San Andreas: Επικίνδυνο Ρήγμα
του Brad Peyton. Με τους Dwayne Johnson, Carla Gugino, Alexandra Daddario, Ioan Gruffudd, Archie Panjabi, Paul Giamatti, Colton Haynes
Γης Μαδιάμ!
του zerVo (@moviesltd) 
Γενικά στους παλιότερους σινεφίλ - όπως εγώ - αυτού του είδους οι ταινίες, οι αποκαλούμενες ως καταστροφής, προκαλούν μια σχετική έξαψη στην παρακίνηση να κάνουν την βόλτα τους προς την σκοτεινή αίθουσα. Το genre που γνώρισε πραγματικές δόξες στα 70s, με το σίριαλ των Airport, τον Πύργο της Κολάσεως και το εφιαλτικό Earthquake, με πενιχρά, συγκριτικά, μέσα εφετζίδικης έκφρασης είναι η αλήθεια, βρήκε άξιο συνεχιστή κατοπινά τον χαρισματικό Κύριο Emmerich, που τελειοποίησε την οπτική απεικόνιση του Αρμαγεδδώνα, ισοπεδώνοντας στο δημιουργικό του διάβα, από τρεις - τέσσερις φορές την υφήλιο. Η παρούσα περίπτωση του San Andreas, αναμφίβολα λόγω των εξαιρετικών τεχνικών της επιτευγμάτων παίρνει μια αξιοπρεπή θέση στην κατάταξη των All Time Disaster Movies, επιχειρώντας μάλιστα ένα πείραμα, που καμία άλλη παρόμοια την δεν είχε πράξει στο παρελθόν: Να εστιάσει στην σωτηρία αποκλειστικά μόνο της μονάδας και ουχί του γενικότερου συνόλου!
Έχοντας φέρει εις πέρας περισσότερες από εξακόσιες αποστολές σωτηρίας ο ατρόμητος διασώστης, πιλότος ελικοπτέρου και βετεράνος του μεγάλου πολέμου στην Μέση Ανατολή, Ρέι Γκέινς, βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια προσωπική απογοήτευση, καθώς θα δεχτεί διαζευκτήριο αίτημα από την επί χρόνια σύζυγό του, Έμμα, που πλέον δεν μπορεί να δεχτεί την διαρκή αφοσίσωση του στο λειτούργημα. Πικραμένος από την στάση της, θα επιδιώξει τουλάχιστον να μην χάσει συνάμα και την αγαπημένη του θυγατέρα, επιθυμώντας να την συνοδέψει ο ίδιος στο κολέγιο που εντός ολίγου θα ξεκινήσει μαθήματα. Οι πρώτες ενδείξεις πως κάτι άσχημο πρόκειται να συμβεί στο κοντινό μέλλον, θα έρθουν από το φράγμα Χούβερ, εκεί που οι ερευνητές θα παρατηρήσουν μια παράξενη σεισμική ακολουθία. Κανείς από τους κατοίκους της Καλιφόρνια όμως δεν θα είναι έτοιμος γι αυτό που πρόκειται να συμβεί...
Με επίκεντρο το Σαν Φρανσίσκο, θα λάβει χώρα μια απίστευτης έκτασης δόνηση που αγγίζει τα 9 Ρίχτερ και θα προκαλέσει τον πανικό στα εκατομμύρια των κατοίκων.Όπως και στον άφοβο και πανέτοιμο να ριχτεί στην μάχη Ρέι, που ευρισκόμενος στον αέρα, θα ξεκινήσει μια μακρά πορεία σωτηρίας, από την βάση του στο LA, μέχρι την κοντινή μεγαλούπολη, προκειμένου να σώσει τις ζωές, της (εν διαστάσει) συζύγου του και κατοπινά της κόρης του. Της μόνης που του έχει απομείνει, αφού ήδη προ ετών, έχει χάσει την μικρότερη του, σε ένα μοιραίο θαλάσσιο δυστύχημα...
Ξεκινώντας την αναφορά μου στο φιλμ του ικανού μπλοκμπαστερά (όπως αποδεικνύεται, μιας και το προηγούμενο του Journey 2, μια χαρά τα πήγε στα box office) Brad Payton, θα πρέπει να ομολογήσω πως για εκείνον που θα ξοδέψει τον οβολό του στο γκισέ, γνωρίζοντας πολύ καλά τι πρόκειται να παρακολουθήσει, δεν πρόκειται να πάει χαμένο ούτε σέντσι. Μαζί με τον προσεισμό στο τεράστιο φράγμα - απαρχή του χαμού, ο θεατής μπορεί να υπολογίσει σε τρεις δεδομένες γιγάντιες σεισμικές δονήσεις, πλήρους αληθοφάνειας, που σαν κερασάκι σε όλο αυτό τον ειδικών εφέ παροξυσμό, θα έχουν και το σαρωτικό τσουνάμι, που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στο διάβα του. Όπως δηλαδή είχε συμβεί και στο πιο πρόσφατο αναλόγου ύφους πόνημα 2012 (του Emmerich ξανά), οι εικόνες της κατάρρευσης δύο μητροπόλεων, είναι τόσο αληθινές που από μόνες τους δικαιολογούν το κατηφόρισμα προς τον θερινό σινεμά. Το παράξενο είναι που οι σεναριογράφοι του Lost, έχοντας σαν όπλο τους όλη αυτή την ολόσωστη αναπαραγωγή της καταστροφής, επέλεξαν να ρίξουν ένα και μοναδικό βλέμμα, σε μία και μοναδική ιστορία, από τις αμέτρητες, που λογικά έλαβαν χώρα, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Εγκέλαδου.
Κι εκεί υπάρχει το λεγόμενο μισμάτς της αφήγησης. Το τραβηγμένο στα άκρα, δεν είναι το φυσικό φαινόμενο, που ισοπέδωσε κυριολεκτικά μια από τις ομορφότερες ζώνες της Δυτικής ακτής των ΗΠΑ, μιας και δεδομένα υπάρχει προδιάθεση στο έδαφος της, ελέω του ρήγματος που δίνει και τον τίτλο στην ταινία. Μα το ότι τα πιο ακραία δεινά - με απαρχή το διαζύγιο, όσο κι αν αυτό μοιάζει περίεργο - πέφτουν αποκλειστικά και μόνο στο κεφάλι εκείνου, που έχει δώσει την ψυχή του, για να σώσει ακόμη και τον παραμικρό εγκλωβισμένο που θα εκπέμψει SOS. Εδώ λοιπόν σήμα κινδύνου, στέλνει η ίδια του η φαμίλια κι εκείνος με όποιο μέσο τους παρέχει η...ατυχία, καλείται να βγάλει τα φλεγόμενα κάστανα από την φωτιά. Εννοείται βεβαίως πως το φινάλε, με την αστερόεσσα να κυματίζει από τα απομεινάρια της Γκόλντεν Γκέιτ, είναι αισιόδοξο και ηλιόλουστο, άσχετα αν μέχρι εκείνη την στιγμή ο σκηνοθέτης δεν έχει φιλμάρει ούτε πέντε, άντε έξι, από τους μυριάδες που χάθηκαν ως απρόσωπη μάζα στον χαμό.
Τυπική περίπτωση πειστικής υποκριτικής αποστολής Stallone γράφει το κοντέρ και ελέω της οριστικής απουσίας του ενός και μοναδικού Sly, που το φρόντιζε έτσι ώστε να μην σε νοιάζει καν αν οι κακοτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη, πρέπει να βρεθεί έτερος αντικαταστάτης του στο εκράν. Κι ο παρόμοιας μπρατσοσύνης The Rock, μπορεί να γεμίζει με την θωριά του, από άκρου εις άκρο το πανί, Sylvester δεν είναι κι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει, οπότε έχουμε ένα σημαντικό μείον, με τον απλώς διεκπαιρεωτικό, μα και συνάμα τόσο αγαπητό στο κοινό Mr Dwayne Johnson. Και για όσους έχουν έστω και μια μικρή - που δεν θα έπρεπε - αγωνία, για το που θα έπεφτε το περισσότερο παλαμάκι στην άτυπη σέξι κόντρα μεταξύ μαμάς Carla Gugino και κόρης Alexandra Daddario, εννοείται πως όλα τα καπνογόνα ανάβουν για χάρη της φλογερής σαραντάρας, που φροντίζει να σου δώσει αμέτρητους λόγους να υποστηρίξεις διακαώς την, μέχρι τέλους, επιβίωση της.
Για πες: Χορταστικό σε βαθμό εξουθένωσης, δίχως να χάνει τέμπο ούτε για μισό δευτερόλεπτο και με ιδιαίτερο σεβασμό στο μικρό (2D) ή μεγάλο (3D) κόμιστρο που θα πληρώσει ο επισκέπτης του, είναι το Επικίνδυνο Ρήγμα του Αγιαντρέα, που εύκολα ξεχωρίζει ως μια από τις καλύτερες action στιγμές της σεζόν. Απεναντίας οι τρυπάρες, οι ακρότητες, οι επίπεδες και οι μονοδιάστατες αναφορές, δεδομένα υπάρχουν σε κάθε βήμα του ήρωα μας, σβήνουν από την μνήμη όμως κάθε φορά που ο παλμογράφος σημειώνει ένα ταρακούνημα. Που οι δεδηλωμένοι φοβιτσάρηδες του πιο ύπουλου των κτυπημάτων της φύσης, λόγω του αδιανόητου μεγέθους του, καλό θα είναι να το αποφύγουν.
Με επίκεντρο το Σαν Φρανσίσκο, θα λάβει χώρα μια απίστευτης έκτασης δόνηση που αγγίζει τα 9 Ρίχτερ και θα προκαλέσει τον πανικό στα εκατομμύρια των κατοίκων.Όπως και στον άφοβο και πανέτοιμο να ριχτεί στην μάχη Ρέι, που ευρισκόμενος στον αέρα, θα ξεκινήσει μια μακρά πορεία σωτηρίας, από την βάση του στο LA, μέχρι την κοντινή μεγαλούπολη, προκειμένου να σώσει τις ζωές, της (εν διαστάσει) συζύγου του και κατοπινά της κόρης του. Της μόνης που του έχει απομείνει, αφού ήδη προ ετών, έχει χάσει την μικρότερη του, σε ένα μοιραίο θαλάσσιο δυστύχημα...
Ξεκινώντας την αναφορά μου στο φιλμ του ικανού μπλοκμπαστερά (όπως αποδεικνύεται, μιας και το προηγούμενο του Journey 2, μια χαρά τα πήγε στα box office) Brad Payton, θα πρέπει να ομολογήσω πως για εκείνον που θα ξοδέψει τον οβολό του στο γκισέ, γνωρίζοντας πολύ καλά τι πρόκειται να παρακολουθήσει, δεν πρόκειται να πάει χαμένο ούτε σέντσι. Μαζί με τον προσεισμό στο τεράστιο φράγμα - απαρχή του χαμού, ο θεατής μπορεί να υπολογίσει σε τρεις δεδομένες γιγάντιες σεισμικές δονήσεις, πλήρους αληθοφάνειας, που σαν κερασάκι σε όλο αυτό τον ειδικών εφέ παροξυσμό, θα έχουν και το σαρωτικό τσουνάμι, που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στο διάβα του. Όπως δηλαδή είχε συμβεί και στο πιο πρόσφατο αναλόγου ύφους πόνημα 2012 (του Emmerich ξανά), οι εικόνες της κατάρρευσης δύο μητροπόλεων, είναι τόσο αληθινές που από μόνες τους δικαιολογούν το κατηφόρισμα προς τον θερινό σινεμά. Το παράξενο είναι που οι σεναριογράφοι του Lost, έχοντας σαν όπλο τους όλη αυτή την ολόσωστη αναπαραγωγή της καταστροφής, επέλεξαν να ρίξουν ένα και μοναδικό βλέμμα, σε μία και μοναδική ιστορία, από τις αμέτρητες, που λογικά έλαβαν χώρα, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Εγκέλαδου.
Κι εκεί υπάρχει το λεγόμενο μισμάτς της αφήγησης. Το τραβηγμένο στα άκρα, δεν είναι το φυσικό φαινόμενο, που ισοπέδωσε κυριολεκτικά μια από τις ομορφότερες ζώνες της Δυτικής ακτής των ΗΠΑ, μιας και δεδομένα υπάρχει προδιάθεση στο έδαφος της, ελέω του ρήγματος που δίνει και τον τίτλο στην ταινία. Μα το ότι τα πιο ακραία δεινά - με απαρχή το διαζύγιο, όσο κι αν αυτό μοιάζει περίεργο - πέφτουν αποκλειστικά και μόνο στο κεφάλι εκείνου, που έχει δώσει την ψυχή του, για να σώσει ακόμη και τον παραμικρό εγκλωβισμένο που θα εκπέμψει SOS. Εδώ λοιπόν σήμα κινδύνου, στέλνει η ίδια του η φαμίλια κι εκείνος με όποιο μέσο τους παρέχει η...ατυχία, καλείται να βγάλει τα φλεγόμενα κάστανα από την φωτιά. Εννοείται βεβαίως πως το φινάλε, με την αστερόεσσα να κυματίζει από τα απομεινάρια της Γκόλντεν Γκέιτ, είναι αισιόδοξο και ηλιόλουστο, άσχετα αν μέχρι εκείνη την στιγμή ο σκηνοθέτης δεν έχει φιλμάρει ούτε πέντε, άντε έξι, από τους μυριάδες που χάθηκαν ως απρόσωπη μάζα στον χαμό.
Τυπική περίπτωση πειστικής υποκριτικής αποστολής Stallone γράφει το κοντέρ και ελέω της οριστικής απουσίας του ενός και μοναδικού Sly, που το φρόντιζε έτσι ώστε να μην σε νοιάζει καν αν οι κακοτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη, πρέπει να βρεθεί έτερος αντικαταστάτης του στο εκράν. Κι ο παρόμοιας μπρατσοσύνης The Rock, μπορεί να γεμίζει με την θωριά του, από άκρου εις άκρο το πανί, Sylvester δεν είναι κι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει, οπότε έχουμε ένα σημαντικό μείον, με τον απλώς διεκπαιρεωτικό, μα και συνάμα τόσο αγαπητό στο κοινό Mr Dwayne Johnson. Και για όσους έχουν έστω και μια μικρή - που δεν θα έπρεπε - αγωνία, για το που θα έπεφτε το περισσότερο παλαμάκι στην άτυπη σέξι κόντρα μεταξύ μαμάς Carla Gugino και κόρης Alexandra Daddario, εννοείται πως όλα τα καπνογόνα ανάβουν για χάρη της φλογερής σαραντάρας, που φροντίζει να σου δώσει αμέτρητους λόγους να υποστηρίξεις διακαώς την, μέχρι τέλους, επιβίωση της.
Για πες: Χορταστικό σε βαθμό εξουθένωσης, δίχως να χάνει τέμπο ούτε για μισό δευτερόλεπτο και με ιδιαίτερο σεβασμό στο μικρό (2D) ή μεγάλο (3D) κόμιστρο που θα πληρώσει ο επισκέπτης του, είναι το Επικίνδυνο Ρήγμα του Αγιαντρέα, που εύκολα ξεχωρίζει ως μια από τις καλύτερες action στιγμές της σεζόν. Απεναντίας οι τρυπάρες, οι ακρότητες, οι επίπεδες και οι μονοδιάστατες αναφορές, δεδομένα υπάρχουν σε κάθε βήμα του ήρωα μας, σβήνουν από την μνήμη όμως κάθε φορά που ο παλμογράφος σημειώνει ένα ταρακούνημα. Που οι δεδηλωμένοι φοβιτσάρηδες του πιο ύπουλου των κτυπημάτων της φύσης, λόγω του αδιανόητου μεγέθους του, καλό θα είναι να το αποφύγουν.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουνίου 2015 από την Tanweer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική