Τζόι
του David O. Russell. Με τους Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Bradley Cooper, Édgar Ramírez, Diane Ladd, Virginia Madsen, Isabella Rossellini, Elisabeth Röhm
Κοίταζε ψηλά, για να φτάσεις ψηλότερα...
του zerVo (@moviesltd) 
Μπορεί στις σύγχρονες νοικοκυρές κάτι τέτοιο να φαντάζει ως αδιανόητο και ούτε να τολμούν να σκεφτούν πως μια φορά κι έναν καιρό τα πατώματα από τις συναδέλφους τους καθαρίζονταν και πλένονταν στο...χέρι, σε μια πραγματικά εξουθενωτική και επίπονη διαδικασία, είναι όμως μια πραγματικότητα, που ίσχυσε μέχρι να καταφτάσουν από την Δύση οι εφευρέσεις, που έκαναν την δουλειά πολύ πιο απλή κι εύκολη. Χρειαζόταν άραγε και τόσο πολύ μυαλό να βάλεις ένα κοντάρι στην άκρη του πατσαβουριού, προκειμένου να εκμηδενιστεί το σκύψιμο και τα γρατζουνισμένα δάκτυλα? Ετούτη εδώ είναι η ιστορία της γυναίκας, που μετά από κόπους, βάσανα, προσωπικό ψυχολογικό και οικονομικό κόστος, έκανε το όνειρο πραγματικότητα και τα πλακάκια πλέον αστράφτουν, δίχως ιδιαίτερη χειρωνακτική ταλαιπωρία...
Από τα μαθητικά της χρόνια ανήσυχο πνεύμα, η Τζόι Μανγκάνο, πάντοτε ονειρευόταν να πραγματοποιήσει την ολόδικη της ανακάλυψη, που θα κατάφερνε να λύσει τα ζητήματα επιβίωσης, τόσο τα δικά της, όσο και της φαινομενικά δεμένης γύρω της φαμίλιας. Δηλαδή της νευρωσικής και με τάσεις κατάθλιψης μητέρας της, του όχι ιδιαίτερα υποστηρικτικού στο πρόσωπο της πατέρα, που ζει στο υπόγειο τους σπιτιού της, μαζί με τον Σπανιόλο πρώην σύζυγό της, ο οποίος οραματίζεται να κάνει καριέρα στο τραγούδι, της ετεροθαλούς ζηλιάρας αδελφής της, των δυο της παιδιών και της λατρεμένης της γιαγιάς, που είναι και η μόνη που πιστεύει στα οράματα της. Και που μόλις οι καταστάσεις ζορίσουν και η έμπνευση κτυπήσει κόκκινο, θα γίνουν πραγματικότητα.
Το επίτευγμα ακούει στο όνομα Αυτοκαθαριζόμενη Σφουγγαρίστρα, εργαλείο οικοκυρικής που η Τζόι μόνη της σχεδίασε και δημιούργησε, ώστε να απλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των ομοίων της κυριών. Τα απαιτούμενα πλέον είναι να βρεθούν οι πόροι για να υποστηριχθεί η επένδυση, να επιλεγούν οι κατάλληλοι και φθηνότεροι προμηθευτές των ανταλλακτικών, να οργανωθεί η βιοτεχνία που καθημερινώς θα παράγει τα καινοτόμα προϊόντα και κυρίως να εντοπιστεί η μέθοδος που θα προωθήσει στο ευρύτερο κοινό την θαυματουργή μάπα. Κι αν με αίμα και πόνο για τα εισαγωγικά εντοπιστούν λύσεις, στην διανομή θα εντοπιστεί κενό, αφού κανένα σούπερ μάρκετ δεν θα δεχτεί να βάλει στα ράφια του την εφεύρεση, με συνέπεια και οι καταναλωτές να του γυρίσουν πανεύκολα την πλάτη...
Μια ωδή στο Αμερικάνικο όνειρο φαντάζεσαι πως είναι η καινούργια κινηματογραφική δημιουργία που υπογράφει ο Μίστερ David O' Russell, σε μια ακόμη καλά μελετημένη, όπως και εξαιρετικά προωθημένη για την εποχή των Χριστουγεννιάτικων εορτών, θαυματουργή ιστορία. Και πραγματικά παρότι τα εμπόδια και οι αντιξοότητες, κάνουν την εμφάνιση τους διαρκώς και ακατάπαυστα στον στίβο μάχης, που η νεαρή γυναίκα τρέχει, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα τον τερματίσει, δεν υπάρχει ούτε ένας θεατής που να πιστεύει πως η Joy θα εγκαταλείψει, κτυπώντας το καμπανάκι της παραίτησης. Είναι εδώ για να βγει νικήτρια, για να υποτάξει το τέρας που την τυραννά, για να κτίσει επιτέλους την αυτοκρατορία που από πιτσιρίκι είχε κατά νου.
Πέραν τούτου όμως το φιλμ ορίζει και μια γλαφυρή απεικόνιση του Αμερικάνικου τρόπου ζωής, όπως εκείνος εδραιώθηκε οριστικά στις αρχές των 90s (εποχή που λαμβάνει χώρα και η, όχι γραμμικά κινούμενη, αφήγηση των πραγματικών περιστατικών) όταν η τηλεόραση έγινε ουσιαστικά το πιο απαραίτητο εξάρτημα του οποιουδήποτε σπιτικού. Και μολονότι ως εισαγωγική ιδέα, εκείνη που θέτει τις βάσεις δηλαδή για την ανάπτυξη της πλοκής, δεν είναι και η πλέον ευφάνταστη, εντούτοις μόλις φτάνουμε στο κόλπο του προμόσιον της Magic Mop μέσα από τους δέκτες της TV, ο O' Russell μοιάζει να παίζει σε γήπεδο δικό του, προσφέροντας πλάνα καταπληκτικά σε κοπτοραπτική και σερβίρισμα. Φροντίζοντας συνάμα να καυτηριάσει, μέσα από το πλαστικοποιημένο luury της Δυναστείας, του Ντάλας και του Falcon Crest, των σαπουνόπερων που καθήλωναν τον κοσμάκη κάποτε, τις κοινωνικές λόξες που προκάλεσε αυτή η εμμονή στο χαζοκούτι.
Φτιάχνοντας το δικό του Pursuit Of Happyness, με πολύ πιο αισιόδοξες νότες στις αναφορές του στο Glengarry Glen Ross και παίζοντας με τα στρασάκια που περίσσεψαν στο σακίδιο του από το American Hustle, ο σκηνοθέτης προσφέρει την μοναδική (σχεδόν και αποκλειστικά) μονοπρόσωπη ταινία της νεότερης καριέρας του, κομμένης και ραμμένης στην αγγελική φόρμα της Μούσας του, Jennifer Lawrence. Η κοπέλα που είναι από άλλο πλανήτη, τόσο εμφανισιακά όσο και ερμηνευτικά, παίζει για πλάκα την απαιτητική περσόνα, δίχως πάντως να βοηθιέται ιδιαίτερα από το ενίοτε επαναλαμβανόμενο σενάριο, πείθοντας για την ηλικιακή ωριμότητα του χαρακτήρα που αποδίδει, μολονότι είναι μόνον 25 χρόνων! Η γνώριμη ομήγυρη που κτίζουν δίπλα της, ο De Niro σε ρεπρίζ του ρόλου του στο Silver Linings Playbook του θριάμβου, αλλά και ο Bradley Cooper σε πολύ περιορισμένη χρονικά συμμετοχή πάντως, δεν είναι παρόμοιας δυναμικής με τις προηγούμενες χημικές τους ενώσεις, δίχως πάντως και να εμφανίζει και τίποτα ασυμφωνίες στην λειτουργία της. Στις εκπλήξεις, υποχρεωτικά πρέπει να αναφερθεί το θηλυκό ισόπλευρης αξίας τρίγωνο που όρισαν η θρυλική Diane Ladd (γιαγιά), η εκφραστική Virginia Madsen (μαμά) και η αποκάλυψη Dascha Polanco (κολλητή) την οποία δικαιωματικά ο μαέστρος μπορεί να περηφανεύεται πως έκανε intro στην πλατεία...
Για πες: ...σπάζοντας πλάκα στην υπερτιμημένη Δανέζα Suzanne Bier, με την δική του, απλούστατη πλην ευαίσθητη και αναμφισβήτητα άξια αναφοράς και θέασης περίπτωση ισχυρής γυναικός με την φιγούρα της JLaw, σε αντιπαράθεση με την στεγνή και σούπερ φλατ της προβληματικής Serena. Σίγουρα στην όχι καλύτερη στιγμή των τελευταίων του χολιγουντιανού πουλέν O' Russell, που έτσι κι αλλιώς έχει ορίσει σε τρομακτικά ψηλά όρια τον πήχη των απαιτήσεων, με τα πιο πρόσφατα διαμάντια του.
Το επίτευγμα ακούει στο όνομα Αυτοκαθαριζόμενη Σφουγγαρίστρα, εργαλείο οικοκυρικής που η Τζόι μόνη της σχεδίασε και δημιούργησε, ώστε να απλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των ομοίων της κυριών. Τα απαιτούμενα πλέον είναι να βρεθούν οι πόροι για να υποστηριχθεί η επένδυση, να επιλεγούν οι κατάλληλοι και φθηνότεροι προμηθευτές των ανταλλακτικών, να οργανωθεί η βιοτεχνία που καθημερινώς θα παράγει τα καινοτόμα προϊόντα και κυρίως να εντοπιστεί η μέθοδος που θα προωθήσει στο ευρύτερο κοινό την θαυματουργή μάπα. Κι αν με αίμα και πόνο για τα εισαγωγικά εντοπιστούν λύσεις, στην διανομή θα εντοπιστεί κενό, αφού κανένα σούπερ μάρκετ δεν θα δεχτεί να βάλει στα ράφια του την εφεύρεση, με συνέπεια και οι καταναλωτές να του γυρίσουν πανεύκολα την πλάτη...
Μια ωδή στο Αμερικάνικο όνειρο φαντάζεσαι πως είναι η καινούργια κινηματογραφική δημιουργία που υπογράφει ο Μίστερ David O' Russell, σε μια ακόμη καλά μελετημένη, όπως και εξαιρετικά προωθημένη για την εποχή των Χριστουγεννιάτικων εορτών, θαυματουργή ιστορία. Και πραγματικά παρότι τα εμπόδια και οι αντιξοότητες, κάνουν την εμφάνιση τους διαρκώς και ακατάπαυστα στον στίβο μάχης, που η νεαρή γυναίκα τρέχει, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα τον τερματίσει, δεν υπάρχει ούτε ένας θεατής που να πιστεύει πως η Joy θα εγκαταλείψει, κτυπώντας το καμπανάκι της παραίτησης. Είναι εδώ για να βγει νικήτρια, για να υποτάξει το τέρας που την τυραννά, για να κτίσει επιτέλους την αυτοκρατορία που από πιτσιρίκι είχε κατά νου.
Πέραν τούτου όμως το φιλμ ορίζει και μια γλαφυρή απεικόνιση του Αμερικάνικου τρόπου ζωής, όπως εκείνος εδραιώθηκε οριστικά στις αρχές των 90s (εποχή που λαμβάνει χώρα και η, όχι γραμμικά κινούμενη, αφήγηση των πραγματικών περιστατικών) όταν η τηλεόραση έγινε ουσιαστικά το πιο απαραίτητο εξάρτημα του οποιουδήποτε σπιτικού. Και μολονότι ως εισαγωγική ιδέα, εκείνη που θέτει τις βάσεις δηλαδή για την ανάπτυξη της πλοκής, δεν είναι και η πλέον ευφάνταστη, εντούτοις μόλις φτάνουμε στο κόλπο του προμόσιον της Magic Mop μέσα από τους δέκτες της TV, ο O' Russell μοιάζει να παίζει σε γήπεδο δικό του, προσφέροντας πλάνα καταπληκτικά σε κοπτοραπτική και σερβίρισμα. Φροντίζοντας συνάμα να καυτηριάσει, μέσα από το πλαστικοποιημένο luury της Δυναστείας, του Ντάλας και του Falcon Crest, των σαπουνόπερων που καθήλωναν τον κοσμάκη κάποτε, τις κοινωνικές λόξες που προκάλεσε αυτή η εμμονή στο χαζοκούτι.
Φτιάχνοντας το δικό του Pursuit Of Happyness, με πολύ πιο αισιόδοξες νότες στις αναφορές του στο Glengarry Glen Ross και παίζοντας με τα στρασάκια που περίσσεψαν στο σακίδιο του από το American Hustle, ο σκηνοθέτης προσφέρει την μοναδική (σχεδόν και αποκλειστικά) μονοπρόσωπη ταινία της νεότερης καριέρας του, κομμένης και ραμμένης στην αγγελική φόρμα της Μούσας του, Jennifer Lawrence. Η κοπέλα που είναι από άλλο πλανήτη, τόσο εμφανισιακά όσο και ερμηνευτικά, παίζει για πλάκα την απαιτητική περσόνα, δίχως πάντως να βοηθιέται ιδιαίτερα από το ενίοτε επαναλαμβανόμενο σενάριο, πείθοντας για την ηλικιακή ωριμότητα του χαρακτήρα που αποδίδει, μολονότι είναι μόνον 25 χρόνων! Η γνώριμη ομήγυρη που κτίζουν δίπλα της, ο De Niro σε ρεπρίζ του ρόλου του στο Silver Linings Playbook του θριάμβου, αλλά και ο Bradley Cooper σε πολύ περιορισμένη χρονικά συμμετοχή πάντως, δεν είναι παρόμοιας δυναμικής με τις προηγούμενες χημικές τους ενώσεις, δίχως πάντως και να εμφανίζει και τίποτα ασυμφωνίες στην λειτουργία της. Στις εκπλήξεις, υποχρεωτικά πρέπει να αναφερθεί το θηλυκό ισόπλευρης αξίας τρίγωνο που όρισαν η θρυλική Diane Ladd (γιαγιά), η εκφραστική Virginia Madsen (μαμά) και η αποκάλυψη Dascha Polanco (κολλητή) την οποία δικαιωματικά ο μαέστρος μπορεί να περηφανεύεται πως έκανε intro στην πλατεία...
Για πες: ...σπάζοντας πλάκα στην υπερτιμημένη Δανέζα Suzanne Bier, με την δική του, απλούστατη πλην ευαίσθητη και αναμφισβήτητα άξια αναφοράς και θέασης περίπτωση ισχυρής γυναικός με την φιγούρα της JLaw, σε αντιπαράθεση με την στεγνή και σούπερ φλατ της προβληματικής Serena. Σίγουρα στην όχι καλύτερη στιγμή των τελευταίων του χολιγουντιανού πουλέν O' Russell, που έτσι κι αλλιώς έχει ορίσει σε τρομακτικά ψηλά όρια τον πήχη των απαιτήσεων, με τα πιο πρόσφατα διαμάντια του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Δεκεμβρίου 2015 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική