The Hunger Games: Επανάσταση - Μέρος 2
του Francis Lawrence. Με τους Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson, Elizabeth Banks, Julianne Moore, Philip Seymour Hoffman, Jeffrey Wright, Sam Claflin, Jena Malone, Stanley Tucci, Donald Sutherland
No More Games!
του zerVo (@moviesltd) 
Γενικά το όλο σίριαλ δεν το είχα πάρει με καλό μάτι αποξαρχής, ίσως να είχε φταίξει και η συμπεριφορά απειρίας της εδώ διανομής, που είχε καταφέρει να γίνει η Ελλάδα, η μοναδική χώρα στον κόσμο, όπου ο τίτλος κάηκε στα γεννητούρια του. Στην πορεία μπορεί η ντιστριμπιούσιον να έδειξε πως βελτιώνεται και οι Αγώνες να ένιωσαν μια συσπείρωση γύρω του, των κατά βάση νεανικών σινεφίλ κοινών, στην ουσία όμως, η εξέλιξη της πλοκής του τετραμερούς εννιάωρου έπους, σκορπισμένου σε ένα εύρος κυκλοφορίας τριών ετών, μάλλον έδειξε να ξεφτίζει από την εισαγωγική φούρια, των φονικών εφηβικών μονομαχιών επιβίωσης στο δάσος του θανάτου. Το τέλος έρχεται λοιπόν λογικά χωρίς εκπλήξεις, για το δημοφιλέστερο πρότζεκτ young adult περιπετειών δράσης, που κατάφερε να γεννήσει στο διάβα του, τουλάχιστον δύο πανομοιότυπης συλλογιστικής και φόρμας, πολύπτυχα κλωνάρια.
Έχοντας αναρρώσει πλήρως από το πιο πρόσφατο, σχεδόν μοιραίο δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκε, κατ εντολή του Τυράννου Σνόου, η ατρόμητη πολεμιστής Κάτνις Έβερντιν, θα στρατολογηθεί από τις δυνάμεις του αντάρτικου της φιλόδοξης Άλμα Κόιν και του συμβουλάτορα της Πλούταρχου Χέβενσμπι, που σχεδιάζουν μεθοδικά την επανάσταση, ώστε να γκρεμίσουν την πολυετή δικτατορία. Απογοητευμένη από τον σχετικά περιοριστικό ρόλο που της έχει αποδοθεί ως Mockingjay - συμβόλου της εξέγερσης, η νεαρή επιζών και τελική νικήτρια των προηγούμενων Αγώνων Πείνας, θα σχηματίσει την δική της ομάδα κρούσης, που θα βάλει σαν στόχο την εξόντωση του Σνόου, την επιβολή της ειρήνης και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην χώρα της Πάνεμ και τις επί μακρά περίοδο σε κατάσταση πολέμου Περιοχές της.
Οδηγώντας τους ψυχωμένους και καλά εκπαιδευμένους στην μάχη συντρόφους της προς την κραταιά Κάπιτολ, η Κάτνις θα αντιληφθεί πως η μοίρα έχει ορίσει μόνο εκείνη να επιτύχει την μεγάλη ανατροπή και πως οι συμπεριφορές όλων όσων την περιβάλλουν, θετικές ή αρνητικές προς το όραμα της, δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά τους πιστεύω. Το έργο που καλείται να φέρει εις πέρας, ριψοκίνδυνο και γεμάτο κρυφές φονικές παγίδες που στην πορεία θα αποκαλυφθούν...
Και κάπως έτσι όπως υποσχέθηκε το μακροσκελές τρέιλερ στην Επαναάσταση Part 1, επέρχεται το πολυαναμενόμενο τέλος μιας από τις πλέον δημοφιλείς φιλμικές σειρές στην ιστορία του σινεμά, που σκόρπισε θύελλα θαυμασμού στους αμέτρητους θαυμαστές του εν αρχή συγγραφικού πονήματος της Suzanne Collins. Εκατόν είκοσι και πλέον λεπτά, εκρηκτικού τέμπο, πλημμυρισμένα με σεκάνς ακατάπαυστων μαχών, που διαδέχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς η μία την άλλη, αλλά και σημαντικών εναλλαγών στην ταυτότητα των βασικών συμμετεχόντων στην πλοκή, που πετυχαίνουν θεαματικές ανατροπές, αρχικά στα συναισθήματα της κεντρικής ηρωίδας και κατοπινά στην πλατεία, που συμμετέχει παρέα της στην Στάση.
Έμπειρος πλέον και χωρίς να πρέπει κτίσει άλλες μελλοντικές προσδοκίες για το πρότζεκτ, ο Francis Lawrence, αποδεικνύεται ικανός μάστορας στο φκιασίδωμα μιας περιπέτειας χορταστικής, χωρίς σημαντικά επεξηγηματικά κενά στην αφήγηση που θα ρίξουν τους παλμούς, ολοκληρώνει τον μύθο του Hunger Games, όπως θα ανέμενε ακόμη και ο πιο φανατικός φίλος του. Φροντίζοντας να κτίσει σεκάνς που και την συγκινησιακή φόρτιση ανεβάζουν όσο πλησιάζουμε στην λύτρωση του τέλους, αλλά και να διατηρήσει τον πολιτικό στόχο ξεκάθαρο, ενόσω οι αντάρτες καταφτάνουν στις Πύλες του Προεδρικού Μεγάρου. Φυσικά ελάχιστα από όσα λαμβάνουν χώρα στους φλογισμένους δρόμους της Πρωτεύουσας, στο τέταρτο ετούτο τσάπτερ, θυμίζουν από το που ακριβώς ξεκίνησε το όλο στόρι, ενώ είναι πολύ πιθανό οι λιγότερο μυημένοι και παθιασμένοι Hungerίστας, να έχουν λησμονήσει μέσα στην τριετία που μεσολάβησε, τα κίνητρα που έχουν ωθήσει την δεσποινίδα Έβερντίν στην κορυφή του ιστού της Επανάστασης, καθιστώντας την ως ζωντανή της παντιέρα.
Για ακόμη μια φορά, η μαγευτικών χαρακτηριστικών Jennifer Lawrence, παίζει την ερμηνεία της, πανεύκολα μέσα στα ικανά της δάκτυλα, που μπορεί την μια στιγμή να αγγίζουν το πρόσωπο του ρομαντικού της πόθου (ποιος από τους δύο άραγε) την άλλη δεν διστάζουν να τεντώσουν την χορδή του τόξου, σκορπώντας τον θάνατο. Τέλος και για την JLaw του ενός μπλοκμπάστερ που ενδεχόμενα την απασχολεί από τις πολύ πιο σοβαρές υποκριτικές της επιλογές (οι έτεροι X-Men, πολύ δύσκολα θα ολοκληρωθούν ποτέ) και είσοδος στην πιο δύσκολη περίοδο για κάθε ηθοποιό που έφτιαξε τεράστια καριέρα νωρίς ηλικιακά, καθώς πλέον μπαίνει στην εποχή των pre 30s, όπου θα κληθεί να δείξει μια ακόμη ωριμότερη περσόνα. Όλοι οι λοιποί χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου και του πότε εδώ και πότε εκεί Πίτα Μέλαρκ (o Josh Hutcherson, εκφραστικός ξανά) μοιράζονται από λίγο έως ελάχιστο χρόνο στο εκράν, λογική αδυναμία του σεναρίου, μιας και ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος, που είναι κομματάκι αδύνατον να τους δοθεί κάτι περισσότερο. Αντίο, για να μην λησμονούμε, ύστατο και θλιβερό, στον μέγα Seymour Hoffman, που είχε γυρίσει τις δικές του στιγμές, λίγο πριν τον αιφνίδιο θάνατο του, που στέρησε από το σινεμά, ένα από τα πιο ατόφια του ταλέντα...
Για πες: Δεδομένα στην από κει μεριά του Ατλαντικού η τελευταία πράξη των Αγώνων Πείνας, θα διαλύσει οποιοδήποτε ταμείο συναντήσει στο δρόμο της, όντας ένα από τα πιο δημοφιλή σχέδια της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Εδώ, που ποτέ δεν ίσχυσε παρόμοια κοσμοσυρροή, ενδεχόμενα οι θεατές να τιμήσουν το final part, ενδεχόμενα και από την αίσθηση αγαλλίασης πως επιτέλους ρίχνει την αυλαία του.
Οδηγώντας τους ψυχωμένους και καλά εκπαιδευμένους στην μάχη συντρόφους της προς την κραταιά Κάπιτολ, η Κάτνις θα αντιληφθεί πως η μοίρα έχει ορίσει μόνο εκείνη να επιτύχει την μεγάλη ανατροπή και πως οι συμπεριφορές όλων όσων την περιβάλλουν, θετικές ή αρνητικές προς το όραμα της, δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά τους πιστεύω. Το έργο που καλείται να φέρει εις πέρας, ριψοκίνδυνο και γεμάτο κρυφές φονικές παγίδες που στην πορεία θα αποκαλυφθούν...
Και κάπως έτσι όπως υποσχέθηκε το μακροσκελές τρέιλερ στην Επαναάσταση Part 1, επέρχεται το πολυαναμενόμενο τέλος μιας από τις πλέον δημοφιλείς φιλμικές σειρές στην ιστορία του σινεμά, που σκόρπισε θύελλα θαυμασμού στους αμέτρητους θαυμαστές του εν αρχή συγγραφικού πονήματος της Suzanne Collins. Εκατόν είκοσι και πλέον λεπτά, εκρηκτικού τέμπο, πλημμυρισμένα με σεκάνς ακατάπαυστων μαχών, που διαδέχονται με καταιγιστικούς ρυθμούς η μία την άλλη, αλλά και σημαντικών εναλλαγών στην ταυτότητα των βασικών συμμετεχόντων στην πλοκή, που πετυχαίνουν θεαματικές ανατροπές, αρχικά στα συναισθήματα της κεντρικής ηρωίδας και κατοπινά στην πλατεία, που συμμετέχει παρέα της στην Στάση.
Έμπειρος πλέον και χωρίς να πρέπει κτίσει άλλες μελλοντικές προσδοκίες για το πρότζεκτ, ο Francis Lawrence, αποδεικνύεται ικανός μάστορας στο φκιασίδωμα μιας περιπέτειας χορταστικής, χωρίς σημαντικά επεξηγηματικά κενά στην αφήγηση που θα ρίξουν τους παλμούς, ολοκληρώνει τον μύθο του Hunger Games, όπως θα ανέμενε ακόμη και ο πιο φανατικός φίλος του. Φροντίζοντας να κτίσει σεκάνς που και την συγκινησιακή φόρτιση ανεβάζουν όσο πλησιάζουμε στην λύτρωση του τέλους, αλλά και να διατηρήσει τον πολιτικό στόχο ξεκάθαρο, ενόσω οι αντάρτες καταφτάνουν στις Πύλες του Προεδρικού Μεγάρου. Φυσικά ελάχιστα από όσα λαμβάνουν χώρα στους φλογισμένους δρόμους της Πρωτεύουσας, στο τέταρτο ετούτο τσάπτερ, θυμίζουν από το που ακριβώς ξεκίνησε το όλο στόρι, ενώ είναι πολύ πιθανό οι λιγότερο μυημένοι και παθιασμένοι Hungerίστας, να έχουν λησμονήσει μέσα στην τριετία που μεσολάβησε, τα κίνητρα που έχουν ωθήσει την δεσποινίδα Έβερντίν στην κορυφή του ιστού της Επανάστασης, καθιστώντας την ως ζωντανή της παντιέρα.
Για ακόμη μια φορά, η μαγευτικών χαρακτηριστικών Jennifer Lawrence, παίζει την ερμηνεία της, πανεύκολα μέσα στα ικανά της δάκτυλα, που μπορεί την μια στιγμή να αγγίζουν το πρόσωπο του ρομαντικού της πόθου (ποιος από τους δύο άραγε) την άλλη δεν διστάζουν να τεντώσουν την χορδή του τόξου, σκορπώντας τον θάνατο. Τέλος και για την JLaw του ενός μπλοκμπάστερ που ενδεχόμενα την απασχολεί από τις πολύ πιο σοβαρές υποκριτικές της επιλογές (οι έτεροι X-Men, πολύ δύσκολα θα ολοκληρωθούν ποτέ) και είσοδος στην πιο δύσκολη περίοδο για κάθε ηθοποιό που έφτιαξε τεράστια καριέρα νωρίς ηλικιακά, καθώς πλέον μπαίνει στην εποχή των pre 30s, όπου θα κληθεί να δείξει μια ακόμη ωριμότερη περσόνα. Όλοι οι λοιποί χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου και του πότε εδώ και πότε εκεί Πίτα Μέλαρκ (o Josh Hutcherson, εκφραστικός ξανά) μοιράζονται από λίγο έως ελάχιστο χρόνο στο εκράν, λογική αδυναμία του σεναρίου, μιας και ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος, που είναι κομματάκι αδύνατον να τους δοθεί κάτι περισσότερο. Αντίο, για να μην λησμονούμε, ύστατο και θλιβερό, στον μέγα Seymour Hoffman, που είχε γυρίσει τις δικές του στιγμές, λίγο πριν τον αιφνίδιο θάνατο του, που στέρησε από το σινεμά, ένα από τα πιο ατόφια του ταλέντα...
Για πες: Δεδομένα στην από κει μεριά του Ατλαντικού η τελευταία πράξη των Αγώνων Πείνας, θα διαλύσει οποιοδήποτε ταμείο συναντήσει στο δρόμο της, όντας ένα από τα πιο δημοφιλή σχέδια της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Εδώ, που ποτέ δεν ίσχυσε παρόμοια κοσμοσυρροή, ενδεχόμενα οι θεατές να τιμήσουν το final part, ενδεχόμενα και από την αίσθηση αγαλλίασης πως επιτέλους ρίχνει την αυλαία του.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Νοεμβρίου 2015 από την Seven / Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική