Movies Ltd

Meet Tobey Fischer

του gaRis (@takisgaris)

Ειλικρινά, υπάρχουν ταινίες που στην πρώτη ψυχανεμισιά το'σθάνεσαι πως δεν μέλλονται να γενούν χιτάκι, ούτε εμπορικό - μήτε εντός των κριτικών κύκλων (σικ). Κι όμως, σε μιανάλλη επόκ, υπό άλλας συνθήκας, θα φτάνανε μακριά. Το περίεργο της ιστορίας είναι ότι με τον Ed Zwick δεν είναι η πρώτη βολά. Μιλάμε για το βετεράνο σκηνοθέτη των Glory, Blood Diamond και του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ The Last Samourai, ίσως της πιότερο αδικημένης βραβευτικώς περιπέτειας ever σετάκι με τον Last Of The Mohicans του Mann. Γλιέπς ο Zwick φλιμάρει παλιακά, από τότενες που οι κακοί ήταν κακοί και οι καλοί αυτοί που ξεκάθαρα ταυτιζόμαστε σε τέμπο ηρωικό. Μπαίνοντας στην αίθουσα (TIFF 14') μετά από την απογοήτευση (ναι) του μετέπειτα οσκαρικού Leviathan (που επίσης πήρε την απόλυτη πεπατημένη αλλά: άρτχαουζ ξέρεις…) δεν περίμενα πολλά. Βγαίνοντας στα τέλια, χορτασμένος ένταση, φορτσάτη ερμηνεία από-τον - πουθενά - Maguire και μεστό βίντατζ αρτ ντιρέκτιον, χάρηκα διπλά. Ο Edward Zwick διατήρησε το μύθο του εγγυημένα διασκεδαστικού τεχνίτη που ποτέ δεν πήρε κανείς αρκετά σοβαρά.

Το Pawn Sacrifice (παραγωγή του ιδίου του Tobey Maguire) είναι μια ακόμα κινηματογραφική περιδίνηση (δες τα Search for Bobby Fischer και το ανώτερο Bobby Fischer Against the World) στο μυαλό μιας εκτροχιασμένης ιδιοφυΐας, του εβραιομπρούκλη Μπόμπυ Φίσσερ, ίσως του μεγαλύτερου σκακιστή της σύγχρονης ιστορίας. Αμφιβόλου πατρός αντι-σημίτης, αντι-κομμουνίστας και ουφο-παλαβιάρης, με μέγα οιδιπόδειο έναντι της αριστερής στα ψυχροπολεμικά χρόνια μητρός του, ο Μπόμπης έσπασε την μονοκρατορία των Σοβιετικών στο άθλημα που χρησιμοποίησαν ως όπλο υπεροχής, σύμβολο ανωτερότητας έναντι των Αμερικανών μεσούντος της κούρσας εξοπλισμών και κατάκτησης του Διαστήματος. Η θρυλική αναμέτρηση του Ρέικιαβικ στα 1972 με αντίπαλο τον παγκόσμιο πρωταθλητή Μπόρις Σπάσκι (ο Liev Schreiber σε μια σοφά μελετημένα υπόκωφη ερμηνεία που δένει με την ολύμπια ψυχραιμία του στο φετινό Spotlight) είναι το κλου του βιοεπικού αφηγήματος όπου ο Zwick χτίζει νταμάρια αγωνίας στο σαλεμένα αγριεμένο γούρλα-μάτι του Maguire που ΝΑΙ, επιτέλους δείχνει εκτόπισμα μίλια μακριά από τις λουζερουμπιές στο κατά - Raimi Spider-Man και τατοιαύτα.

Διαπιστευμένοι ρολίστες οι Michael Stuhlbarg (A Serious Man) και Peter Saarsgaard (Lovelace) πλαισιώνουν ως υπερπατριώτης δικηγόρος και καθολικός ιερέας – σκακιστικός σύμβουλος τον Tobey που ορθότατα μεταφράζει στο πανί την αμετροέπεια του Μπόμπυ ως καθαρά τεχνική επιβίωσης μιας διάνοιας που αρνείται να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από οποιονδήποτε μηχανισμό συμβιβασμού, είτε στάρ σύστεμ είτε παγκόσμια πολιτική σκακιέρα λέγεται δαύτο. Κι από κοντά ο Zwick, παίρνει θέση αμερικανικότατη, δε σε μαθαίνει σκάκι ούτε σου αλλάζει την πίστη με σκηνοθετικά τερτίπια που σου κερδίζουν όσκαρ όπως ο Ινιαρίτου ναούμε. Κι έτσι η θυσία του πιονιού αποβαίνει ψιλοχαμένη, στα ταμεία άπατη κι εγώ να υποπτεύομαι πως θα την πετύχεις μετά από χρόνια στο Σταρ ξερωγώ και θα γουσταρήσεις για πολλοστή φορά ένα ζιργκόν, που μπορεί πρεστιζάτος αδάμας μα μην είναι, αλλά τη λάμψη του θα στην ακτινοβολήσει μια χαρούλα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Οκτωβρίου 2015 από την Odeon