Χέντριξ: Η τύχη είναι με τους βιρτουόζους
του John Ridley. Με τους Andre Benjamin, Hayley Atwell, Imogen Poots, Ruth Negga, Andrew Buckley, Adrian Lester, Oliver Bennett, Tom Dunlea
Καλά, (κι) εσύ έφυγες νωρίς...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Sex and drugs and rock'n'roll...
Όσοι λένε πως ασχολούνται με τη μουσική δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζουν τον Jimi Hendrix. Έναν βιρτουόζο της ηλεκτρικής κιθάρας, αναγνωρισμένο από τους πάντες ως ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών στο συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Με τρία όλα κι όλα άλμπουμ στην καριέρα του, μιας που η ζωή του τερματίστηκε βίαια σε ηλικία μόλις 27 ετών, πρόλαβε και έλαμψε ως διάττοντας αστέρας, ως πυρωμένη λάβα που άλλαξε τα πάντα στο διάβα της στο χώρο της μουσικής και μετά απλά έπαψε να καίει.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία 12 Years A Slave, John Ridley (στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί στην καριέρα του), υπογράφει εδώ και το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Επικεντρώνεται σε έναν χρόνο από τη ζωή του Jimi Hendrix – τον χρόνο εκείνο που τον οδήγησε από τα καλντερίμια της αγνόησης από τους πάντες στο πλατύσκαλο της επιτυχίας. Τον δείχνει σε σχέση με δύο γυναίκες που τον επηρέασαν. Και βέβαια, τον δείχνει να δημιουργεί. Εδώ, θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι πολύ σημαντικό: στην ταινία δεν ακούγεται κανένα τραγούδι του Hendrix, καθώς το Ίδρυμα που διαχειρίζεται τα δικαιώματά του, δεν έδωσε την άδεια στους δημιουργούς του φιλμ. Οπότε, ό,τι ακούγεται είναι διασκευές, που έτσι κι αλλιώς έπαιξε ο Hendrix ή τραγούδια άλλων δημιουργών. Το φιλμ προφανώς θα κέρδιζε περισσότερες εντυπώσεις αν ακούγονταν σε αυτό ύμνοι όπως το «Hey Joe» και το «All Along the Watchtower»...
Η υπόθεση: 1966. H Linda Keith, γκρούπι του Keith Richards των Rolling Stones, ανακαλύπτει σε ένα καταγώγιο τον 24χρονο κιθαρίστα, Jimi Hendrix. Εντυπωσιασμένη από το ταλέντο του, πείθει τον μπασίστα των Animals, Chas Chandler, να γίνει ο μάνατζέρ του. Ο Chas δέχεται και με τη σειρά του πείθει τον Hendrix να τον ακολουθήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να τον οδηγήσει στο πάνθεον της rock'n'roll μουσικής. Στο Λονδίνο ο Jimi γνωρίζει μερικούς από τους μουσικούς του ήρωες, όπως τον Eric Clapton, συναντά την, επίσης γκρούπι, Kathy Etchingham, με την οποία δημιουργεί μιαν εκρηκτική σχέση, ηχογραφεί και γίνεται ροκ σταρ! Και το 1967 συμμετέχει με το συγκρότημά του, τους Jimi Hendrix Experience, στο φεστιβάλ του Μοντερέι, το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ στον κόσμο εκείνη την εποχή, κάτι που του ανοίγει το δρόμο της αναγνώρισης και στις ΗΠΑ.
Η άποψή μας: Τούτη η ταινία δεν αποτελεί κλασική βιογραφία, καθώς εστιάζει σε έναν μόνο χρόνο από τη ζωή του Jimi Hendrix και δεν εξετάζει όλη του τη ζωή. Επίσης, δεν αποτελεί κλασική βιογραφία αμερικάνικου τύπου, μιας που η λογική «from zero to hero» δεν ακολουθείται από τον σκηνοθέτη. Δεν έχουμε δραματικές σκηνές γεμάτες ένταση ούτε σε κάποιο σημείο νιώθουμε ότι τα πάντα κρέμονται από μία κλωστή, έτσι, για να μπορούν να χειροκροτήσουν οι θεατές μετά την «νίκη» του ήρωα. Ο Ridley κινηματογραφεί αρτίστικα. Η σκηνοθεσία του έχει ράθυμο ρυθμό. Οι εικόνες μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη, υπάρχουν σκηνές όπου το μοντάζ παρασύρει τον θεατή, ίσως και να τον μπερδεύει, καθώς «μπολιάζει» στιγμιότυπα μέσα στο φιλμικό σώμα. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ατάκες. Υπάρχουν σκηνές κιθαριστικής επίδειξης με τα (υποτιθέμενα) σόλο του Hendrix να δονούν την κινηματογραφική αίθουσα. Και ο Andre Benjamin των Outkast δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία στον βασικό ρόλο. Κι ας περνάει πάνω από 15 χρόνια τον Jimi Hendrix, που αποτυπώνει η ταινία.
Όσοι δεν ξέρουν και πολλά για τον Jimi Hendrix ευκαιρία είναι να δουν την ταινία και να μάθουν. Για τον άνθρωπο που πέρα από τη μουσική ιδιοφυΐα που ήταν, είχε να διαχειριστεί τη φτώχεια του, την κακή σχέση με τον πατέρα του, τον ρατσισμό και την έξη του στο αλκοόλ και τις ουσίες. Ενδιαφέρουσα ταινία, σε ένα κινηματογραφικό είδος, πάντως, που στην Ελλάδα δεν έχει ιδιαίτερη πέραση...
Η υπόθεση: 1966. H Linda Keith, γκρούπι του Keith Richards των Rolling Stones, ανακαλύπτει σε ένα καταγώγιο τον 24χρονο κιθαρίστα, Jimi Hendrix. Εντυπωσιασμένη από το ταλέντο του, πείθει τον μπασίστα των Animals, Chas Chandler, να γίνει ο μάνατζέρ του. Ο Chas δέχεται και με τη σειρά του πείθει τον Hendrix να τον ακολουθήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να τον οδηγήσει στο πάνθεον της rock'n'roll μουσικής. Στο Λονδίνο ο Jimi γνωρίζει μερικούς από τους μουσικούς του ήρωες, όπως τον Eric Clapton, συναντά την, επίσης γκρούπι, Kathy Etchingham, με την οποία δημιουργεί μιαν εκρηκτική σχέση, ηχογραφεί και γίνεται ροκ σταρ! Και το 1967 συμμετέχει με το συγκρότημά του, τους Jimi Hendrix Experience, στο φεστιβάλ του Μοντερέι, το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ στον κόσμο εκείνη την εποχή, κάτι που του ανοίγει το δρόμο της αναγνώρισης και στις ΗΠΑ.
Η άποψή μας: Τούτη η ταινία δεν αποτελεί κλασική βιογραφία, καθώς εστιάζει σε έναν μόνο χρόνο από τη ζωή του Jimi Hendrix και δεν εξετάζει όλη του τη ζωή. Επίσης, δεν αποτελεί κλασική βιογραφία αμερικάνικου τύπου, μιας που η λογική «from zero to hero» δεν ακολουθείται από τον σκηνοθέτη. Δεν έχουμε δραματικές σκηνές γεμάτες ένταση ούτε σε κάποιο σημείο νιώθουμε ότι τα πάντα κρέμονται από μία κλωστή, έτσι, για να μπορούν να χειροκροτήσουν οι θεατές μετά την «νίκη» του ήρωα. Ο Ridley κινηματογραφεί αρτίστικα. Η σκηνοθεσία του έχει ράθυμο ρυθμό. Οι εικόνες μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη, υπάρχουν σκηνές όπου το μοντάζ παρασύρει τον θεατή, ίσως και να τον μπερδεύει, καθώς «μπολιάζει» στιγμιότυπα μέσα στο φιλμικό σώμα. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ατάκες. Υπάρχουν σκηνές κιθαριστικής επίδειξης με τα (υποτιθέμενα) σόλο του Hendrix να δονούν την κινηματογραφική αίθουσα. Και ο Andre Benjamin των Outkast δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία στον βασικό ρόλο. Κι ας περνάει πάνω από 15 χρόνια τον Jimi Hendrix, που αποτυπώνει η ταινία.
Όσοι δεν ξέρουν και πολλά για τον Jimi Hendrix ευκαιρία είναι να δουν την ταινία και να μάθουν. Για τον άνθρωπο που πέρα από τη μουσική ιδιοφυΐα που ήταν, είχε να διαχειριστεί τη φτώχεια του, την κακή σχέση με τον πατέρα του, τον ρατσισμό και την έξη του στο αλκοόλ και τις ουσίες. Ενδιαφέρουσα ταινία, σε ένα κινηματογραφικό είδος, πάντως, που στην Ελλάδα δεν έχει ιδιαίτερη πέραση...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Σεπτεμβρίου 2015 από την Weird Wave
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική