Ο βασιλιάς μου
της Maiwenn. Με τους Vincent Cassel, Emmanuelle Bercot, Louis Garrel, Isild Le Besco, Patrick Raynal, Paul Hamy, Yann Goven
Θυματοποίησης το ανάγνωσμα
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
«Βασιλική» τον έρωτα / πολύ βαρύ τον πήρες
Καθώς το 69ο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών πλησιάζει ολοταχώς, ιδού μια γαλλική ταινία που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του περασμένου φεστιβάλ, του 68ου. Μάλιστα, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Emmanuelle Bercot (βραβείο που μοιράστηκε με τη Rooney Mara για τη δική της ερμηνεία στην ταινία «Carol»). Επίσης, η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο κοινού στο πρόσφατο φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, που διεξήχθη στην Αθήνα και τμήμα του παρακολουθήσαμε και στη Θεσσαλονίκη. Α, ήταν υποψήφια και για οχτώ βραβεία Cesar αλλά δεν κέρδισε τελικά κανένα.
Αυτή είναι η 4η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί η (ηθοποιός που από μπροστά από την κάμερα αποφάσισε να πάει από πίσω) Maiwenn. Η προηγούμενή της ταινία, το «Polisse» (2011) είχε πάρει επίσης μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του τότε φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας το Βραβείο της Επιτροπής. Η Maiwenn ήταν παντρεμένη με τον Luc Besson, με τον οποίο έχει αποκτήσει κι ένα παιδί, και είναι αδελφή της Isild Le Besco, η οποία κρατάει κι έναν μικρό ρόλο σε τούτη την ταινία.
Η υπόθεση: Η Τόνι βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε ενώ έκανε σκι. Πλήρως εξαρτημένη από το νοσηλευτικό προσωπικό και τα παυσίπονα, έχει άπλετο χρόνο στα χέρια της για να θυμηθεί τη θυελλώδη σχέση της με το Τζόρτζιο. Γιατί αγαπήθηκαν; Ποιός ήταν αυτός ο άντρας; Πως επέτρεψε στον εαυτό της να παρασυρθεί σ’ αυτό το καταστροφικό πάθος; Η Τόνι πρέπει να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδικασία της επούλωσης...
Η άποψή μας: Μια από τις καλύτερες ελληνικές κωμωδίες του 21ου αιώνα (!) είναι η ημιεπίσημη (;) πρώτη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, το «Ο καλύτερός μου φίλος» (2001). Εκείνη ντε, που ο Λάκης Λαζόπουλος είναι παντρεμένος με τη Σμαράγδα Καρύδη κι εκείνη τον κερατώνει με τον καλύτερό του φίλο, τον Αντώνη Καφετζόπουλο; Ε, λοιπόν, δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά σε μια από τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας, ο Καφετζόπουλος πηδάει την Καρύδη, η οποία του λέει αρχικά καυλωμένη «είσαι άρχοντας», εκείνος απαντάει «είμαι άρχοντας», εκείνη λίγο μετά βαριανασαίνοντας λέει «είσαι βασιλιάςςςςς» κι εκείνος επαναλαμβάνει «είσαι βασιλιάςςςςς», προσθέτοντας και την κραυγή ενθουσιασμού «γιάχου»! Ε, κάπως έτσι προκύπτει ο τίτλος και τούτης της ταινίας! Μόνο που εδώ το «θύμα», ο κερατάς της υπόθεσης, είναι η γυναίκα, η οποία αφήνει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της να γίνει ο βασιλιάς της, κι εκείνη μια απλή υπήκοος, χωρίς πολλά δικαιώματα παρά μοναχά υποχρεώσεις. Κάτι που την τσακίζει ψυχολογικά.
Και με όρους ποπ ψυχολογίας, πηγαίνει και σπάζει το πόδι της ώστε ο σωματικός πόνος να καλύψει τον ψυχολογικό. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ερωτική ιστορία, με έναν ζωώδη και «μία έτσι και μία γιουβέτσι» μπον βιβέρ, που ερμηνεύει εξαιρετικά ο Vincent Cassel και με μια γυναίκα που πέφτει θύμα της γοητείας και της αμφισημίας της. Στο ρόλο η σκηνοθέτιδα Emmanuelle Bercot κάνει ότι μπορεί – και με το παραπάνω – για να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά ο Cassel είναι απλώς οδοστρωτήρας.
Τώρα, για να λέμε και τη μαύρη αλήθεια, η Maiwenn μέσω του Cassel μας παρουσιάζει εμάς τους άντρες ως λίγο μ@λ@κες – μην σου πω, πολύ. Βέβαια, πόσοι άντρες είναι τόσο πλούσιοι και τόσο γοητευτικοί ωσάν τον Vincent, είναι ένα ζήτημα, έτσι κορίτσια που θα σπεύσετε να θυματοποιηθείτε βλέποντας την ταινία και λέγοντας «έτσι κάνετε όλοι»; Οπότε, άντρες, προσοχή, αν η κοπελιά σας ή η σύντροφός σας γενικά σας ψήσουν δήθεν τυχαία να πάτε να δείτε την ταινία, πάρτε τα μέτρα σας κι έχετε έτοιμες απαντήσεις. Κατά τα άλλα, η σκηνοθέτιδα τραβάει το πράγμα σε διάρκεια, επαναλαμβάνεται, γίνεται φλύαρη κι όλα αυτά εις βάρος της ταινίας της, που πάντως, δεν στερείται ενδιαφέροντος. Oh well, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
Η υπόθεση: Η Τόνι βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε ενώ έκανε σκι. Πλήρως εξαρτημένη από το νοσηλευτικό προσωπικό και τα παυσίπονα, έχει άπλετο χρόνο στα χέρια της για να θυμηθεί τη θυελλώδη σχέση της με το Τζόρτζιο. Γιατί αγαπήθηκαν; Ποιός ήταν αυτός ο άντρας; Πως επέτρεψε στον εαυτό της να παρασυρθεί σ’ αυτό το καταστροφικό πάθος; Η Τόνι πρέπει να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδικασία της επούλωσης...
Η άποψή μας: Μια από τις καλύτερες ελληνικές κωμωδίες του 21ου αιώνα (!) είναι η ημιεπίσημη (;) πρώτη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, το «Ο καλύτερός μου φίλος» (2001). Εκείνη ντε, που ο Λάκης Λαζόπουλος είναι παντρεμένος με τη Σμαράγδα Καρύδη κι εκείνη τον κερατώνει με τον καλύτερό του φίλο, τον Αντώνη Καφετζόπουλο; Ε, λοιπόν, δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά σε μια από τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας, ο Καφετζόπουλος πηδάει την Καρύδη, η οποία του λέει αρχικά καυλωμένη «είσαι άρχοντας», εκείνος απαντάει «είμαι άρχοντας», εκείνη λίγο μετά βαριανασαίνοντας λέει «είσαι βασιλιάςςςςς» κι εκείνος επαναλαμβάνει «είσαι βασιλιάςςςςς», προσθέτοντας και την κραυγή ενθουσιασμού «γιάχου»! Ε, κάπως έτσι προκύπτει ο τίτλος και τούτης της ταινίας! Μόνο που εδώ το «θύμα», ο κερατάς της υπόθεσης, είναι η γυναίκα, η οποία αφήνει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της να γίνει ο βασιλιάς της, κι εκείνη μια απλή υπήκοος, χωρίς πολλά δικαιώματα παρά μοναχά υποχρεώσεις. Κάτι που την τσακίζει ψυχολογικά.
Και με όρους ποπ ψυχολογίας, πηγαίνει και σπάζει το πόδι της ώστε ο σωματικός πόνος να καλύψει τον ψυχολογικό. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ερωτική ιστορία, με έναν ζωώδη και «μία έτσι και μία γιουβέτσι» μπον βιβέρ, που ερμηνεύει εξαιρετικά ο Vincent Cassel και με μια γυναίκα που πέφτει θύμα της γοητείας και της αμφισημίας της. Στο ρόλο η σκηνοθέτιδα Emmanuelle Bercot κάνει ότι μπορεί – και με το παραπάνω – για να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά ο Cassel είναι απλώς οδοστρωτήρας.
Τώρα, για να λέμε και τη μαύρη αλήθεια, η Maiwenn μέσω του Cassel μας παρουσιάζει εμάς τους άντρες ως λίγο μ@λ@κες – μην σου πω, πολύ. Βέβαια, πόσοι άντρες είναι τόσο πλούσιοι και τόσο γοητευτικοί ωσάν τον Vincent, είναι ένα ζήτημα, έτσι κορίτσια που θα σπεύσετε να θυματοποιηθείτε βλέποντας την ταινία και λέγοντας «έτσι κάνετε όλοι»; Οπότε, άντρες, προσοχή, αν η κοπελιά σας ή η σύντροφός σας γενικά σας ψήσουν δήθεν τυχαία να πάτε να δείτε την ταινία, πάρτε τα μέτρα σας κι έχετε έτοιμες απαντήσεις. Κατά τα άλλα, η σκηνοθέτιδα τραβάει το πράγμα σε διάρκεια, επαναλαμβάνεται, γίνεται φλύαρη κι όλα αυτά εις βάρος της ταινίας της, που πάντως, δεν στερείται ενδιαφέροντος. Oh well, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Απριλίου 2016 από την Seven / Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική