Δίπλα στη Θάλασσα
της Angelina Jolie Pitt. Με τους Brad Pitt, Angelina Jolie Pitt, Melanie Laurent, Melvil Poupaud, Niels Arestrup, Richard Bohringer
Group Therapy!
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Θα είναι σαν να βλέπετε ταινία αλλά δεν θα βλέπεται...
Δεν θα στοχοποιήσουμε τις (πιθανές) καλές προθέσεις της Angelina (που για πρώτη φορά σε ταινία της το επίθετό της εμφανίζεται ως Jolie Pitt στα credits). Η ταινία που γύρισε, πάντως, όντας πολύ φιλόδοξη, εντέλει εξόκειλε στα αβαθή νερά των όμορφων πλάνων, των όμορφων τοπίων, των όμορφων ανθρώπων. Αφού περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός και η περιέργεια για τη δεύτερη μόλις συνάντηση του ζεύγους Brangelina επί της μεγάλης οθόνης, 10 χρόνια μετά το «Ο κύριος και η κυρία Σμιθ», στο οποίο γνωρίστηκαν και ερωτεύθηκαν, ο θεατής προσπαθεί να πιαστεί από κάτι γιατί... δεν περνάει και η ώρα. Κάτι που επαναλαμβάνεται ως μοτίβο είναι το εξής: η Βανέσα (την οποία υποδύεται η Angelina) αφήνει συνεχώς τα ακριβά γυαλιά ηλίου της χύμα, με τους φακούς προς τα κάτω και ο σύζυγός της, ο Ρόλαντ (τον οποίο υποδύεται ο Brad) μονίμως τα σηκώνει, τα ταιριάζει, θαρρείς και προσπαθεί να κάνει το γάμο τους να σταθεί στα πόδια του! Η Angelina πήγε να το παίξει... Antonioni! Ε, λοιπόν, για να είμαστε ξεκάθαροι: Στο By The Sea δεν τα κατάφερε!
Μπορούμε να πούμε πολλά ενδιαφέροντα trivia για την ταινία πάντως. Λέγεται πως αυτή θα είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε την Angelina ως ηθοποιό στη μεγάλη οθόνη! Τα γαλλικά του Brad είναι μια χαρά! Τα γυρίσματα της ταινίας έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του μέλιτος του πιο λαμπερού ζευγαριού του Χόλιγουντ (ναι, μετρήστε, έβαλα στη σειρά τέσσερις γενικές!!!). Και αυτή είναι τέλος η τρίτη σκηνοθετική απόπειρα της Angelina σε ταινία μεγάλου μήκους μετά το «In the Land of Blood and Honey» (2011) και το «Αλύγιστος» (Unbroken, 2014).
Η υπόθεση: Αρχές της δεκαετίας του '70, στα λιγότερο γκλάμορους παράλια της μεσογειακής Γαλλίας. Ο Ρόλαντ και η Βανέσα είναι ένα παντρεμένο εδώ και 13 χρόνια ζευγάρι Αμερικάνων. Εκείνος είναι ένας συγγραφέας που δεν μπορεί να βρει έμπνευση για το επόμενο βιβλίο του. Εκείνη είναι πρώην χορεύτρια που φαίνεται μια βαθιά θλίψη να την τυλίγει. Η σχέση τους βρίσκεται σε κρίση. Καθώς τριγυρνούν με το καμπριολέ αυτοκίνητό τους αποφασίζουν να σταματήσουν για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα σε ένα μικρό ψαροχώρι. Νοικιάζουν ένα υπέροχο διαμέρισμα με θέα τη θάλασσα με την ελπίδα να τα βρουν επιτέλους, αλλά φευ. Ο Ρόλαντ πιάνει φιλία με τον ιδιοκτήτη του τοπικού μπαρ ενώ η Βανέσα μένει σχεδόν μόνιμα κλεισμένη μέσα στο διαμέρισμα. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν ένα νιόπαντρο ζευγάρι νοικιάζει το διπλανό διαμέρισμα. Η ζέση τους και ο έρωτάς τους επηρεάζει τη Βανέσα και τον Ρόλαντ. Μάλιστα, μια μικρή τρύπα στον τοίχο του διαμερίσματός τους, τους επιτρέπει να παρακολουθούν το ζευγάρι των νεαρών Γάλλων σε χαλαρές στιγμές και σε στιγμές έντονων ερωτικών ενσταντανέ. Τι είναι εκείνο που τους έχει πληγώσει; Και θα καταφέρουν άραγε να γιατρευτούν και να σώσουν τη σχέση τους;
Η άποψή μας: Είναι μερικοί άνθρωποι στους οποίους συγχωρούμε τα πάντα. Δεν χρειάζεται να τους ξέρουμε προσωπικά. Τους βλέπουμε και τους νιώθουμε δικούς μας. Τις περισσότερες φορές βοηθάει το γεγονός ότι είναι... όμορφοι! Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο για πρώτη φορά δεν ξέρεις αν είναι καλός ή κακός. Το πρώτο που προσέχεις είναι η εξωτερική του εμφάνιση. Είσαι άντρας και βλέπεις μια γυναίκα σαν την Angelina Jolie λοιπόν. Είναι δυνατόν να μην την κατασυμπαθήσεις; Να μην την ερωτευθείς; Κατευθείαν σε έχει κερδίσει με το μίνιμουμ, χωρίς καν να προσπαθήσει! Έστω, όμως, ότι σου δίνεται η θεόσταλτη ευκαιρία να ζήσεις για λίγο μαζί της. Για πόσο καιρό θα σε τραβάει η ομορφιά της; Κι αν είναι ρηχή; Κι αν είναι άξεστη; Αν είναι σνομπ; Αν είναι άσχετη; Αν δεν χρησιμοποιεί καθόλου το μυαλό της; Αν είναι δήθεν; Αν δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί της πέρα από τα τετριμμένα; Αν φύγει ο πρώτος ενθουσιασμός; Τότε τι μένει; Μια απογοήτευση, έτσι δεν είναι;
Ε, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την ταινία. Είναι όμορφη να τη βλέπεις. Είναι όμορφη να την ακούς (τόσο η μουσική του Gabriel Yared όσο και τα ποπ τραγούδια της εποχής). Μετά από λίγο, όμως, το όλον ξεθυμαίνει. Γιατί κάτω από την επιφάνεια φαίνεται να μην έχει ουσία. Γιατί το τραύμα του ζεύγους δεν επικοινωνείται ποτέ με πειστικό τρόπο. Κι όταν τελικά αποκαλύπτεται (εννοείται ότι λίγο μυαλό να έχεις καταλαβαίνεις τι μπορεί να πάει λάθος στο ζεύγος από την αρχή) το μεγάλο μυστικό, απλά δεν σε νοιάζει. Γιατί οι άνθρωποι στην ταινία ποτέ δεν σε άγγιξαν. Γιατί η ομορφιά τους είναι η ευλογία και η κατάρα τους.
Η Jolie δείχνει σιγουριά ως σκηνοθέτης, πρέπει να της το πιστώσουμε αυτό. Και κατορθώνει να βγάλει μια πολύ καλή ερμηνεία από το... σύζυγό της! Ο Brad Pitt είναι καλός εδώ, δεν χωράει αμφιβολία. Αντιθέτως, η ερμηνεία της Jolie φαίνεται ψεύτικη, υπολογισμένη, στημένη. Και ο ερωτισμός της ταινίας εξαντλείται σε αγκομαχητά και σε μια σκηνή στη μπανιέρα (καμία σχέση με την αντίστοιχη που είχε η Jolie με τον Banderas στην ταινία «Απόλυτη αμαρτία»)! Κρίμα, γιατί το εύρημα της τρύπας στον τοίχο μένει ανεκμετάλλευτο: ηδονοβλεψία ρε παιδιά – αυτό είναι το σινεμά! Εν κατακλείδι: αυτή δεν είναι μια κακή ταινία. Είναι μια «άδεια» ταινία με εξαιρετικό περιτύλιγμα. Που δεν πολυτσουλάει και ως ρυθμός. Αν σας αρκεί να βλέπετε αλλά να μην... αγγίζετε, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Η υπόθεση: Αρχές της δεκαετίας του '70, στα λιγότερο γκλάμορους παράλια της μεσογειακής Γαλλίας. Ο Ρόλαντ και η Βανέσα είναι ένα παντρεμένο εδώ και 13 χρόνια ζευγάρι Αμερικάνων. Εκείνος είναι ένας συγγραφέας που δεν μπορεί να βρει έμπνευση για το επόμενο βιβλίο του. Εκείνη είναι πρώην χορεύτρια που φαίνεται μια βαθιά θλίψη να την τυλίγει. Η σχέση τους βρίσκεται σε κρίση. Καθώς τριγυρνούν με το καμπριολέ αυτοκίνητό τους αποφασίζουν να σταματήσουν για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα σε ένα μικρό ψαροχώρι. Νοικιάζουν ένα υπέροχο διαμέρισμα με θέα τη θάλασσα με την ελπίδα να τα βρουν επιτέλους, αλλά φευ. Ο Ρόλαντ πιάνει φιλία με τον ιδιοκτήτη του τοπικού μπαρ ενώ η Βανέσα μένει σχεδόν μόνιμα κλεισμένη μέσα στο διαμέρισμα. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν ένα νιόπαντρο ζευγάρι νοικιάζει το διπλανό διαμέρισμα. Η ζέση τους και ο έρωτάς τους επηρεάζει τη Βανέσα και τον Ρόλαντ. Μάλιστα, μια μικρή τρύπα στον τοίχο του διαμερίσματός τους, τους επιτρέπει να παρακολουθούν το ζευγάρι των νεαρών Γάλλων σε χαλαρές στιγμές και σε στιγμές έντονων ερωτικών ενσταντανέ. Τι είναι εκείνο που τους έχει πληγώσει; Και θα καταφέρουν άραγε να γιατρευτούν και να σώσουν τη σχέση τους;
Η άποψή μας: Είναι μερικοί άνθρωποι στους οποίους συγχωρούμε τα πάντα. Δεν χρειάζεται να τους ξέρουμε προσωπικά. Τους βλέπουμε και τους νιώθουμε δικούς μας. Τις περισσότερες φορές βοηθάει το γεγονός ότι είναι... όμορφοι! Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο για πρώτη φορά δεν ξέρεις αν είναι καλός ή κακός. Το πρώτο που προσέχεις είναι η εξωτερική του εμφάνιση. Είσαι άντρας και βλέπεις μια γυναίκα σαν την Angelina Jolie λοιπόν. Είναι δυνατόν να μην την κατασυμπαθήσεις; Να μην την ερωτευθείς; Κατευθείαν σε έχει κερδίσει με το μίνιμουμ, χωρίς καν να προσπαθήσει! Έστω, όμως, ότι σου δίνεται η θεόσταλτη ευκαιρία να ζήσεις για λίγο μαζί της. Για πόσο καιρό θα σε τραβάει η ομορφιά της; Κι αν είναι ρηχή; Κι αν είναι άξεστη; Αν είναι σνομπ; Αν είναι άσχετη; Αν δεν χρησιμοποιεί καθόλου το μυαλό της; Αν είναι δήθεν; Αν δεν μπορείς να συζητήσεις μαζί της πέρα από τα τετριμμένα; Αν φύγει ο πρώτος ενθουσιασμός; Τότε τι μένει; Μια απογοήτευση, έτσι δεν είναι;
Ε, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την ταινία. Είναι όμορφη να τη βλέπεις. Είναι όμορφη να την ακούς (τόσο η μουσική του Gabriel Yared όσο και τα ποπ τραγούδια της εποχής). Μετά από λίγο, όμως, το όλον ξεθυμαίνει. Γιατί κάτω από την επιφάνεια φαίνεται να μην έχει ουσία. Γιατί το τραύμα του ζεύγους δεν επικοινωνείται ποτέ με πειστικό τρόπο. Κι όταν τελικά αποκαλύπτεται (εννοείται ότι λίγο μυαλό να έχεις καταλαβαίνεις τι μπορεί να πάει λάθος στο ζεύγος από την αρχή) το μεγάλο μυστικό, απλά δεν σε νοιάζει. Γιατί οι άνθρωποι στην ταινία ποτέ δεν σε άγγιξαν. Γιατί η ομορφιά τους είναι η ευλογία και η κατάρα τους.
Η Jolie δείχνει σιγουριά ως σκηνοθέτης, πρέπει να της το πιστώσουμε αυτό. Και κατορθώνει να βγάλει μια πολύ καλή ερμηνεία από το... σύζυγό της! Ο Brad Pitt είναι καλός εδώ, δεν χωράει αμφιβολία. Αντιθέτως, η ερμηνεία της Jolie φαίνεται ψεύτικη, υπολογισμένη, στημένη. Και ο ερωτισμός της ταινίας εξαντλείται σε αγκομαχητά και σε μια σκηνή στη μπανιέρα (καμία σχέση με την αντίστοιχη που είχε η Jolie με τον Banderas στην ταινία «Απόλυτη αμαρτία»)! Κρίμα, γιατί το εύρημα της τρύπας στον τοίχο μένει ανεκμετάλλευτο: ηδονοβλεψία ρε παιδιά – αυτό είναι το σινεμά! Εν κατακλείδι: αυτή δεν είναι μια κακή ταινία. Είναι μια «άδεια» ταινία με εξαιρετικό περιτύλιγμα. Που δεν πολυτσουλάει και ως ρυθμός. Αν σας αρκεί να βλέπετε αλλά να μην... αγγίζετε, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Δεκεμβρίου 2015 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική