Movies Ltd

MacFarlane Property

του gaRis (@takisgaris)

Να εμφιλοχωρήσω στη χιπστέρειο λογική δια την οποίαν ο Seth MacFarlane για τα υπερατλαντικά μέρη είναι αυτό που λέμε household name. Υπάρχουν όνομα και μη χωριό (το κουνιαδάκι μου παραδείγματι) καμπόσοι-κοψοφλεβητόμοι φάν-ηδες του τηλεοπτικού Family Guy (και) στην Ελλάδα αλλά και ένα κοινό που του αρέσουν τα δηλητηριώδη λεκτικά βέλη προς τη σελεμπριτιά του Χόλιγουντ τύπου χιούμορ, με εκπροσώπους, εκτός του Seth, ατομάκια σα τον μπρίτονα Ricky Gervais. Ύστερις είναι και το We Saw Your Boobs ξέφρενο πέρασμα του MacFarlane από τα προπέρσινα ξινά Όσκαρς που κέντρισε ενδιαφέρον για να προσγειωθεί απότομα στη μέγκα-φλόπα-υβρίδιο ουέστερν κόμεντι A Million Ways To Die In The West. Και στο φινάλε-φινάλε ρε φίλε είδες το πρώτο το TED με το βρωμερά πρόστυχο, το μαστούρικο αρκουδάκι και αναφώνησες, ΝΑΙ, ήπρεπε κάποτες ο Mark Wahlberg στην καριέρα του να παίξει και σε ένα σήκουελ ταινίας του.

Η πλάκα βέβαια είναι ότι o John Benett (Marky Mark) αποτελεί πλέον το sidekick του άνευ μορίου ή άλλης ταυτότητος Τεντ που κατορθώνει να κατέβει τα σκαλοπάτια της εκκλησιάς με την εκλεκτή της πάνινης καρδούλας του Tami-Lynn (Jessica Barth), με την οποία αποφασίζουν να υιοθετήσουν καθότι…καταλαβαίνεις. Εδώ όμως το μακρύ χέρι του Νόμου τον ακυρώνει ως σύζυγο και ως οντότητα χωρίς (ανθρώπινα) δικαιώματα, θεωρώντας τον πράμα, μια ιδιοκτησία. Η νεαρή ασκουμένη δικηγορίνα Samantha (Amanda Seyfried) θα προσπαθήσει να διεκδικήσει τα δίκαια του Τεντούλη, κάνοντας (Γκόλαμ) ματάκια στον Γουόλμπεργκ που είναι και φρεσκοχωρισμένος γιατί η Mila Kunis δεν επέστρεψε στο σήκουελ δαύτο καθώς κυοφορούσε το μωρό του Ashton Kutcher. Οπόταν τα black dick jokes το γυρνάνε σε Civil Rights Movement (Dred Scott case, Brown vs Board of Education, Plessy vs Fergusson (που είσαι Selma) και λοιπά κλάσικς που μαθαίναμε στη Νομική) και κάπου εκεί χάνεται η μπάλα, καθώς ο απανταχού των ταινιώνε διαστροφοκακούλης Giovanni Ribisi, νέμεσις των Τεντ και Τζων εξ’ απαλών νυχιών, την πέφτει για να τον απαγάγει, δρώντας για λογαριασμό εταιρείας-κολοσσού στο παιδικό παιχνίδι.

Γιατί ένα αρκουδάκι που κάνει απόλυτα πειστικές αλητείες είναι κάτι που αξίζει να το οικειοποιηθεί η ανθρωπότης. Έστω, και παρά τα κηρύγματα που στην τρίτη πράξη σου βάζουν το δάχτυλο βαθιά μέσα στο λάρυγγα, ότι γελάς με το πόσα όρια σάτιρας και πολιτικής ανορθογραφίας ξεπερνά ο σαφέστατα οξυδερκής MacFarlane. Παραμένει όμως βαθιά ειρωνικό το γεγονός ότι ο Ted 2 είναι ένα πράμα, ένα franchise πρότζεκτ, με προσχηματική πλοκή και μια αβυσσαλέα χαμένη ευκαιρία να παίξει επιτυχημένα τον συμβολισμό του Gay Rights Movement, βγαίνοντας μάλιστα στις εδώ αίθουσες στις 26 Ιουνίου, ημέρα όπου το Supreme Court νομιμοποίησε τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου στις ΗΠΑ. Ο Τεντ, έτοιμος ήδη καταπωσφαίνεται για μια τρίτη περιπέτεια, προόρισται για να ξεπεράσει τα περίπου $68Μ του κόστους του (που μόλις το έπραξε καθώς στα γράφω σήμερις) και έτσι κάπως παραμένει στη μνήμη: Σαν ένα σκατούλι τέντυ –μπεαρ που βρυχάται, μα ουδείς το φοβάται.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Ιουλίου 2015 από την UIP