Movies Ltd

Ο Αρειανός Αναστάς Εκ των Νεκρών στο Προσκήνιο

Μπόραγε να ήτο μια κραυγή στο υπερδιάστημα – κατευόδιο στον πανθομολογούμενα εξωγήινο (Is there life on Mars?) Ντέβιντ Μπόουι, ο οποίος εντέλει έφυγε για το δίχως γυρισμό αστρικό ταξίδι, εδώ και 69 γήινα χρόνια προγραμματισμένο. Φευ, απλά πρόκειται για το καθιερωμένο κολάζ των επικρατέστερων τίτλων που καλπάζουν για το χρονιάρικο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. The Martian, The Revenant και Spotlight. Η ιστορία γράφτηκε ως εξής: Ξεκινά φεστιβαλικά στα μέρη μας το Spotlight, αρχάς Σεπτέμπερ. Ανέλπιστα καλές κριτικές για το The Martian (κυρίως λόγω Mat Damon) με άριστο μπόξ όφι. Ντόρο κάνει ο Steve Jobs όμως πατώνει εισπρακτικά. Δυνατά το Room, όμως με κακή προώθηση ξεμένει με ελπίδες για σενάριο και φυσικά (νίκη για τη) Brie Larson. Κατόπι σκάει ο Μούσιας με το παλιακό (σταθερή αξία, αλλά) Bridge of Spies με κυρίαρχο ατού Mark Rylance. Το Spotlight σταθερά πρώτο στην κούρσα μέχρι και την αυριανή ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων. O Tarantino (The Hateful Eight) πολύ μπλα-μπλα αλλά αναμασήματα-γουεστερνίσματα (αλλά με δώρο το πρώτο (ανταγωνιστικό) όσκαρ του Ennio Morricone προ των πυλών). O χαρωπός (Joy) David O. Russell εκτός ισορροπίας αλλά με κανόνι την αρχικαρασταρούμπα JLaw. Νάσου ξεπροβάλλει το dark horse The Big Short από τον δημιουργό του Anchorman (καλά κι ο McCarthy του Spotlight μας είχε κεράσει πρόσφατα τον Cobbler με Adam Sandler μην υπερθεματίζουμε τώρα) με πολύ δυνατό ensemble. Τι μένει;

Ο μέγας Inarritu με το The Revenant να καπαρώνει πρώτο όσκαρ για Λήο και τρίτο σερί για Τσίβο. Και το ερώτημα πέφτει πέλεκυς αμείλικτος: Είναι δυνατό να κάνει το μπακ-του-μπακ ο Μεχικάνος σε ταινία-σκηνοθεσία μετά τον θριαμβευτικό Μπέρντμαν; Οι οσκαρολόγοι κράζουν αναφανδόν ΟΧΙ. Μωρέ τι μας λες; Εδώ είμαστε. Είναι δύσκολο αλλά ΟΧΙ απίθανο. Υπάρχει καιρός και βραβεία ενώσεων που εκπροσωπούν τμήματα των 6Κ+ Μελών της Ακαδημίας που θα δώσουν πληρωμένες απαντήσεις στους ξυπνιτζήδες. Εδώ τώρα κάμνουμε μαντεψιές υποψηφιοτήτων που είναι λίγο σάχλα και αρκετά αναξιοκρατικό όπως το cineσθάνομαι εσχάτως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Διότι ελλοχεύουν ξεσαλεψιές τύπου «αδικήθηκε» ο τάδε που έμεινε εκτός πεντάδας ή δεν έχουμε αρκετές γυναίκες ή μαύρους υποψηφίους. Τα όσκαρ αναγνώστα μου πεφιλημένε είναι ένα απλό πράμα. Μας άρεσες. Ξεχώρισες. Έτσι το είδαμε. Κι έρχεται μια (ολοένα και τρομακτικά εξαπλούμενη εσχάτως) αρμάδα οσκαράκηδων να βροντοφωνάξει «αδικία!» σε τι; Σε ένα σόου κλειστού κλάμπ που δεν έχει βραβεύσει πλείστους εκ των μεγίστων δημιουργών που έχουν περάσει από το σινεμά. Σο, σπέρ μη δε τήαρς, ή ρούφα τις μύξες σου μικρέ μη μου λερώσεις το πανί.

Κοίτα πως θα το κάνουμε. Μετά από είκοσι και πλέον χρόνια, δε χαρίζω στον εαυτό μου εναλλακτικές υποθέσεις για την 5η θέση. Τους βάζω όμως ούλους σε απόλυτη σειρά, για να δεις ποιος είναι το φαβορί και ποιος κρυώνει τελευταίος. Στο άρθρο μετά την ανακοίνωση απανταπαξάντων των κατηγοριών θαρθώ να σου αιτιολογήσω τα πως και τα τι και φυσικά το κυριότερο: Στατιστικά, πρωτιές και ρεκόρ για μας τα αρρωστάκια τουτουνού του θεσμού. Εννοείται, πως μόνος (κι έρημος) στο Ελλάντα, παίζω σε ΟΛΕΣ τις κατηγορίες. Κι αυτό γιατί ΟΛΕΣ οι υποψηφιότητες αξίζουν την προσοχή του αληθινού σινεμαδόφιλου. Σε φιλώ στη μούρη και προχωρώ ακράτητος:

gaRis