Ανυπόφοροι Γείτονες 2
του Nicholas Stoller. Με τους Seth Rogen, Zac Efron, Rose Byrne, Chloë Grace Moretz, Ike Barinholtz, Carla Gallo, Kiersey Clemons, Beanie Feldstein, Dave Franco, Christopher Mintz-Plasse
Κοντά στις ΚάπαΝού κι η γνώση...
του zerVo (@moviesltd) 
Ελάχιστα πρωτότυπο, αφού μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον δυο ντουζίνες (κατατρεγμένες από τους πάντες) νεανικές κομεντί των 80s που το θέμα το παρουσίασαν με πιότερη έμπνευση. Απίστευτα φασαριόζικο και σαματατζίδικο, σε βαθμό εκνευρισμού, με συνεχείς επαναλαμβανόμενες λήψεις του ίδιου και του ίδιου, τιγκαρισμένου στα στρομπ, στα σαμπγούφερ και το κοινότυπο μπιτ, πάρτι. Κωμωδία που παρότι στις τάξεις της περιλαμβάνει έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους διασκεδαστές της εποχής μας, φίσκα στην αμερικανιά, δεν έβγαλε ούτε μικρό ποσοστό από το γέλιο που υποσχέθηκε. Μην βιάζεσαι, δεν αναφέρομαι στο παρόν σίκουελ, για το ορίτζιναλ μιλάω, που πέραν όλων των αρνητικών είχε κι ένα θετικότατο, όχι για μας, αλλά για τα ταμεία της Universal, αφού κόστισε μόλις 18 εκατομμύρια, τα οποία στο box office τα δεκαπενταπλασίασε. Οπότε δεν πα να λέμε τα χειρότερα εμείς, το πουγγί της μπράντας να είναι καλά, να βλέπουμε κι άλλα τέτοια αδιάφορα συνεχειάκια...
Εις αναμονή του δεύτερου μωρού τους, ο συντηρητικών αντιλήψεων Μακ και η λατρεμένη του γυναικούλα Κέλλυ, ετοιμάζονται σιγά σιγά να εγκαταλείψουν την πολύβουη γειτονιά, για να εγκατασταθούν σε ένα πιο ευρύχωρο σπίτι στα ήσυχα προάστια. Ευτυχώς γι αυτούς, η αγγελία πώλησης της παρούσας κατοικίας τους, είχε απήχηση και ενδιαφέρον από αγοραστές, που έσπευσαν να την καπαρώσουν, χωρίς να ρωτήσουν πολλές λεπτομέρειες για το τι καπνό φουμάρουν οι γειτόνοι. Ανακούφιση για το αγαπημένο ζευγάρι των Ράντνερ που δεν θα κρατήσει όμως για πολύ, αφού θα πληροφορηθούν πως οι καινούργιοι ιδιοκτήτες του σπιτιού, έχουν θέσει ένα μήνα προθεσμία ελέγχου των πάντων στον περιβάλλοντα χώρο του, κρατώντας ρήτρα, πως αν δεν μείνουν ικανοποιημένοι από
Των πρώτων κακών μαντάτων όμως, μύρια έπονται, αφού μπορεί η αγορίστικη αδελφότητα που τα έκανε γης μαδιάμ κάθε βράδυ, με τα ξέφρενα ολονύχτια πανηγύρια της να τους άδειασε την γωνιά, σύντομα στην θέση της όμως θα έλθει μια καινούργια, πολύ πιο εκδηλωτική και παιχνιδιάρα, η κοριτσίστικη μαθητική (!) φράξια των ΚάπαΝου, με ιδρυτικό στέλεχος αρχηγό την εκκεντρική και ατίθαση Σέλμπι. Κάτω από τον φόβο οι επερχόμενοι ένοικοι να να τρομάξουν από τα ολοήμερα πανηγύρια των παμπόνηρων κορασίδων, ο Μακ θα κινήσει, για δεύτερη φορά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ενάντια τους, έχοντας στο πλευρό του, τον πρώην μισητό εχθρό Τάντι Σάντερς, που σε αντίθεση με τους συνομηλίκους κομπανιέρους του, ακόμη δεν έχει βρει τον ενήλικο δρόμο του, ώστε να ακολουθήσει την σταδιοδρομία που του αξίζει.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα υπήρχε έστω κι ένας που θα ανέμενε μια διαφορετική πλοκή στο τιτλοφορούμενο πέραν του Ατλαντικού ως Sorority Rising, από το προηγούμενο και γι αυτό η συνέχεια, που ουσιαστικά μοιάζει σαν κόπι πέιστ, ούτε μας εκπλήσσει, ούτε απογοητεύει την πρόβλεψη. Οι ίδιες φάτσες απογοήτευσης από τον πάτερ φαμίλια, οι ίδιες αντιδράσεις κυραΚατίνας από την συμβία του, οι ίδιες σαχλαμάρες από τους ανήλικους, που δεν σέβονται το παραμικρό στην απόπειρα τους να διαλύσουν το σύμπαν, οι ίδιες συγκρούσεις αρχικά, που σταδιακά θα εξομαλυνθούν προκειμένου να σχηματιστεί κοινό μέτωπο ενάντια στον Ένα Αντίπαλο. Καμία ιδιαιτερότητα και καμία νέα ιδέα δεν γεννιέται από το προ διετίας πατρόν, στο τωρινό αντίγραφο, πέραν της μίας και μοναδικής εναλλαγής των φύλων, αυτών που στεγάζονται όπως όπως στο δίπατο που μια μεσοτοιχία χωρίζει από τον κακομοίρη φαμιλιάρη...
Το ταλέντο του Seth Rogen, αναμφισβήτητα υψηλό, έχει αρχίσει - από πενταετίας - να ξεφτίζει καθώς ο κωμικός αναπλάθει διαρκώς και μόνιμα την ίδια περσόνα του κοιλαρά καλοσυνάτου / αγριεμένου, φιλήσυχου / αντάρτη, σοβαροφανή / τσαρλατάνου, με δυο λέξεις ανορθόδοξου και αντιφατικού πολίτη, με την οποία μάλλον έχει μανιεριστεί. Δεν είναι κακός, εννοείται, είναι όμως επαναλαμβανόμενος, όπως άλλωστε και το στεφάνι του, η Rose Byrne, σπάνιας ομορφιάς ηθοποιός, που ουδέποτε θα γίνει όμως σταρ. Από την δική του μεριά ο Efron, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, αλλά και στους ένθεν με τους κακείθεν, δεν κάνει το χειρότερο πέρασμα της καριέρας του, κάνει όμως κάτι το ίδιο με τουλάχιστον πέντε έξι άλλες, σωματώδεις και ημίγυμνες εμφανίσεις.
Μοναδική καινοτομία και έκπληξη επί της παρούσης, η πάντοτε αξιοπρεπής μπουμπού Chloe Grace Moretz, που η φρεσκάδα της δίνει ένα τόνο ενδιαφέροντος στα πεπραγμένα της sisterhood, σατιρίζοντας σε αρκετά σημεία (και όχι πάντα πετυχημένα) την μισογύνικη αντίληψη της κοινωνίας. Σοσιολογικός προβληματισμός σε ετούτο το ασθματικό κωμωδιάκι λες? Μπα, όχι αλλά από κάπου ψάχνω να κρεμαστώ για να μην φανώ παλιόγερος και κονσέρβας, όταν μια φορά κι έναν καιρό, χοροπηδούσα από τα γέλια σε κάτι παρόμοιας φαρσικής αισθητικής και ύφους Weekend At Bernies και Private Resort...
Των πρώτων κακών μαντάτων όμως, μύρια έπονται, αφού μπορεί η αγορίστικη αδελφότητα που τα έκανε γης μαδιάμ κάθε βράδυ, με τα ξέφρενα ολονύχτια πανηγύρια της να τους άδειασε την γωνιά, σύντομα στην θέση της όμως θα έλθει μια καινούργια, πολύ πιο εκδηλωτική και παιχνιδιάρα, η κοριτσίστικη μαθητική (!) φράξια των ΚάπαΝου, με ιδρυτικό στέλεχος αρχηγό την εκκεντρική και ατίθαση Σέλμπι. Κάτω από τον φόβο οι επερχόμενοι ένοικοι να να τρομάξουν από τα ολοήμερα πανηγύρια των παμπόνηρων κορασίδων, ο Μακ θα κινήσει, για δεύτερη φορά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ενάντια τους, έχοντας στο πλευρό του, τον πρώην μισητό εχθρό Τάντι Σάντερς, που σε αντίθεση με τους συνομηλίκους κομπανιέρους του, ακόμη δεν έχει βρει τον ενήλικο δρόμο του, ώστε να ακολουθήσει την σταδιοδρομία που του αξίζει.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα υπήρχε έστω κι ένας που θα ανέμενε μια διαφορετική πλοκή στο τιτλοφορούμενο πέραν του Ατλαντικού ως Sorority Rising, από το προηγούμενο και γι αυτό η συνέχεια, που ουσιαστικά μοιάζει σαν κόπι πέιστ, ούτε μας εκπλήσσει, ούτε απογοητεύει την πρόβλεψη. Οι ίδιες φάτσες απογοήτευσης από τον πάτερ φαμίλια, οι ίδιες αντιδράσεις κυραΚατίνας από την συμβία του, οι ίδιες σαχλαμάρες από τους ανήλικους, που δεν σέβονται το παραμικρό στην απόπειρα τους να διαλύσουν το σύμπαν, οι ίδιες συγκρούσεις αρχικά, που σταδιακά θα εξομαλυνθούν προκειμένου να σχηματιστεί κοινό μέτωπο ενάντια στον Ένα Αντίπαλο. Καμία ιδιαιτερότητα και καμία νέα ιδέα δεν γεννιέται από το προ διετίας πατρόν, στο τωρινό αντίγραφο, πέραν της μίας και μοναδικής εναλλαγής των φύλων, αυτών που στεγάζονται όπως όπως στο δίπατο που μια μεσοτοιχία χωρίζει από τον κακομοίρη φαμιλιάρη...
Το ταλέντο του Seth Rogen, αναμφισβήτητα υψηλό, έχει αρχίσει - από πενταετίας - να ξεφτίζει καθώς ο κωμικός αναπλάθει διαρκώς και μόνιμα την ίδια περσόνα του κοιλαρά καλοσυνάτου / αγριεμένου, φιλήσυχου / αντάρτη, σοβαροφανή / τσαρλατάνου, με δυο λέξεις ανορθόδοξου και αντιφατικού πολίτη, με την οποία μάλλον έχει μανιεριστεί. Δεν είναι κακός, εννοείται, είναι όμως επαναλαμβανόμενος, όπως άλλωστε και το στεφάνι του, η Rose Byrne, σπάνιας ομορφιάς ηθοποιός, που ουδέποτε θα γίνει όμως σταρ. Από την δική του μεριά ο Efron, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, αλλά και στους ένθεν με τους κακείθεν, δεν κάνει το χειρότερο πέρασμα της καριέρας του, κάνει όμως κάτι το ίδιο με τουλάχιστον πέντε έξι άλλες, σωματώδεις και ημίγυμνες εμφανίσεις.
Μοναδική καινοτομία και έκπληξη επί της παρούσης, η πάντοτε αξιοπρεπής μπουμπού Chloe Grace Moretz, που η φρεσκάδα της δίνει ένα τόνο ενδιαφέροντος στα πεπραγμένα της sisterhood, σατιρίζοντας σε αρκετά σημεία (και όχι πάντα πετυχημένα) την μισογύνικη αντίληψη της κοινωνίας. Σοσιολογικός προβληματισμός σε ετούτο το ασθματικό κωμωδιάκι λες? Μπα, όχι αλλά από κάπου ψάχνω να κρεμαστώ για να μην φανώ παλιόγερος και κονσέρβας, όταν μια φορά κι έναν καιρό, χοροπηδούσα από τα γέλια σε κάτι παρόμοιας φαρσικής αισθητικής και ύφους Weekend At Bernies και Private Resort...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Μαΐου από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική