Modris
του Juris Kursietis. Με τους Kristers Piksa, Rezija Kainina, Inese Pudza, Laura Jeruma, Alfreds Sebris, Vjaceslavs Sellars
Ρίξε μια ζαριά καλή
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Τζογαδόρος χωρίς αιτία (;)
Τούτη η ταινία γυρίστηκε στη Ρίγα της Λετονίας με κεφάλαια από την εν λόγω χώρα, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2014. Την ίδια χρονιά τσίμπησε και μια ειδική μνεία στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Αποτέλεσε την υποψηφιότητα της Λετονίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Και είναι αυτό που λέμε καλή ταινία. Όχι σπουδαία, όχι αριστούργημα, αλλά καλή.
Η ελληνική συμμετοχή στην ταινία έχει να κάνει με την παρουσία της Βίκυς Μίχα της Boo Productions στην παραγωγή, του Γιώργο Μαυροψαρείδη στο μοντάζ και του Λέανδρου Ντούνη στο σχεδιασμό ήχου. Μάλιστα, η ταινία ήταν υποψήφια για βραβείο μοντάζ και πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη σε ότι αφορά τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για το 2015!
Η υπόθεση: Ο Μόντρις είναι ένας έφηβος στο όριο της ενηλικίωσης, που ζει μαζί με τη μητέρα του σε ένα φτωχικό διαμέρισμα στη Ρίγα. Δεν έχει γνωρίσει τον πατέρα του: εκείνος βρίσκεται στη φυλακή ή τουλάχιστον αυτό του έχει πει η μητέρα του. Ο Μόντρις είναι εθισμένος στον τζόγο. Και ειδικότερα στα περίφημα φρουτάκια. Ζητιανεύει χρήματα, βάζει χέρι στο πορτοφόλι της μητέρας του, ζητάει λεφτά από την εύπορη κοπέλα του. Λέει ψέματα, δεν πάει στο σχολείο, ζει σαν παρίας. Κι ας έχει ολοφάνερο ταλέντο στη ζωγραφική με στένσιλ. Όταν πουλάει το ηλεκτρικό σώμα θέρμανσης που έχει η μάνα του για να ζεσταίνεται, εκείνη, για να του «βάλει μυαλό», τον καταγγέλει στην αστυνομία. Δικάζεται και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή. Τρία παραπτώματα να κάνει και η ποινή θα εφαρμοστεί. Ο Μόντρις προσέχει. Ο Μόντρις θέλει να κάνει το σωστό. Ο Μόντρις ψάχνει τον πατέρα του. Ο Μόντρις γίνεται 18 χρονών. Ο Μόντρις αδιαφορεί. O Μόντρις είναι απαθής.
Η άποψή μας: Από τα πρώτα πλάνα της ταινίας αυτό που ξεχωρίζει είναι η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του πρωταγωνιστή της, Kristers Piksa. Τι φάτσα! Πως κυριαρχεί σε όλη την ταινία αυτός ο ερασιτέχνης ηθοποιός με την παράξενη, ξεχωριστή μύτη, στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση! Το δεύτερο που σε βαραίνει είναι η έξη του νέου στον τζόγο. Φίλους έχει, γκόμενες έχει, αλλά νιώθει και μοναξιά ενώ και η έλλειψη της πατρικής φιγούρας πέφτει βαριά πάνω του. Μόνο ο ήχος των κερμάτων που προσκρούουν το ένα πάνω στο άλλο όταν κερδίζει στα «φρουτάκια» τον κάνει να χαμογελάει. Το τρίτο γνώρισμα του μικρού είναι η απάθεια. Σπάνια δείχνει τα συναισθήματά του. Έχει μονίμως μια έκφραση στο πρόσωπο, εκείνη της πλήρους απάθειας. Λες και βιώνει τη ζωή του υπνοβατώντας, λες και πιστεύει πως μονίμως θα υπάρχει κάποιος που να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά για εκείνον. Ότι παθαίνει προκύπτει από την παθητικότητά του και την έλλειψη στόχων. Δεν είναι κακός. Απλώς, δεν τον νοιάζει. Και η κοινωνία γύρω του δείχνει να ενδιαφέρεται ενώ εντέλει αδιαφορεί.
Η ταινία – και λίγο σαν ντοκιμαντέρ (οι ηθοποιοί δεν γνώριζαν όλο το σενάριο κάθε μέρα που γινόταν γυρίσματα και ο σκηνοθέτης επεδίωκε να αυτοσχεδιάζουν) – βασίζεται σε πραγματική ιστορία: ένας δικηγόρος φίλος του σκηνοθέτη, του διηγήθηκε την ιστορία ενός νέου σαν τον Μόντρις, για τον οποιο πίστεψε πως δεν έκανε πολλά. Και το φινάλε, μέσα στον πεσιμισμό του για την κατάληξη του Modris, αφήνει και μια χαραμάδα ελπίδας. Ίσως τα πράγματα κάποια στιγμή να βελτιωθούν στη ζωή του.
Η υπόθεση: Ο Μόντρις είναι ένας έφηβος στο όριο της ενηλικίωσης, που ζει μαζί με τη μητέρα του σε ένα φτωχικό διαμέρισμα στη Ρίγα. Δεν έχει γνωρίσει τον πατέρα του: εκείνος βρίσκεται στη φυλακή ή τουλάχιστον αυτό του έχει πει η μητέρα του. Ο Μόντρις είναι εθισμένος στον τζόγο. Και ειδικότερα στα περίφημα φρουτάκια. Ζητιανεύει χρήματα, βάζει χέρι στο πορτοφόλι της μητέρας του, ζητάει λεφτά από την εύπορη κοπέλα του. Λέει ψέματα, δεν πάει στο σχολείο, ζει σαν παρίας. Κι ας έχει ολοφάνερο ταλέντο στη ζωγραφική με στένσιλ. Όταν πουλάει το ηλεκτρικό σώμα θέρμανσης που έχει η μάνα του για να ζεσταίνεται, εκείνη, για να του «βάλει μυαλό», τον καταγγέλει στην αστυνομία. Δικάζεται και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή. Τρία παραπτώματα να κάνει και η ποινή θα εφαρμοστεί. Ο Μόντρις προσέχει. Ο Μόντρις θέλει να κάνει το σωστό. Ο Μόντρις ψάχνει τον πατέρα του. Ο Μόντρις γίνεται 18 χρονών. Ο Μόντρις αδιαφορεί. O Μόντρις είναι απαθής.
Η άποψή μας: Από τα πρώτα πλάνα της ταινίας αυτό που ξεχωρίζει είναι η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του πρωταγωνιστή της, Kristers Piksa. Τι φάτσα! Πως κυριαρχεί σε όλη την ταινία αυτός ο ερασιτέχνης ηθοποιός με την παράξενη, ξεχωριστή μύτη, στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση! Το δεύτερο που σε βαραίνει είναι η έξη του νέου στον τζόγο. Φίλους έχει, γκόμενες έχει, αλλά νιώθει και μοναξιά ενώ και η έλλειψη της πατρικής φιγούρας πέφτει βαριά πάνω του. Μόνο ο ήχος των κερμάτων που προσκρούουν το ένα πάνω στο άλλο όταν κερδίζει στα «φρουτάκια» τον κάνει να χαμογελάει. Το τρίτο γνώρισμα του μικρού είναι η απάθεια. Σπάνια δείχνει τα συναισθήματά του. Έχει μονίμως μια έκφραση στο πρόσωπο, εκείνη της πλήρους απάθειας. Λες και βιώνει τη ζωή του υπνοβατώντας, λες και πιστεύει πως μονίμως θα υπάρχει κάποιος που να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά για εκείνον. Ότι παθαίνει προκύπτει από την παθητικότητά του και την έλλειψη στόχων. Δεν είναι κακός. Απλώς, δεν τον νοιάζει. Και η κοινωνία γύρω του δείχνει να ενδιαφέρεται ενώ εντέλει αδιαφορεί.
Η ταινία – και λίγο σαν ντοκιμαντέρ (οι ηθοποιοί δεν γνώριζαν όλο το σενάριο κάθε μέρα που γινόταν γυρίσματα και ο σκηνοθέτης επεδίωκε να αυτοσχεδιάζουν) – βασίζεται σε πραγματική ιστορία: ένας δικηγόρος φίλος του σκηνοθέτη, του διηγήθηκε την ιστορία ενός νέου σαν τον Μόντρις, για τον οποιο πίστεψε πως δεν έκανε πολλά. Και το φινάλε, μέσα στον πεσιμισμό του για την κατάληξη του Modris, αφήνει και μια χαραμάδα ελπίδας. Ίσως τα πράγματα κάποια στιγμή να βελτιωθούν στη ζωή του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Δεκεμβρίου 2015 στο Τριανόν
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική