Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3
του Leigh Whannell. Με τους Dermot Mulroney, Stefanie Scott, Angus Sampson, Leigh Whannell, Lin Shaye
Μπαμπούλας Α.Ε.
του zerVo (@moviesltd) 
Αν αναρωτιέσαι για ποιον ακριβώς λόγο, έχουν αποδώσει στον James Wan τον τίτλο του Μίδα, αρκεί να ρίξεις απλά και μόνο μια ματιά στα επιτεύγματα που έχει επιτύχει στα box office, σε σύγκριση με τα λεφτά που οι χρηματοδότες του έχουν βάλει στην τσέπη για να φτιάξει το φιλμάκι. Και μην πηγαίνεις μακριά, μείνε απλώς στην περίπτωση του Insidious, που στην πρώτη του βόλτα στις αίθουσες προ τετραετίας, έχοντας στοιχίσει μόνο ενάμισι εκατομμύριο δολάρια, κατάφερε να φέρει πίσω εξήντα, μόνο στις States! Ενώ στην δεύτερη εκδρομή του, 24 μήνες κατοπινά, στο Chapter II, με υπετριπλάσιο (!!!) μπάτζετ πέντε μυρίων, έβγαλε τζακ ποτ μεγέθους ενενήντα, αποκλειστικά στην εγχώρια (του) αγορά. Δεν χρειαζόταν να το στοιχηματίσεις λοιπόν, ότι η Παγιδευμένη Ψυχή, θα επέστρεφε και μάλιστα πολύ σύντομα, με νέο τσάπτερ, έχοντας στο κάθισμα του οδηγού τον στενότερο συνεργάτη του παραγωγού του και Διόσκουρο του Leigh Whannell. Που στις δύο αρχικές συνέχειες, κατείχε τον ρόλο του σεναριογράφου, να μην ξεχνάμε...
Στα όρια της ενηλικίωσης της, η μελαγχολική από την στιγμή που έχασε την μητέρα της, Κουίν Μπρένερ, ζει μαζί με τον ζορισμένο πατέρα και την μικρότερη αδελφή της, έχοντας μέσα της ένα κρυφό όνειρο. Να καταφέρει και πάλι να επικοινωνήσει με την γυναίκα που την έφερε στον κόσμο και που η απουσία της έχει στοιχειώσει την ψυχή της. Η επίσκεψη της στην συνταξιοδοτημένη μέντιουμ, Ελίζ Ρενιέρ, ζητώντας της να κτίσει γέφυρες με τον άλλο κόσμο, αρχικά θα προκαλέσει την αρνητική στάση της ηλικιωμένης παραψυχολόγου, η επιμονή της μικρής όμως θα πείσει εντέλει την πεπειραμένη και γνώστη τέτοιου είδους ειδικών περιστατικών, να πει το ναι και να επιχειρήσει να την συνδέσει με το πνεύμα της μητέρας της. Εκείνο που θα κατορθώσει είναι να αποκαλύψει την παρουσία ενός ακόμη διαβολικού πνεύματος που κατοικεί στο σπίτι της Κουίν, που σαν στόχο του έχει να κλέψει την αθωότητα της πιτσιρίκας, οδηγώντας την στο θολό μεταίχμιο που συνδέει τους δύο κόσμους, των νεκρών και των ζωντανών.
Αλλαγή πλεύσης στο timeline, επιφυλάσσει η τρίτη ταινία με την μαρκίζα Insidious, αφού χρονικά δεν συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το πρώτο σίκουελ, αλλά γυρνά τον δείκτη κάποια έτη πίσω, αποσπώντας με πανέξυπνο τρόπο, το πιο αξιομνημόνευτο στοιχείο του μέχρι ώρας γνώριμου στόρι: Την γηραιά, όχι ατρόμητη και άφοβη, μα πανέτοιμη να δώσει και την τελευταία ικμάδα των ικανοτήτων της για να σώσει τον παγιδευμένο από τα δαιμόνια συνάνθρωπο της, τηλεπαθητικό. Με βάση την Ελίζ, προσωπικότητα που ουσιαστικά είχε κάνει και την διαφορά και στις δύο προηγούμενες εκδοχές του τίτλου, το δίδυμο των Wan - Whannell κτίζει μια τρομακτική ιστορία στα γνώριμα μέτρα και στάνταρντς της, με αρκετές ανατριχιαστικές στιγμές, από εκείνες που φτιάχνουν τους αμέτρητους (και κυρίως νεαρούς) φανς του genre.
Όπερ σημαίνει ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και καταστάσεις εφιαλτικές, από εκείνες που βιώνει ο καθένας μας στα άσχημα όνειρα του, με το άλλο μισό της κατεχόμενης από τα στοιχειά Κουίν, να πνίγεται τεχνητά σε μια δίχως πρόσωπο και αναπνοή φόρμα, προκαλώντας ανάλογα πνιγηρά συναισθήματα στην πλατεία. Υπόγεια, σκοτεινά κατώγια, σκάλες που τρίζουν, τοίχοι που μιλούν, σκιές που κινούνται απειλητικά, μακρινοί γεωμετρικοί διάδρομοι (τ.Λάμψης ε?) περσόνες δισυπόστατες, όχι δηλαδή πρωτότυπα και πρωτοφανή συστατικά, αλλά πιασάρικα, που υπόσχονται και εντέλει παρέχουν τις δόσεις του τρόμου, που σηματοδοτεί η φημισμένη μαρκίζα.
Για πες: Τι καταφέρνει εντέλει μετά από μιάμιση ώρα ανατριχίλας το Chapter 3? Να επιβεβαιώσει και με μια γιγάντια σφραγίδα, μάλιστα, την οριστική δημιουργία μιας νέας υπέρ ήρωος της μεγάλης οθόνης, της σεβάσμιας μα και δυναμικής, της θεωρητικά παλιών ιδεών μα τόσο μοντέρνας και φίλιας στους εκσυγχρονισμούς, της μεθοδικής μα και έντονα παροσμητικής κυριούλας, που δεν λογαριάζει διαβόλια και τριβόλια και ρίχνεται στην μάχη με όση δύναμη προστάζει η καρδιά της. Απονομή δικαιοσύνης το λιγότερο, για μια σπουδαία ρολίστα, όπως η Lin Shaye, των περισσότέρων από διακοσίων ρολσιτικών εμφανίσεων στο παλμαρέ της.
Αλλαγή πλεύσης στο timeline, επιφυλάσσει η τρίτη ταινία με την μαρκίζα Insidious, αφού χρονικά δεν συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το πρώτο σίκουελ, αλλά γυρνά τον δείκτη κάποια έτη πίσω, αποσπώντας με πανέξυπνο τρόπο, το πιο αξιομνημόνευτο στοιχείο του μέχρι ώρας γνώριμου στόρι: Την γηραιά, όχι ατρόμητη και άφοβη, μα πανέτοιμη να δώσει και την τελευταία ικμάδα των ικανοτήτων της για να σώσει τον παγιδευμένο από τα δαιμόνια συνάνθρωπο της, τηλεπαθητικό. Με βάση την Ελίζ, προσωπικότητα που ουσιαστικά είχε κάνει και την διαφορά και στις δύο προηγούμενες εκδοχές του τίτλου, το δίδυμο των Wan - Whannell κτίζει μια τρομακτική ιστορία στα γνώριμα μέτρα και στάνταρντς της, με αρκετές ανατριχιαστικές στιγμές, από εκείνες που φτιάχνουν τους αμέτρητους (και κυρίως νεαρούς) φανς του genre.
Όπερ σημαίνει ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και καταστάσεις εφιαλτικές, από εκείνες που βιώνει ο καθένας μας στα άσχημα όνειρα του, με το άλλο μισό της κατεχόμενης από τα στοιχειά Κουίν, να πνίγεται τεχνητά σε μια δίχως πρόσωπο και αναπνοή φόρμα, προκαλώντας ανάλογα πνιγηρά συναισθήματα στην πλατεία. Υπόγεια, σκοτεινά κατώγια, σκάλες που τρίζουν, τοίχοι που μιλούν, σκιές που κινούνται απειλητικά, μακρινοί γεωμετρικοί διάδρομοι (τ.Λάμψης ε?) περσόνες δισυπόστατες, όχι δηλαδή πρωτότυπα και πρωτοφανή συστατικά, αλλά πιασάρικα, που υπόσχονται και εντέλει παρέχουν τις δόσεις του τρόμου, που σηματοδοτεί η φημισμένη μαρκίζα.
Για πες: Τι καταφέρνει εντέλει μετά από μιάμιση ώρα ανατριχίλας το Chapter 3? Να επιβεβαιώσει και με μια γιγάντια σφραγίδα, μάλιστα, την οριστική δημιουργία μιας νέας υπέρ ήρωος της μεγάλης οθόνης, της σεβάσμιας μα και δυναμικής, της θεωρητικά παλιών ιδεών μα τόσο μοντέρνας και φίλιας στους εκσυγχρονισμούς, της μεθοδικής μα και έντονα παροσμητικής κυριούλας, που δεν λογαριάζει διαβόλια και τριβόλια και ρίχνεται στην μάχη με όση δύναμη προστάζει η καρδιά της. Απονομή δικαιοσύνης το λιγότερο, για μια σπουδαία ρολίστα, όπως η Lin Shaye, των περισσότέρων από διακοσίων ρολσιτικών εμφανίσεων στο παλμαρέ της.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Ιουνίου 2015 από την Feelgood Entertainment
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική