Deadpool
του Tim Miller. Με τους Ryan Reynolds, Morena Baccarin, Ed Skrein, T. J. Miller, Gina Carano, Brianna Hildebrand, Stefan Kapičić, Leslie Uggams, Jed Rees
You're The Inspiration!
του zerVo (@moviesltd) 
Από όποια σκοπιά και αν τους κοιτάξεις, είτε της πανίσχυρης ομήγυρης των μεταλλαγμένων, είτε της ανίκητης φράξιας των εκδικητών, στο σύνολο τους οι τύποι που έχουν ξεπηδήσει από τα πολύχρωμα σκίτσα των κόμικ της Marvel είναι βλοσυροί, αγριεμένοι, απόλυτοι, άτεγκτοι, δίχως το παραμικρό ίχνος για αστείο που ενδέχεται να κοστίσει ακριβά στην δύσκολη αποστολή που έχουν αναλάβει. Επειδή όμως είναι κανόνας απαράβατος, καμία παρέα, κομπανία, συγκέντρωση ή ομάδα εν πάση περιπτώσει να μην υπάρχει δίχως τον δικό της κλόουν, εκείνον που σπάει την ένταση στα δύο, που κατεβάζει το θερμόμετρο λίγο πριν ο υδράργυρος εκραγεί, που θα πετάξει και το χωρατό του κι ας καίγεται ο κόσμος όλος, έτσι κι εδώ ήρθε η στιγμή η όποια σοβαρότητα να πάει περίπατο. Κυρίες και κύριοι, υποδεχθείτε, κρατώντας στομάχια, τον ένα και μοναδικό Deadpool!
Μαθημένος να αποδίδει δικαιοσύνη, ακόμη κι όταν κανείς δεν του ζητά, ο μπρατσωμένος αλλά και μονίμως σε κεφάτη διάθεση Ουέιντ Ουίλσον, πρώην στέλεχος των ειδικών δυνάμεων, χαίρει την πλήρους εκτίμησης των περιθωριακών συναναστροφών του. Εκεί στα κακόφημα και ημιφωτισμένα μπαράκια, που θα συναντήσει την κουκλίνα και πρώην κακό κορίτσι, Βανέσα και μονομιάς η ζωή του θα αποκτήσει καινούργιο νόημα, αφού μαζί της θα περάσει έναν ολάκερο χρόνο πάθους και παιχνιδιάρικου έρωτα. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, η μοίρα θα σταθεί σκληρή και άπονη μπροστά στην ευτυχία τους. Ο Ουέιντ θα διαγνωστεί με την παλιοαρρώστια σε τελικό στάδιο και οι μέρες του σε ετούτον τον μάταιο κόσμο είναι μετρημένες. Εκτός...
Εκτός κι αν εμφανιστεί από το πουθενά - πρόσεχε τις λακκούβες θεατή - ο από μηχανής Θεός και προσφέρει την γιατρειά στον φουκαρά ερωτοχτυπημένο, που πιότερο δεν νοιάζεται να σωθεί ο ίδιος, αλλά να επιβιώσει της επαράτου, μόνο και μόνο για να έχει για πάντα υπό την σκέπη του την καλή του. Έλα όμως που το πείραμα του υποτιθέμενου σωτήρα Αίαντα έχει άλλους σκοπούς, να αναδείξει τον τρελοεπιστήμονα σε μεγάλο και τρανό και ας πάνε στην ευχή, τα λογικά (?) ζώα που πάνω τους θα κάμει τις δοκιμές του. Μεγάλη μπουκιά να φας τοπ μόντελ γενετιστή μου, Άγιαξ με το όνομα, μεγάλη κουβέντα μην πεις στον Ουέιντ, που μπορεί να τον μετέτρεψες σε αναίσθητο και δίχως το παραμικρό νοιάξιμο πόνου, υγιές και πανίσχυρο, μα πανάσχημο και τερατώδες, ον, εκείνος όμως στην φυλάει και ωσότου εκστομίσεις κύμινο θα σου την ανάψει, τυφλωμένος από το πάθος για εκδίκηση.
Δέκα, δεκαπέντε γραμμές περίληψης διάβασες. Κι η εντύπωση που σου δόθηκε είναι πως εδώ έχουμε μια από τα - εξαιρετικά, για να μην το τραβάμε στην μεριά του βαριεστημένου - ίδια. Οι ειδικές ανάγκες, μεταβλήθηκαν μονομιάς σε ειδικές ικανότητες και ο super hero καλά τον δρόμο του τραβά. Όχι, δεν είναι έτσι ακριβώς, αφού στην αφήγηση, τουλάχιστον του πρώτου μέρους του Deadpool (το ψευδώνυμο δράσης που αποκτά ο Σπάιντερμαν, Άιρονμαν και Κάπτεν Αμέρικα μαζί, δηλαδή, ούτε μπορείς να φανταστείς για ποιον λόγο) δεν υφίσταται η παραμικρή γραμμικότητα. Το απόλυτο χρονικό πέρα δώθε, μετά από ένα ίντρο αποθεωτικό και άριστα χορογραφημένο υπό τους ήχους του μυθικού Angel Of The Morning, που με έναν απίθανο σε συλλογιστική αλλά και σε εκτέλεση τρόπο, θα μας συστήσει τον καινούργιο ετούτο, υπέρ του δικαίου, μαχητή.
Που μπορεί να σου μοιάζει τσαμπουκαλεμένος και αγριωπός, είναι όμως ψυχούλα έτοιμη να την πατήσεις χάμω, μπορεί να σου δίνει την εντύπωση του στην εντέλεια οργανωμένου πολεμιστή, σίγουρα θα λησμονήσει πάντως όπλα και σπαθιά στο ταξί (!!!) που θα τον μεταφέρει στο πεδίο του αγώνα, μπορεί να δείχνει πιο αιμοσταγής κι από τον Χαλκ, στο ρινγκ όμως είναι χορευτικότερος κι από τον Τζιν Κέλι. Είναι πραγματικά απίθανος ο τρόπος που σκέφτηκε να πλασάρει την διασκεδαστική και τραγουδιάρα - ίσαμε Careless Whispers - μουτσούνα του Deadpool σε αυτό το τελευταίο κύμα αστέρων της η Marvel, σε ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα από τα κοινότυπα, που ένεκα της δυναμικής τους συχνότητας εσχάτως, είχαν αρχίσει να βαραίνουν κομματάκι τους φανς. Το σαρωτικό πέρασμα από τα Box Office, δεδομένα υπόσχεται συνέχεια και ίσως άμεση με τον αθυρόστομο και χαζοβιόλη μεταλλαγμένο στο επίκεντρο, αν και εξ ορισμού θα αποτελέσει την επόμενη προσθήκη στην μεριά των καλών X-Men, όταν ολοκληρώσουν την στρατολόγηση του, οι απεσταλμένοι του Καθηγητή Ξ, ο Κολοσσός και η Νεγκασόνικ. Σαν να τον βλέπω να τρίβει χέρια από ικανοποίηση ο υπέργηρος Stan Lee - DJ σε στριπτιζάδικο, εδώ, για να πάρουμε μια ιδέα του τι τρέχει στο ενήλικο φρενήρες γαϊτανάκι, υπογραφής animation μαέστρου, ονόματι Tim Miller...
Στο πρώτο, πανταχόθεν αποτυχημένο, πέρασμα του πίσω από αποκριάτικη στολή, θυμάμαι είχα βάλει ρίξει γερό κράξιμο στον Reynolds, που είχε έμοιαζε σαν ξυλάγγουρο μέσα στην πράσινη ολόσωμη φόρμα με το φανάρι στο στήθος. Καθένας έχει ανάγκη μια δεύτερη ευκαιρία κι εδώ σε κόντρα ρόλο, ο πάλαι ποτέ ρομαντζαδούρας Καναδός, την πιάνει από τα μαλλιά, ανοίγοντας καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα του, θέτοντας εαυτόν στον ήδη all star στρατό του στούντιο. Δεν γνωρίζω, αν και κατά πόσο, στο πλάι του θα συνυπάρξει η χάρμα ιδέσθαι Morena Baccarin, μια μελαχρινή μπουκιά και συχώριο από τα μέρη της σάμπας, που ήδη τσεκαρίστηκε το όνομα της στην λίστα των πιο ερωτικών βομβών της εποχής μας.
Μια λέξη, ένα ρήμα μονάχα, μου περνάει από το μυαλό, για το πως θα πάρει το κοινό το ραντεβού του με τον εναλλακτικό mutant Ντέντπουλ: Θα γουστάρει! Κι όταν λέμε θα κάνει κέφι, αυτό δεν θα είναι επιφανειακό και της πλάκας, αλλά ίσαμε που θα γονατίσει στο κάθισμα από τα γέλια, αν το σηκώνει και η υπόλοιπη πλατεία κι αβαντάρει τον πανζουρλισμό. Δεν αποφεύγει τις χοντράδες, σύμφωνοι, ο ήρωας μας, οι στιγμές πηγαίου, έστω και ακραίου χιούμορ, είναι πολύ περισσότερες όμως από τις άστοχες. Και η κορύφωση τους θα σκάσει μόλις από τα ηχεία ακουστεί η χαρακτηριστική φωνή του Peter Cetera. Σημείο που εγώ, δάκρυσα και πνίγηκα ταυτόχρονα...
Εκτός κι αν εμφανιστεί από το πουθενά - πρόσεχε τις λακκούβες θεατή - ο από μηχανής Θεός και προσφέρει την γιατρειά στον φουκαρά ερωτοχτυπημένο, που πιότερο δεν νοιάζεται να σωθεί ο ίδιος, αλλά να επιβιώσει της επαράτου, μόνο και μόνο για να έχει για πάντα υπό την σκέπη του την καλή του. Έλα όμως που το πείραμα του υποτιθέμενου σωτήρα Αίαντα έχει άλλους σκοπούς, να αναδείξει τον τρελοεπιστήμονα σε μεγάλο και τρανό και ας πάνε στην ευχή, τα λογικά (?) ζώα που πάνω τους θα κάμει τις δοκιμές του. Μεγάλη μπουκιά να φας τοπ μόντελ γενετιστή μου, Άγιαξ με το όνομα, μεγάλη κουβέντα μην πεις στον Ουέιντ, που μπορεί να τον μετέτρεψες σε αναίσθητο και δίχως το παραμικρό νοιάξιμο πόνου, υγιές και πανίσχυρο, μα πανάσχημο και τερατώδες, ον, εκείνος όμως στην φυλάει και ωσότου εκστομίσεις κύμινο θα σου την ανάψει, τυφλωμένος από το πάθος για εκδίκηση.
Δέκα, δεκαπέντε γραμμές περίληψης διάβασες. Κι η εντύπωση που σου δόθηκε είναι πως εδώ έχουμε μια από τα - εξαιρετικά, για να μην το τραβάμε στην μεριά του βαριεστημένου - ίδια. Οι ειδικές ανάγκες, μεταβλήθηκαν μονομιάς σε ειδικές ικανότητες και ο super hero καλά τον δρόμο του τραβά. Όχι, δεν είναι έτσι ακριβώς, αφού στην αφήγηση, τουλάχιστον του πρώτου μέρους του Deadpool (το ψευδώνυμο δράσης που αποκτά ο Σπάιντερμαν, Άιρονμαν και Κάπτεν Αμέρικα μαζί, δηλαδή, ούτε μπορείς να φανταστείς για ποιον λόγο) δεν υφίσταται η παραμικρή γραμμικότητα. Το απόλυτο χρονικό πέρα δώθε, μετά από ένα ίντρο αποθεωτικό και άριστα χορογραφημένο υπό τους ήχους του μυθικού Angel Of The Morning, που με έναν απίθανο σε συλλογιστική αλλά και σε εκτέλεση τρόπο, θα μας συστήσει τον καινούργιο ετούτο, υπέρ του δικαίου, μαχητή.
Που μπορεί να σου μοιάζει τσαμπουκαλεμένος και αγριωπός, είναι όμως ψυχούλα έτοιμη να την πατήσεις χάμω, μπορεί να σου δίνει την εντύπωση του στην εντέλεια οργανωμένου πολεμιστή, σίγουρα θα λησμονήσει πάντως όπλα και σπαθιά στο ταξί (!!!) που θα τον μεταφέρει στο πεδίο του αγώνα, μπορεί να δείχνει πιο αιμοσταγής κι από τον Χαλκ, στο ρινγκ όμως είναι χορευτικότερος κι από τον Τζιν Κέλι. Είναι πραγματικά απίθανος ο τρόπος που σκέφτηκε να πλασάρει την διασκεδαστική και τραγουδιάρα - ίσαμε Careless Whispers - μουτσούνα του Deadpool σε αυτό το τελευταίο κύμα αστέρων της η Marvel, σε ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα από τα κοινότυπα, που ένεκα της δυναμικής τους συχνότητας εσχάτως, είχαν αρχίσει να βαραίνουν κομματάκι τους φανς. Το σαρωτικό πέρασμα από τα Box Office, δεδομένα υπόσχεται συνέχεια και ίσως άμεση με τον αθυρόστομο και χαζοβιόλη μεταλλαγμένο στο επίκεντρο, αν και εξ ορισμού θα αποτελέσει την επόμενη προσθήκη στην μεριά των καλών X-Men, όταν ολοκληρώσουν την στρατολόγηση του, οι απεσταλμένοι του Καθηγητή Ξ, ο Κολοσσός και η Νεγκασόνικ. Σαν να τον βλέπω να τρίβει χέρια από ικανοποίηση ο υπέργηρος Stan Lee - DJ σε στριπτιζάδικο, εδώ, για να πάρουμε μια ιδέα του τι τρέχει στο ενήλικο φρενήρες γαϊτανάκι, υπογραφής animation μαέστρου, ονόματι Tim Miller...
Στο πρώτο, πανταχόθεν αποτυχημένο, πέρασμα του πίσω από αποκριάτικη στολή, θυμάμαι είχα βάλει ρίξει γερό κράξιμο στον Reynolds, που είχε έμοιαζε σαν ξυλάγγουρο μέσα στην πράσινη ολόσωμη φόρμα με το φανάρι στο στήθος. Καθένας έχει ανάγκη μια δεύτερη ευκαιρία κι εδώ σε κόντρα ρόλο, ο πάλαι ποτέ ρομαντζαδούρας Καναδός, την πιάνει από τα μαλλιά, ανοίγοντας καινούργιο κεφάλαιο στην καριέρα του, θέτοντας εαυτόν στον ήδη all star στρατό του στούντιο. Δεν γνωρίζω, αν και κατά πόσο, στο πλάι του θα συνυπάρξει η χάρμα ιδέσθαι Morena Baccarin, μια μελαχρινή μπουκιά και συχώριο από τα μέρη της σάμπας, που ήδη τσεκαρίστηκε το όνομα της στην λίστα των πιο ερωτικών βομβών της εποχής μας.
Μια λέξη, ένα ρήμα μονάχα, μου περνάει από το μυαλό, για το πως θα πάρει το κοινό το ραντεβού του με τον εναλλακτικό mutant Ντέντπουλ: Θα γουστάρει! Κι όταν λέμε θα κάνει κέφι, αυτό δεν θα είναι επιφανειακό και της πλάκας, αλλά ίσαμε που θα γονατίσει στο κάθισμα από τα γέλια, αν το σηκώνει και η υπόλοιπη πλατεία κι αβαντάρει τον πανζουρλισμό. Δεν αποφεύγει τις χοντράδες, σύμφωνοι, ο ήρωας μας, οι στιγμές πηγαίου, έστω και ακραίου χιούμορ, είναι πολύ περισσότερες όμως από τις άστοχες. Και η κορύφωση τους θα σκάσει μόλις από τα ηχεία ακουστεί η χαρακτηριστική φωνή του Peter Cetera. Σημείο που εγώ, δάκρυσα και πνίγηκα ταυτόχρονα...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Φεβρουαρίου 2016 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική