του Billy Ray. Με τους Chiwetel Ejiofor, Nicole Kidman, Julia Roberts, Dean Norris, Michael Kelly, Alfred Molina, Zoe Graham, Lyndon Smith, Joe Cole
Ποδόσφαιρο vs Μπέιζμπολ, Άσσος στάνταρ!
του zerVo (@moviesltd)
Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία, από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ως πλάνο. Άλλωστε μου ήταν και απίθανο να διανοηθώ το πως θα μπορούσε η βορειοαμερικάνικη δημιουργική χροιά, να προσεγγίσει το πολιτικό μανιφέστο της νοτιότερης της Λατίνας, δίχως να έχει έστω μικρή ιδέα των τραγικών βιωμάτων της. Εξ ορισμού λοιπόν από το αγγλόφωνο ριμέικ, λέει αντίο ο βασικός λόγος ύπαρξης του συγκλονιστικού ορίτζιναλ, η κεντρική του ιδέα που λέγαμε κάποτε πιτσιρίκοι στο δημοτικό, το βασικό νόημα, η ψυχή και το πνεύμα. Τι απομένει? Η προσέγγιση να είναι τίμια και συνεπής στην εξιστόρηση των θρίλερ συμβάντων. Σύμφωνοι είναι. Αλλά να, ματαβλέποντας μια από τις πιο αλησμόνητες σεκάνς στην ιστορία του σινεμά, όταν το αίμα βράζει πάνω από την ποδοσφαιρική αρένα, οι ιαχές συγκλονίζουν τον αέρα και οι εκρήξεις του μαζικού πάθους τσιτώνουν στα άκρα τις αισθήσεις, να αποδίδεται σε φόρμα του πιο ξενέρωτου και ηλίθιου σπορ που έχει ποτέ εφευρεθεί, κατάλαβα πως η ιδιοσυγκρασία των Γιάνκηδων, δεν διαθέτει το μπρίο και την φαντασία, για να αναπαραστήσει αυτό το κάτι, που προ εξαετίας σε καθήλωσε στο κάθισμα του σινεμά.
2002. Η παράνοια έχει δώσει την θέση της στο μετατραυματικό σοκ ολάκερης της Αμερικάνικης κοινωνίας, μετά το κτύπημα στην καρδιά της Νέας Υόρκης, με τις διωκτικές αρχές να ξεσκονίζουν κάθε πιθανή κοιτίδα τρομοκρατών, πίσω οτιδήποτε μπορεί να κινήσει υποψίες, ειδικά όταν πρόκειται για περίεργες συνάξεις αιρετικών. Κατά την διάρκεια μιας τέτοιας επιχείρησης, ο ικανότατος ερευνητής Ρέι Κάστον, θα αντιληφθεί πως το θύμα μιας μυστηριώδους και φρικτής ανθρωποκτονίας, είναι η κόρη της στενής του συνεργάτιδας, Τζες Κομπ. Με το δράμα της μοιραίας απώλειας να ρίχνει στην κατάθλιψη την συνάδελφο του, ο Κομπ με την βοήθεια της αντιεισαγγελέως Κλερ Σλόαν, θα προχωρήσει την υπόθεση μέχρι του σημείου εντοπισμού ενός βασικότατου υπόπτου για τον φόνο, που ποτέ όμως δεν θα οδηγηθεί σε ακροαματική διαδικασία, καθώς οι νομικές προσταγές, θα τον αφήσουν ελεύθερο.
2015. Δεκατρία χρόνια κατοπινά, ο Κομπ, ιδιωτικός ντετέκτιβ πλέον, δεν διανοείται πως μπορεί αυτό το φονικό να έχει μπει στο αρχείο και με συνεπή έλεγχο των δεδομένων, θα καταλήξει στο συμπέρασμα για την ταυτότητα του εγκληματία. Δίνοντας στην απομονωμένη στην εξοχική της κατοικία Τζες, την ηθική ικανοποίηση, στο άκουσμα της σύλληψης εκείνου που σκότωσε το παιδί της.
Ως αστυνομικό θρίλερ λοιπόν μας συστήνεται ετούτο το καινούργιο αναμάσημα μιας ιστορίας που χάρισε στην Αρχεντίνα στα 2009, το κορυφαίο - δι εμέ - αγαλματίδιο της Ακαδημίας Τεχνών, εκείνο της σπουδαιότερης μη Αγγλόφωνης παραγωγής. Period! Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από μια ιστορία δίωξης παρανόμου, που ρήμαξε ουσιαστικά τρεις ζωές, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικού, που πάντοτε παίζει στο φόντο, ποτέ όμως δεν αποκτά τον αναμενόμενο δυναμικό ρόλο στην υπόθεση. Όπως δηλαδή είχε συμβεί στο πρωτότυπο του Campanella, που ουσιαστικά εκπροσωπούσε το δυσκίνητο και ελάχιστα ευέλικτο κράτος, εν καιρώ παντοκρατορίας των επιτροπών Βιδέλα.
Και ως τέτοιο απλά και μόνο να το δει ο θεατής του, ειδικά εκείνος που δεν έχει καμία γνώση όσων έλαβαν χώρα την πρώτη φορά, μια χαρούλα θα ξοδέψει το σχεδόν δίωρο του, αφού και τις στιγμές έντασης και σασπένς διαθέτει, δυνατές στιγμές αποκαλύψεων, αλλά και την ανατροπή του φινάλε, που είναι πραγματικά σοκαριστική. Οι εναλλαγές στο σενάριο σε σχέση με το πρότερο, δεν είναι και λίγες, αφορούν όμως κυρίως πρόσωπα και ταυτότητες και δεν έχουν καμία απολύτως αλληγορία στην μετεξέλιξη τους. Η μεταφορά του κέντρου βάρους της πλοκής, κατ επιλογή του μέτριου σκηνοθέτη Billy Ray, από το πολιτικό, στο πιο υστερικό, που πριμοδοτεί η ραγδαία άνοδος των απρόσμενων και ανεξέλεγκτων πράξεων μαζικής βίας, είναι και εκείνη που στερεί από το Secret In Their Eyes, την δικαιολόγηση του ως ένα πραγματικά αντάξιο ξανάφτιαγμα ενός εξαιρετικού φιλμ. Όσο για την ρομαντική πτυχή στο δεύτερο πλάνο, μάλλον φαντάζει απόλυτα άχρωμη, ουδέτερη και επίπεδη, σε βαθμό που να μην νοιάζει και κανέναν για το αν θα ολοκληρωθεί.
Για πες: Μια φορά κι έναν καιρό, αρκούσε και μόνο η ιδέα πως θα ένωναν τις ανάσες τους ίδιο καρέ, η Julia Roberts και η Nicole Kidman για να ανακηρυχθεί το φιλμ σε υπερπαραγωγή. Εντέλει αμφότερες με ξεβαμμένη σημαντικά από πάνω τους την χρυσόσκονη και με θαμπωμένη την πάλαι ποτέ τους λάμψη, σε αυτό το πρώτο τους ραντεβού, δεν αποδίδουν, όσα εν πολλοίς οι σινεφίλ θα προσδοκούσαν. Τσαλακώνεται αναμφίβολα πιότερο η Pretty Woman, ως μαραζωμένη και κάτωχρη μάνα, παραμένει ευθυτενής και πιο συντηρητική στις εκφράσεις της η Αυτραλέζα, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον Chiwetel Ejiofor να κλέψει την παράσταση, στον ρόλο που έτσι κι αλλιώς είναι ο πιο αβανταδόρικος του σκριπτ. Και που ενθυμούμενος το πως είχε αποδοθεί πειστικότατατα από τον ισπανόφωνο προκάτοχο του, μου δίνει ακόμη μιας πρώτης τάξης ώθηση να επαναλάβω για ακόμη μια φορά την θέαση του Secreto, από το να επιλέξω το αξιοπρεπές πλην πανεύκολα λησμονήσιμο Secret...
2015. Δεκατρία χρόνια κατοπινά, ο Κομπ, ιδιωτικός ντετέκτιβ πλέον, δεν διανοείται πως μπορεί αυτό το φονικό να έχει μπει στο αρχείο και με συνεπή έλεγχο των δεδομένων, θα καταλήξει στο συμπέρασμα για την ταυτότητα του εγκληματία. Δίνοντας στην απομονωμένη στην εξοχική της κατοικία Τζες, την ηθική ικανοποίηση, στο άκουσμα της σύλληψης εκείνου που σκότωσε το παιδί της.
Ως αστυνομικό θρίλερ λοιπόν μας συστήνεται ετούτο το καινούργιο αναμάσημα μιας ιστορίας που χάρισε στην Αρχεντίνα στα 2009, το κορυφαίο - δι εμέ - αγαλματίδιο της Ακαδημίας Τεχνών, εκείνο της σπουδαιότερης μη Αγγλόφωνης παραγωγής. Period! Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από μια ιστορία δίωξης παρανόμου, που ρήμαξε ουσιαστικά τρεις ζωές, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικού, που πάντοτε παίζει στο φόντο, ποτέ όμως δεν αποκτά τον αναμενόμενο δυναμικό ρόλο στην υπόθεση. Όπως δηλαδή είχε συμβεί στο πρωτότυπο του Campanella, που ουσιαστικά εκπροσωπούσε το δυσκίνητο και ελάχιστα ευέλικτο κράτος, εν καιρώ παντοκρατορίας των επιτροπών Βιδέλα.
Και ως τέτοιο απλά και μόνο να το δει ο θεατής του, ειδικά εκείνος που δεν έχει καμία γνώση όσων έλαβαν χώρα την πρώτη φορά, μια χαρούλα θα ξοδέψει το σχεδόν δίωρο του, αφού και τις στιγμές έντασης και σασπένς διαθέτει, δυνατές στιγμές αποκαλύψεων, αλλά και την ανατροπή του φινάλε, που είναι πραγματικά σοκαριστική. Οι εναλλαγές στο σενάριο σε σχέση με το πρότερο, δεν είναι και λίγες, αφορούν όμως κυρίως πρόσωπα και ταυτότητες και δεν έχουν καμία απολύτως αλληγορία στην μετεξέλιξη τους. Η μεταφορά του κέντρου βάρους της πλοκής, κατ επιλογή του μέτριου σκηνοθέτη Billy Ray, από το πολιτικό, στο πιο υστερικό, που πριμοδοτεί η ραγδαία άνοδος των απρόσμενων και ανεξέλεγκτων πράξεων μαζικής βίας, είναι και εκείνη που στερεί από το Secret In Their Eyes, την δικαιολόγηση του ως ένα πραγματικά αντάξιο ξανάφτιαγμα ενός εξαιρετικού φιλμ. Όσο για την ρομαντική πτυχή στο δεύτερο πλάνο, μάλλον φαντάζει απόλυτα άχρωμη, ουδέτερη και επίπεδη, σε βαθμό που να μην νοιάζει και κανέναν για το αν θα ολοκληρωθεί.
Για πες: Μια φορά κι έναν καιρό, αρκούσε και μόνο η ιδέα πως θα ένωναν τις ανάσες τους ίδιο καρέ, η Julia Roberts και η Nicole Kidman για να ανακηρυχθεί το φιλμ σε υπερπαραγωγή. Εντέλει αμφότερες με ξεβαμμένη σημαντικά από πάνω τους την χρυσόσκονη και με θαμπωμένη την πάλαι ποτέ τους λάμψη, σε αυτό το πρώτο τους ραντεβού, δεν αποδίδουν, όσα εν πολλοίς οι σινεφίλ θα προσδοκούσαν. Τσαλακώνεται αναμφίβολα πιότερο η Pretty Woman, ως μαραζωμένη και κάτωχρη μάνα, παραμένει ευθυτενής και πιο συντηρητική στις εκφράσεις της η Αυτραλέζα, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον Chiwetel Ejiofor να κλέψει την παράσταση, στον ρόλο που έτσι κι αλλιώς είναι ο πιο αβανταδόρικος του σκριπτ. Και που ενθυμούμενος το πως είχε αποδοθεί πειστικότατατα από τον ισπανόφωνο προκάτοχο του, μου δίνει ακόμη μιας πρώτης τάξης ώθηση να επαναλάβω για ακόμη μια φορά την θέαση του Secreto, από το να επιλέξω το αξιοπρεπές πλην πανεύκολα λησμονήσιμο Secret...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Ιανουαρίου 2016 από την Seven / Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική