Movies Ltd

“In a completely sane world, madness is the only freedom.” - J.G. Ballard

του gaRis (@takisgaris)

Με άφατη ευχαρίστηση και μέχρι τελικής εξαντλήσεως θα υποστηρίξω ότι η σειρούλα από το Brighton, ο ιδιοφυής Ben Wheatley είναι ο συναρπαστικότερος σκηνοθέτης από την εποχή του Kubrick (στο λουκ του οποίου φέρνει έντονα τελευταία). Είναι από τις περιπτώσεις (εύκολα μου έρχεται στο νου ο Tarantino) που η σφραγίδα του ξεπερνά το στόρυ, ίσως και ενάντια στη φυσική του ροή, άναρχα, με φλογισμένη ζωντάνια και παράτολμη καλλιτεχνικά ακροβασία. Κάθε ταινία του μετά το σφιχτό, γυρισμένο σε ένα 8ημερο Down Terrace (2009), υποχρεωτική παρακολούθηση για cineπεις άρτχάους αφισιονέιντος: Το αριστουργηματικό χόρορ Kill List (2011), η δηλητηριώδης εγκληματική κωμωδία Sightseers (2012), το ντοπαρισμένο μανιτάρι του μεσαιωνικού τριπ A Field in England (2013), άπαντα παραδίδουν μαθήματα οργιαστικής σκηνοθεσίας.

Ίσως αναπόφευκτα, ο ορκισμένος παραγωγός του κορυφαίου βιβλίου του αιρετικού J.G. Ballard (συγγραφέας του ημι-αυτοβιογραφικού Empire of the Sun εκ χειρών Spielberg στα 1987), μιλώ για το φαυλεπίφαυλο Crash με το νυστέρι του χειρουργού Cronenberg, ο σημαντικός Jeremy Thomas (βραβευμένος με Oscar για τον Τελευταίο Αυτοκράτορα) τον επιλέγει να εκτελέσει εν ψυχρώ άλλο ένα ανφίλμαμπολ πρότζεκτ που όχι άδικα φέρνει στο νου το εξαιρετικών συντελεστών μα ημι-επιτυχημένο Inherent Vice (Έμφυτο Ελάττωμα) του Thomas Pychon με την υπογραφή του τετραμέγιστου Paul Thomas Anderson. Ο Ben, με εμφανώς βελτιωμένο μπάτζετ και πάντα α λα μπρατσέτα την σόουλμέητ Amy Jump βουτά σε έναν ουρανοξύστη που εντελώς Καφκικά συμβολίζει την προ-Θατσερική Αγγλία του ουρμπανισμού, της καταναλωτικής παραφοράς, της καννιβαλιστικής σοσιοελίτ. Έξωκοσμο και άσπλαχνο, καμωμένο από απαθή γρανίτη και γυάλινες επιφάνειες που αποκαλύπτουν τα σεσηπότα ήθη του Royal (o ημίθεος Jeremy Irons αρχοντεύει το πλατό με τον Le Corbusier εστετισμό του), αρχιτέκτονα αυτού του μιάσματος που θα γενεί πεδίο βίαιης πάλης των τάξεων μετά την έλευση του κουλ υπεργόητα (δεν υπάρχει πιο υπέροχη ρετσινιά που τριβελίζει το νου στη θέα του Tom Hiddleston) παθοφυσιολόγου Dr. Laing.

Αποφεύγω τα πολλά για να ξαφνιαστείς από την παρέλαση φθισικών χαρακτήρων και τα ραδιούργα κολλάζ του Γουίτλι, συνοδεία μάλιστα ενός κολασμένου κάβερ του SOS των ABBA από τους Portishead. Το High-Rise έπαιξε στο πρόγραμμα Platform μαζί με νιόφερτα επί το πλείστον ταλέντα στο TIFF15 και αν μπορέσει την επόμενη φορά να κρατήσει γκέμια εις όφελος της ιστορίας και της αλήθειας των χαρακτήρων του, είμαι σίγουρος πως θα βρει περπατησιά τρανή στα ρετιρέ, φεστιβαλικά και μεγαλοστουντιακά αντάμα.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί