Movies Ltd

του Martin Bourboulon. Με τους Marina Foïs, Laurent Lafitte, Anne Le Ny, Judith El Zein, Alexandre Desrousseaux

Υπερβολή των εσκαμμένων...

του zerVo (@moviesltd)

Γενικότερα δεν είναι λίγες οι φορές που το άκρως προοδευτικών τάσεων - αγαπημένο - Γαλλικό σινεμά, κινείται στα όρια της καταπάτησης των ηθικών αξιών, συνήθως όμως προσέχοντας να μην τα διαβεί κι έλθει σε ρήξη ακόμη και με την ριζοσπαστικότερη πλατφόρμα των θεατών του. Υπάρχουν όμως και στιγμές που πιθανόν από λανθασμένη εκτίμηση της αν(τ)οχής της πλατείας, τα εσκαμμένα ξεπερνώνται κι έτσι ακόμη κι αν οι προθέσεις είναι υγιείς, εντούτοις επέρχεται η ρήξη και το πόνημα παίρνει την άγουσα για το recycle bin, των ελάχιστων, σε σύγκριση με την συνολική παραγωγή, αποτυχιών που μιλούν την Φρανκοφόν...

Ευτυχισμένο μέχρι πρότινος ζευγάρι, που έχει ξεπεράσει τις δύο δεκαετίες κοινού βίου, αντιλαμβάνεται πως ο έρωτας του έχει σβήσει και πως το τέλος της πορεία του είναι πάρα πολύ κοντά. Εκείνος, ο Βενσάν Λερουά, πολυάσχολος και εξεζητήμένος μαιευτήρας, αισθάνεται πως η φλόγα του έρωτα έχει σβήσει στην καρδιά του για τα μάτια της καλής του Φλοράνς, συναίσθημα που έστω και σε ελαφρώς λιγότερο βαθμό, βρίσκει ανταπόκριση και στην ψυχή εκείνης, που συμφωνεί πως ήλθε η στιγμή του χωρισμού. Αν οι δυο τους τα έχουν βρει όμως και απομένουν μόνο οι υπογραφές για να ισχύσει το διαζευκτήριο, ακόμη δεν έχουν καταφέρει να βρουν τον τρόπο να ενημερώσουν τα τρία υπερκινητικά και ακραίας συμπεριφοράς ανήλικα παιδιά τους, που πιστεύουν πως τα πάντα στον γάμο των γονιών τους πηγαίνουν ρολόι...

Και ως εδώ δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη, μιας τόσο το θέμα, όσο και η γλαφυρή αφήγηση του, ορίζει ένα από τα πλέον ζωντανά προβλήματα των σημερινών κοινωνιών. Το παράξενο και το στρεβλό ξεκινά από την στιγμή που ο δόκτορας οραματίζεται καριέρα διεθνή σε μέρη τροπικά και παραδεισένια και η εξαιρετική στην δουλειά της μηχανικός είναι μόλις ένα βήμα πριν αποδεχτεί επαγγελματική πρόταση εργασίας στην Κοπεγχάγη! Τα τέκνα / διαόλια ποιος θα τα αναλάβει λοιπόν? Πρόκειται για την απαρχή ενός αγώνα δρόμου με όλες τις δυνάμεις, ώστε, σε αντίθεση με το γνώριμο και το πρέπων, η κηδεμονία να περάσει στην κατοχή του αλλουνού. Κι αν υποβόσκει (ας πούμε) μια κάποια πλακίτσα στην βάση του πολέμου, ε, δεν είναι εφικτό να γίνουν αποδεκτές οι ακρότητες του σεναρίου που σερβίρει σε ταινία ο πρωτόπειρος - είναι εμφανές, εμφανέστατο - ως ντιρέκτορας μεσιέ Martin Bourboulon.

Να μετρήσω σε πόσες σάχλες επιδίδονται οι γονείς της συμφοράς, για να οδηγήσουν τα φουκαριάρικα στο μην τους επιλέξουν για την μελλοντική τους συμβίωσης? Δεν έχει νόημα, μετά την τρίτη, τέταρτη ανοησία, τεραστίων διαστάσεων, είτε από τον μπαμπά, είτε από την μαμά, το συνονθύλευμα έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον και καταντά όχι απλά βαριεστημένο, μα εντελώς ενοχλητικό. Γιαουρτώματα, πιθανοί συγκάτοικοι με Αλτσχάιμερ και αυταρχικοί πατριοί, μέχρι δημόσιες ανηθικότητες και κατακερματισμός των προσωπικοτήτων εύθραυστων ατόμων, είναι το άθροισμα των γονεϊκών πράξεων, που σου προκαλεί έκπληξη το ποιο μυαλό μπορεί έστω να τις φαντάστηκε.

Φάουλ σοβαρό για την καριέρα του Laurent Lafitte, του γοητευτικού εκείνου ερμηνευταρά που προσφάτως απολαύσαμε στο μυστηριώδες Elle L'Adore και που φροντίζει πάντα δίπλα στην μαρκίζα του να παίζει η υψηλού κύρους συνοδεία της Comedie Francaise. Για την ακόμη συνηθέστερα υψηλού ερμηνευτικού λέβελ Marina Fois, το δράμα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού πέρα της κακής πρωταγωνιστικής επιλογής, παρατηρώ για πολλοστή φορά στις τελευταίες της εμφανίσεις, μια τάση επιβεβαίωσης της 46χρονης μπογιάς της. Που τουλάχιστον στην δική μου εκτίμηση, πλέον, δεν περνάει, όταν παρόλες τις απόπειρες της, δείχνει τουλάχιστον μια δεκαετία μεγαλύτερη του (υποτίθεται) συνομήλικου της στεφανιού.

Για πες: Μαύρη κομεντί της συμφοράς το Papa Ou Maman, που κινείται στα χνάρια εκείνου του όχι και τόσο πετυχημένου War Of The Roses, τελευταίου μίτινγκ της σούπερ τριάδας Douglas / Turner / De Vito, που όμως ασχολιόταν με την συντριβή άψυχων και δίχως τιμή αντικειμένων και όχι με καταστάσεις που ενδέχεται να τραυματίσουν ανηλίκους. Κακή και ανάρμοστη ως προσέγγιση και φυσικά ως τελική πρόταση, σίγουρα η χειρότερη κινηματογραφική στιγμή με τραγούδι του Bowie στο σαόυντρακ. Κρίμα για το (εμφανώς fake) μονοπλάνο, που αν μη τι άλλο αποτέλεσε ελπιδοφόρο introduction...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 30 Ιουλίου 2015 από την Weirdwave