Jurassic World
του Colin Trevorrow. Με τους Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Vincent D'Onofrio, Ty Simpkins, Nick Robinson, Omar Sy, B. D. Wong, Irrfan Khan, Jake Johnson
Τυραννόσαυρος Μουλτιπλέξ
του zerVo (@moviesltd) 
Είναι φθινόπωρο του 1993 και λίγο μόλις πριν ο σπουδαιότερος παραμυθάς του κινηματογραφικού αιώνα, προσφέρει στην Έβδομη Τέχνη μια από τις αριστουργηματικότερες της στιγμές, θα φροντίσει να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής, ζωντανεύοντας - κυριολεκτικά - στην οθόνη τα γιγάντια προϊστορικά όντα, που εξαφανίστηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν, μονομιάς, χάρη στις φονικές ορέξεις ενός αδέσποτου μετεωρίτη. Το Jurassic Park, ίσως η τελευταία μεγαλοπρεπής fairy tale αφήγηση του The Beard, χάρη τόσο στην τεχνική όσο και στην θεματική του αρτιότητα, θα σταθεί ορόσημο στην πορεία του περιπετειώδους σινεμά φαντασίας, καταγράφοντας έναν επάξιο πρωτοφανή εισπρακτικό θρίαμβο στα box office. Λογική η απόφαση της Universal να παίξει με συνέχειες που ουσιαστικά παραλλάσσουν το στόρι, μην φτάνοντας ποτέ όμως σε κανένα επίπεδο την απόδοση του ορίτζιναλ. Από τον κανόνα δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει το 22 ετών μεταγενέστερο Ιουράσσειο Πάρκο τσάπτερ 4 ή αλλιώς επίσημα Jurassic World.
Το όραμα του δισεκατομμυριούχου ερευνητή γενετικής Τζον Χάμοντ, δύο και πλέον δεκαετίες μετά το ξεκίνημα του έχει εξελιχθεί σε πραγματικό γεγονός, καθώς το θεματικό πάρκο που εκείνος ίδρυσε με εκθέματα τους εξαφανισμένους δεινόσαυρους, πλέον φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις της ατόλης Νουμπλάρ, περισσότερους από είκοσι χιλιάδες επισκέπτες ημερησίως. Δίχως ποτέ οι ακάματοι μελετητές στα εργαστήρια της InGen να σταματούν να προσθέτουν καινούργια είδη δεινοσαύρων στην συλλογή του Jurassic Park, με πιο πρόσφατο, το άκρως απορρήτου σύστασης και δομής Indominus Rex, έναν γιγάντιο υβριδικό τυραννόσαυρο τρομακτικής δύναμης και εξυπνάδας, που εντός των προσεχών μηνών, θα αποτελέσει την καινούργια ατραξιόν της δημοφιλούς περιήγησης.
Είναι μια ημέρα ξεχωριστή για την υψηλόβαθμη στην ιεραρχία της διοίκησης του πάρκου Κλερ Ντίαρινγκ, μια δυναμική τεχνοκράτισσα, αφού όχι μόνο κατάφερε να κλείσει την καλύτερη χορηγική συμφωνία για το νέο έκθεμα, αλλά κι επειδή θα υποδεχτεί στις εγκαταστάσεις και τα δύο ανήλικα ανίψια της, άσχετα αν οι ανειλημμένες υποχρεώσεις της δεν θα της αφήσουν πολύ χρόνο για να ξοδέψει μαζί τους. Βασική αιτία, η εντολή του αφεντικού - Ινδού μεγιστάνα Μασρανί, να φροντίσει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες ασφαλούς φύλαξης του Κυρίαρχου σαρκοφάγου ερπετού, ζητώντας την βοήθεια του χαρισματικού Όουεν Γκρέιντι, ενός γητευτή των ραπτόρων, που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς επικοινωνίας με τα αγριεμένα, ατίθασα και πανίσχυρα ζώα.
Συνεπώς τα πάντα και στην πλοκή της τρίτης ετούτης συνέχειας, ακολουθούν την πεπατημένη, μιας και όλα ξεκινούν ονειρικά, ιδανικά και εν πλήρη ασφάλεια στο πλήρες από φαντασμαγορικές επιδείξεις theme park, για να καταλήξουν αιματοκυλισμένα και περιτυλιγμένα από τον τρόμο, καθώς η φύση για μια ακόμη φορά θα εκδικηθεί όποιον την υποτιμήσει. Ουσιαστικά οι πρωτότυποι χαρακτήρες επιστρέφουν με εναλλακτικές μορφές εδώ, αφού και ατρόμητος ζωολόγος υπάρχει στο σενάριο και φοβισμένα, απροστάτευτα παιδάκια και ασυμπάθιστες μονάδες καταστολής και πλούσιος χρηματοδότης με όραμα. Οι προσθήκες των τεσσάρων (παρακαλώ) σκρίπτερς, που δεν έδειξαν όμως έμπνευση ανάλογη του μεγέθους της μαρκίζας, αφορούν στην ύπαρξη της δεσποινίδος CEO που σκίζεται για να βελτιώσει τα νούμερα και τους δείκτες απόδοσης του πάρκου, του μιλιταριστή χοντρομπαλά που επιδιώκει μετά μανίας την χρήση των δεινοσαύρων ως εξελιγμένης φόρμας πεζοναυτών (και φυσικά δεν μπορείς να ποντάρεις στο τελικό φάγωμα του, αφού καμία στοιχηματική υπηρεσία δεν σε πληρώνει) αλλά κυρίως στην παρουσία μυριάδων θεατών, κυρίως ανηλίκων, που έχουν πληρώσει αδρά για να παρακολουθήσουν από κοντά τα, υποτίθεται ασφαλή, κατορθώματα της επιστήμης.
Το τελευταίο προστιθέμενο στοιχείο, εκείνων που έχουν γεμίσει από άκρους εις άκρο κερκίδες και δρόμους του νησιού, είναι και αυτό που δείχνει πόσο μεγάλη ευκαιρία χάθηκε, αφού στην πραγματικότητα οι συνθήκες τρόμου που υπόσχεται η απελευθέρωση από το κελί του Indominus, περνούν παντελώς ανεκμετάλλευτες. Κάτι που επιβεβαιώνει, η δίχως πολλή σκέψη καλύτερη σεκάνς του φιλμ, όταν τα ιπτάμενα θηρία έξω από το κλουβί τους, ελεύθερα και ανεξέλγκτα, θα σκορπίσουν αγωνία και φόβο στους ανυποψίαστους βολταριστές. Δεν θα συμφωνήσω με την μετριοπαθή άποψη της γραφίδας, για μια πιο εύπεπτη στα νεαρά κοινά και λιγότερο αιματηρή ποπ κορν μούβι, αφού εκεί έπαιξε και το δυνατό στοιχείο της, στην παρουσία αμέτρητου προς βρώση κόσμου, ώστε μια απλοϊκή περιπέτεια δράσης θα την μετέτρεπε σε υπέρτατη ταινία καταστροφής.
Ανταυτού η κάμερα επέμεινε στις γνώριμες σασπένς στιγμές μέσα στο παγιδευμένο όχημα (ξανά), μέσα στην ζούγκλα (ξανά), στον κακοτράχαλο χωματόδρομο (ξανά), τέλος στην αίθουσα υποδοχής (ξανά). Δηλαδή τι? Φτιάξαμε μια σίκουελ για να αναπαραστήσουμε με νοσταλγία όσα βιώσαμε στο πανί στα νιάτα μας, στα 1993? Συν τοις άλλοις, ποτέ δεν φλέγονται και οι υποιστορίες που τυλίγουν την κύρια, ούτε αυτή της ανευθυνότητας των πιτσιρίκων, ούτε εκείνη του εμφανούς φλέρτ της μεγαλοκοπέλας με τον whisperer, ούτε κυρίως δαύτη των γερακιών, που βλέπουν στα δαιμονισμένα μάτια των άπιαστων velociraptors του νέους παγκόσμιους στρατιώτες τους.
Στο αδύναμο από πλευράς βάθους πεδίου 3D, απουσία κυρίως των εντυπωσιακών πανοραμικών, εκείνο που εντέλει μένει στο μπλοκάκι του θεατή που θα στηρίξει με τον οβολό του το πόνημα του αδόκιμου στο genre Colin Trevorrow, είναι κάποιες εντυπωσιακές πραγματικά ενέσεις ειδικών εφέ, όπως ετούτη η ανθολογίας με την πισίνα και το υδρόβιο δεινοσαρλάκ. Πέραν τούτου, πολύ λίγα πράγματα με το αίσθημα να μην δίνει δεκάρα για το αν θα φαγωθεί ο οποιοσδήποτε εκ των πρωταγωνιστών, από την όμορφη, πλην περιορισμένης χάρης (και υποκριτικής ικανότητας) κόρης Ron Howard μέχρι τον σωματαρά Δεινοσαυράκια Chris Pratt, που ορίζουν την κορυφή ενός αναίτια πολυπληθούς διεθνούς καστ, που μάλλον στοχεύει στην υψηλή εμπορική πορεία του φιλμ και σε αγορές όπως η Ινδία, η Γαλλία και η Άπω Ανατολή.
Για πες: Ως φανατικός οπαδός της κινηματογραφικής έννοιας που ξεπήδησε από τον νου του Michael Crichton, του πρώτου επεισοδίου δηλαδή και πολύ κατοπινά της ουράς του, αυτή την στιγμή παλεύω με τον εαυτό μου για να μην κατατάξω το Jurassic World στην τέταρτη θέση του κουαρτέτου. Ακόμη κι αν το όνομα του Spielberg δεν βρίσκεται πλέον δίπλα στον δείκτη του ντιρέκτορα, παρά μόνο σε εκείνον του εξειδικευμένου παραγωγού, το καλάθι των απαιτήσεων από τον θρυλικό τίτλο είναι τόσο μεγάλο, που δεν γεμίζει εύκολα με δυο, τρία, πέντε άκαιρα και προβλέψιμα φαγώματα φαντάρων από ένα μεταλλαγμένο θηρίο.
Είναι μια ημέρα ξεχωριστή για την υψηλόβαθμη στην ιεραρχία της διοίκησης του πάρκου Κλερ Ντίαρινγκ, μια δυναμική τεχνοκράτισσα, αφού όχι μόνο κατάφερε να κλείσει την καλύτερη χορηγική συμφωνία για το νέο έκθεμα, αλλά κι επειδή θα υποδεχτεί στις εγκαταστάσεις και τα δύο ανήλικα ανίψια της, άσχετα αν οι ανειλημμένες υποχρεώσεις της δεν θα της αφήσουν πολύ χρόνο για να ξοδέψει μαζί τους. Βασική αιτία, η εντολή του αφεντικού - Ινδού μεγιστάνα Μασρανί, να φροντίσει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες ασφαλούς φύλαξης του Κυρίαρχου σαρκοφάγου ερπετού, ζητώντας την βοήθεια του χαρισματικού Όουεν Γκρέιντι, ενός γητευτή των ραπτόρων, που έχει καταφέρει να δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς επικοινωνίας με τα αγριεμένα, ατίθασα και πανίσχυρα ζώα.
Συνεπώς τα πάντα και στην πλοκή της τρίτης ετούτης συνέχειας, ακολουθούν την πεπατημένη, μιας και όλα ξεκινούν ονειρικά, ιδανικά και εν πλήρη ασφάλεια στο πλήρες από φαντασμαγορικές επιδείξεις theme park, για να καταλήξουν αιματοκυλισμένα και περιτυλιγμένα από τον τρόμο, καθώς η φύση για μια ακόμη φορά θα εκδικηθεί όποιον την υποτιμήσει. Ουσιαστικά οι πρωτότυποι χαρακτήρες επιστρέφουν με εναλλακτικές μορφές εδώ, αφού και ατρόμητος ζωολόγος υπάρχει στο σενάριο και φοβισμένα, απροστάτευτα παιδάκια και ασυμπάθιστες μονάδες καταστολής και πλούσιος χρηματοδότης με όραμα. Οι προσθήκες των τεσσάρων (παρακαλώ) σκρίπτερς, που δεν έδειξαν όμως έμπνευση ανάλογη του μεγέθους της μαρκίζας, αφορούν στην ύπαρξη της δεσποινίδος CEO που σκίζεται για να βελτιώσει τα νούμερα και τους δείκτες απόδοσης του πάρκου, του μιλιταριστή χοντρομπαλά που επιδιώκει μετά μανίας την χρήση των δεινοσαύρων ως εξελιγμένης φόρμας πεζοναυτών (και φυσικά δεν μπορείς να ποντάρεις στο τελικό φάγωμα του, αφού καμία στοιχηματική υπηρεσία δεν σε πληρώνει) αλλά κυρίως στην παρουσία μυριάδων θεατών, κυρίως ανηλίκων, που έχουν πληρώσει αδρά για να παρακολουθήσουν από κοντά τα, υποτίθεται ασφαλή, κατορθώματα της επιστήμης.
Το τελευταίο προστιθέμενο στοιχείο, εκείνων που έχουν γεμίσει από άκρους εις άκρο κερκίδες και δρόμους του νησιού, είναι και αυτό που δείχνει πόσο μεγάλη ευκαιρία χάθηκε, αφού στην πραγματικότητα οι συνθήκες τρόμου που υπόσχεται η απελευθέρωση από το κελί του Indominus, περνούν παντελώς ανεκμετάλλευτες. Κάτι που επιβεβαιώνει, η δίχως πολλή σκέψη καλύτερη σεκάνς του φιλμ, όταν τα ιπτάμενα θηρία έξω από το κλουβί τους, ελεύθερα και ανεξέλγκτα, θα σκορπίσουν αγωνία και φόβο στους ανυποψίαστους βολταριστές. Δεν θα συμφωνήσω με την μετριοπαθή άποψη της γραφίδας, για μια πιο εύπεπτη στα νεαρά κοινά και λιγότερο αιματηρή ποπ κορν μούβι, αφού εκεί έπαιξε και το δυνατό στοιχείο της, στην παρουσία αμέτρητου προς βρώση κόσμου, ώστε μια απλοϊκή περιπέτεια δράσης θα την μετέτρεπε σε υπέρτατη ταινία καταστροφής.
Ανταυτού η κάμερα επέμεινε στις γνώριμες σασπένς στιγμές μέσα στο παγιδευμένο όχημα (ξανά), μέσα στην ζούγκλα (ξανά), στον κακοτράχαλο χωματόδρομο (ξανά), τέλος στην αίθουσα υποδοχής (ξανά). Δηλαδή τι? Φτιάξαμε μια σίκουελ για να αναπαραστήσουμε με νοσταλγία όσα βιώσαμε στο πανί στα νιάτα μας, στα 1993? Συν τοις άλλοις, ποτέ δεν φλέγονται και οι υποιστορίες που τυλίγουν την κύρια, ούτε αυτή της ανευθυνότητας των πιτσιρίκων, ούτε εκείνη του εμφανούς φλέρτ της μεγαλοκοπέλας με τον whisperer, ούτε κυρίως δαύτη των γερακιών, που βλέπουν στα δαιμονισμένα μάτια των άπιαστων velociraptors του νέους παγκόσμιους στρατιώτες τους.
Στο αδύναμο από πλευράς βάθους πεδίου 3D, απουσία κυρίως των εντυπωσιακών πανοραμικών, εκείνο που εντέλει μένει στο μπλοκάκι του θεατή που θα στηρίξει με τον οβολό του το πόνημα του αδόκιμου στο genre Colin Trevorrow, είναι κάποιες εντυπωσιακές πραγματικά ενέσεις ειδικών εφέ, όπως ετούτη η ανθολογίας με την πισίνα και το υδρόβιο δεινοσαρλάκ. Πέραν τούτου, πολύ λίγα πράγματα με το αίσθημα να μην δίνει δεκάρα για το αν θα φαγωθεί ο οποιοσδήποτε εκ των πρωταγωνιστών, από την όμορφη, πλην περιορισμένης χάρης (και υποκριτικής ικανότητας) κόρης Ron Howard μέχρι τον σωματαρά Δεινοσαυράκια Chris Pratt, που ορίζουν την κορυφή ενός αναίτια πολυπληθούς διεθνούς καστ, που μάλλον στοχεύει στην υψηλή εμπορική πορεία του φιλμ και σε αγορές όπως η Ινδία, η Γαλλία και η Άπω Ανατολή.
Για πες: Ως φανατικός οπαδός της κινηματογραφικής έννοιας που ξεπήδησε από τον νου του Michael Crichton, του πρώτου επεισοδίου δηλαδή και πολύ κατοπινά της ουράς του, αυτή την στιγμή παλεύω με τον εαυτό μου για να μην κατατάξω το Jurassic World στην τέταρτη θέση του κουαρτέτου. Ακόμη κι αν το όνομα του Spielberg δεν βρίσκεται πλέον δίπλα στον δείκτη του ντιρέκτορα, παρά μόνο σε εκείνον του εξειδικευμένου παραγωγού, το καλάθι των απαιτήσεων από τον θρυλικό τίτλο είναι τόσο μεγάλο, που δεν γεμίζει εύκολα με δυο, τρία, πέντε άκαιρα και προβλέψιμα φαγώματα φαντάρων από ένα μεταλλαγμένο θηρίο.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 11 Ιουνίου 2015 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική