Movies Ltd

Ναζί πιανίστας, γίνεται;

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Όλα επιτρέπονται στον έρωτα και τον πόλεμο

Ειδικά για τη συγκεκριμένη ταινία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα λεγόμενα production notes. Έτσι, με μεγάλη μας χαρά, καταθέτουμε ανερυθρίαστα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως παρέχονται από την ελληνική εταιρία διανομής, που έχουν να κάνουν με το βιβλίο πάνω στο οποίο βασίστηκε το σενάριο της ταινίας. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Η ίδια η ιστορία της έκδοσης του μυθιστορήματος της Irene Nemirovski είναι τραγική. Πολλά χρόνια πριν την παραγωγή της ταινίας, και μισό αιώνα μετά το θάνατο της Nemirovski στο Άουσβιτς το 1942, το μυθιστόρημα ανακάλυψε η κόρη της, Ντενίς Έπστιν. Η Nemirovski είχε δώσει τις σημειώσεις της σε εκείνη και την αδερφή της Ελίζαμπεθ, που πέθανε το 1996. Αρχικά, η Ντενίς νόμιζε ότι πρόκειται για ημερολόγιο και αρνιόταν να το διαβάσει. Όταν αποφάσισε να το διαβάσει τη δεκαετία του '90, ανακάλυψε ότι επρόκειτο για τα δύο πρώτα μέρη ενός μυθιστορήματος που προοριζόταν για πέντε συνολικά μέρη.

Τα δύο ολοκληρωμένα βιβλία, ονομάζοταν «Καταιγίδα τον Ιούνιο» και «Dolce». Το πρώτο περιέγραφε τη χαοτική έξοδο των Παριζιάνων μετά την έλευση των Ναζί στη Γαλλία τον Ιούνιο του 1940. Το δεύτερο, λάμβανε χώρα σε μια μικρή πόλη έξω από το Παρίσι, όπου οι κάτοικοι προσπαθούσαν να ζήσουν με το κύμα μεταναστών που ήρθε από το Παρίσι αλλά και τους Γερμανούς αξιωματικούς. Στο επίκεντρο της ιστορίας, ο έρωτας μεταξύ της Γαλλίδας Λουσίλ και του Γερμανού Μπρούνο.

Όταν πέθανε σε ηλικία 39 ετών, η Νεμιρόβσκι ήταν ήδη γνωστή συγγραφέας εβραϊκής καταγωγής. Ζούσε στο Παρίσι με το σύζυγο και τις δύο κόρες τους, πριν η γερμανική εισβολή τους εξωθήσει σε ένα χωριό της Βουργουνδίας. Θεωρούσε το χωριό σχετικά ασφαλές, κι εκεί άρχισε να γράφει το μυθιστόρημά της. Οραματίστηκε μια επική ιστορία για μια χώρα σε πόλεμο, υποβλητική όπως το «Πόλεμος και Ειρήνη». Η Ντενίς Έπστιν πήρε τις σημεώσεις και πήγε σε ένα Γάλλο εκδότη, ο οποίος τις εξέδωσε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Γαλλική Σουίτα» το 2004. Το βιβλίο σύντομα έγινε παγκόσμιο φαινόμενο. Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα στη Γαλλία, την τελευταία δεκαετία. Η αγγλόφωνη εκδοχή κυκλοφόρησε το 2006.

Η υπόθεση: Γαλλία, 1940. Το Παρίσι πέφτει στα χέρια των Ναζί. Πολλοί Παριζιάνοι εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα για να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής στη γαλλική ενδοχώρα. Μια από τις πόλεις που δέχονται εσωτερικούς μετανάστες είναι του Μπουσί. Εκεί ζει η νεαρή Λουσίλ, μαζί με την αυταρχική και φιλοχρήματη πεθερά της, τη μαντάμ Ανζελιέ. Ο γιος της μαντάμ και σύζυγος της Λουσίλ αγνοείται στο μέτωπο. Στην πόλη δεν αργούν να εμφανιστούν και Ναζί. Μάλιστα, υποχρεώνουν τους κατοίκους του Μπουσί να «φιλοξενήσουν» στα σπίτια τους Γερμανούς αξιωματικούς. Στο σπίτι της μαντάμ Ανζελιέ εγκαθίσταται ο Μπρούνο Βαν Φολκ. Οι δύο γυναίκες τον αντιμετωπίζουν εχθρικά. Δεν αργεί, όμως, ο Μπρούνο να μπει στην καρδιά της Λουσίλ, καθώς είναι καλλιεργημένος, σεμνός και πριν τον πόλεμο, ήταν συνθέτης μουσικής. Μια αγάπη γεννιέται μέσα στην τραγωδία του πολέμου.

Η άποψή μας: Αν θεωρήσουμε πως ο Amon Goeth του Ralph Fiennes στη «Λίστα του Σίντλερ» είναι ο πιο μισητός Ναζί που έχουμε δει από καταβολής παγκοσμίου κινηματογράφου, τότε ο Bruno von Falk του Matthias Schoenaerts σε τούτη εδώ την ταινία, πρέπει να είναι ο πιο... αξιαγάπητος Ναζί στην ιστορία του σινεμά! Ο Μπρούνο ξέρει γαλλικά και πιάνο, είναι ευσεβής, είναι καθαρός, έχει τρόπους και τρέμει όταν καλείται, ως αξιωματικός, να δώσει τη χαριστική βολή κατά τη διάρκεια μιας εκτέλεσης με... ανεπιτυχή έκβαση. Ναι, τα γράφουμε ελαφρώς σκωπτικά όλα αυτά, αλλά η... πλάκα σταματάει εδώ. Γιατί η ταινία μπορεί να μην λέει και πολλά, είναι όμως ένα καλογυρισμένο αισθηματικό δράμα που τυγχάνει να εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Και μπορεί το voice over της Michelle Williams να είναι αχρείαστο και τα αγγλικά που περνιούνται για γαλλικά όταν τα γερμανικά είναι σκέτο...γερμανικά, να είναι από τις «πληγές» τέτοιου είδους παραγωγών, το τελικό αποτέλεσμα έχει το ενδιαφέρον του. Η ταινία αποτελεί μια μεγάλη παραγωγή, με πολλούς γνωστούς ηθοποιούς, μερικούς από αυτούς σε ρόλους που δεν μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε (άντε, καταλάβετε εσείς ότι η κοκκινομάλλα, σγουρομάλλα πλύστρα, που παθιάζεται με έναν Ναζί, είναι η απόλυτη ξανθιά νέα θεά, Margot Robbie!). Η Suite Française που συνθέτει ο Μπρούνο και δίνει το όνομά της στην ταινία, είναι μια σύνθεση του δικού μας Alexandre Desplat και μένει στην ταινία, ο έρωτας των δύο εχθρών ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί αλλά ποτέ δεν πέφτει στο επίπεδο του απλοϊκού, εντέλει, είπαμε, δεν έχει πολλά να μας πει η ταινία, δεν καινοτομεί κάπου, αλλά βλέπεται ευχάριστα, με καλές ερμηνείες κι ένα ρομάντζο που ιδίως οι γυναίκες ενδεχομένως να εκτιμήσουν περισσότερο.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Αυγούστου 2015 από την Seven / SPentzos