Σε Ρηχά Νερά
του Jaume Collet-Serra. Με τους Blake Lively, Óscar Jaenada, Brett Cullen, Sedona Legge, Angelo José Lozano Corzo, José Manuel Trujillo Salas
Shark, γυνή και θάλασσα!
του zerVo (@moviesltd) 
Και καταλήγουμε στο συμπέρασμα: Αν κάποιος κάνει το σφάλμα να ανοίξει πόλεμο εναντίον τους, όποιος κι αν είναι αυτός, οποιαδήποτε κι αν είναι η σωματική του ρώμη, όσο κι αν θεωρείται στα χαρτιά το φαβορί για να τις βάλει πλάτη, στο φινάλε της μονομαχίας είναι απολύτως βέβαιο πως θα φύγει με την ουρά στα σκέλια, ηττημένος και ταπεινωμένος. Την σήμερον οι γυναίκες - για να θυμηθούμε το παλιότερο ανεκδοτικό τετριμμένο, οι εκπρόσωποι του "ασθενούς φύλου" - παίζουν δίχως αντίπαλο σε όλες τις κόντρες που καλούνται να αντεπεξέλθουν και μονάχα άμα το ντέρμπι είναι στημένο, σικέ, μιλημένο, δεν θα αποσπάσουν το ροζ φύλλο στην εκπνοή της αναμέτρησης. Για να σου το κάνω λιανά και να σε γεφυρώσω και με το άξιο ταινιάκι που πρόκειται να παρακολουθήσεις, το θήλυ πια δεν σκιάζεται φοβέρα καμιά, όχι ένα τοσοδούλι ψαράκι που για κακή του τύχη θα πλατσουρίσει στα ίδια ρηχά νερά με την Κυρία...
Ψυχικά καταπονημένη από τον πρόσφατο θάνατο της λατρεμένης της μητέρας, που έχασε την άνιση κόντρα με την επάρατη νόσο, η Νάνσι, νεαρή σπουδάστρια της Ιατρικής, πατώντας πάνω στα ίχνη που εκείνη πάτησε πριν την φέρει στον κόσμο, θα βρεθεί σε μια άγνωστη στον πολύ κόσμο, παραδεισένια παραλία του Μεξικό, ζητώντας λίγες στιγμές μοναξιάς μακρυά από τα προσωπικά της προβλήματα. Μαζί της έχει μόνο ένα σακίδιο με τα απολύτως απαραίτητα και την σανίδα της ελπίζοντας πως στον απόμακρο ετούτο τροπικό κόλπο, θα βρει τα κύματα για να εξασκηθεί στο αγαπημένο της σπορ, το σέρφινγκ.
Χωρίς να επιδείξει τον παραμικρό φόβο μπροστά στο άγνωστο που ενδέχεται να κρύβει ο περιορισμένου βάθους βυθός, η Νάνσι θα μείνει ολομόναχη στα ανοιχτά, χωρίς άμεση επικοινωνία με την ακτή. Λάθος που το μέγεθος του θα καταλάβει όταν μια μόλις ανάσα μακριά της, θα εμφανιστεί γιγάντιος λευκός καρχαρίας, πεινασμένος και πανέτοιμος να την κατασπαράξει. Πληγωμένη στο πόδι, διψασμένη, απελπισμένη, χωρίς δυνάμεις και πάνω σε ένα μόλις βραχώδες τετραγωνικό,, πρέπει να σχεδιάσει πλάνο σωτηρίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει το μανιασμένο κήτος.
Το The Shallow λοιπόν έρχεται να προσθέσει ακόμη έναν κρίκο στην μικρή σχετικά αλυσίδα του κινηματογραφικού εκείνου genre των one man show θρίλερς - τύπου δηλαδή Buried, Detour ή Phone Booth - όπου το βασικό υποκείμενο, απομονωμένο και δίχως την παραμικρή έξωθεν βοήθεια, καλείται να υπερκεράσει τις αντιξοότητες. Όπως συμβαίνει στην ηρωίδα της ιστορίας μας, η οποία παρακινούμενη από μια ιδιόμορφη μητρική δύναμη, θα φτάσει ίσαμε την παραλία που ούτε ο Αζτέκος ήλιος, που λέει ο λόγος, δεν συναντά. Σύμφωνοι κατά κάποιο τρόπο πρέπει να αποδεχτούμε ένα σεναριακό πρόσχημα για να τσουλήσει η κλωστή, αφού μόνος του σε ετούτη την θάλασσα μόνο κάποιος θεοπάλαβος θα βουτούσε (ακόμη και τα φουκαριάρικα τα παλικάρια, δυο - δυο ριχτήκανε στην αλμύρα) για να σερφάρει, ακόμη κι αν γνωρίζει πως οι κίνδυνοι εμφάνισης εισβολέα, είναι απειροελάχιστες.
Με την θάλασσα (όπως και με την γυναίκα, κατά το γνωμικό) ποτέ μην βάζεις στοίχημα. Από την στιγμή που ο με πρόχειρους υπολογισμούς σύμφωνα με το φόντο, τουλάχιστον δεκάμετρος φαγάνας, εμφανιστεί πίσω από την κουρτίνα, η ένταση αρχίζει να ανεβαίνει βαθμηδόν, μέσα από πανέξυπνα ευρήματα του σκριπτ. Η άμπωτη και η παλίρροια, η σημαδούρα, η επι κεφαλής κάμερα, οι ελάχιστοι αναλώσιμοι περαστικοί, το αδιάφορο βαπόρι, οι φωτοβολίδες, οι πιο φοβιστικές κι από τον καρχαρία τσούχτρες, ορίζουν σκετσάκια πραγματικού τρόμου, που κολλημένα όμορφα το ένα δίπλα στο άλλο, φτιάχνουν ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον πεδίο ανατριχίλας, για εκείνον που θα αφεθεί χωρίς προβληματισμούς στην αφέλεια για κολύμβηση σε άγνωστα νερά, νεαράς.
Ο Καταλανός Jaume Collet Serra, έμπειρος στο να σερβίρει στο κοινό haute tension σπεσιαλιτέ, μετά από την τριπλή του συνεργασία με τον Liam Neeson σε Run All Night, Non-Stop και Unknown, εδώ βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δράσει, ένεκα της παρουσίας στην πλοκή του πιο τρομακτικού είδους του ζωικού βασιλείου. Κακά τα ψέματα, από όποια πλευρά να το προσεγγίσει κανείς, από τις γωνίες λήψης ίσαμε το έγχορδο μουσικό θέμα, στον αέρα διαρκώς πλανάται η αύρα του πρώτου, προ τεσσάρων δεκαετιών διδάξαντα Steven Spielberg. Και το τελικό συμπέρασμα που εξάγω, τίτλος τιμής θεωρώ για το The Shallows και ποτέ υποβάθμισης, είναι πως το ενενηντάλεπτο εδώ, στην ουσία ξεχειλώνει το συγκλονιστικό intro του Jaws, δείχνοντας το τι θα μπορούσε να συμβεί αν το ψάρι δεν κατάπινε, τότε, την ξανθιά,
Και τι ξανθιά ε? Η Blake είναι πραγματικά For God's Sake! Μια κούκλα, μια κορμάρα, μια λεβέντισσα που δεν μοιάζει τίποτα και κανείς να την τρομάζει, μια πανέξυπνη ξαδέλφη του Μαγκάιβερ, που θα βρει την λύση και θα διαφύγει των αντιξοοτήτων. Η Lively είναι εξαιρετική στον απαιτητικό, για τα μέτρα του θρίλερ, ρόλο, όχι πέφτοντας σε τίποτα υπερβολές macho γκόμενας μπρατσαρούς, αλλά γυναίκας με εκτοξευμένα στα ύψη τα λέβελ της θηλυκότητας που τις ίδιες της της αδυναμίες θα τις μετατρέψει σε αβαντάζ. Ακόμη κι αν υπάρχουν ενστάσεις, το κορίτσι είναι το απόλυτο χολιγουντιανό next best thing. Άλλωστε απέδειξε πως δεν φοβάται το παραμικρό. Κι όποιος δεν φοβάται, συνήθως στο σφύριγμα της λήξης βγαίνει και νικητής!
Χωρίς να επιδείξει τον παραμικρό φόβο μπροστά στο άγνωστο που ενδέχεται να κρύβει ο περιορισμένου βάθους βυθός, η Νάνσι θα μείνει ολομόναχη στα ανοιχτά, χωρίς άμεση επικοινωνία με την ακτή. Λάθος που το μέγεθος του θα καταλάβει όταν μια μόλις ανάσα μακριά της, θα εμφανιστεί γιγάντιος λευκός καρχαρίας, πεινασμένος και πανέτοιμος να την κατασπαράξει. Πληγωμένη στο πόδι, διψασμένη, απελπισμένη, χωρίς δυνάμεις και πάνω σε ένα μόλις βραχώδες τετραγωνικό,, πρέπει να σχεδιάσει πλάνο σωτηρίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει το μανιασμένο κήτος.
Το The Shallow λοιπόν έρχεται να προσθέσει ακόμη έναν κρίκο στην μικρή σχετικά αλυσίδα του κινηματογραφικού εκείνου genre των one man show θρίλερς - τύπου δηλαδή Buried, Detour ή Phone Booth - όπου το βασικό υποκείμενο, απομονωμένο και δίχως την παραμικρή έξωθεν βοήθεια, καλείται να υπερκεράσει τις αντιξοότητες. Όπως συμβαίνει στην ηρωίδα της ιστορίας μας, η οποία παρακινούμενη από μια ιδιόμορφη μητρική δύναμη, θα φτάσει ίσαμε την παραλία που ούτε ο Αζτέκος ήλιος, που λέει ο λόγος, δεν συναντά. Σύμφωνοι κατά κάποιο τρόπο πρέπει να αποδεχτούμε ένα σεναριακό πρόσχημα για να τσουλήσει η κλωστή, αφού μόνος του σε ετούτη την θάλασσα μόνο κάποιος θεοπάλαβος θα βουτούσε (ακόμη και τα φουκαριάρικα τα παλικάρια, δυο - δυο ριχτήκανε στην αλμύρα) για να σερφάρει, ακόμη κι αν γνωρίζει πως οι κίνδυνοι εμφάνισης εισβολέα, είναι απειροελάχιστες.
Με την θάλασσα (όπως και με την γυναίκα, κατά το γνωμικό) ποτέ μην βάζεις στοίχημα. Από την στιγμή που ο με πρόχειρους υπολογισμούς σύμφωνα με το φόντο, τουλάχιστον δεκάμετρος φαγάνας, εμφανιστεί πίσω από την κουρτίνα, η ένταση αρχίζει να ανεβαίνει βαθμηδόν, μέσα από πανέξυπνα ευρήματα του σκριπτ. Η άμπωτη και η παλίρροια, η σημαδούρα, η επι κεφαλής κάμερα, οι ελάχιστοι αναλώσιμοι περαστικοί, το αδιάφορο βαπόρι, οι φωτοβολίδες, οι πιο φοβιστικές κι από τον καρχαρία τσούχτρες, ορίζουν σκετσάκια πραγματικού τρόμου, που κολλημένα όμορφα το ένα δίπλα στο άλλο, φτιάχνουν ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον πεδίο ανατριχίλας, για εκείνον που θα αφεθεί χωρίς προβληματισμούς στην αφέλεια για κολύμβηση σε άγνωστα νερά, νεαράς.
Ο Καταλανός Jaume Collet Serra, έμπειρος στο να σερβίρει στο κοινό haute tension σπεσιαλιτέ, μετά από την τριπλή του συνεργασία με τον Liam Neeson σε Run All Night, Non-Stop και Unknown, εδώ βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δράσει, ένεκα της παρουσίας στην πλοκή του πιο τρομακτικού είδους του ζωικού βασιλείου. Κακά τα ψέματα, από όποια πλευρά να το προσεγγίσει κανείς, από τις γωνίες λήψης ίσαμε το έγχορδο μουσικό θέμα, στον αέρα διαρκώς πλανάται η αύρα του πρώτου, προ τεσσάρων δεκαετιών διδάξαντα Steven Spielberg. Και το τελικό συμπέρασμα που εξάγω, τίτλος τιμής θεωρώ για το The Shallows και ποτέ υποβάθμισης, είναι πως το ενενηντάλεπτο εδώ, στην ουσία ξεχειλώνει το συγκλονιστικό intro του Jaws, δείχνοντας το τι θα μπορούσε να συμβεί αν το ψάρι δεν κατάπινε, τότε, την ξανθιά,
Και τι ξανθιά ε? Η Blake είναι πραγματικά For God's Sake! Μια κούκλα, μια κορμάρα, μια λεβέντισσα που δεν μοιάζει τίποτα και κανείς να την τρομάζει, μια πανέξυπνη ξαδέλφη του Μαγκάιβερ, που θα βρει την λύση και θα διαφύγει των αντιξοοτήτων. Η Lively είναι εξαιρετική στον απαιτητικό, για τα μέτρα του θρίλερ, ρόλο, όχι πέφτοντας σε τίποτα υπερβολές macho γκόμενας μπρατσαρούς, αλλά γυναίκας με εκτοξευμένα στα ύψη τα λέβελ της θηλυκότητας που τις ίδιες της της αδυναμίες θα τις μετατρέψει σε αβαντάζ. Ακόμη κι αν υπάρχουν ενστάσεις, το κορίτσι είναι το απόλυτο χολιγουντιανό next best thing. Άλλωστε απέδειξε πως δεν φοβάται το παραμικρό. Κι όποιος δεν φοβάται, συνήθως στο σφύριγμα της λήξης βγαίνει και νικητής!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Ιουλίου 2016 από την Feelgood Ent.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική