Burning from the inside
της Μάρσιας Τζιβάρα
Ο νεοναζισμός δεν θα περάσει!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται: είναι χειρότερα
Η Μάρσια Τζιβάρα είναι σκηνοθέτις και ακτιβίστρια από την Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια ζει και δραστηριοποιείται στο Βερολίνο. Διδάσκει κινηματογράφο στο Film Arche, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνο-γερμανικού πολιτιστικού συνδέσμου και διοργανώτρια του Hellas Filmbox Berlin 2016. Το Burning from the inside πήρε ζωή λίγους μόλις μήνες μετά την άφιξή της στο Βερολίνο και είναι η πρώτη της κινηματογραφική απόπειρα. Η πρώτη προβολή της ταινίας στη χώρα μας έλαβε χώρα στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ του 2015, πριν η Ελλάδα αποκτήσει την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ...
Λέει η ίδια η σκηνοθέτιδα για την ταινία της: ''Το «Burning from the inside» εμπνεύστηκε τον τίτλο του από μία πολύ αγαπημένη μου μουσική μπάντα, τους Bauhaus, και τον τίτλο ενός δίσκου τους. Ο λόγος που διάλεξα αυτό τον τίτλο είναι γιατί πολύ απλά έβλεπα την Ελλάδα σαν μία χώρα που καιγόταν από τον πυρήνα της. Καιγόταν από μέσα, η φωτιά πήγαινε προς τα έξω και περίμενα να δω πότε θα έρθει η στιγμή που αυτό το πράγμα θα ανατιναχτεί. Νομίζω ότι τελικά ανατινάχθηκε με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα".
Η υπόθεση: Χρησιμοποιώντας ως άξονα την άνοδο της Χρυσής Αυγής, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον εκφασισμό και την αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας όπως την βιώνουν οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία, που αγωνίζονται από μακριά. Με αφετηρία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τον αντίκτυπό της σε Ελλάδα και Γερμανία, η ταινία αμφισβητεί τη λειτουργία των πολιτικών και κοινωνικών δομών, καθώς και τη λειτουργικότητα του καπιταλισμού και της δημοκρατίας. Αντιπαραθέτoντας τις εξελίξεις στην Ελλάδα με τον αντίκτυπό τους στη Γερμανία, δίνει παγκόσμια διάσταση στο πρόβλημα του ναζισμού, θέτει ερωτήματα για τη θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη, παρουσιάζει τη δύναμη του λαού όταν αυτός είναι ενωμένος και αναδεικνύει τους λόγους που έκαναν την Ελλάδα μια χώρα «φλεγόμενη εκ των έσω».
Η άποψή μας: Οι πρώτες σκηνές της ταινίας, τα ασπρόμαυρα πλάνα από υλικό που δεν έχει βγει ποτέ ξανά στη φόρα, είναι πραγματικά ανατριχιαστικές. Με την κακή έννοια. Συγκέντρωση χρυσαυγιτών που δίνουν όρκο τιμής χαιρετώντας ναζιστικά λίγο πριν τη συναυλία του συγκροτήματος του Γιώργου Γερμενή. Όπως αναφέρει η Φρικηπαίδεια για τον συγκεκριμένο: «Ο Γιώργος Γερμενής, γνωστός στην ανθρωπότητα με το nickname "Καιάδας", είναι Έλλην μουσικό-πολιτικός, διακεκριμένο μέλος της Χρυσής Αυγής. Πιο συγκεκριμένα, έγινε διάσημος για τα πολλά του σουξέ με το black, death, doom, τισκατάείναι συγκρότημα "Naer Mataron" και φυσικά για το νέο σύνθημα της χώρας μας "Εγέρθετω". Το παρατσούκλι "Καιάδας", όπως εξηγεί ο ίδιος, προήλθε από το όνειρό του να πετάξει όλους τους Χριστιανούς και τους λαθρομετανάστες στον Καιάδα».
Το ντοκιμαντέρ δείχνει από τη μια τις σχέσεις των Ελλήνων νεοναζί με τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι τους θαυμάζουν για τα κατορθώματά τους (!!!) και από την άλλη τους αντιφά σε Ελλάδα και Βερολίνο (Έλληνες, άλλους μετανάστες και Γερμανούς), που καθημερινά δίνουν τον αγώνα τους απέναντι στη ναζιστική λαίλαπα. Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και μιλούν (αλφαβητικά) οι: Νίκος Αλεξάτος, Τζαφέντ Ασλάμ, Αλίκη Γκερλιώτη, Κατερίνα Θωίδου Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Δημήτρης Κούκκας, Χάρης Λαδής, Αφροδίτη Τζιαντζή, Μάκης Τσαμαλίκος,Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, Δημήτρης Ψαρράς, Solace Goldwin, Helen Fahloui, Michael Prüst, Arian Wendels. Το ντοκιμαντέρ το στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις, καθώς κάθε προσπάθεια που κινείται σε αντιφασιστικό πλαίσιο πρέπει να λαμβάνει κάθε δυνατή υποστήριξη, απ' όπου κι αν προέρχεται. Δυστυχώς, εξαιτίας των πολιτικών των τελευταίων χρόνων και της συνεχόμενης εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της μεγάλης απογοήτευσης από τη σημερινή κυβέρνηση (σημείωση: το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε όταν κυβέρνηση ήταν ο... λατρεμένος Αντώνης Σαμαράς) δεν θα αποτελέσει καμία έκπληξη η μεγάλη άνοδος των ποσοστών της Χρυσής Αυγής στις επόμενες εκλογές.
Και άντε να δω πως θα την αντιμετωπίσει το πολιτικό (το ποιο;) σύστημα της χώρας μας. Που, προφανώς, με κροκοδίλεια δάκρυα και διάθεση Πόντιου Πιλάτου, θα κατηγορεί τους Έλληνες πολίτες για τις επιλογές τους. Σαφώς και οι πολίτες έχουν τις ευθύνες τους. Όμως, οι πολιτικές που εφαρμόζονται οδηγούν στη φτωχοποίηση. Και τον εκφασισμό. Δείτε την ταινία ως μία ακόμα τελευταία προειδοποίηση.
Η υπόθεση: Χρησιμοποιώντας ως άξονα την άνοδο της Χρυσής Αυγής, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον εκφασισμό και την αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας όπως την βιώνουν οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία, που αγωνίζονται από μακριά. Με αφετηρία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τον αντίκτυπό της σε Ελλάδα και Γερμανία, η ταινία αμφισβητεί τη λειτουργία των πολιτικών και κοινωνικών δομών, καθώς και τη λειτουργικότητα του καπιταλισμού και της δημοκρατίας. Αντιπαραθέτoντας τις εξελίξεις στην Ελλάδα με τον αντίκτυπό τους στη Γερμανία, δίνει παγκόσμια διάσταση στο πρόβλημα του ναζισμού, θέτει ερωτήματα για τη θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη, παρουσιάζει τη δύναμη του λαού όταν αυτός είναι ενωμένος και αναδεικνύει τους λόγους που έκαναν την Ελλάδα μια χώρα «φλεγόμενη εκ των έσω».
Η άποψή μας: Οι πρώτες σκηνές της ταινίας, τα ασπρόμαυρα πλάνα από υλικό που δεν έχει βγει ποτέ ξανά στη φόρα, είναι πραγματικά ανατριχιαστικές. Με την κακή έννοια. Συγκέντρωση χρυσαυγιτών που δίνουν όρκο τιμής χαιρετώντας ναζιστικά λίγο πριν τη συναυλία του συγκροτήματος του Γιώργου Γερμενή. Όπως αναφέρει η Φρικηπαίδεια για τον συγκεκριμένο: «Ο Γιώργος Γερμενής, γνωστός στην ανθρωπότητα με το nickname "Καιάδας", είναι Έλλην μουσικό-πολιτικός, διακεκριμένο μέλος της Χρυσής Αυγής. Πιο συγκεκριμένα, έγινε διάσημος για τα πολλά του σουξέ με το black, death, doom, τισκατάείναι συγκρότημα "Naer Mataron" και φυσικά για το νέο σύνθημα της χώρας μας "Εγέρθετω". Το παρατσούκλι "Καιάδας", όπως εξηγεί ο ίδιος, προήλθε από το όνειρό του να πετάξει όλους τους Χριστιανούς και τους λαθρομετανάστες στον Καιάδα».
Το ντοκιμαντέρ δείχνει από τη μια τις σχέσεις των Ελλήνων νεοναζί με τους Γερμανούς ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι τους θαυμάζουν για τα κατορθώματά τους (!!!) και από την άλλη τους αντιφά σε Ελλάδα και Βερολίνο (Έλληνες, άλλους μετανάστες και Γερμανούς), που καθημερινά δίνουν τον αγώνα τους απέναντι στη ναζιστική λαίλαπα. Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και μιλούν (αλφαβητικά) οι: Νίκος Αλεξάτος, Τζαφέντ Ασλάμ, Αλίκη Γκερλιώτη, Κατερίνα Θωίδου Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Δημήτρης Κούκκας, Χάρης Λαδής, Αφροδίτη Τζιαντζή, Μάκης Τσαμαλίκος,Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, Δημήτρης Ψαρράς, Solace Goldwin, Helen Fahloui, Michael Prüst, Arian Wendels. Το ντοκιμαντέρ το στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις, καθώς κάθε προσπάθεια που κινείται σε αντιφασιστικό πλαίσιο πρέπει να λαμβάνει κάθε δυνατή υποστήριξη, απ' όπου κι αν προέρχεται. Δυστυχώς, εξαιτίας των πολιτικών των τελευταίων χρόνων και της συνεχόμενης εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της μεγάλης απογοήτευσης από τη σημερινή κυβέρνηση (σημείωση: το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε όταν κυβέρνηση ήταν ο... λατρεμένος Αντώνης Σαμαράς) δεν θα αποτελέσει καμία έκπληξη η μεγάλη άνοδος των ποσοστών της Χρυσής Αυγής στις επόμενες εκλογές.
Και άντε να δω πως θα την αντιμετωπίσει το πολιτικό (το ποιο;) σύστημα της χώρας μας. Που, προφανώς, με κροκοδίλεια δάκρυα και διάθεση Πόντιου Πιλάτου, θα κατηγορεί τους Έλληνες πολίτες για τις επιλογές τους. Σαφώς και οι πολίτες έχουν τις ευθύνες τους. Όμως, οι πολιτικές που εφαρμόζονται οδηγούν στη φτωχοποίηση. Και τον εκφασισμό. Δείτε την ταινία ως μία ακόμα τελευταία προειδοποίηση.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 9 Ιουνίου 2016 από την New Star
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική