του Mark Neveldine. Με τους Kathleen Robertson, Michael Peña, Djimon Hounsou, Dougray Scott, John Patrick Amedori, Olivia Taylor Dudley, Peter Andersson
Βρε καλώς τον Παζούζου...
του zerVo (@moviesltd)
Να το δούμε λίγο ρεαλιστικά το πράγμα. Το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει στο κοινό. Και για να είμαι πιο ακριβής στα λόγια μου, το genre που εκπροσωπούν τα The Vatican Tapes, είναι πεθαμένο, τα έχει κακαρώσει, από την στιγμή μάλιστα που βρέθηκε στο απόγειο του, στα 1973 με τον Εξορκιστή. Έκτοτε και για τέσσερις συνεχόμενες δεκαετίες, οι επιφορτισμένοι με την εντολή να φτιάξουν μια φιλμική περίπτωση δαιμονισμού, ουσιαστικά αναπαραγάγουν τα δεδομένα που απλόχερα πρόσφερε ο Friedkin στο αριστούργημα του, χωρίς την παραμικρή καινοτομία. Αν μάλιστα αυτό το κάνουν με τόσο άσχημο και φαιδρό τρόπο, όπως εδώ, ε τότε το αποτέλεσμα οδεύει προς το ολοκληρωτικά απεχθές.
Μια νορμάλ συνηθισμένη ζωή, βιώνει η 27χρονη Άντζελα Χολμς, που ξοδεύει την καθημερινότητα της, δίπλα στον αγαπημένο της Πητ και τον υπερπροστατευτικό πατέρα της Ρότζερ. Ρουτίνα που θα αλλάξει μονομιάς, όταν μετά από έναν επιπόλαιο τραυματισμό, η νεαρή κοπέλα θα επισκεφτεί το νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες και σαν να την κτύπησε ρεύμα, η συμπεριφορά της θα μεταβληθεί ολοκληρωτικά προς το χειρότερο. Ενώ ταυτόχρονα μυστηριώδη φαινόμενα - κρότοι, νεκρά πουλιά, δονήσεις - θα συνεισφέρουν στην αίσθηση πως κάτι μυστηριώδες έχει εισβάλει στην ψυχή της. Υπόνοια που θα μεταβληθεί σε βεβαιότητα, από την στιγμή που η Άντζελα θα προκαλέσει ένα αιματηρό τροχαίο δυστύχημα, που θα έχει σαν κόστος την ίσια της την ζωή!
Όμως, ω, του θαύματος, εκεί που η γραμμή των χτύπων την καρδιάς της στο ιατρικό μηχάνημα θα γίνει επίπεδη και όλοι θα πιστέψουν πως το άτυχο κορίτσι αποχαιρέτησε τα εγκόσμια, θα επιστρέψει από το πουθενά ολοζώντανη, μα και ακόμη πιο παράξενη στους τρόπους. Μοναδική λύση για τους δικούς της ανθρώπους, το κλείσιμο της στην ψυχιατρική κλινική, ώστε οι αρμόδιοι να ελέγξουν την διανοητική της κατάσταση. Ο τοπικός καθολικός πάστορας πάντως έχει μια διαφορετική εκτίμηση για το συμβάν και πιστεύει πως το κορίτσι όχι απλά έχει κυριευτεί από δαίμονες, μα από τον ίδιο τον απόλυτο ηγέτη τους, τον Σατανά, γι αυτό και θα ζητήσει την αρωγή του Βατικανού, προκειμένου να καθαρίσει την ψυχή της από τον Αντίχριστο.
Δηλαδή όπως μας τα λέει ο μίστερ Mark Neveldine - που τον είχα αξιολογήσει θετικά σε προηγούμενη δουλειά του στον Crank - στο υποτιθέμενο τρομακτικό πόνημα του, έτσι από το τίποτα, από μια γρατσουνίτσα, μπορεί ένα ευαίσθητο είναι να δεχτεί επίθεση από τα διαβόλια και από αγαθή κι ενάρετη να μετατραπεί σε πανέτοιμη να σκορπίσει τον θάνατο. Άδειο από την οποιαδήποτε σεναριακή βάση και κουτό στην εξέλιξη του, ειδικά όταν εισερχόμαστε στην τρίτη και θεωρητικά πιο γενναία πράξη εκείνη του εξορκισμού, είναι όμως το φιλμάκι, που ουσιαστικά δεν έχει να προσφέρει το οτιδήποτε καινούργιο, πρωτότυπο, εμπνευσμένο. Αντίθετα με την χρήση αλλόκοτων φράσεων που εκστομίζει η κοπελιά και των γνωστών σπασιμάτων συνδέσμων και άκρων, στα οποία συνήθως επιδίδονται οι δαιμονισμένοι, παλεύει να πείσει για το υγιές των προθέσεων του, χωρίς όμως να νοιάζει το αν κανείς θα πάθει το παραμικρό, κανέναν απολύτως. Όσο για την στάση του σκριπτ προς το πρόσωπο της ίδιας της Εκκλησίας που παρακολουθεί μέσω κλειστού κυκλώματος που βρίσκεται στα υπόγεια του Αγίου Πέτρου (!!!!!!) τα πάντα, με τον τρόπο που αυτή άτσαλα εκφράζεται μάλλον το γέλιο προκαλεί, παρά το ενδιαφέρον.
Για πες: Εκεί που το έχασα πάντως εντελώς το φιλμικό προιόν, είναι που δεν αντιλήφθηκα αν πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση found footage ή κανονικής κινηματογραφικής λήψης, μιας και τα δύο δεδομένα μιξάρονται χωρίς λόγο, μέσα από διάφορες CCTV και κάμερες χεριού ή κινητά, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την θέαση. Ομορφούλα πάντως η βασική πρωταγωνίστρια, Olivia Taylor Dudley, που φέρνει κάπου ανάμεσα σε Patricia Arquette και Ραχήλ Μακρή, ακόμη πιο εμφανίσιμη όμως η αγέλαστη ψυχίατρος, που δεν είναι άλλη από την Κλερ του 90210 και είκοσι χρόνια μετά το τηλεοπτικό χιτ, δείχνει πολύ πιο ώριμα γοητευτική. Κακός όπως συνήθως ο μπαμπάς Dougray Scott, ενώ ο συνήθως αξιοπρεπής Michael Pena, μάλλον πρέπει να λησμονήσει αυτή την ταινία το συντομότερο. Εγώ το έχω κάνει ήδη πάντως...
Όμως, ω, του θαύματος, εκεί που η γραμμή των χτύπων την καρδιάς της στο ιατρικό μηχάνημα θα γίνει επίπεδη και όλοι θα πιστέψουν πως το άτυχο κορίτσι αποχαιρέτησε τα εγκόσμια, θα επιστρέψει από το πουθενά ολοζώντανη, μα και ακόμη πιο παράξενη στους τρόπους. Μοναδική λύση για τους δικούς της ανθρώπους, το κλείσιμο της στην ψυχιατρική κλινική, ώστε οι αρμόδιοι να ελέγξουν την διανοητική της κατάσταση. Ο τοπικός καθολικός πάστορας πάντως έχει μια διαφορετική εκτίμηση για το συμβάν και πιστεύει πως το κορίτσι όχι απλά έχει κυριευτεί από δαίμονες, μα από τον ίδιο τον απόλυτο ηγέτη τους, τον Σατανά, γι αυτό και θα ζητήσει την αρωγή του Βατικανού, προκειμένου να καθαρίσει την ψυχή της από τον Αντίχριστο.
Δηλαδή όπως μας τα λέει ο μίστερ Mark Neveldine - που τον είχα αξιολογήσει θετικά σε προηγούμενη δουλειά του στον Crank - στο υποτιθέμενο τρομακτικό πόνημα του, έτσι από το τίποτα, από μια γρατσουνίτσα, μπορεί ένα ευαίσθητο είναι να δεχτεί επίθεση από τα διαβόλια και από αγαθή κι ενάρετη να μετατραπεί σε πανέτοιμη να σκορπίσει τον θάνατο. Άδειο από την οποιαδήποτε σεναριακή βάση και κουτό στην εξέλιξη του, ειδικά όταν εισερχόμαστε στην τρίτη και θεωρητικά πιο γενναία πράξη εκείνη του εξορκισμού, είναι όμως το φιλμάκι, που ουσιαστικά δεν έχει να προσφέρει το οτιδήποτε καινούργιο, πρωτότυπο, εμπνευσμένο. Αντίθετα με την χρήση αλλόκοτων φράσεων που εκστομίζει η κοπελιά και των γνωστών σπασιμάτων συνδέσμων και άκρων, στα οποία συνήθως επιδίδονται οι δαιμονισμένοι, παλεύει να πείσει για το υγιές των προθέσεων του, χωρίς όμως να νοιάζει το αν κανείς θα πάθει το παραμικρό, κανέναν απολύτως. Όσο για την στάση του σκριπτ προς το πρόσωπο της ίδιας της Εκκλησίας που παρακολουθεί μέσω κλειστού κυκλώματος που βρίσκεται στα υπόγεια του Αγίου Πέτρου (!!!!!!) τα πάντα, με τον τρόπο που αυτή άτσαλα εκφράζεται μάλλον το γέλιο προκαλεί, παρά το ενδιαφέρον.
Για πες: Εκεί που το έχασα πάντως εντελώς το φιλμικό προιόν, είναι που δεν αντιλήφθηκα αν πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση found footage ή κανονικής κινηματογραφικής λήψης, μιας και τα δύο δεδομένα μιξάρονται χωρίς λόγο, μέσα από διάφορες CCTV και κάμερες χεριού ή κινητά, μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την θέαση. Ομορφούλα πάντως η βασική πρωταγωνίστρια, Olivia Taylor Dudley, που φέρνει κάπου ανάμεσα σε Patricia Arquette και Ραχήλ Μακρή, ακόμη πιο εμφανίσιμη όμως η αγέλαστη ψυχίατρος, που δεν είναι άλλη από την Κλερ του 90210 και είκοσι χρόνια μετά το τηλεοπτικό χιτ, δείχνει πολύ πιο ώριμα γοητευτική. Κακός όπως συνήθως ο μπαμπάς Dougray Scott, ενώ ο συνήθως αξιοπρεπής Michael Pena, μάλλον πρέπει να λησμονήσει αυτή την ταινία το συντομότερο. Εγώ το έχω κάνει ήδη πάντως...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Σεπτεμβρίου 2015 από την Tanweer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική