Χωρίς Διέξοδο
του John Erick Dowdle. Με τους Owen Wilson, Lake Bell, Sterling Jerins, Claire Geare, Pierce Brosnan, Spencer Garrett
Πουθενά όπως Αμέρικα...
του zerVo (@moviesltd) 
Οκ, το τσιμπήσαμε το υπονοούμενο: Πουθενά όπως Αμέρικα, πουθενά δεν υπάρχει ασφάλεια για εμάς και τα τζιέρια μας, όπως στα φιλήσυχα προάστια των μεγαλουπόλεων, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει σοβαρός πολιτισμός, αφού αλλού τρώνε κατσαρίδες και μυρμήγκια και όχι τα ντόνατς με τις δωδεκάδες, πουθενά αλλού πέρα από τις Στέιτς υπάρχει η ελάχιστη κουλτούρα και όλοι μοιάζουν με άγριους ιθαγενείς, αν και βαθιά μέσα τους - τι υπερηφάνεια - όλοι επιθυμούν να μοιάσουν σε παγκόσμια σύμβολα πολιτισμού όπως ο Kenny Rogers... Εκείνο που σίγουρα ισχύει και μοιάζει πια δεδομένο ανά τους αιώνες, είναι πως ουδείς Γιάνκης, οπουδήποτε είναι καλοδεχούμενος. Και το γιατί ισχύει αυτό my friends θα πρέπει να το κοιτάξετε κομματάκι, να το λύσετε, αντί να φτιάχνετε ακόμη και ταινίες που διαλαλούν την τάχαμου "ανεξήγητη" έχθρα ολάκερης της γης για την φάρα σας...
Επιζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, όπως πιστεύει, για εκείνον και την φαμίλια του, ο φιλόδοξος, όσο και αφελής Τζακ Ντουάιρ, θα αποδεχτεί την πρόταση συνεργασίας της πολυεθνικής Κάρντιφ και παρά τις έντονες ανησυχίες της συζύγου θα πάρει την δύσκολη απόφαση της μετοίκησης, σε μακρινή, από τον τόπο τους, γωνιά της Νοτιοανατολικής Ασίας. Φόβοι του γυναικείου ενστίκτου, που μόλις 17 ώρες μετά την εγκατάσταση στο νέο τους σπιτικό, θα βγουν αληθινοί, καθώς στην χώρα θα ξεσπάσει πραξικόπημα κατά του επί χρόνια τυράννου, με τους εξτρεμιστές να ξεχύνονται στους δρόμους έχοντας καταλύσει την εξουσία και να ζητούν εξιλέωση, αφανίζοντας κάθετι προερχόμενο από την εχθρική Δύση. Συμπεριλαμβανομένης και της φαμίλιας του Τζακ, φυσικά...
Άντε τώρα λοιπόν, από εκεί που δεν γνωρίζεις καν που βρίσκεται το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, να εντοπίσεις την διέξοδο που θα σε απομακρύνει, μαζί με τα γυναικόπαιδα, σώο και αβλαβή, μακριά από το μανιασμένο πλήθος των ανταρτών, που έχουν ισοπεδώσει τα πάντα και έχουν βυθίσει την έτσι κι αλλιώς άναρχης διαρρύθμισης περιοχή, στον πανικό. Με κάθετι Αμερικάνικο να κείτεται τριγύρω τους νεκρό, οι τέσσερις Ντουάιρς, καλούνται να ξεπεράσουν τις αντιξοότητες και να ανακαλύψουν τον δρόμο που θα τους οδηγήσει στην ελευθερία. Κι αν δεν το επιτύχουν κατ αποκλειστικότητα μόνοι του, πάντοτε από το πουθενά μπορεί να ξεπεταχτεί ένας...Τζέιμς Μποντ για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη...
Κάπου, σε κάποια σύνοψη, διάβασα πως το θέμα του No Escape είναι βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά, στοιχείο που δεν μου προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, μιας και το υπερατλαντικό γένος αφίλων, έχει φροντίσει να στήσει παντού εστίες πολέμου, λειτουργώντας ως παγκόσμιος σερίφης, προκαλώντας την μήνη των χωρίς λόγο και δια ασήμαντο αφορμή εχθρών του. Φυσικά και όλα όσα συμβαίνουν στα καρέ της ταινίας του μπερδεμένου για τι πρόκειται να φτιάξει, John Erick Dowdle, είναι παρατραβηγμένα από τα μαλλιά και δεν λαμβάνουν χώρα ούτε καν από τους έτερους παλαβούς και φανατικούς φονταμενταλιστές, απλώς εδώ χρησιμοποιούνται ως μυθοπλασία, τόσο για να τονιστεί το μίσος προς την κραταιά γη των free, όσο και για να αναδειχτεί το σθένος και το ατρόμητο πνεύμα των braves. Ελάχιστες είναι οι στιγμές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κομμάτια ενός αξιοπρεπούς έστω θρίλερ, σε όλες τους συμμετοχή έχουν οι θυγατέρες του φουκαριάρη Τζακ, που όπως συμβαίνει σε κάθε λογικό άνθρωπο, εκκίνησε για άλλο τόπο, αλαργινό, δίχως καν να πάρει τις στοιχειώδεις πληροφορίες για το που ακριβώς βαδίζει. Σαχλαμάρες...
Αυτός ο Owen Wilson, παρότι δεν είναι κακός ηθοποιός, ενίοτε πέφτει σε γενικό μπλακ άουτ, όσον αφορά τις πρωταγωνιστικές του επιλογές. Και δεν αναφέρομαι τόσο σε εκείνες τις ας πούμε γλαφυρές συνεργασίες του με τον Jackie Chan, όσο στο ότι συνέδεσε το όνομα του με την πιο ηλίθια παραγωγή στην ιστορία του σινεμά, στο Behind Enemy Lines, από όπου κατοπινά θα έπρεπε να του έχει αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος. Ο ξανθός στραβομύτης εδώ δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να κλαψουρίζει στην αγκάλη των γυναικών του, ελπίζοντας για σωτηρία, ενόσω οι ματσέτες των Ασιατών (ούτε καν τα κότσια να δώσουν όνομα χώρας δεν είχαν οι παραγωγοί) πλησιάζουν, με όλη την πλατεία να είναι απολύτως βέβαιη για το ποιος Pierve Brosnan, θα εμφανιστεί από το πουθενά για να καθαρίσει την μπουγάδα.
Για πες: Το μέγιστο ανέκδοτο, για να αντιληφθεί κανείς το πόσο ξεδιαντροπιά βασιλεύει στον κόσμο, είναι που ο λυτρωμός για την τετραμελή οικογένεια, βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από την φλεγόμενη Τσαίναταουν, πίσω από τα ασφαλή και φίλια σύνορα του...Βιετνάμ! Δεν νομίζω πως πλέον χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις για το αν πρέπει ή όχι να πάρει κανείς, λοιπόν, ετούτο το βάσανο στα σοβαρά.
Άντε τώρα λοιπόν, από εκεί που δεν γνωρίζεις καν που βρίσκεται το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, να εντοπίσεις την διέξοδο που θα σε απομακρύνει, μαζί με τα γυναικόπαιδα, σώο και αβλαβή, μακριά από το μανιασμένο πλήθος των ανταρτών, που έχουν ισοπεδώσει τα πάντα και έχουν βυθίσει την έτσι κι αλλιώς άναρχης διαρρύθμισης περιοχή, στον πανικό. Με κάθετι Αμερικάνικο να κείτεται τριγύρω τους νεκρό, οι τέσσερις Ντουάιρς, καλούνται να ξεπεράσουν τις αντιξοότητες και να ανακαλύψουν τον δρόμο που θα τους οδηγήσει στην ελευθερία. Κι αν δεν το επιτύχουν κατ αποκλειστικότητα μόνοι του, πάντοτε από το πουθενά μπορεί να ξεπεταχτεί ένας...Τζέιμς Μποντ για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη...
Κάπου, σε κάποια σύνοψη, διάβασα πως το θέμα του No Escape είναι βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά, στοιχείο που δεν μου προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, μιας και το υπερατλαντικό γένος αφίλων, έχει φροντίσει να στήσει παντού εστίες πολέμου, λειτουργώντας ως παγκόσμιος σερίφης, προκαλώντας την μήνη των χωρίς λόγο και δια ασήμαντο αφορμή εχθρών του. Φυσικά και όλα όσα συμβαίνουν στα καρέ της ταινίας του μπερδεμένου για τι πρόκειται να φτιάξει, John Erick Dowdle, είναι παρατραβηγμένα από τα μαλλιά και δεν λαμβάνουν χώρα ούτε καν από τους έτερους παλαβούς και φανατικούς φονταμενταλιστές, απλώς εδώ χρησιμοποιούνται ως μυθοπλασία, τόσο για να τονιστεί το μίσος προς την κραταιά γη των free, όσο και για να αναδειχτεί το σθένος και το ατρόμητο πνεύμα των braves. Ελάχιστες είναι οι στιγμές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κομμάτια ενός αξιοπρεπούς έστω θρίλερ, σε όλες τους συμμετοχή έχουν οι θυγατέρες του φουκαριάρη Τζακ, που όπως συμβαίνει σε κάθε λογικό άνθρωπο, εκκίνησε για άλλο τόπο, αλαργινό, δίχως καν να πάρει τις στοιχειώδεις πληροφορίες για το που ακριβώς βαδίζει. Σαχλαμάρες...
Αυτός ο Owen Wilson, παρότι δεν είναι κακός ηθοποιός, ενίοτε πέφτει σε γενικό μπλακ άουτ, όσον αφορά τις πρωταγωνιστικές του επιλογές. Και δεν αναφέρομαι τόσο σε εκείνες τις ας πούμε γλαφυρές συνεργασίες του με τον Jackie Chan, όσο στο ότι συνέδεσε το όνομα του με την πιο ηλίθια παραγωγή στην ιστορία του σινεμά, στο Behind Enemy Lines, από όπου κατοπινά θα έπρεπε να του έχει αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος. Ο ξανθός στραβομύτης εδώ δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να κλαψουρίζει στην αγκάλη των γυναικών του, ελπίζοντας για σωτηρία, ενόσω οι ματσέτες των Ασιατών (ούτε καν τα κότσια να δώσουν όνομα χώρας δεν είχαν οι παραγωγοί) πλησιάζουν, με όλη την πλατεία να είναι απολύτως βέβαιη για το ποιος Pierve Brosnan, θα εμφανιστεί από το πουθενά για να καθαρίσει την μπουγάδα.
Για πες: Το μέγιστο ανέκδοτο, για να αντιληφθεί κανείς το πόσο ξεδιαντροπιά βασιλεύει στον κόσμο, είναι που ο λυτρωμός για την τετραμελή οικογένεια, βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από την φλεγόμενη Τσαίναταουν, πίσω από τα ασφαλή και φίλια σύνορα του...Βιετνάμ! Δεν νομίζω πως πλέον χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις για το αν πρέπει ή όχι να πάρει κανείς, λοιπόν, ετούτο το βάσανο στα σοβαρά.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Οκτωβρίου 2015 από την Tanweer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική