Fantastic Four
του Josh Trank. Με τους Miles Teller, Michael B. Jordan, Kate Mara, Jamie Bell, Toby Kebbell, Reg E. Cathey, Tim Blake Nelson
Reboot Without A Cause...
του zerVo (@moviesltd) 
Δεν το κρύβω πως από το πρώτο κινηματογραφικό πέρασμα από την μεγάλη οθόνη των Fantastic Four είχα μείνει σχετικά ικανοποιημένος, βρίσκοντας το δίπτυχο αποτέλεσμα σχετικά αξιοπρεπές για τα δεδομένα των προϊστορικών διασκευών των κόμικ της Marvel, άσχετα αν το στούντιο δεν έδειξε ιδιαίτερα ευχαριστημένο από το αποδοτικό σκέλος τους στα ταμεία, που έφτασε μέχρι τον τριπλασιασμό του αρχικού μπάτζετ των 230 εκατομμυρίων (και για τις δυο ταινίες). Το πρότζεκτ διέθετε μια χαλαρότητα κι ένα πιο γλαφυρό στυλ που το κατέστησε κάπως πιο ξεχωριστό από τις αντίστοιχες περιπέτειες του genre, που κατά κάποιο τρόπο το διαχώρισε από εκείνο το ηγεμονικό των υπερηρώων των κόμικ. Η επιχείρηση ριμπούτ που επί της παρούσης παλεύει η Fox, περισσότερο έχει να κάνει με την δημιουργία ενός μίνι υποκατάστατου των Avengers, στο στήσιμο μιας δυναμικής τετράδας που στο κοντινό μέλλον θα έχει την δυνατότητα να στήσει μερικές - έως και αρκετές - εμπορικές συνέχειες, στα πλαίσια του πιασάρικου κύματος με πρωταγωνιστές τους πανίσχυρους superheroes.
Το άκρως απόρρητο πείραμα που έχει αναλάβει υπό την επίβλεψη του ο έμπειρος Καθηγητής Στορμ σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, στοχεύει στην δημιουργία ενός μηχανισμού τηλεμεταφοράς σε πλανήτες ξένους, μιας νέας εναλλακτικής διάστασης. Για το εγχείρημα του αυτό ο ερευνητής έχει στήσει μια ομάδα νεαρών μα αξιόλογων επιστημόνων που ο καθένας διακρίνεται στον τομέα του. Εκτός από τα δύο του παιδιά, την υιοθετημένη Σου και τον άστατο Τζόνι, το τιμ συμπληρώνουν ο άριστος γνώστης και παιδί θαύμα της κβαντικής, Ριντ Ρίτσαρντς και ο φιλόδοξος φυσικός Βίκτορ, που εργάζονται νυχθημερόν, για να παραδώσουν το συντομότερο δυνατόν την πρωτοποριακού επίπεδου συσκευή.
Καθώς τα πειράματα θα έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και μπροστά στον φόβο το σχέδιο των νεαρών μελετητών να δοκιμαστεί από άλλους που θα τους αρπάξουν την δόξα, οι όχι πεπειραμένοι νεαροί, μαζί με τον στενό παιδικό φίλο του Ρίτσαρντς, Μπεν Γκριμ, θα οδηγηθούν σε μια πρωτοφανή απερισκεψία, ρισκάροντας οι ίδιοι το ταξίδι στον ανεξερεύνητο γαλαξία. Μια διαστημική βόλτα που θα καταλήξει σε τραγωδία, καθώς η ανεξέλεγκτη ενέργεια του αστεριού θα καταπιεί τον Βίκτορ, ενώ όσοι καταφέρουν να επιστρέψουν στην βάση τους, θα υποστούν ολοκληρωτική γενετική μετάλλαξη. Ο Ριντ θα δει το σώμα του να παίρνει διαφορετικές μορφές και σχήματα, η Σου θα νιώσει την ύλη της να γίνεται αόρατη, ο Τζόνι θα δει το φλεγόμενο κορμί του να έχει πτητικές ικανότητες, ενώ ο Μπεν, που έχει υποστεί και την μεγαλύτερη ζημιά, θα καταλάβει πως βρίσκεται ολόκληρος καλυμμένος από γιγάντιους βράχους, που όμως του δίνουν τρομακτική ισχύ.
Με αυτό λοιπόν τον τρόπο θα συνταχθεί σε σώμα ένα το τετραμελές τιμ, του Μίστερ Φαντάστικ, του Αόρατου Κοριτσιού, του Πυρσού και του Πράγματος. με μια διαδικασία που καθώς φαίνεται η Marvel έχει πειστεί πως νοιάζει ιδιαίτερα το σινεφίλ κοινό, εφόσον ξόδεψε μια ολόκληρη - ολόκληρη όμως, από πρώτου μέχρι τελευταίου λεπτού - ταινία, στον τρόπο εναλλαγής των Φαντάστικ Φορ από απλοί πολίτες σε υπεράνθρωποι. Αναμφίβολα η διεργασία αυτή, που λαμβάνει χώρα κατά βάση στο πρώτο επεισόδιο οποιουδήποτε σινε σίριαλ, έχει το κοινό της, δεδομένα όμως είναι η πρώτη φορά που μια παραγωγή εξαντλεί ένα ολάκερο τσάπτερ για χάρη της. Ακόμη και το χρονικό τέταρτο, που στην υπόθεση εισέρχεται ο κακός χαρακτήρας του στόρι και που παραδοσιακά είναι ο μοχθηρότερος όλων των αντιπάλων των F4 στην πολυετή τους διαδρομή, στην ουσία ανταποκρίνεται στο κτίσιμο και αυτού του χαρακτήρα, που σίγουρα θα τον συναντήσουμε και στο μέλλον, στις επόμενες περιπέτειες τους.
Συνεπώς αν μας νοιάζει κάτι από το εισαγωγικό ετούτο ίντρο σε μια ακόμη σειρά adventures της ερυθρόλευκης μπράντας, είναι αν έχει γίνει η κατάλληλη επιλογή προσώπων για την απόδοση των χαρακτήρων, μιας και ούτε (σοβαρή) κόντρα με ανήθικο ισχυρό εχθρό παίζει, ούτε η ένωση των τεσσάρων πραγματοποιείται γοργά, παρά μόνο λίγες στιγμές πριν την πτώση των τελικών κρέντιτς. Η ιστορία που εμπνεύστηκαν οι τρεις σεναριογράφοι πάνω στο ορίτζιναλ θέμα των Stan Lee και Jack Kirby είναι απλή, απλούστατη στην συλλογιστική, μα και στην εξέλιξη της όπως την προσφέρει ο υπερτιμημένος Josh Trank (Chronicle), σε σημείο που να μην πληροφορούνται οι φανς κάτι καινούργιο που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη τους κατά το παρελθόν. Μοναδική εναλλαγή στην αναπόφευκτη σύγκριση με το προηγούμενο συνονόματο προϊόν, η σημαντικού ποσοστού πτώση του μέσου όρου ηλικίας των ηρώων, όχι τόσο σε σχέση με το τι πραγματικά δείχνει η ταυτότητα τους, αλλά με το πόσο ζητάει να τους απεικονίσει το σκριπτ.
Ο Κύριος Φανταστικός δηλαδή δεν είναι ο τριαντάρης πλας της πρώτης σειράς, μα σχεδόν ένα boy genious, όπως τον ορίζει ο ποιοτικότερος και πιο εξελίξιμος αστέρας της τετράδας Miles Teller, ο εναλλακτικά έγχρωμος εδώ Torch του Michael B. Jordan, μοιάζει να έχει τα μισά χρόνια από τον πολύ πιο δημοφιλή και άνετο στο πρωτότυπο Chris Evans, η Kate Mara μπορεί να είναι η μόνη που έχει ξεπεράσει τα τριάντα, δεν περνάει όμως καν για δεκαοκτάχρονο κοριτσάκι, ούτε κατά διάνοια δηλαδή η γυναικάρα της Alba προ δεκαετίας, ενώ είναι απορίας άξια η επιλογή του καχεκτικού Jamie Bell για να φορέσει την πετρώδη φόρμα του Thing, περσόνα που είχε κτίσει με απόλυτη επιτυχία ο γίγας Chiklis κάποτε. Τελικό σκορ, στην προσωπική μου εκτίμηση και χωρίς καν οι Fantastic Four να έχουν πάρει φόρα, μία θετική προσθήκη, τρεις υποδεέστερες όμως, με επιφύλαξη για όλα όσα θα εμφανίσουν κατά τα προσεχή έτη στο εκράν.
Για πες: Εν ολίγοις δεν έχει να πει κανείς πολλά για όσα παρακολούθησε στο πρώτο μέρος της επαναφόρτισης του τίτλου, που στα ενενήντα καθαρά λεπτά του, σημαίνει το μακροσκελέστερο προοίμιο, για φιλμ του είδους. Που και σε γενικές γραμμές, μοιάζει περιορισμένη, για να μην χρησιμοποιήσω την βαρύτερη λέξη φτωχή, σε ανταπόδοση με τα πλέον των εκατό, εκατομμύρια του τελικού κόστους, που ούτε σε τρομερά ειδικά εφέ ανταποκρίνονται, ούτε σε κανένα σπέσιαλ απεικονιστικό αποτέλεσμα που θα μείνει αξέχαστο.
Καθώς τα πειράματα θα έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και μπροστά στον φόβο το σχέδιο των νεαρών μελετητών να δοκιμαστεί από άλλους που θα τους αρπάξουν την δόξα, οι όχι πεπειραμένοι νεαροί, μαζί με τον στενό παιδικό φίλο του Ρίτσαρντς, Μπεν Γκριμ, θα οδηγηθούν σε μια πρωτοφανή απερισκεψία, ρισκάροντας οι ίδιοι το ταξίδι στον ανεξερεύνητο γαλαξία. Μια διαστημική βόλτα που θα καταλήξει σε τραγωδία, καθώς η ανεξέλεγκτη ενέργεια του αστεριού θα καταπιεί τον Βίκτορ, ενώ όσοι καταφέρουν να επιστρέψουν στην βάση τους, θα υποστούν ολοκληρωτική γενετική μετάλλαξη. Ο Ριντ θα δει το σώμα του να παίρνει διαφορετικές μορφές και σχήματα, η Σου θα νιώσει την ύλη της να γίνεται αόρατη, ο Τζόνι θα δει το φλεγόμενο κορμί του να έχει πτητικές ικανότητες, ενώ ο Μπεν, που έχει υποστεί και την μεγαλύτερη ζημιά, θα καταλάβει πως βρίσκεται ολόκληρος καλυμμένος από γιγάντιους βράχους, που όμως του δίνουν τρομακτική ισχύ.
Με αυτό λοιπόν τον τρόπο θα συνταχθεί σε σώμα ένα το τετραμελές τιμ, του Μίστερ Φαντάστικ, του Αόρατου Κοριτσιού, του Πυρσού και του Πράγματος. με μια διαδικασία που καθώς φαίνεται η Marvel έχει πειστεί πως νοιάζει ιδιαίτερα το σινεφίλ κοινό, εφόσον ξόδεψε μια ολόκληρη - ολόκληρη όμως, από πρώτου μέχρι τελευταίου λεπτού - ταινία, στον τρόπο εναλλαγής των Φαντάστικ Φορ από απλοί πολίτες σε υπεράνθρωποι. Αναμφίβολα η διεργασία αυτή, που λαμβάνει χώρα κατά βάση στο πρώτο επεισόδιο οποιουδήποτε σινε σίριαλ, έχει το κοινό της, δεδομένα όμως είναι η πρώτη φορά που μια παραγωγή εξαντλεί ένα ολάκερο τσάπτερ για χάρη της. Ακόμη και το χρονικό τέταρτο, που στην υπόθεση εισέρχεται ο κακός χαρακτήρας του στόρι και που παραδοσιακά είναι ο μοχθηρότερος όλων των αντιπάλων των F4 στην πολυετή τους διαδρομή, στην ουσία ανταποκρίνεται στο κτίσιμο και αυτού του χαρακτήρα, που σίγουρα θα τον συναντήσουμε και στο μέλλον, στις επόμενες περιπέτειες τους.
Συνεπώς αν μας νοιάζει κάτι από το εισαγωγικό ετούτο ίντρο σε μια ακόμη σειρά adventures της ερυθρόλευκης μπράντας, είναι αν έχει γίνει η κατάλληλη επιλογή προσώπων για την απόδοση των χαρακτήρων, μιας και ούτε (σοβαρή) κόντρα με ανήθικο ισχυρό εχθρό παίζει, ούτε η ένωση των τεσσάρων πραγματοποιείται γοργά, παρά μόνο λίγες στιγμές πριν την πτώση των τελικών κρέντιτς. Η ιστορία που εμπνεύστηκαν οι τρεις σεναριογράφοι πάνω στο ορίτζιναλ θέμα των Stan Lee και Jack Kirby είναι απλή, απλούστατη στην συλλογιστική, μα και στην εξέλιξη της όπως την προσφέρει ο υπερτιμημένος Josh Trank (Chronicle), σε σημείο που να μην πληροφορούνται οι φανς κάτι καινούργιο που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη τους κατά το παρελθόν. Μοναδική εναλλαγή στην αναπόφευκτη σύγκριση με το προηγούμενο συνονόματο προϊόν, η σημαντικού ποσοστού πτώση του μέσου όρου ηλικίας των ηρώων, όχι τόσο σε σχέση με το τι πραγματικά δείχνει η ταυτότητα τους, αλλά με το πόσο ζητάει να τους απεικονίσει το σκριπτ.
Ο Κύριος Φανταστικός δηλαδή δεν είναι ο τριαντάρης πλας της πρώτης σειράς, μα σχεδόν ένα boy genious, όπως τον ορίζει ο ποιοτικότερος και πιο εξελίξιμος αστέρας της τετράδας Miles Teller, ο εναλλακτικά έγχρωμος εδώ Torch του Michael B. Jordan, μοιάζει να έχει τα μισά χρόνια από τον πολύ πιο δημοφιλή και άνετο στο πρωτότυπο Chris Evans, η Kate Mara μπορεί να είναι η μόνη που έχει ξεπεράσει τα τριάντα, δεν περνάει όμως καν για δεκαοκτάχρονο κοριτσάκι, ούτε κατά διάνοια δηλαδή η γυναικάρα της Alba προ δεκαετίας, ενώ είναι απορίας άξια η επιλογή του καχεκτικού Jamie Bell για να φορέσει την πετρώδη φόρμα του Thing, περσόνα που είχε κτίσει με απόλυτη επιτυχία ο γίγας Chiklis κάποτε. Τελικό σκορ, στην προσωπική μου εκτίμηση και χωρίς καν οι Fantastic Four να έχουν πάρει φόρα, μία θετική προσθήκη, τρεις υποδεέστερες όμως, με επιφύλαξη για όλα όσα θα εμφανίσουν κατά τα προσεχή έτη στο εκράν.
Για πες: Εν ολίγοις δεν έχει να πει κανείς πολλά για όσα παρακολούθησε στο πρώτο μέρος της επαναφόρτισης του τίτλου, που στα ενενήντα καθαρά λεπτά του, σημαίνει το μακροσκελέστερο προοίμιο, για φιλμ του είδους. Που και σε γενικές γραμμές, μοιάζει περιορισμένη, για να μην χρησιμοποιήσω την βαρύτερη λέξη φτωχή, σε ανταπόδοση με τα πλέον των εκατό, εκατομμύρια του τελικού κόστους, που ούτε σε τρομερά ειδικά εφέ ανταποκρίνονται, ούτε σε κανένα σπέσιαλ απεικονιστικό αποτέλεσμα που θα μείνει αξέχαστο.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Αυγούστου 2015 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική