Movies Ltd

Monogamy Is (Not) Realistic

του gaRis (@takisgaris)

Judd Apatow, ο Πάπας του bromance. Καθαρό και αδιαμφισβήτητο δαύτο. Κει δηλαδής που οι Farrellys  σ'ανακατεύουν το εντερικό σου με γκρό σάουτ σεξοαντιφεμινιστική κωμωδία, ο σκηνοθέτης του 40χρονου Παρθένου και του Knocked Up, ενηλικιώθηκε θεματικά με το προ 3ετίας λίαν εύγλωττα τιτλοφορούμενο This Is 40, κιαλάροντας αυτοβιογραφικά το λευκό, το επιτυχημένο, το εντελώς χολυγουντιασμένο σύμπαν του. Ωσάν σεξουαλικά ακόρεστος Preston Sturges ή βιτριολικά δηκτικός Howard Hawks, ο Apatow στα 48 του έχει κάνει ένα πολύ καλό θεληματάκι στη σύγχρονη κωμική σκηνή: Έβγαλε παραγωγές όπως το Bridesmaids, έπαιξε δυνατά τη Lena Dunham (Girls) και τώρα τριτώνει με την (Inside) Amy Schumer, μια stand-up που απασφαλίζει ό,τι μια καθημερινή γυναίκα που φορά επιδεικτικά τη λίμπιντό της έχει μέσα στο μυαλό (και στο βρακί) της. Λέγεται και εμανσιπέησον, αυτό που μας έλειπε από το παλκοσένικο: Η γυναίκα χύμα - πέφτουλας - πηδήκουλας.

Δεν με ενοχλεί, ούτε κακό μου μοιάζει. Υπάρχει κατά κόρον παντούθε, κάνεις ευκόλως ρηλέητ. Με φοβερή μάνατζερ - μαγκαζίνου Tilda Swinton που βάζει την εξώλης και προώλης Amy να γράψει ένα άρθρο για τον σελεμπριτά (και εντελώς νέρντυ) ορθοπεδικό των αθλητών (ο Lebron James  στο ρόλο του πελάτη - κολλητού είναι μαγεία) Άαρον (Bill Hader που ως λέητ μπλούμερ του SNL διαπρέπει εσχάτως στη μεγάλη οθόνη) και φυσικά μετά από δυο τρία ποτάκια τον κουτουπώνει. Έλα μου όμως που τον ερωτεύεται και απρόσμενα όμως; Σώπα καλέ τι μας λες; Den to pistevo! Θέλω να είπω ότι αυτό που ξεκινά δυναμικά και ανατρεπτικότερα από το σωρό της γιορ άβερεητζ romcom υπό τη γραφίδα της γλυκιάς σκρόφας Schumer έρχεται και γειώνεται στη φόρμουλα του σατανάκουτου Apatow ο οποίος θα βρει πάλι την ευκαιρία να αποθεώσει το ρομαντισμό που μόνο ένα μονογαμικό ζευγάρι μπορεί να χαρεί σ'αυτή την κενωνία ναούμ.

Τι μένει λοιπόν να εξάρει κανείς; Ακραία λεκτικά τσιτάτα που καμουφλάρουν νέο-φαλλοκρατική καμφορά. Μια Amy Schumer που κερδίζει άνετα και θα έχει μέλλον περίλαμπρο, προστιθέμενη στον νυμφώνα των female pop-cultural warriors (Clara Bow, Mae West, Beyoncé) ή έστω ως μια νέα Diablo Cody (Juno) στις φετινές οσκαρικές υποψηφιότητες Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Ένα καρακαλτάδικο cameo του Daniel Radcliffe μνημειώδους αταλαντοσύνης και ένα ακόμη νοσταλγικό του πάλαι ποτέ Ferris Bueller, με γκριζαρισμένους πλέον κροτάφους. Και μια πουταναφέραμε, ο Apatow δε θα γίνει ποτέ John Hughes, αλλά κι άλλο τόσο David O Russell. Θα στρογυλοκάθεται αναπαυτικά στον ρεκλάινέρ του, απολαμβάνοντας εισπρακτική επιτυχία και τη μοναδικότητα να βρωμίζει με ταμπού την οθόνη ρίχνοντας μετά αποσμητικό σπρέυ αστικής συγκάλυψης. Τουλάχιστο ας cineχίσει να βγάζει στο κλαρί κεχαριτωμένες κομεντιέν σα την Amy-σε κάτι τέτοιο δεσμεύομαι μονογαμικά να λέω πάντα γιέζ πληζ.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Ιουλίου 2015 από την UIP