Αμάγια θα παντρευτεί έναν Καταλανό! Ταξιδεύει για πρώτη φορά έξω από τη Χώρα των Βάσκων προκειμένου να βρει τον Ράφα και να τον πείσει να πάνε μαζί στην Καταλονία και να σαμποτάρουν τον επικείμενο γάμο της Αμάγια με τον Πάου.
Απέναντι στον μέχρι-το-κόκκαλο Καταλανό μνηστήρα της Αμάγια (ο οποίος έχει πείσει τη μητέρα του πως ζούνε σε μια Καταλονία ανεξάρτητη, που δεν είναι πια κομμάτι της Ισπανίας) ο Ράφα θα κάνει ό,τι χρειαστεί: ακόμα και να προσποιηθεί πως είναι Καταλανός, ακόμα και να φτάσει στο σημείο να ηγηθεί του εθνικιστικού κινήματος της περιοχής! Αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία του Ράφα να μην χάσει για πάντα το κορίτσι που αγαπά. Θα τα καταφέρει;
Η άποψή μας: Θυμάστε το αλήστου μνήμης έπος «Οι Πόντιοι»; Ή ακόμα το πολύ πιο πρόσφατο «Λάρισα εμπιστευτικό»; Ναι, κωμωδίες είναι (μη χέσω) ελληνικής παραγωγής, που σημείωσαν επιτυχία (!) στο ελληνικό box office (μουάχαχαχαχαχα). Τι να κάνουμε, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι γουστάρουν να βλέπουν τέτοια κατασκευάσματα και να γελάνε, ενώ προσβάλλονται (!!!) και φεύγουν από την Επίδαυρο, όταν αντιλαμβάνονται ότι στη «Λυσιστράτη» ρε συ βωμολοχούν και ούι τι θα λένε τα παιδιά!
Εντάξει, χρησιμοποιώ τα συγκεκριμένα παραδείγματα όχι για να κρίνω την πχιότητά τους (την ποια;) αλλά για να αναδείξω έναν προβληματισμό (ρε μη γελάτε, να είστε σοβαροί): πόσο θα ενδιέφερε έναν Ισπανό να δει μια κωμωδία που κάνει χαβά με τους Πόντιους ή τους Λαρισαίους; Καθόλου είπατε; Ε, λοιπόν, I rest my case! Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει για έναν Έλληνα θεατή το πως κοροϊδεύονται μεταξύ τους οι Ανδαλουσιάνοι με τους Καταλανούς και τους Βάσκους; Ιδίως όταν το «υπόλοιπον» της συγκεκριμένης ταινίας είναι γεμάτο κλισέ, χοντράδες (από τις κακές, όχι τις ενδιαφέρουσες) και προβλεψιμότητα μέχρι απίστευτης βαρεμάρας;
Έτσι κι αλλιώς, τούτη η εβδομάδα θα είναι εκείνη που θα καταγράψει το μικρότερο κόψιμο εισιτηρίων για το 2016: μετά τον Δεκαπενταύγουστο και τη γιορτή της Παναγίας (μεγάλη η χάρη της) τα πράγματα θα στρώσουν. Εδώ αμφιβάλλω αν μπει κάποιος στον κόπο να διαβάσει το κείμενο (εξαιρείται αναγκαστικά ο Γιώργος!), θα πάει να δει τη συγκεκριμένη ταινία; Δύσκολα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Αυγούστου 2016 από την Weird Wave
