Θέλεις ή Δε Θέλεις
της Tonie Marshall. Με τους Sophie Marceau, Patrick Bruel, André Wilms, Sylvie Vartan, François Morel, Philippe Lellouche, Jean-Pierre Marielle
Μια φορά! Μόνο μια φορίτσα...
του zerVo (@moviesltd) 
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες έρευνες του κορυφαίου στο είδος του Ινστιτούτου Κίνσευ, ο εγκέφαλος ενός φυσιολογικού ανδρός μέσα σε ένα 24ωρο, σκέφτεται το σεξ περίπου 17 φορές, νούμερο που σχεδόν μοιράζεται στην μέση, αν θελήσουμε να κάνουμε το ίδιο ερώτημα για το κάθε πότε βασανίζεται με το ίδιο ζήτημα το θηλυκό μυαλό. Φυσικά αν το τραβήξουμε το ζήτημα στα άκρα του, θα πετύχουμε ανθρώπους, άρρενες ή θήλεα, που είτε δεν έχουν την παραμικρή σκέψη ημερησίως περί της ερωτικής πράξης, είτε αντιθέτως δεν περνά στιγμή που από τον νου τους να μην διαβεί το ανεπανόρθωτο. Ρεαλιστικά σκεπτόμενοι πάντως θα πρέπει να προχωρήσουμε την μελέτη ένα βήμα παραπέρα, εφόσον καλές και άγιες οι σκέψεις και οι φαντασιώσεις, αλλά το θέμα είναι κάθε πότε οι συγκεκριμένες αξιοποιούνται και γίνονται πράξη...
Μην μπορώντας να ελέγξει την ακατάσχετη μανία του για ερωτοτροπίες με το άλλο φύλο, ο πιλότος Λαμπέρ Λεβαλουά, θα εγκαταλείψει τα κόκπιτ αφού ενταχθεί σε κύκλο ανώνυμων σεξομανών για να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα του, θα ακολουθήσει άλλο, λιγότερο ευπαθές στις προκλήσεις επάγγελμα, υποδυόμενος πλέον τον συμβουλάτορα γάμου. Έχοντας ορκιστεί να κρατηθεί μακρυά από το σεξ για ένα ολόκληρο χρόνο, θα βρεθεί ξανά σε δυσάρεστη θέση, καθώς θα προσλάβει στην επιχείρηση του, την κούκλα 45άρα Ζουντίθ, που μόλις αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της καριέρα διεθνών πωλήσεων, ελέω της διαρκούς της παρόρμησης για το ανδρικό κορμί. Με τις πολλά υποσχόμενες ματιές της συνεργάτιδας να πέφτουν βροχηδόν, είναι πλέον αμφίβολο, αν ο γοητευτικός, όσο και αδύναμος να αντισταθεί στις ορμές του, Λαμπέρ, θα κρατήσει την υπόσχεση που έχει δώσει...
Και σιγά μην αντέξει στην ψυχολογική αυτή πίεση ο φουκαράς ο Παριζιάνος, όταν έχει δίπλα του, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ένα καυτό ηφαίστειο, πανέτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, σκορπώντας τριγύρω του ερωτογενή λάβα, ικανή να κάψει όλα τα σερνικά της Πόλης του Φωτός. Και πως να κάνει αλλιώς εκείνος που μέχρι τα χτες δεν άφηνε ούτε γάτα θηλυκή και να αντέξει στο στενό πρεσάρισμα της, προκειμένου να πείσει τον εαυτό του πως μπορεί να αυτοσυγκρατηθεί και να μην ενδώσει?
Φαρσορομαντικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στην καλοκαιρινή και δροσερούλα κομεντί της βετεράνας Tonie Marshall, Cesarούχας μια φρορά κι έναν καιρό για το αξιόλογο Venus Beaute της, που όμως εδώ δεν δείχνει εφάμιλλο επίπεδο έμπνευσης και κεφιού στο κτίσιμο του ενήλικου αυτού ειδυλλίου. Ενός ντουέτου ελάχιστα ρεαλιστικού και απτού, που απαντάται μονάχα στις σπάισι Φραντσέζικες κωμωδιούλες, που ναι μεν διαθέτουν τέμπο και ηλιόλουστο κλίμα, στο φινάλε τους όμως ξεχνιούνται μονομιάς, καθώς δεν προσφέρουν το παραμικρό προς φύλαξη για τον σινεφίλ. Η προαιώνια μάχη των φύλων μα και το ερώτημα για το αν μπορεί μια ανδρογυνική φιλία (έστω συνεργασία) να διατηρηθεί χωρίς να πέσει στο τραπέζι το θέμα του σεξ, ε, δεν περίμεναν δα το Tu Veux Ou Tu Veux Pas για να αναπτύξουν την θεωρία τους.
Όπως δεν περίμενε κι ο θεατής την παρούσα χαλαρή ρομαντζαδούρα για να κατανοήσει πως η Sophie Marceau πρέπει να πίνει το νερό της αιώνιας νιότης, μιας και στα πενήντα της σκίζει σαν σαρδέλα οποιαδήποτε ενζενί επιχειρήσει να την κοντράρει. Λαμπάδα κορμί, βλέμμα καθηλωτικό, πρόσωπο ζωγραφιά του Μικελάντζελο, η La Boom σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό από το πρώτο δευτερόλεπτο, σε βαθμό που να συμπάσχεις με τον συμπρωταγωνιστή της, επιζητώντας κι εσύ (όπως αυτός) να βρεθείς μια φορά, μόνο μια φορίτσα στην αγκάλη της. Από την μεριά του ο επίσης Golden Boy των 80s, Patrick Bruel, με το αλεξίσφαιρο κατάμαυρο μαλλί, στέκει κατώτερος των περιστάσεων, άλλωστε ποτέ στην καριέρα του δεν διακρίθηκε για τις ερμηνευτικές - πόσο μάλλον για τις κωμικές - του ικανότητες. Μια χόρτα τον κάνει στο πέρασμα του το Σοφάκι...
Για πες: Η γλαφυρή όψη του Shame και του Nymphomaniac, με γαλλική φινέτσα και πονηριά, επίπεδη σε περιεχόμενο, με μια δυο υποιστορίες που παλεύουν να κρατήσουν ζεστό το ενδιαφέρον και με μοναδικά κωμικά στοιχεία τις συνεδρίες των ζευγαριών που επισκέπτονται τους τάχαμου γκουρού του έρωτα. Εντάξει, για να μην πολυλογούμε, ΜΟΝΟ για την Marceau ότι αξίζει...
Και σιγά μην αντέξει στην ψυχολογική αυτή πίεση ο φουκαράς ο Παριζιάνος, όταν έχει δίπλα του, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ένα καυτό ηφαίστειο, πανέτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, σκορπώντας τριγύρω του ερωτογενή λάβα, ικανή να κάψει όλα τα σερνικά της Πόλης του Φωτός. Και πως να κάνει αλλιώς εκείνος που μέχρι τα χτες δεν άφηνε ούτε γάτα θηλυκή και να αντέξει στο στενό πρεσάρισμα της, προκειμένου να πείσει τον εαυτό του πως μπορεί να αυτοσυγκρατηθεί και να μην ενδώσει?
Φαρσορομαντικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στην καλοκαιρινή και δροσερούλα κομεντί της βετεράνας Tonie Marshall, Cesarούχας μια φρορά κι έναν καιρό για το αξιόλογο Venus Beaute της, που όμως εδώ δεν δείχνει εφάμιλλο επίπεδο έμπνευσης και κεφιού στο κτίσιμο του ενήλικου αυτού ειδυλλίου. Ενός ντουέτου ελάχιστα ρεαλιστικού και απτού, που απαντάται μονάχα στις σπάισι Φραντσέζικες κωμωδιούλες, που ναι μεν διαθέτουν τέμπο και ηλιόλουστο κλίμα, στο φινάλε τους όμως ξεχνιούνται μονομιάς, καθώς δεν προσφέρουν το παραμικρό προς φύλαξη για τον σινεφίλ. Η προαιώνια μάχη των φύλων μα και το ερώτημα για το αν μπορεί μια ανδρογυνική φιλία (έστω συνεργασία) να διατηρηθεί χωρίς να πέσει στο τραπέζι το θέμα του σεξ, ε, δεν περίμεναν δα το Tu Veux Ou Tu Veux Pas για να αναπτύξουν την θεωρία τους.
Όπως δεν περίμενε κι ο θεατής την παρούσα χαλαρή ρομαντζαδούρα για να κατανοήσει πως η Sophie Marceau πρέπει να πίνει το νερό της αιώνιας νιότης, μιας και στα πενήντα της σκίζει σαν σαρδέλα οποιαδήποτε ενζενί επιχειρήσει να την κοντράρει. Λαμπάδα κορμί, βλέμμα καθηλωτικό, πρόσωπο ζωγραφιά του Μικελάντζελο, η La Boom σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό από το πρώτο δευτερόλεπτο, σε βαθμό που να συμπάσχεις με τον συμπρωταγωνιστή της, επιζητώντας κι εσύ (όπως αυτός) να βρεθείς μια φορά, μόνο μια φορίτσα στην αγκάλη της. Από την μεριά του ο επίσης Golden Boy των 80s, Patrick Bruel, με το αλεξίσφαιρο κατάμαυρο μαλλί, στέκει κατώτερος των περιστάσεων, άλλωστε ποτέ στην καριέρα του δεν διακρίθηκε για τις ερμηνευτικές - πόσο μάλλον για τις κωμικές - του ικανότητες. Μια χόρτα τον κάνει στο πέρασμα του το Σοφάκι...
Για πες: Η γλαφυρή όψη του Shame και του Nymphomaniac, με γαλλική φινέτσα και πονηριά, επίπεδη σε περιεχόμενο, με μια δυο υποιστορίες που παλεύουν να κρατήσουν ζεστό το ενδιαφέρον και με μοναδικά κωμικά στοιχεία τις συνεδρίες των ζευγαριών που επισκέπτονται τους τάχαμου γκουρού του έρωτα. Εντάξει, για να μην πολυλογούμε, ΜΟΝΟ για την Marceau ότι αξίζει...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 28 Μαΐου 2015 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική