Movies Ltd

McCarthy’s Law

του gaRis (@takisgaris)

Λαμβάνω ως δεδομένο ότι η καλύτερη κωμωδία της διανυόμενης δεκαετίας είναι το Bridesmaids. O Paul Feig άνοιξε μια χρυσή κερκόπορτα εκειδαμέ - τη στροφή της αμερικάνικης φάρσας σε χωράφια που οι εμφανώς μακράν του τελείου γυναίκες της παραδίπλα γειτονίτσας συμπεριφέρονται με τον ίδιο ανκλάσει (τι κι αν κλάσει κιόλα) κωλοπαιδισμό των αρσενικών ηρώων του ετέρου καππαδόκη, Judd Apatow. Η Melissa McCarthy δικαίως προτάθηκε για υποστηρικτικό γυναικείο ρόλο, καθώς συνέτριψε κυριολεκτικά τα ταμπού περί σεξουαλικών ορμών μιας αρχικαραχοντρέλας αρζούμπαλης περσόνας που δεν άργησε να ξεπατικωθεί (Pitch Perfect). Κι αν ο καλός στρατιώτης Feig την πήρε στην πλάτη του ξανά στο meh buddy cop The Heat με τη Sandra Bullock, το στοίχημα δεν κερδήθηκε καθότι η γλυκιά και προσγειωμένη στην καθημερινότητά της Melissa βάλθηκε να ξαναπροβάρει το ίδιο άμπνταλο κουστουμάκι για να πατήσει στη σιγουράντζα του Μπράιντς.

Τρις και η καλή της μοίρα όμως τώρα στο τζενέρικ (όσο και το όνομά του) και παντελώς αχρείαστο κατασκοπευτικό σπουφ Spy, αφού ο μέντοράς της Paul την αφήνει να κλέψει ερμηνευτικά την παράσταση, βγάζοντας στην οθόνη πολλαπλές μεταμφιέσεις μιας γοητευτικά (ναι) ευάλωτης όσο και καθόλα πολυτάλαντης μοναχικής κατασκοπίνας γραφείου. Ο ορκισμένα φεμινιστής Feig γομώνει ένα girlpower τρίο με βίλαινα – γκαραντί (η διασκεδαστική Rose Byrne) και sidekick βρετανικού ρεζιλίξ (η χαριτωμένα άχαρη Miranda Hart), περισενιάροντάς το με ένα μάτσο βλακάντρες, σαχλοκοκοράκια κατασκόπους και παραληρηματικούς κορτάκηδες. Ξεχωρίζω δυο, με έκπληξη πρώτη τον Jude Law ο οποίος κατάφωρα αδικείται που δεν παίζει πρώτο όνομα μια δεκαετία τώρα. Κοίταξέ τον μια καλή όμως: Δεν είναι φτυστός (να μη βασκαθεί) ο Μπάρκουλης; Σήριουσλυ λέμε. Η γκράντε, μα η καραγκαγκάν σοπρέζα είναι ο Jason Statham. Σκατίβλαχος, κόκ(ν)υ λονδρέζος που πέρασε από κείθε που έφτυσε ο Μποντ. Τρελή πλάκα και γενναίος αυτοσαρκασμός.

Και κάπου εκεί τελειώνει το καλό, μαζί με τα ασταμάτητα πλην ευφάνταστα χοντροβρισίδια και τα πολίτικλυ ινκορέκτ γκρόσαουτ μακελλέματα μιας κωμωδίας που ο δημιουργός θάθελε να τη δεις και σα την αγαπημένη του Casino Royale, εδώ όμως αρχίζουν να σκάνε υποπλοκές και ίντριγκες που αφαιρούν σημαντικά πόντους αξιοπιστίας ενός στόρυ που τιγκάρει σε κυνηγητά, κλασικά μπανάλ σκηνές με αεροπλάνα και ελικόπτερα που μπορεί να δικαιολογούν τα $65Μ μπάτζετ, αλλά φεύγουμε από το θέμα μας κύριε Feig. Διότι άλλο creator των αλήστου χαβαλέ μνήμης sitcom Freaks and Geeks και εντελώς παράλλο(γο) το να το παίζεις Mendes στο Skyfall. To ανσάμπλ πετάει φωτιές –όχι τυχαία γιατί ο σκηνοθέτης έχει βγάλει και μια υποκριτική σχολή, όμως σα περιπέτεια το θέαμα δεν πουλάει ως πρώτης διαλογής κι αυτό βγάζει μάτι όπου δεν είναι παρούσα η Melissa McCarthy, για να δεσπόσει επί παντός αντιπάλου ή μη. Σκέψου λοιπόν: Είκοσι+ χρόνια μετά τα ντουζένια των ενζενί (οσκαρούχες πλέον-φευ) Roberts - Bullock περνά-περνά η (πέραν κάθε πρόβλεψης) Melissa για να τσεκάρει διαβατήριο στη μεγάλη λεωφόρο του Χόλυγουντ. Ε, είναι σχεδόν συγκινητικό.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Ιουνίου 2015 από την Odeon