Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Σε αντίθεση με το σήμερα, που οι συνθήκες είναι οι ιδανικές και το gameplay βελτιώνει το άριστα του καθημερινώς, αφορά όμως παίκτες μόνους, περιορισμένους στην προσωπική τους κονσόλα, ακόμη κι αν μπορούν μέσω δικτύου να συναγωνίζονται με αντιπάλους από όλο τον πλανήτη, μια φορά κι έναν καιρό, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αποτελούσαν την κορύφωση της κοινωνικότητας. Σε χώρους βέβαια σκοτεινούς, υπόγειους, χαμηλοτάβανους, που την κάπνα την έκοβες με το πριόνι, διακριτικά απαγορευμένους για τα κορίτσα, τα κατάμεστα ουφάκια του κάποτες, που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την λάμψη του Arcade House του Tron, όριζαν έναν ντεκαντάνς υπέροχο χώρο συνάντησης ετερόκλητων χαρακτήρων, βασικά νεαρής ηλικίας. Στις φτωχογειτονιές μάλιστα που το τάληρο για να ξεδιψάσει το insert coin, αποτελούσε πολυτέλεια, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι παρέες το μάζευαν ρεφενέ για να το τσοντάρουν στον καλύτερο πακμανάκια, που με τις δεξιότητες του στις μπλε πίστες της Namco θα τους διασκέδαζε για ένα ολάκερο απόγευμα...

Συναγερμός θα σημάνει στην στρατιωτική βάση του Γκουάμ, από μια παράξενη εξωγήινη δραστηριότητα, που μοιάζει ιδιαίτερα εχθρική και επιθετική. Οι επιτετραμμένοι σύμβουλοι του Προέδρου Γουίλ Κούπερ, θα κάνουν λόγο για την απάντηση από ξένο πλανήτη, στο μήνυμα που έστειλε η ανθρωπότητα στα μέσα της δεκαετίας του 80 στο διάστημα, με μια κάψουλα γεμάτη από εικόνες της γήινης κουλτούρας. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα και οι τότε πρωταγωνιστές των video games, Pac Man, Centipede, Asteroids, Galaca, Donkey Kong, που θα επιστρέψουν στην Γη σε πραγματική και όχι εικονική φόρμα με σκοπό να την εξολοθρεύσουν.

Πάλι καλά που στο πλευρό του Πλανητάρχη που βρίσκεται ο παλιός, καλός του φίλος και τωρινός υπεύθυνος δικτύων Σαμ Μπρένερ, πάλαι ποτέ κορυφαίος gamer, που θα αναλάβει να οργανώσει την αμυντική τακτική, σε έναν αγώνα με πίστες, που ο νικητής θα αναδειχτεί μέσα από μια μάχη best of three. Κι αν κάποτε το χάσιμο ζωής απλά θα σήμαινε την ρίψη ενός ακόμη κουόρτερ στο μηχάνημα, εδώ κάτι τέτοιο μπορεί να σημάνει μέχρι και τον αφανισμό της ανθρωπότητας.

Φανταστική ιδέα! Που επί χρόνια στριφογυρνούσε από στούντιο σε στούντιο μέχρι να φτάσει η ώρα που η Sony, εντέλει, θα έπαιρνε την μεγάλη απόφαση να την πραγματοποιήσει. Πλάνο μεγαλεπήβολο, φανφαρόνικο όσο πρέπει για να γουστάρουν οι πιξελάκηδες και επακριβώς στα χνάρια των σούπερ επιτυχημένων Ghostbusters, ταινίας που στην ουσία σχημάτισε το πατρόν αντίδρασης στον εισβολέα. Κι όμως με τέτοιο σπινθήρα θεματικό, που σκίζει από κάθε άποψη κυρίως εμπορική, η επιλογή της παραγωγής να συνεργαστεί με το τιμ της Happy Madison, ε, μάλλον μοιάζει με πραγματική αυτοκτονία. Κι όπου Happy Madison, μπορείς να σκεφτείς την μαρκίζα στο πλάι "υπερπαραγωγών" λέβελ τύπου Grown Ups, Jack And Jill, Paul Blart. Εκεί δηλαδή που οι Κυνηγοί Φαντασμάτων στηρίχθηκαν στο τάλαντο των μελών του Saturday Night Live, οι εξολοθρευτές των 8μπιτων Ούφο συμμάχησαν με εκείνους της απόλυτης κωμικής σαχλαμάρας. Έγκλημα...

Ξεπερνώντας τις προσχηματικές υποθέσεις του σεναρίου, με κυριότερη ανοησία την τοποθέτηση στο επίκεντρο του Λευκού Οίκου έναν χειρότερο Σεφερλή, μεταπηδώ εκεί που πραγματικά με ένοιαξε, με νοσταλγική κυρίως βάση, στην κόντρα των ανθρώπων με τους ήρωες που ξεπήδησαν από τις κονσόλες. Κι εδώ οι εμπνεύσεις του Chris Columbus, που αν μη τι άλλο και την ικανότητα διαθέτει, αλλά και τον εξοπλισμό να τις πραγματοποιήσει, είναι το λιγότερο αξιοπρεπείς. Και οι εισαγωγικές επιθέσεις - ειδικά εκείνη του Tetris στο Τατζ Μαχάλ - φτιάχνουν το κατάλληλο κλίμα και οι κατοπινές κόντρες, με κυρίαρχη αυτή στους δρόμους της μεγαλούπολης ενάντια στην κατακίτρινη φαγάνα, απεικονιστικά είναι κάποιας κλάσης. Αποκορύφωμα βεβαίως το τρισδιάστατο φινάλε, που λαμβάνει χώρα ο υπέρτατος αγών ενάντια στο Γοριλάκι (πόσες εργατώρες ρε φίλε, πόσες να χοροπηδάμε βαρελάκια?) που ο αδικημένος κάποτε wanabe παγκόσμιος πρωταθλητής του σπορ, θα κληθεί να πάρει το αίμα και την τιμή του πίσω...

Και πάμε στο ζουμί. Αυτός είναι ο Adam Sandler. Ο Adam Sandler!!!! Από οκτακόσιους κωμικούς που διαθέτει αυτή την στιγμή το Χόλιγουντ, το στούντιο επέλεξε το πιο ακατάλληλο, ανάρμοστο και απίθανο για να αρπάξει τον μοχλό και να βγει στην επίθεση. Και να ήταν μόνο αυτός, ο μόνιμος κομπανιέρος του, ο σαχλαμαριστής Kevin James, φυσικά δεν δηλώνει απόντας. παίρνοντας μάλιστα και τον ρόλο του POTUS, έτσι για να κατανοήσει και ολάκερος ο υπόλοιπος κόσμος σε πόση εκτίμηση έχουν τον ηγέτη τους κάποιοι Αμερικάνοι. Ανύπαρκτος ο χαρακτήρας του Peter Dinklage, που ενδεχόμενα θα μπορούσε να σώσει τα προσχήματα, επίπεδη σε γλαστρική και μόνο εμφάνιση η Michelle Monaghan, ενώ μικρή έκπληξη μπορεί να αποκληθεί η παρουσία του Josh Gad, που είναι κομματάκι απολαυστικός στο κοστούμι του αιώνιου nerd που οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν τηγανίσει το μυαλό του.

Για πες: Για τους (πολύ) παλαιότερους φυσικά το Pixels ορίζει ξύπνημα αναμνήσεων, καθώς δεν θα είναι λίγες οι στιγμές που θα νιώσουν ξανά έφηβοι, στο αντίκρυ ξεχασμένων ίσως ψηφιακών εικόνων. Ατυχώς ο δρόμος που διάλεξε η περιπετειώδης ετούτη κωμωδία, είναι αμιγώς για εσωτερική (των States) κατανάλωση, εκεί που τα μέλη του καστ διαθέτουν μια κάποια δημοφιλία. Διότι παγκοσμίως έχουν ήδη πεταχτεί στο recycle bin, από τους σώφρονες σινεφίλ...