Τσεκούρι από κόκκαλο
του S. Craig Zahler. Με τους Kurt Russell, Patrick Wilson, Richard Jenkins, Matthew Fox, Lili Simmons, Sid Haig, David Arquette, Sean Young, Michael Pare, Geno Segers
Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Πραγματικά άγρια δύση
Ας δανειστούμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τον σκηνοθέτη από το δελτίο τύπου για την ταινία: "Ο S. Craig Zahler σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ενώ εκφράστηκε δημιουργικά σε πολλές πτυχές του καλλιτεχνικού φάσματος. Ως μουσικός είναι ο στιχουργός και ντράμερ της μέταλ μπάντας Realmbuilder. Ως συγγραφέας έχει γράψει πολλές γουέστερν-νουβέλες, με πρώτη του απόπειρα το «Congregation of Jackals» (2010). Στον κόσμο του κινηματογράφου χρειάστηκε να περιμένει αρκετά μέχρι να έρθει η στιγμή του, παρόλο που είχε γράψει πολλά σενάρια, μεταξύ των οποίων και το «The Brigands of Rattleborge», που έπιασε κορυφή στη φημισμένη Black List και προσέλκυσε τόσο τον Steven Spielberg, όσο και τον Park Chan-wook. Δυστυχώς, όμως, τα σενάριά του δεν προχωρούσαν σε παραγωγή. Ο Zahler τότε αποφάσισε να σκηνοθετήσει ο ίδιος ένα από τα σενάριά του και κατάφερε να συγκεντρώσει ένα αξιοσέβαστο καστ, παρά τον μικρό προϋπολογισμό που είχε στη διάθεσή του (μόλις 1,8 εκατομμύρια δολάρια). Το Bone Tomahawk αποτελεί το κινηματογραφικό ντεμπούτο του 43χρονου δημιουργού. Ένα ντεμπούτο που ταρακούνησε το Χόλιγουντ αφού πρόσφατα ανακοινώθηκε πως η νουβέλα του «Wraiths of the Broken Land» αγοράστηκε από την Fox για να σκηνοθετηθεί από τον Ridley Scott, ενώ η τελευταία του νουβέλα «Mean Business on North Ganson Street» αγοράστηκε από την Warner Bros για να πρωταγωνιστήσουν στην κινηματογραφική μεταφορά της οι Leonardo DiCaprio και Jamie Foxx"
Και μερικά ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία αλιεύσαμε κυρίως από το imdb, μιας που μας κάθισε κάπως βαρύ να κάνουμε εισαγωγή στην ταινία μιλώντας για τον κανιβαλισμό – κυριολεκτικά! Το σενάριό της λοιπόν ήταν ολοκληρωμένο κι έτοιμο για γύρισμα το 2007! Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν σε 21 ημέρες. Η ταινία έλαβε μέρος σε διάφορα φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων τα πιο σημαντικά ήταν εκείνα του Σίτγκες, του Μπουένος Άιρες και του Τζεραρντμέρ αλλά και του Λονδίνου και του Κάρλοβι Βάρι.
Η υπόθεση: Ένας παράνομος χωρίς να το θέλει, οδηγεί τα μέλη μιας φυλής άγριων κανιβάλων Ινδιάνων στην ήσυχη μικρή πόλη «Λαμπερή Ελπίδα». Εκεί τα τέρατα κλέβουν μια σειρά από άλογα και απαγάγουν τον φυλακισμένο παράνομο, τον νεαρό βοηθό του σερίφη και τη γυναίκα ενός ντόπιου ιδιοκτήτη ράντσου, τη Σαμάνθα, που είναι η γιατρός της μικρής κοινότητας. Μια ετερόκλητη ομάδα πιστολάδων ξεκινά με σκοπό να βρουν τους απαχθέντες και να τους γυρίσουν όλους πίσω, χωρίς να γνωρίζουν τις διαθέσεις των «τρωγλοδυτών» Ινδιάνων, όπως τους βαφτίζουν!
Της ομάδας ηγείται ο σερίφης Φράνκλιν Χαντ και μαζί του είναι ο γέρος βοηθός του, Τσίκορι, ο σύζυγος της Σαμάνθα, Άρθουρ Ο'Ντουάιερ, που έχει σπάσει πρόσφατα το πόδι του, κάτι που τον δυσκολεύει να κινηθεί και ο Μπρούντερ, ένας μυστήριος, μοναχικός άντρας, που γουστάρει να σκοτώνει Ινδιάνους. Η αποστολή έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, καθώς τα μέλη της προχωράνε σε αχαρτογράφητες περιοχές, όπου καλούνται να τα βγάλουν πέρα με λογείς λογείς κινδύνους. Θα βρουν τη Σαμάνθα; Θα καταφέρουν να επιβιώσουν; Και ποιο θα είναι το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν;
Η άποψή μας: Εντάξει, ευκολάκι: η ταινία παραπέμπει...προς ολοταχώς στo αρχετυπικό γουέστερν «Η αιχμάλωτος της ερήμου» (The Searchers, 1956) του John Ford, με τον John Wayne να υποδύεται εκεί έναν βετεράνο του Αμερικάνικου Εμφυλίου, ο οποίος ξεκινά ένα ταξίδι προκειμένου να σώσει την ανιψιά του από μια φυλή Ινδιάνων που την απήγαγε, όντας ένας άνθρωπος γεμάτος μίσος για αυτούς. Εκείνη η ταινία θεωρείται από πολλούς το καλύτερο γουέστερν που έχει γυριστεί ποτέ και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών!!! Δεν ξέρουμε τι θα λέμε για τούτη την ταινία του S. Craig Zahler σε μερικά χρόνια, όταν θα τεσταριστεί η πιθανή αντοχή της, σίγουρα πάντως μόνο αδιάφορη δεν τη λες.
Και το φλερτ της με τις ταινίες... τρόμου είναι τέτοιο που αν μη τι άλλο σε οδηγεί σε παράξενες ατραπούς. Η ταινία του Zahler βασίζεται στα γερά θεμέλια του γουέστερν, ενός κινηματογραφικού είδους ιδιαίτερα δημοφιλούς και παραδόξως ανθεκτικού στη σύγχρονη εποχή. Τα σύγχρονα γουέστερν – δεν γυρίζονται και πάρα πολλά είναι η αλήθεια – είναι «πειραγμένα». Πέρα από την εμφανή προσπάθεια των δημιουργών τους να επιτύχουν αντιστίξεις με το σήμερα, ανανεώνουν το είδος μπασταρδεύοντάς το. Θα γνωρίζετε ότι η «καθαρόαιμη» αναπαραγωγή οδηγεί σε θνησιγενή «παιδιά» ενώ οι διασταυρώσεις οδηγούν σε εξαιρετικά – συνήθως – αποτελέσματα, μιας που το τελικό παράγωγο παίρνει τα καλύτερα στοιχεία από τους «γονείς» του.
Εδώ λοιπόν ο Zahler ξεκινά την ταινία του με ένα πλάνο προσπάθειας σφαγής! Ένας παράνομος προσπαθεί να κόψει το λαιμό ενός αδαούς «προσκυνητή» στον ύπνο του, προκειμένου μαζί με τον σύντροφό του να τον κλέψει. Αγριεύεσαι. Μετά η ταινία ρίχνει τους τόνους. Μετά ξεκινά το οδοιπορικό της διάσωσης. Εδώ έχουμε και το πιο ενδιαφέρον τμήμα της ταινίας. Καθώς οι τέσσερις εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άνδρες περπατούν στο άγνωστο με στόχο να βρουν τους τρωγλοδύτες, έρχονται σε επαφή με διάφορους κινδύνους. Κυρίως, όμως, καλούνται να συμβιώσουν ως διαφορετικές οντότητες, με εντελώς διαφορετικές καταβολές, πιστεύω, συμπεριφορές, ηλικίες, προκειμένου να φέρουν εις πέρας το στόχο τους. Εδώ θάλλει ο Zahler – σεναριογράφος.
Ο τρόπος που στήνει τα διαλογικά μέρη είναι σπουδαίος. Αυτά που λέγονται είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα – χωρίς να λέγονται συμπαντικές αλήθειες με στομφώδη τρόπο – και πολλάκις... αστεία! Εδώ τη μερίδα του λέοντος κερδίζει ο Richard Jenkins ως ο φαφλατάς και «ελαφρύς» γέρος βοηθός με τις χειρουργικές γνώσεις. Το τρομερό με το σενάριο του Zahler είναι που δείχνει όλους τους ανθρώπους ως καθάρματα. Μικροπρεπείς, με ελαττώματα, με κολλήματα, με μίση και πάθη. Απλά, οι τρωγλοδύτες είναι πιο... καθάρματα. Κι ενώ εν μέρη τους δικαιολογεί, καθώς οι δυτικοί καταπατούν το ιερό νεκροταφείο τους, προφανώς δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ύβρις η ανθρωποφαγία τους! Μ' αυτά και μ' αυτά, κι αφού έχουμε γνωρίσει τους πρωταγωνιστές μας, σαν να έχουμε πιει κι ένα ποτό (χωρίς όπιο...) σε ένα μπαράκι μαζί τους, φτάνουν στον προορισμό τους. Κι εκεί, σε μια σπηλιά – φυλακή έχουμε αυτό που λέμε «θα σου πάρω το σκαλπ» από τη μια κι έναν φρικτό τρόπο να δολοφονήσεις έναν άνθρωπο, με όλες τις γλαφυρές λεπτομέρειες. Χειρότερο και από το σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου ένα πράμα!
Εκεί, αρκετοί δεν θα αντέξουν, και κάποιοι ίσως μιλήσουν για βία στα όρια του πορνό. Ίσως να έχουν δίκιο: δεν ξέρω κατά πόσο ήταν απαραίτητη η συγκεκριμένη σκηνή για να καταλάβουμε την αγριότητα και το μη ανθρώπινο στάτους των τρωγλοδυτών. Τεσπα, ένα σοκ το τραβάς. Κι επίσης εδώ ο δημιουργός μας φαίνεται τσαπατσούλης: πώς κατορθώνει να ανέβει στη σπηλιά ο σακάτης σύζυγος, όταν για να ανεβούν οι φυλακισμένοι χρησιμοποιήθηκαν σχοινιά και δυνατοί άντρες για να τους έλξουν; Δυνατή ταινία, καλογραμμένο και έξυπνο σενάριο, τρομερή διεύθυνση φωτογραφίας και ερμηνείες αν μη τι άλλο αξιοπρόσεχτες. Δεν χρειάζεσαι και περισσότερα για να πεισθείς να πας σινεμά, έτσι;
Η υπόθεση: Ένας παράνομος χωρίς να το θέλει, οδηγεί τα μέλη μιας φυλής άγριων κανιβάλων Ινδιάνων στην ήσυχη μικρή πόλη «Λαμπερή Ελπίδα». Εκεί τα τέρατα κλέβουν μια σειρά από άλογα και απαγάγουν τον φυλακισμένο παράνομο, τον νεαρό βοηθό του σερίφη και τη γυναίκα ενός ντόπιου ιδιοκτήτη ράντσου, τη Σαμάνθα, που είναι η γιατρός της μικρής κοινότητας. Μια ετερόκλητη ομάδα πιστολάδων ξεκινά με σκοπό να βρουν τους απαχθέντες και να τους γυρίσουν όλους πίσω, χωρίς να γνωρίζουν τις διαθέσεις των «τρωγλοδυτών» Ινδιάνων, όπως τους βαφτίζουν!
Της ομάδας ηγείται ο σερίφης Φράνκλιν Χαντ και μαζί του είναι ο γέρος βοηθός του, Τσίκορι, ο σύζυγος της Σαμάνθα, Άρθουρ Ο'Ντουάιερ, που έχει σπάσει πρόσφατα το πόδι του, κάτι που τον δυσκολεύει να κινηθεί και ο Μπρούντερ, ένας μυστήριος, μοναχικός άντρας, που γουστάρει να σκοτώνει Ινδιάνους. Η αποστολή έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, καθώς τα μέλη της προχωράνε σε αχαρτογράφητες περιοχές, όπου καλούνται να τα βγάλουν πέρα με λογείς λογείς κινδύνους. Θα βρουν τη Σαμάνθα; Θα καταφέρουν να επιβιώσουν; Και ποιο θα είναι το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσουν;
Η άποψή μας: Εντάξει, ευκολάκι: η ταινία παραπέμπει...προς ολοταχώς στo αρχετυπικό γουέστερν «Η αιχμάλωτος της ερήμου» (The Searchers, 1956) του John Ford, με τον John Wayne να υποδύεται εκεί έναν βετεράνο του Αμερικάνικου Εμφυλίου, ο οποίος ξεκινά ένα ταξίδι προκειμένου να σώσει την ανιψιά του από μια φυλή Ινδιάνων που την απήγαγε, όντας ένας άνθρωπος γεμάτος μίσος για αυτούς. Εκείνη η ταινία θεωρείται από πολλούς το καλύτερο γουέστερν που έχει γυριστεί ποτέ και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών!!! Δεν ξέρουμε τι θα λέμε για τούτη την ταινία του S. Craig Zahler σε μερικά χρόνια, όταν θα τεσταριστεί η πιθανή αντοχή της, σίγουρα πάντως μόνο αδιάφορη δεν τη λες.
Και το φλερτ της με τις ταινίες... τρόμου είναι τέτοιο που αν μη τι άλλο σε οδηγεί σε παράξενες ατραπούς. Η ταινία του Zahler βασίζεται στα γερά θεμέλια του γουέστερν, ενός κινηματογραφικού είδους ιδιαίτερα δημοφιλούς και παραδόξως ανθεκτικού στη σύγχρονη εποχή. Τα σύγχρονα γουέστερν – δεν γυρίζονται και πάρα πολλά είναι η αλήθεια – είναι «πειραγμένα». Πέρα από την εμφανή προσπάθεια των δημιουργών τους να επιτύχουν αντιστίξεις με το σήμερα, ανανεώνουν το είδος μπασταρδεύοντάς το. Θα γνωρίζετε ότι η «καθαρόαιμη» αναπαραγωγή οδηγεί σε θνησιγενή «παιδιά» ενώ οι διασταυρώσεις οδηγούν σε εξαιρετικά – συνήθως – αποτελέσματα, μιας που το τελικό παράγωγο παίρνει τα καλύτερα στοιχεία από τους «γονείς» του.
Εδώ λοιπόν ο Zahler ξεκινά την ταινία του με ένα πλάνο προσπάθειας σφαγής! Ένας παράνομος προσπαθεί να κόψει το λαιμό ενός αδαούς «προσκυνητή» στον ύπνο του, προκειμένου μαζί με τον σύντροφό του να τον κλέψει. Αγριεύεσαι. Μετά η ταινία ρίχνει τους τόνους. Μετά ξεκινά το οδοιπορικό της διάσωσης. Εδώ έχουμε και το πιο ενδιαφέρον τμήμα της ταινίας. Καθώς οι τέσσερις εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άνδρες περπατούν στο άγνωστο με στόχο να βρουν τους τρωγλοδύτες, έρχονται σε επαφή με διάφορους κινδύνους. Κυρίως, όμως, καλούνται να συμβιώσουν ως διαφορετικές οντότητες, με εντελώς διαφορετικές καταβολές, πιστεύω, συμπεριφορές, ηλικίες, προκειμένου να φέρουν εις πέρας το στόχο τους. Εδώ θάλλει ο Zahler – σεναριογράφος.
Ο τρόπος που στήνει τα διαλογικά μέρη είναι σπουδαίος. Αυτά που λέγονται είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα – χωρίς να λέγονται συμπαντικές αλήθειες με στομφώδη τρόπο – και πολλάκις... αστεία! Εδώ τη μερίδα του λέοντος κερδίζει ο Richard Jenkins ως ο φαφλατάς και «ελαφρύς» γέρος βοηθός με τις χειρουργικές γνώσεις. Το τρομερό με το σενάριο του Zahler είναι που δείχνει όλους τους ανθρώπους ως καθάρματα. Μικροπρεπείς, με ελαττώματα, με κολλήματα, με μίση και πάθη. Απλά, οι τρωγλοδύτες είναι πιο... καθάρματα. Κι ενώ εν μέρη τους δικαιολογεί, καθώς οι δυτικοί καταπατούν το ιερό νεκροταφείο τους, προφανώς δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ύβρις η ανθρωποφαγία τους! Μ' αυτά και μ' αυτά, κι αφού έχουμε γνωρίσει τους πρωταγωνιστές μας, σαν να έχουμε πιει κι ένα ποτό (χωρίς όπιο...) σε ένα μπαράκι μαζί τους, φτάνουν στον προορισμό τους. Κι εκεί, σε μια σπηλιά – φυλακή έχουμε αυτό που λέμε «θα σου πάρω το σκαλπ» από τη μια κι έναν φρικτό τρόπο να δολοφονήσεις έναν άνθρωπο, με όλες τις γλαφυρές λεπτομέρειες. Χειρότερο και από το σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου ένα πράμα!
Εκεί, αρκετοί δεν θα αντέξουν, και κάποιοι ίσως μιλήσουν για βία στα όρια του πορνό. Ίσως να έχουν δίκιο: δεν ξέρω κατά πόσο ήταν απαραίτητη η συγκεκριμένη σκηνή για να καταλάβουμε την αγριότητα και το μη ανθρώπινο στάτους των τρωγλοδυτών. Τεσπα, ένα σοκ το τραβάς. Κι επίσης εδώ ο δημιουργός μας φαίνεται τσαπατσούλης: πώς κατορθώνει να ανέβει στη σπηλιά ο σακάτης σύζυγος, όταν για να ανεβούν οι φυλακισμένοι χρησιμοποιήθηκαν σχοινιά και δυνατοί άντρες για να τους έλξουν; Δυνατή ταινία, καλογραμμένο και έξυπνο σενάριο, τρομερή διεύθυνση φωτογραφίας και ερμηνείες αν μη τι άλλο αξιοπρόσεχτες. Δεν χρειάζεσαι και περισσότερα για να πεισθείς να πας σινεμά, έτσι;
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Ιουλίου 2016 από την Weird Wave
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική