Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Μέχρι και φέτος η 14η του Ιούλη, θεωρούταν γα τους Γάλλους, ως η υπέρτατη ημέρα γιορτής, η ηρωική επέτειος εκείνη που τιμώνται με πανηγυρισμούς σε όλη την χώρα, οι πρωτεργάτες της λαϊκής εξέγερσης ενάντια στην μοναρχία και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αποτέλεσε την εκκίνηση της Επανάστασης πίσω στα 1789. Από τώρα και στο εξής όμως τα πάντα θα είναι αλλιώς. Η συγκεκριμένη ημέρα θα μοιάζει περισσότερο με μνημόσυνο αθώων θυμάτων, πολιτών που έπεσαν ανυποψίαστοι στο πεδίο της μάχης του ακήρυχτου (ακόμη) πολέμου, ανάμεσα στους φανατικούς του Ισλάμ και τους μπερδεμένα ανυποχώρητους της Ευρώπης. Συμπτωματικά ένα 24ωρο πριν τα δραματικά γεγονότα της Νις, στους κινηματογράφους της Γαλλίας έκανε πρεμιέρα η περιπέτεια δράσης Bastille Day, που κατά κάποιον τρόπο, λειτούργησε προφητικά για όσα τραγικά θα λάμβαναν χώρα κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων γιορτής.

Παραμονή της εθνικής επετείου, στο κέντρο του Παρισιού, η έκρηξη ενός βομβιστικού μηχανισμού θα σκορπίσει τον θάνατο σε τέσσερις αθώους και τον φόβο σε όλο τον πληθυσμό της Γαλλικής πρωτεύουσας. Τα πρώτα μηνύματα από την πολιτική ηγεσία μπορεί να είναι καθησυχαστικά, τα σύννεφα του τρόμου έχουν σκεπάσει όμως ολάκερη την Πόλη του Φωτός,. που απειλείται από τους τρομοκράτες με εκ νέου τυφλό κτύπημα κατά την διάρκεια των εορτασμών της Μέρας της Βαστίλης. Ανησυχία που έχει φτάσει μέχρι τα γραφεία της CIA, στα οποία έχει σημάνει συναγερμός για τον εντοπισμό και την εξολόθρευση των εξτρεμιστών, προτού ο κόσμος θρηνήσει καινούργια θύματα.

Εντολή που θα πέσει πάνω στις πλάτες του νεοφερμένου στο Παρίσι πράκτορα Σον Μπράιαρ, που έμπειρος από τέτοιου είδους αποστολές, πολύ σύντομα θα αποκαλύψει την ταυτότητα εκείνου που τοποθέτησε τον μηχανισμό στο κέντρο της πόλης. Και που προς μεγάλη του έκπληξη είναι Αμερικάνος, τυχοδιώκτης σε έναν τόπο ξένο που πρέπει το συντομότερο δυνατόν να συλληφθεί και να οδηγηθεί στις Αρχές. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική, αφού ο καταζητούμενος Μάικλ Μέισον, δεν είναι παρά ένας κοινός πορτοφολάς, που ελάχιστες στιγμές πριν την έκρηξη είχε αποσπάσει την τσάντα με τον μηχανισμό από τα χέρια της προβληματισμένης ακτιβίστριας που τον είχε στην κατοχή της, αρνούμενη να τον ενεργοποιήσει...

Το πρόβλημα που καλείται να λύσει λοιπόν αυτή την στιγμή ο δυναμικός agent είναι πολλαπλό. Ποιοι κρύβονται πραγματικά πίσω από το φονικό? Ποια σχέση ους συνδέει με το κίνημα αντίστασης κατά του συστήματος? Πόσο μπορεί να σχετίζεται το προγραμματισμένο μακελειό με τις διαδηλώσεις που έχουν σηκώσει στο πόδι ολόκληρο το Παρίσι? Και πόσο μπορεί ο ίδιος και οι σύντροφοι του να αποτελούν στόχους παράπλευρους, εφόσον δεν συμμετέχουν στο βρώμικο αυτό παιχνίδι που έχει σαν θύματα μόνο αθώους και αμάχους? Εκτός έδρας κινούμενος, οι συνήθεις τεχνικές βοήθειες που έχει στα χέρια του είναι περιορισμένες, οπότε πρέπει μόνος, με την ευστροφία και την εμπειρία του, να ξετυλίξει το νήμα φτάνοντας μέχρι τον πραγματικό θύτη, τον κορυφαίο των τρομοκρατών.

Η παραγωγή της Canal Plus στην ουσία δεν διαφέρει σε τίποτα από τις αναλόγου ύφους ταινίες της Europa Corp και του δαιμόνιου Luc Besson, που με κατά βάση πρωταγωνιστή τον Liam Neeson, σάρωσαν εμπορικά την τελευταία δεκαετία, ορίζοντας ένα υβριδικό είδος action movies που συνδυάζει το μοντέρνο ταχύτατο τέμπο με την καθαρόαιμη μοναχική περιπέτεια περασμένων δεκαετιών. Αν σε κάποιο σημείο θα έπρεπε καλά και σώνει να εντοπίσω εναλλαγές στο μοτίβο, είναι που εδώ παίζει και ένας υποτυπώδης κοινωνικός προβληματισμός, που έχει άμεση σχέση με το πως κατευθύνονται οι μάζες από τις άκρως επικίνδυνες στρατιές του παρακράτους, που έχει σαν ελατήρια του διάφορα κίνητρα είτε εθνικιστικά, είτε θρησκευτικά, είτε πολλές φορές οικονομικά για να βάλουμε στο παιχνίδι και τον κυριότερο λόγο των σημερινών εχθροπραξιών.

Η σκηνοθεσία του James Walkins, του Βρετανού που μέχρι ώρας έχει δοκιμαστεί μόνο στον τομέα του ανατριχιαστικού θρίλερ, με δείγματα εξαιρετικά όπως τα Eden Lake και The Woman In Black, είναι κοφτή και γρήγορη, δημιουργώντας συνθήκες θρίλερ επιπέδου Taken, χωρίς να τον ζορίζει που ο θεατής υποχρεώνεται κάθε λίγο και λιγάκι σε υποχωρήσεις αφέλειας, προκειμένου να πάρουν μπροστά οι διαρκείς ανατροπές. Ας μην ξεγελιόμαστε, σε καμία περίπτωση Die Hard, Lone Wolf ή Above The Law δεν υπήρξε ποτέ συνοχή ρεαλισμού και κινούμενης εικόνας. Δεν θα συμβεί λοιπόν κάτι διαφορετικό τώρα που το είδος δεν περνά και τις καλύτερες του ημέρες παραγωγικά. Εφόσον όμως έχει λείψει από τους παλαιότερους σινεφίλ, το πιστολίδι, η φανφάρα, ο επί του εκράν χαμός, καλό θα ήταν οι λιγοστές αναλαμπές να είναι καλογυρισμένες, φροντισμένες στο θέμα τους και να διαθέτουν στο επίκεντρο της πλοκής ήρωα τέτοιο, που να εγγυάται του σωστού αποτελέσματος.

Και το Bastille Day, στο πρόσωπο του Idris Elba, το έχει και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό. Ελλείψει τωρινών Sly και Willis που λειτουργούσαν καθηλωτικά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ομολογήσω πως ο Εγγλέζος που έχει ήδη κτίσει ένα σημαντικό όνομα χάρησ τις συμμετοχές του στα μπλοκμπάστερς της Marvel, εδώ παίζει με άνεση τον ρόλο του "Ενός αλλά Λύκου". Άγριος όσο απαιτείται, αεικίνητος κατά το δοκούν της ηλικίας του (43), ανθρώπινος και όχι σούπερ ήρωας που δεν τον πετυχαίνει σφαίρα ποτέ. Σκεπτόμενος πως μπορεί στο μέλλον να υπάρξει περίπτωση επανάληψης του παρόντος ρόλου, με πιο πειθήνιο κακό αντίπαλο, αλλά και λιγότερο λαπά αστείο συνεργάτη από τον Richard Madden, μάλλον είμαστε στην απαρχή ενός διαφαινόμενου franchise που δεν θα φέρει βεβαίως στην μαρκίζα πομπώδεις αναφορές στην Ισότητα και την Αδελφότητα, μα που θα έχει σαν διαρκή στόχο την εξολόθρευση της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Του Παρακράτους να προσθέσω...