Movies Ltd

Insert coin

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Is this hardcore?

Έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε που οι αγαπημένοι – μην πω και λατρεμένοι – Pulp έβγαζαν τον προτελευταίο δισκο της καριέρας τους. Μιλάμε για το φοβερό και τρομερό «This is Hardcore», που το περιοδικό NME το 2013 ψήφισε στη θέση 166 ανάμεσα στα 500 σπουδαιότερα άλμπουμ όλων των εποχών! Για τους λιγότερο υποψιασμένους, hardcore σημαίνει σκληροπυρηνικό. Είναι ένα επίθετο που συναντάμε κατά κύριο λόγο στις τσόντες: hardcore είναι το σκληρό πορνό. Τούτη η ταινία βάζει μπροστά από το όνομα του κεντρικού της ήρωα τη λέξη hardcore λοιπόν. Είναι... τσόντα; Χμ, κατά μία έννοια είναι, καθώς αυτό που βλέπουμε είναι ένας ατελείωτος οπτικός αυνανισμός χωρίς καμία κορύφωση! Ήτοι, πάπαλα! Μένεις με το... πουλί (το joystick αν προτιμάτε) στο χέρι και εντέλει ανικανοποίητος. Γιατί όλο αυτό που βλέπεις – αν το δεις ολόκληρο – είναι too much. Ακόμα και για την γενιά εκείνη των gamers που έχουν εθιστεί στα παιχνίδια FPS (First-person shooter) αλλά και POV (point-of-view)...

Η συγκεκριμένη αμερικανορωσική συμπαραγωγή ξεκίνησε την καριέρα της στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο, ως σκέτο «Hardcore». Το πρότζεκτ του «Hardcore Henry» πήρε μπρος ουσιαστικά από την αναπάντεχη επιτυχία ενός μουσικού βιντεοκλίπ. Ο Ρώσος Ilya Naishuller σκηνοθέτησε μία ξέφρενη μικρού μήκους ταινία για το τραγούδι «Bad Motherfucker» του συγκροτήματός του, Biting Elbows, με έναν εντελώς πρωτοποριακό τρόπο: ο θεατής βλέπει τη δράση αποκλειστικά μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή και «συμμετέχει» μαζί του στη δράση, ακολουθώντας τον παντού και πάντα. Το βίντεο έγινε γρήγορα viral, συγκεντρώνοντας πάνω από 120 εκατομμύρια views σε όλον τον κόσμο και κερδίζοντας τους απανταχού φαν της δράσης και των point-of-view (POV) videogame. Ένας από αυτούς τους φαν ήταν και ο παραγωγός και σκηνοθέτης Timur Bekmambetov, γνωστός για τις ταινίες «Wanted», «Night Watch» και «Abraham Lincoln: Vampire Hunter» (το ριμέικ του στο «Ben-Hur» βγαίνει στις 8 Σεπτεμβρίου στη χώρα μας...), αλλά και για την προθυμία του να αναδεικνύει νέα ταλέντα. Επικοινώνησε με τον Naishuller και τον ενθάρρυνε να επεκτείνει την ιδέα του σε μια μεγάλου μήκους ταινία. Ο Naishuller δέχτηκε, ο Bekmambetov ήταν ένας από τους παραγωγούς της ταινίας, και τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία...

Η υπόθεση: Δεν θυμάσαι τίποτα. Η γυναίκα σου σε έσωσε τελευταία στιγμή από τον θάνατο, ενώ πρακτικά ήσουν ήδη νεκρός. Σου είπε ότι το όνομά σου είναι Χένρι και μόλις πέντε λεπτά αργότερα σε πυροβόλησαν και την απήγαγαν, οπότε εσύ τώρα θα πρέπει να τη βρεις και να την πάρεις πίσω. Ποιος την απήγαγε; Το όνομά του είναι Ακάν. Είναι ένας πανίσχυρος πολέμαρχος, με τηλεκινητικές ικανότητες και μεγάλο στρατό μισθοφόρων, ο οποίος έχει βλέψεις για παγκόσμια κυριαρχία. Επίσης, βρίσκεσαι σε μια περιοχή της Μόσχας, όπου όλοι θέλουν να σε σκοτώσουν. Όλοι, εκτός από έναν περίεργο Βρετανό ονόματι Τζίμι, ο οποίος εμφανίζεται σε διάφορες μορφές (!) και ο οποίος μπορεί να είναι με το μέρος σου, αλλά δυστυχώς δε μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν καταφέρεις να επιβιώσεις και να λύσεις το μυστήριο, τότε ίσως καταφέρεις να αποκαλύψεις και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την άγνωστη ταυτότητά σου. Καλή τύχη, Χένρι. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα σου χρειαστεί!

Η άποψή μας: Εντάξει, αυτό δεν είναι ταινία. Είναι εκτροχιασμός τρένου. Είναι αγώνας ταχύτητας. Είναι το να οδηγείς ένα αμάξι που πιάνει από μηδέν τα 100 χιλιόμετρα σε 1 δευτερόλεπτο. Είναι ένα πανηγύρι βίας, ατελείωτου κυνηγητού και ποταμιών αίματος. Το ξαναλέω: ταινία δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις επ' ουδενί. Ίσως θα ήταν καλύτερα το «Hardcore Henry» να το κριτίκαρε ένας gamer! Γιατί, δεν νομίζω πως τούτο το πράγμα μπορεί να αφορά νορμάλ ανθρώπους, που πηγαίνουν στο σινεμά για να δουν ένα... έργο! Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως οι δημιουργοί του έριξαν πολύ δουλειά. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το εντυπωσιακόν του πράγματος. Δεν μπορεί παρά ως θεατής, πολλές φορές να αναρωτηθείς με το σαγόνι ανοιχτό και τα μάτια σου διεσταλμένα «πώς το έκαναν αυτό οι π... τηδες»! Πτώσεις από τον ουρανό, μάχες μέσα σε ασανσέρ, σκηνές με εν κινήσει αυτοκίνητα, φλογοβόλα, πορνεία, τα πάντα όλα έχει ο μπαχτσές.

Αυτό που δεν... έχει είναι οι απαραίτητες ανάσες! Να σταματήσει για λίγο το παραλήρημα βρε αδελφέ και να επεξεργαστεί και ο εγκέφαλος τι έχεις δει μέχρι το σημείο της ανάσας! Μπα, εκεί το βιολί του ο σκηνοθέτης! Να μην μιλήσουμε και για δεύτερο επίπεδο, έτσι; Ήμαρτον! Αυτό που βλέπετε, αυτό είναι η (άντε, θα χρησιμοποιώ τον όρο καταχρηστικά) ταινία. Μπουμ, μπουμ, μπουμ και κλωτσοπατινάδα! Ο Χένρι είμαστε εμείς (αλί και τρισαλί) και δεν έχουμε και φωνή – ένα από τα έξυπνα στοιχεία της ταινίας. Γιατί το «Hardcore Henry» δεν στερείται εξυπνάδας. Ούτε χιούμορ στερείται – και μας το δίνει κυρίως μέσω των πολλαπλών μεταμορφώσεων του Sharlto Copley, του ανθρώπου (;) που ο Robo-soldier (και όχι -cop) Χένρι πρέπει να εμπιστευθεί. Η αλήθεια είναι πως ο Copley, γνωστός μας κυρίως από τη συμμετοχή του στις ταινίες του Neill Blomkamp «District 9», «Elysium» και «Chappie», φαίνεται να το καταδιασκεδάζει. Oh well, δεν χρειάζεται και πολλά πολλά.

Και για κάθε Henry εμείς θα έχουμε να αντιτείνουμε τον Chev Chelios του Jason Statham, από τις δύο ταινίες «Εκτός ορίων». Εκεί, μάλιστα, ο ρυθμός ήταν ιλιγγιώδης αλλά το όλον είχε γούστο, περισσότερη πλάκα και λιγότερη σοβαροφάνεια. Ας είναι... ΥΓ: Ο Tim Roth έχει έναν ρόλο (;) συνολικής διάρκειας ίσα με 3 – 4 λεπτά, οπότε, μην τρώτε παραμύθι και πάτε να δείτε την ταινία επειδή παίζει ο Tim Roth...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Απριλίου 2016 από την Odeon